Relatieproblemen, wil zo graag dat het goed komt

Natuurlijk mag je ook aan jezelf denken

lastig probleem, want moeilijk een compromis te sluiten. Is de streek waar hij vandaan komt erg ver? Misschien kunnen jullie latten?

Creatief denken

Als ik in jouw schoenen zou staan zou ik proberen om een oplossing te vinden die beide partijen happy zou maken. Een creatief compromis dus. Alles beter dan dat dit een machtstrijd wordt, die samen met de te zware jaren, zou kunnen leiden tot een breuk. Want daar wordt sowieso niemand gelukkig van.
Jouw man lijkt aan het einde van zijn latijn door wat het gezin van hem heeft gevraagd. Is het een idee om een bijtank-plek in zijn geboortestreek te creeeren? Een recreatiehuisje of een caravan, afhankelijk van jullie portemonnee. Of, op weg daar naar toe, zou hij eerst eens een weekje daar bij familie of vrienden kunnen logeren. Of gewoon in een hotelletje, kan ook natuurlijk. Als dat bevalt zou dat ook vaker kunnen. Zo'n weekje alleen kan voor hem een wereld van verschil betekenen en hoeft dus helemaal niet het begin van het einde te zijn, mocht je daar bang voor zijn. Het geeft erkenning aan zijn overbelast zijn en je krijgt er een meer uitgeruste man voor terug.
Hoe lang duurt het nog voor jullie 'oud zijn' trouwens? En hoe zit het met de kinderen, zijn die niet ook geworteld waar jullie nu wonen?
Groet,
Onyx

Even

Sorry, dat het even duurde, hij is veel thuis nu en wil niet dat hij dit leest vandaar.
De streek is zo ver dat het inhoudt: met alles opnieuw beginnen, wel aan te rijden, maar niet zo dichtbij om even bij een bekende langs te wippen. Ik denk dat ik dat erg zal missen. De kinderen zijn aardig geworteld hier. In hoeverre die zich aan zullen passen vind ik lastig te zeggen. Ze zullen zich altijd aanpassen denk ik maar misschien zullen ze het ook moeilijk hebben met het missen van de vaste dingen hier (sport, vriendjes ed).
Het is ook niet zo dat er een aanleiding is, zoals een baan waardoor je gedwongen bent een keuze te maken.
In feite kan alles hier gewoon zo blijven als het is. Het enige is dat hij zich er steeds minder gelukkig bij voelt en terug wil naar de roots en familie.
Hij heeft het zeker wel geprobeerd, we wonen hier al lang.

Vervolg

Een creatieve manier om ermee om te gaan, zou voor mij het beste zijn, maar ik weet uit eerdere gesprekken die we gehad hebben, dat het niet is wat hij zoekt.
Toch vind ik het iets om nog weer ns te bespreken samen, om tot een soort compromis te komen. Ik weet niet of realatietherapie ons verder zou helpen, we weten van elkaar wat we wel en niet willen, we kunnen daar goed over praten. We zitten daarin alleen niet op dezelfde lijn. Ons verschil van mening daarin leek te zijn opgelost met het verstrijken van de jaren. Maar in plaats daarvan wordt het steeds meer een issue tussen ons.
Ik blijf nog zitten met het gevoel dat ik hem tekort doe als ik vast blijf houden aan ons leven hier en dat ik zou moeten kiezen voor onze relatie, dat ik het zou moeten proberen voor hem. Omdat het voor hem belangrijk is. En omdat ik weet hoe het is als je ergens niet kan aarden. Maar ik denk dat een verhuizing de problemen die er zijn niet zullen wegnemen. Misschien was het anders als ik zelf makkelijker was en het als een uitdaging zou zien. Ergens een nieuwe leven opbouwen. Maar toch lijkt me dat niet eenvoudig met kinderen die niet meer zo heel klein zijn.

Verandering...

Hoi!
Wat me opvalt is dat jij wel heel veel denkt... en bedenkt allemaal. Eén ding wat zeker is is dat jij af en toe erg depressief bent (geweest) waardoor er veranderingen zijn opgetreden binnen jullie relatie.
Wellicht is die verhuizing de handreiking die je man doet om de boel weer op te frissen, een nieuwe start... samen!!!!! Uit de sleur breken - een nieuwe kans!!
Dat je bang bent is wel begrijpelijk, vertel je man waar je bang voor bent i.p.v. in je angsten en depressie te blijven hangen en probeer wat minder te zorgen voor anderen (je kinderen, die immers niet zo klein meer zijn). NU ZIJN JULLIE AAN DE BEURT!!
Je man en jij, want ik kan me niet voorstellen dat de situatie zoals die is ideaal is voor jullie kinderen.
Misschien ligt hier wel voor jullie allemaal een mooie kans om samen een nieuwe start te maken!!

Phebe

Wat jij zei, heeft mij wel geraakt. Het is iets waar ik heel erg over aan het nadenken ben, misschien heb je wel gelijk! (Ben ik toch weer aan het nadenken he!).
Ik las trouwens ergens verderop dat jij ook wel problemen hebt binnen de relatie. Jij ook sterkte en wijsheid gewenst met het daarmee omgaan.

Reactie....

Hoi!
Wat me opvalt is dat we allebei wat blijven hangen in angsten en nare gevoelens i.p.v. de sprong te wagen!
Ik heb de laatste weken geprobeerd de nare gevoelens en problemen van anderen wat van me af te zetten... en ja, dan beland je ook wel bij je eigen angst(en)!
Wat mij betreft is de enige manier om hiermee om te gaan is ze te ´omarmen´ i.p.v. er voor weg te lopen en ´meenemen´ naar die plekken - en mensen - waar het veilig en vertrouwd is. Niet om ze daar dan weer uit te spitten maar om daaruit energie op te doen ´gewoon´in gesprek te gaan met anderen, over alledaagse dingen, over wat je ziet en leuk vind aan anderen en aan jezelf.
Het heeft mij de afgelopen week heel erg geholpen.
Verder heb ik alle Kerst- en andere kaarten van het afgelopen jaar verzameld en nog eens gelezen. Het viel me op hoeveel mensen er eigenlijk met mij - met ons - meeleven en aan me denken!! Deed me heel goed!!
Ze krijgen nu een plekje op onze zolder (de kaarten).
Rest me om jou en je man nog de beste wensen te geven voor het nieuwe jaar. MAAK ER IETS MOOIS VAN!!!
Phebe.

Phebe

Phebe, fijn dat het goed gaat met je nu. Soms moet je weer even zien wat je allemaal wel hebt.
Ik heb inmiddels mijn besluit genomen.

Besluit

Okee:hier komt ie dan: na veel wikken en wegen heb ik besloten om, als alles realiseerbaar is, de sprong in het diepe te gaan wagen!

Slimme b.

Ik merk nu al verschil, bij mezelf (ik voel me 10 kilo lichter) en ook bij hem(opluchting)! Ik denk dat we er goed aan doen, al moeten we natuurlijk wel kijken of het allemaal kan gaan lukken. Ik moet het hem zeker niet voor de voeten gaan gooien, maar ik verwacht dat ik dat niet zal doen. Dat heeft hij ook nooit gedaan bij mij.T Is wel een goed punt hoor! Bedankt voor het meeleven!