Relaties Relaties

Relaties

Schnee

Schnee

03-01-2011 om 11:29

Timeout evt. def. uit elkaar, hoe vertel je dat je kinderen?

Wij zijn 14 jaar samen en hebben 2 kinderen. Mijn partner wil zijn leven veranderen, buitenechtelijke relaties hebben, een vrij leven in onze relatie leven. Dat trek ik niet meer. Het gezin valt mogelijk uit elkaar. Nu dachten we dat een timeout een goed plan was, zodat hij erachter kan komen wat hij echt wil met zijn leven. Ik heb vaker gelezen dat je de kinderen pas voor duidelijk genomen besluiten moet stellen. Maar een timeout is alles behalve dat. Wie heeft een dergelijke situatie mee gemaakt en hoe hebben jullie dit opgeloste?Hoe vertel je dat dan het beste aan je kinderen zonder dat je ze onnodig in je onzekerheden en onstabiliteit mee neemt?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Sancy

Sancy

03-01-2011 om 11:50

Kinderen

Ik richt me op je vraag over hoe je de kinderen kunt vertellen wat de bedoeling is zonder dat je weet hoe de situatie zich gaat ontwikkelen. Over de reden voor de time-out zal ik dus niets zeggen.
Ja, kinderen (ook afhankelijk van hun leeftijd, die vermeld je hier helaas niet) zijn gebaat bij duidelijkheid en concrete informatie. Dus: richt je op een korte uitleg van de situatie op dit moment, zonder in details te treden, en leg hen uit welke consequenties dit voor hen zal hebben: waar gaat papa heen (als hij uit de woning trekt)? Wanneer kunnen ze papa zien? Kunnen ze naar papa toe? Komt papa ook naar hen? Hoe lang gaat dit duren?
Benadruk naar je kinderen dat het iets is tussen jullie 2 als volwassenen, en dat de kinderen geen schuld hebben aan de situatie tussen hun ouders, en óók dat ze er niets aan kunnen veranderen. Vertel duidelijk dat jullie allebei veel van de kinderen houden en dat dát niet zal veranderen. Het mooist is als jullie dit gesprek samen kunnen voeren met de kinderen. Geef hen ruimte om vragen te stellen (soms bedenken ze vragen waarvan je nooit vermoed zou hebben dat ze juist dáár over denken) en vertel ze dat ze altijd op het gesprek mogen terugkomen als ze nog meer vragen hebben of gewoon er over willen praten. En heel belangrijk: als er vragen zijn die je niet kunt beantwoorden: leg uit dat je het antwoord nog niet hebt (want ook dát is een antwoord!) maar dat je het zult vertellen als je het antwoord wél weet. En doe dat ook.
Sterkte.

Schnee

Schnee

03-01-2011 om 12:34

Leeftijd kinderen

Bedankt voor je reactie! Daar heb ik echt wat aan.

onze kinderen zijn trouwens 10 en 6 jaar.

Sancy

Sancy

03-01-2011 om 13:07

Nog iets

Ja, op die leeftijd kun je het goed aanpakken zoals ik heb beschreven. Voor heel jonge kinderen wordt het verhaal iets anders.
Maar wat uiteraard heel belangrijk is (maar voor mij ook zo vanzelfsprekend dat ik het niet eerder schreef): geef je kinderen de ruimte om hun emoties te uiten. Wat voor jou en/of je man misschien wel een opluchting betekent, of een begin van een mogelijke oplossing (hoe verdrietig ook), betekent voor de kinderen dat hun wereld even flink op kop gezet wordt. Daar mogen ze van slag van zijn.

Yvon Meijer

Yvon Meijer

03-01-2011 om 13:17

Lastig

Het lijkt me heel lastig wat te vertellen aan de kinderen. Los daarvan; mijn ervaring met 'tijdelijk' uit elkaar gaan betekende altijd echt uit elkaar gaan. Maar dat was dan zonder kinderen en ik weet niet of dat in jullie situatie dan nu ook zo zal zijn. Ik zou er wel sterk rekening mee houden. En om die reden zou ik absoluut niet tegen de kinderen zeggen dat het tijdelijk is of hoe lang het gaat duren. Ze gaan wachten en rekenen op de dag dat alles weer werd zoals het was. Sterkte.

Zo

Zo

04-01-2011 om 23:36

Schnee

Hier precies hetzelfde verhaal. Zelfde leeftijd van de kinderen, evenveel jaren bij elkaar. Man heeft zich ook in de buitenechtelijke relaties gestort. Uncanny.

Maar hier toch de andere keuze gemaakt. Vanuit de wetenschap dat veel mannen rond de 40 knettergek worden en met de hoop dat het over een paar jaar voorbij zal zijn. En als dat niet zo is, heeft hij nu alvast de relatie opgezegd en kan ik dus weggaan als de kinderen wat groter zijn. ZO ervaar ik het. Praat jij erover met anderen?

Schnee

Schnee

05-01-2011 om 10:21

Achtbaan van gevoelens...

Bedankt voor je reactie!
Ik praat wel met een paar mensen hierover, maar ben er nog voorzichtig mee omdat het besluit toch steeds weer veranderd. Anderen zeggen van "als je het accepteerd verliest hij volledig zijn respect voor jou" tot "laat maar uitleven het waait wel weer over". Vandaag denk ik weer zoals jij het beschrijft, maar er gebeuren telkens weer dingen waardoor ik twijfel en het soms even niet meer trek. Mijn man vertelde mij afgelopen zondag dat hij over 2 weeken een lang weekeind naar buitenland gaat met zijn vriendin. En als het toch uitelkaar gaat dan liever zsm dan nog jaren wachten, dan kan ik ook weer verder. Maar zoals je zegt is het misschien maar de midlifecrisis die weer overgaat.... wordt jij niet heen en weergeslingert door woede, verdriet naar ach, het zal wel weer over gaan, maakt mij niet zoveel uit...?

over leven

over leven

05-01-2011 om 15:48

Moeilijk

Ik herken de achtbaan helemaal. Mijn man is verliefd geworden op een andere vrouw, en heeft daar een affaire mee gehad.

Jij geeft aan dat je man zijn leven wil omgooien en affaires wil kunnen hebben. Weet je dit al lang of was er in eens een andere vrouw? Wat investeert je man nog in zijn relatie met jou? Kan je hier met je man over praten of deelt hij je alleen dingen mee? Hoeveel geld wordt er aan die affaires uit gegeven en ten koste van wat gaat dat? Waarom wil je man dit? Is hij verliefd, of zoekt hij spanning? wil hij polyamorie, of overweegt hij bij jou weg te gaan?

Niet dat je mij deze vragen nu moet beantwoorden. Misschien kan je op een moment dat je emoties niet in het verdriet of boosheid zitten, maar meer in het maakt mij niet zoveel uit, dit soort dingen met hem bespreken.Dit kan jou ook duidelijkheid geven. Jij kan dan ook aan je man aangeven dat je het hier heel moeilijk mee hebt. Wat wil je man doen om jou hierin tegemoet te komen. Onderzoek ook rustig voor je zelf wat je wel en wat je niet trekt, dat is voor iedereen anders. Geef dit aan. Als blijkt dat je man jou helemaal niet tegemoet wil komen en over je grenzen (blijft) gaa(t)(n) komt er wel een moment dat je weet dat het genoeg is, dat het voor je over is. Dat is een advies wat ik heb gekregen en wat voor mij heel waar is gebleken. Wat niet weg neemt dat wij nog steeds in een hele moeilijke situatie zitten. En mijn emoties nog steeds alle kanten op gaan.

Heel veel sterkte in de moeilijke tijd.

Jade

Jade

07-01-2011 om 08:08

Neem me niet kwalijk...

...dat ik het zeg, maar ik hou teveel van mezelf om me als 'voetveeg' te laten gebruiken.

Midlifecrisis, uit laten waaien....zijn termen waar ik niks mee kan (let wel, dat is mijn persoonlijke mening). Hij gaat met zijn vriendin een weekend naar het buitenland....dat kost tijd en geld, dingen die hij in zijn gezin moet steken.

Ik kan me heel goed voorstellen dat er een punt in je leven (huwelijk) komt dat je denkt "Is dit het nu?". Maar als dat gepaard gaat met gebrek aan respect richting partner zou ik er klaar mee zijn. Ik denk daar niet licht over hoor (het is niet altijd makkelijk om op "papier" iets goed over te brengen)

Schnee, ik wens je veel wijsheid en sterkte toe, dit moet voor jou niet makkelijk zijn.

Marijke

Marijke

07-01-2011 om 12:49

Inderdaad

'Mijn man vertelde mij afgelopen zondag dat hij over 2 weeken een lang weekeind naar buitenland gaat met zijn vriendin.'
Pardon? En jij mag het thuis allemaal opsoppen? En wanneer gaat hij dan met jou een lang weekeinde naar het buitenland? En trouwens, wanneer ga jij dan met jouw minnaar een lang weekeinde naar het buitenland, op kosten van jouw man natuurlijk?
Ik heb ook een relatie gehad met iemand die er graag andere vriendinnen op na wilde houden (geen veertiger). Omdat ik niet zielig alleen op de bank wilde zitten, zocht en vond ik er ook een vriendje bij. Viel dat even tegen voor partner. Uiteindelijk heb ik een punt achter die vaste relatie gezet omdat ik vond dat ik beter verdiende (had toen geen kinderen). Ik bedoel maar, wat zou er gebeuren als je je man precies hetzelfde behandelt?

koentje

koentje

07-01-2011 om 14:30

Schnee; ik zou......................

al is het alleen maar voor je zelfrespect en de boodschap naar je kinderen over het respect wat je voor jezelf hebt, man en kinderen vertellen dat het hier niet meer om een Time out gaat maar om een scheiding.

Of ben je van plan te pikken dat hij eens even lekker de bloemetjes buiten gaat zetten om vervolgens als het hem uitkomt maar weer eens in zijn lekkere warme nestje te stappen?
Ten eerste zou ik dat voor mezelf niet willen en ten tweede zou ik dat naar mijn zoon toe niet accpeteren. Zo laat ik als moeder en als vrouw niet met mij omgaan. Voor zoon moet ook duidelijk zijn dat je als volwassene je eigen keuzes maakt. En een daarvan is bijv. dat je niet met je laat sollen.
Is hij nou helemaal besode...........

Schnee

Schnee

07-01-2011 om 17:03

Over het hele leven bekeken...

Op dit moment heb ik van een timeout afgezien. Mijn man doet weer normaal hier thuis. Hij zit in de midlifecrisis en ik hoop maar dat het over gaat. Wat je zegt over zelfrespect en de het beeld wat je je kinderen voorleeft heb je wel een punt. Zolang wij (kids en ik) maar geen last van hebben moet hij zich maar gaan uitleven. Zo denk ik nu (kan volgende week weer anders zijn...) Een scheiding zou enorm heftig zijn voor de kinderen. Deze ervaring wil ik ze besparen als het kan. Ik hoop gewoon dat het een fase is die over gaat. Als je dan de rest van je leven weer gelukig bent zou het jammer zijn door een affaire de familie uitelkaar te laten vallen.

Vader

Vader

07-01-2011 om 17:37

Begrip

Ik begrijp wel dat ik natuurlijk veel te voorbarige conclusies trek. Maar, Schnee: heb jij niet een beetje te veel begrip voor de 'MLC' van je man? Alsof dat een goede reden is om jou, zijn vrouw, te schofferen? Ik denk waarschijnlijk te simpel, maar laat hem duidelijk weten dat je van dit soort fratsen niet gediend bent. Als hij jou zo behandelt kan hij zijn koffers pakken. 10-tegen-1 dan zijn MLC veel sneller voorbij is!

Hoezo normaal?

"Mijn man doet weer normaal hier thuis."
Betekent dat dat hij niet meer op vakantie gaat?

Gr. Poezie.

Pieternel

Pieternel

07-01-2011 om 18:54

Petje af!

Ik vind het knap dat het je lukt om in deze situatie je hoofd zo koel te houden en dingen in een groter perspectief te zien dan je eigen gekwetste gevoelens in het hier en nu. Petje af!
Het is ook goed om je kinderen helemaal buiten dergelijk gedoe te houden. Zij houden zielsveel van jullie allebei, laat hen niet kiezen of meeleven als het niet strikt noodzakelijk is. Er is daar niets te winnen, alleen te verliezen.
Je stelt je vraag op Ouders Online en de algemene mening hier is dat sex (of alleen al zoenen of sms-en) buiten de deur onacceptabel is en de reacties zijn er hier ook naar. Stel je vraag op een ander forum en je krijgt andere reacties. Op Ouders Online schrijven "ze" dat je je kinderen een les moet geven in eigenwaarde, ik denk (en op andere fora zullen ze dat schrijven) dat je hen een les kunt geven in liefde.
Verder kan ik mij voor een groot deel in de posting van Zonnetje vinden. Het is goed dat je een ander ruimte geeft in je relatie, maar stel daar ook weer grenzen aan. Zonnetje stelt voor om die grens op het gebied van geld te trekken, maar misschien ligt iets anders meer voor de hand in jullie situatie, of ligt jouw persoonlijke grens op een ander gebied. Ik denk wel dat het belangrijk is om toch bij jezelf na te gaan, waar de grens voor het acceptabele ligt voor jou. Juist als je grensverleggend bezig bent
Maar het is ook jouw moment om jou eigen grens te verleggen. Dat betekent overigens niet dat jij meteen aan de minnaar moet. Mijn droom op een zeker punt was om een week (beter nog 2 weken) ALLEEN in een huisje in de wildernis te verblijven, met niemand waarmee ik moest praten, geen internet, geen telefoon, alleen ikzelf en de natuur om mij heen. (Het is twee keer een lang weekend geworden. Een compromis binnen de grenzen van wat voor mijn lief haalbaar was
Wat is jouw droom? Dit is het moment om jouw ruimte te gaan innemen. Je man kan dan laten zien hoeveel hij bereid is om aan jou te geven. Geeft hij dan niet thuis, dan is de situatie duidelijk.
Veel sterkte.

Liefde?

"Mijn partner wil zijn leven veranderen, buitenechtelijke relaties hebben, een vrij leven in onze relatie leven. Dat trek ik niet meer."
Is dat liefde? Is dát wat je je kinderen moet leren?

Gr. Poezie.

Pieternel

Pieternel

07-01-2011 om 20:26

Ja!

Als kind in de jaren 60 heb ik geleerd dat liefde vele vormen kan aannemen. Ik zal het niet idealiseren, er zitten een hoop haken en ogen aan. Maar hier op Ouders Online is er een norm: monogamie en absolute trouw. Het echte leven is weerbarstiger. En ik heb er vooral geleerd dat polygamie, vrije liefde en dergelijk niet half zo schadelijk is als je kinderen betrekken in het gebitch en de verongelijktheid van echtelijke ontrouw. Als je het niet trekt, prima, maar houd je kinderen erbuiten. Maar dit is niet wat ik bij Schnee lees, zij is bereid om een lange termijn perspectief te kiezen en dingen hun tijd te geven. Zij is een volwassen vrouw en klinkt heel redelijk. Wie kan beter de situatie beter beoordelen dan zijzelf?

Er schuilt geen kwaad in als kinderen leren dat liefde niet verdwijnt bij de eerste tegenslag. Dat als je ideaalplaatje niet blijkt te passen, je er niet onmiddellijk het bijltje erbij neergooit. Ja, dat is liefde, door dik en dun en in voor en tegenspoed. Ik wil mijn kinderen niet leren dat liefde is: als jij mij dit aandoet, dan heb ik het recht om.....
En liefde voor je kinderen betekent hen behandelen als kinderen en hen buiten grote mensen dingen houden, ook buiten de ups en downs die een huwelijk meebrengt. Als ze volwassen zijn hebben ze tijd genoeg om het te leren en te ervaren. Liefde voor je kinderen betekent dat je hen er buiten laat als je ego een deuk op loopt door acties van hun vader. Je brengt hen zeker geen eigenwaarde bij door hen hierin te betrekken, wel een hoop onveiligheid.

Schnee

Schnee

07-01-2011 om 21:37

Houdt zijn emoties in toom

daarmee bedoelde ik dat hij niet meer zo onredelijk is thuis. Door de verliefdheid en het geheim (toen wist ik het nog niet) was hij erg prikkelbaar en reageerde hij onbegrijpelijk en onredelijk vel tegenover mij en de kinderen. Dat is nu weer het voorheen was "aardig".

Hij gaat nog wel naar buitenland met haar naar voor een lang weekeind...

Jade

Jade

07-01-2011 om 21:51

Wel mee eens...

...om nu de kinderen hier buiten te laten. Het is niet duidelijk wat jij wilt Schnee en om je kinderen hiermee "lastig" te vallen dat zou ik inderdaad niet doen.

Als ik dan lees wat Schnee schrijft: "....ik trek het niet meer" dan lijkt mij dat de grens al is overschreden (of zeer duidelijk aan het overschrijden is).

Jade

Jade

07-01-2011 om 21:55

Vrijbrief...

Zijn geheim is uitgekomen, hij heeft nu een vrijbrief om te doen en laten wat hij wil. Ik kan me voorstellen dat hij dan niet meer onredelijk is.....hij kan zijn gang gaan.

Een fase? Mwoach, ik vermoed dat het een hele hele lange fase gaat worden. Als je ermee kunt leven prima, maar vermoed van niet (maar ik kan niet in de toekomst kijken natuurlijk)

Schnee

Schnee

07-01-2011 om 22:11

Grenzen verleggen.... of overschrijden

Ja, ik trok het niet meer, maar nu gaat het wel weer. Omdat hij weer ‘normaal’ doet thuis. Maar dat met die grenzen vind ik een moeilijke. Ik had voorheen nooit gedacht zover te kunnen gaan met mijn man, maar nu het zover is gaat het best wel (me ups en downs). Het lange weekeind over 10 dagen was mijn grens (als hij dat zou doen, dan is het uit). Maar nu ben ik weer oke hiermee. Nog even het weekeind afwachten, wie weet…
Ik vraag me wel af hoe ver je je grenzen kunt verleggen zodat het nog oke is voor jezelf. Misschien zie ik pas veel later dat mijn grenzen niet verruimd zijn, maar dat ik hem enorm eroverheen liet gaan. Maar dat weet en voel ik nu ‘nog’ niet in ieder geval.

Eerlijk gezegd denk ik niet ver te komen hem een les te leren, hem eruit te schoppen. Ja, misschien is zijn MLC sneller voorbij en kiest hij (als ik geluk heb) voor mij, maar misschien is dan een vraag in hemzelf nooit beantwoord. En een frustratie blijft terug, dat hij iets in zijn leven niet kon uitzoeken door mij. Wat zijn gevoelens voor mij niet positiever maken. Ik wil hem in zijn ontwikkeling niet in de weg zitten. Wel weet hij heel duidelijk dat ik niet kan beloven dat ik het volhoud en misschien op een moment het uitmaak. En, als het zover is, dan is het voor mij echt klaar. Maar ik hoop dat hij antwoord vindt van wat hij zoekt of uitleeft wat hij nodig vindt om daarna de rust te vinden weer volledig bij mij te zijn.

Maar ik weet het ook niet zo goed ik snap eigenlijk bijna alle berichten van jullie, mijn emoties gaan ook van de ene kant naar de andere. Maar zoals pieternel schrijft geloof ik ook niet in hem de les te leren, wraak ezv.

Goede tip om aan mezelf te denken, deze situatie voor mij te gebruiken, zelf ruimte te nemen en mijn idealen nieuw te definiëren. Wat wil ik en hoe wil ik het, wat zijn mijn dromen. Dat is iets wat een beetje te kort komt. Alles draait om hem en ik moet maar zien waar ik blijf. Dus bedankt voor dat duwtje!
Pieternel: je hebt het over een ander forum waar een andere houding heerst. Zou het graag uitzoeken, heb je een link hiervoor?

Schnee

Schnee

08-01-2011 om 10:45

Ga op gevoel af...

Als het zoiets zou zijn dan zou dat onbewust gebeuren. Ik probeer gewoon op mijn gevoel af te gaan. En mij niet op een eerder ‘theoretisch’ genomen grens vast te klampen. En geen impulsieve beslissingen nemen, waar ik achteraf spijt zou kunnen hebben.

Nu voelt de situatie leefbaar, dus laat ik hem zijn gang gaan. Dat we kinderen hebben maakt natuurlijk veel uit.

Ik verwacht wel dat hij respect heeft, voor mijn openheid en de vrijheid die ik hem geef om het uit te zoeken. Nooit zou ik willen dat hij uit dankbaarheid bij me zou blijven. En hij moet zeker niet halverwege het weekeind bellen, dat moet hij echt zelf uitzoeken. Zij is volgens hem ook geen optie om mij te verlaten, maar hij geniet van het avontuur, de spanning.

Als hij mij uiteindelijk toch verlaat zou ik spijt hebben, hem niet gelijk eruit geschopt te hebben. Zou laat ik het maar afwachten in de hoop op een goede afloop.

Schnee

Schnee

08-01-2011 om 21:47

@ pieternel : ander forum

Pieternel: je hebt het over een ander forum waar een andere houding heerst. Zou het graag uitzoeken, heb je een link hiervoor?

Marlou H.

Marlou H.

10-01-2011 om 12:31

Ook weekend weg

Toch zou ik als ik jou was ook een weekend weggaan. Alleen of met een vriendin. Om even wat afstand te kunnen nemen en terug te gaan naar je eigen gevoel. En ook om je man de verantwoordelijkheid te geven voor de kinderen en het door laten gaan van het gezinsleven. Want het kan natuurlijk niet zo zijn dat hij lekker geniet van uitjes, spanning en avontuur en dat jij de zorgen en de zorg voor het gezin steeds maar op je moet nemen. Wat meer gelijkwaardgheid daarin zou goed zijn.

Verder vind ik je dapper dat je zo op je heel eigen manier een weg probeert te vinden hierin, ondanks dat het erg pijnlijk voor je is. Ik wens je wijsheid en sterkte toe Schnee.

Schnee

Schnee

10-01-2011 om 15:32

Voel me zwak...

De moed laat me vandaag in de steek. Het weekeind naderd. Nu het dichterbij komt kan ik er toch weer minder tegen en zie er ernom tegen op. Voel me klein en helemaal niet dapper.

Met een vriendin een weekeind weg dat mag altijd, dus dat is hem niet.

over leven

over leven

10-01-2011 om 16:41

Communiceren

Beste Schnee,

Ik vind dat je het heel goed doet. Maar het is niet niets wat je voor je kiezen krijgt. Jij hebt besloten dat je niet wil dat deze affaire van je man, gelijk einde van jullie relatie betekend. Maar je kan dat niet alleen. Je man moet ook rekening met jou houden. Dat gaat heel moeilijk als je verliefd bent. Het is als een soort drugs, en de kans is groot dat hij helemaal niet heeft nagedacht wat de gevolgen van zijn acties zijn als jij dit niet trekt. Maar je kunt hem best zeggen dat hij een risico neemt, dat er een kans is dat jij dit achteraf toch niet blijkt aan te kunnen. Als ik het goed begrijp heeft je man aan jou aangegeven dat hij de relatie met jou niet kwijt wil, maar de spanning die dit avontuur geeft nu nodig te hebben. Als jij hem dat wil gunnen, moet hij zich ook aan spelregels houden. Hij moet rekening houden met wat je wel of niet aankan. Bedenk goed wat voor jou de grenzen zijn. En geef bij je partner aan. Zijn investering in zijn relatie met jou is heel belangrijk. Het betekend onder andere dat je partner niet zomaar tegen je kan zeggen dat hij een weekend met vriendin weg gaat. Hij kan aangeven dat hij dit zou willen, en met jou bespreken wat de mogelijkheden zijn.

Houd er rekening mee dat zo een verliefdheid wel 3 jaar kan duren. Het is dus iets wat je voor langere tijd aangaat. En natuurlijk is er een mogelijkheid dat er na deze dame weer een nieuwe komt. Bedenk of je dit aankan?
Is het voor jou een tijdelijk iets geef dit dan ook aan.

Om het weekend door te komen, zou ik zorgen dat je zelf leuke activiteiten hebt gepland, met de kinderen, en met vriendinnen. Zorg dat je lekker bezig bent zodat je niet kan gaan piekeren. Spreek een duidelijke tijd met je man af waarop hij thuis is zodat je de laatste avond niet zit te wachten en maar niet weet wanneer hij er weer is.

Sterkte! Ik leef met je mee.

Marlou H.

Marlou H.

10-01-2011 om 17:01

Waarom

Ik vind je sterk dat je ondanks dat je zelf gekwetst bent toch je man de kans geeft uit te zoeken wat er uitgezocht moet worden. Maar hij moet jou ook met respect behandelen.

Waarom moet hij perse een lang weekend naar het buitenland met haar als dat voor jou zo moeilijk is. Dat je hem de kans geeft verliefd te zijn en op die manier spanning en avontuur te beleven vind ik al erg edelmoedig. Waarom wil hij meer, meer, meer? Wat is er zo belangrijk aan dat weekend buitenland terwijl het eigenlijk over jouw grens is? Dat begrijp ik niet en daarin mis ik respect naar jou. Ben je niet bang dat na een lang weekend een week komt? Dat het nooit genoeg is?

Zorg dat je iemand hebt nu en komend weekend die je kan steunen. Veel sterkte meis.

Martine

Martine

10-01-2011 om 20:47

Andere partij

Lieve Schnee,

Wat bevind jij je in een lastige situatie en wat vind ik het sterk van jou dat jouw man mag "uitrazen". De reden dat jouw verhaal mij zo aanspreekt, is dat ik zelf op dit moment probeer te verwerken dat mijn ex-minnaar (die niet met mij verder wilde vanwege vrouw en kinderen) nu een nieuwe "liefde" heeft gevonden en nu wel misschien weg wil bij vrouw en kinderen. Vrienden en familie (en ook zijn vrouw) wijten het aan een MLC. Ik denk dat hij nooit monogaam was, en nu de spanning van weer een nieuwe verliefdheid gewoon weer erg lekker vindt.

Dit is voor mij ook verdrietig, omdat ik altijd van hem ben blijven houden en nu blijkt dat hij blijkbaar niet zoveel van mij hield, al heeft hij me dat wel jaren doen geloven. Het feit dat het nu om een veel jongere minnares gaat, maakt het allemaal nog zuurder. En eigenlijk heb ik geen recht van spreken, geen recht op verdriet. Omdat hij getrouwd is, met een vrouw zoals jij.

Ik ben stil geworden, omdat jouw verhaal zo'n enorme gelijkenis vertoont met dat van mijn ex-minnaar, en ik ergens zelfs vrees dat het hier om dezelfde personen gaat... En dan besef ik maar weer eens wat een verdriet ik zijn vrouw en kinderen zou hebben aangedaan als ik hem wel voor mijzelf had gewonnen.

Eigenlijk heb je niets aan mijn reactie, maar je geeft door jouw schrijven hier een stukje verdiende loon: een immens schuldgevoel. Omdat ik zoveel liefde voel(de) voor een getrouwde man...

Groetjes,
Martine

Schnee

Schnee

11-01-2011 om 10:56

Wordt voor het blok gezet

Waarom hij perse dit weekeind naar buitenland moet met zijn minnares?: Zij woont sinds kort in het buitenland en ze ontmoeten elkaar in het midden.

Waar ik echt moeite heb is dat hij niet met mij overlegd hoe we deze situatie samen kunnen aanpakken, maar mij voor het blok zet “over twee weken ga ik…
Wat ik lees over polyamorie of open relaties, dat het belangrijkst (als je partner wilt houden) is: tijd geven voor het proces, open- en eerlijkheid en respect. Dat is precies wat ik mis. Eerst moest ik er zelf achterkomen en vervolgens heb ik geen inspraak.

Martine: jij schrijft:… jouw verhaal zo'n enorme gelijkenis vertoont met dat van mijn ex-minnaar, en ik ergens zelfs vrees dat het hier om dezelfde personen gaat...
= Hoe kunnen we hier achter komen? Kan ik je via dit forum een persoonlijke notitie sturen?
Kan me voorstellen dat je situatie erg frustrerend is, iig wens ik jou ook sterkte voor jouw verdriet!

Morgana Fata

Morgana Fata

11-01-2011 om 13:22

Wederzijds respect

Ik denk niet dat je jouw situatie kan vergelijken met een open relatie zoals je op zulke sites tegenkomt. Hij heeft nu geen oog voor jouw proces. Het is aan jou om de je eigen grenzen aan te geven. Ik kan me heel goed voorstellen dat je zo'n weekend helemaal niet zit zitten. Weet hij dat eigenlijk wel? En als je hem voor het blok zet? Wat gebeurd er dan?

Martine

Martine

11-01-2011 om 14:14

Schnee

Lieve Schnee,

Ik weet nu dat het niet om dezelfde personen gaat. Zij woont niet in het buitenland, maar werkt bij hem. Ze zien elkaar dus dagelijks.

Neemt niet weg dat de situatie van zijn vrouw verder wel gelijk is aan die van jou. Ook zij moet "acceptereren" dat hij uit wil razen, of ze nou wil of niet. De keuze een streep onder hun huwelijk te zetten, heeft geen van beiden nog gemaakt. Hij gaat dat vast ook niet doen, geniet gewoon van zijn twee werelden. Of jij dat moet accepteren of niet, is helemaal aan jou. God, wat vind ik dat moeilijk! Omdat ik eerder die persoon was die met hem verder wilde. Dan was niet die collega, maar IK de boosdoener. En alles wat ik voelde, was een overweldigende liefde, die ik nooit eerder had gekend...

Kan niet anders dan jou heel veel sterkte wensen. Ik blijf meelezen hoe het met jullie gaat.

Groetjes,
Martine

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.