Relaties Relaties

Relaties

Natasa

Natasa

24-03-2019 om 13:47

toch zelf een scheiding aanvragen en een paar overwegingen


Natasa

Natasa

02-06-2019 om 22:30

Nog even voor de duidelijkheid

Mijn dochter heeft eerder nog nooit gezegd dat ze niet op kamers wilde als ze naar de universiteit zou gaan. Ook niet toen er eerder ook over scheiden werd gesproken.

Het op kamers gaan komt nu dichterbij. Ze stelt er ook bepaalde eisen aan en kimt er achter dat het nog niet zo eenvoudig zal zijn om op tijd iets te vinden. Bovendien veel geld kost. En dan komt dat bericht van mijn aanvraag van de scheiding en komt ze ermee. Ze zal er zelf uit moeten komen, maar ik zal het er af en toe met haar over hebben.
Eigenlijk had ik de gesprekken die ik nu met haar jongere broer heb, 6 jaar geleden met haar moeten hebben. Maar toen kon ik dat nog niet.

Jo Hanna

Jo Hanna

02-06-2019 om 23:55

Waarom moet hij antwoorden?

Je had je zoon ook kunnen adviseren de vraag te negeren, en dus niet te beantwoorden. De vraag is manipulatief en dwingend: waarom zou het ‘beleefd zijn’ van je zoon prioriteit moeten hebben? Leer hem manipulaties uit de weg te gaan. Dat heeft hij nodig, als mensen ‘in zijn hoofd gaan zitten’. Je zegt nu ‘dat doet hij zelf’ maar in je eerdere post zeg je letterlijk dat jij hem zei dat hij dit moest antwoorden.

Ik weet niet wat jij exact op dit moment moet doen maar het is mijn indruk dat je erg veel energie steekt ik wat je man/ex vindt, voelt, denkt, zegt, gaat doen etcetera terwijl je veel meer kracht zou kunnen ontlenen aan je kinderen, te zien wat de gevolgen van hun vaders gedrag zijn in hun leven en omwille van hen grenzen te trekken,
je ervoor in te spannen dat ze meer ruimte, vrijheid en respect ervaren bij het opgroeien. Uit hoe je je dochter citeert, blijkt dat er in het gezin op eieren moet worden gelopen omwille van je man, dat ze zich grensoverschrijdend gedrag moet laten welgevallen om geen drama’s te ‘veroorzaken’. Dat kan toch niet gezond zijn?

Ik snap dat je vindt dat ik je op je kop geef. Ik zie ook wel dat ik nogal opgewonden klink. Maar ik begrijp jouw gerichtheid op je man echt niet. Je bent al aan het scheiden en nog gaat het vooral om en over hem.

Groet,
Jo Hanna

Natasa

Natasa

03-06-2019 om 14:43

zo niet

Nee het is niet zo dat de kinderen zich grensoverschrijdend gedrag moeten laten welgevallen.

Mijn dochter geeft zelf aan dat ze liever een handig antwoord geeft als ze precies moet vertellen waarheen ze gaat wandelen. Ik heb aangeboden met haar mee te denken.

Ik kan mijn man niet veranderen. Ik ben er vaak tussen gaan zitten. Ik heb daar veel kritiek op gehad van de hulpverlening.

Mijn man denkt bijvoorbeeld ook niet, ik ga in het hoofd van mijn zoontje zitten. Dat gebeurt en ik kan mijn zoon leren hoe dat te voorkomen.

Met dat vragen wanneer kom je terug enzo, ik geef toe dat had ik anders kunnen doen. Ik heb het er ook met mijn zoon over gehad. We hebben samen zitten denken wat je dan voor antwoord kunt geven. Maar gewoon altijd zeggen wat je denkt en dat antwoorden is een ander uiterste. Dat doet mij een beetje denken aan veel Nederlanders die vinden dat je toch niets kwaads doet als je zegt "minder minder" omdat je dan zegt wat je denkt.

Mijn gerichtheid op mijn man, dat is in verband met de kinderen. Ik moet kunnen inschatten hoe ik de kinderen moet helpen. Ik heb het verder losgelaten. Mijn man zal geen enkele strijd met mij meer ervaren.

Het lijkt me verder toch niet dat ik zou moeten denken, we gaan scheiden. Hij is straks weg. De kinderen zien maar wat ze doen. Ze komen er wel uit.

Veer

Veer

04-06-2019 om 08:10

O, o, dat klinkt allemaal niet goed hoor.

*We hebben samen zitten denken wat je dan voor antwoord kunt geven.*

Je wilt je zoontje leren welk antwoord hij aan zijn vader had moeten geven?

Hij wist dat al prima, want toen jij vroeg of hij wilde appen zei hij:

*'maar mama, als ik dat vraag, dan denkt hij dat ik hem mis en dan komt hij misschien eerder terug'. Daarom wilde hij het niet vragen. Toen de drie weken bijna voorbij waren, zei jij: ik wil toch dat je het nu even vraagt. Z'n vader appte inderdaad: mis je me? Hij vroeg aan mij, wat moet ik nu antwoorden? Ik zei, je moet antwoorden dat je hem mist...
De jongste weet wel dat ik dat zeg omdat het gewoon niet beleefd is om te zeggen van niet of een beetje. Ik geloof niet dat ik hem nu geleerd heb te liegen.. Maar wat een lastige dingen zijn dit zeg.*

Lastige dingen? Jíj maakte het lastig voor hem! Je zoontje voelde het prima aan; hij wilde de vraag niet stellen! Vervolgens moest hij dat van jóu tóch doen (omdat jíj het antwoord wilde weten) én moet hij van jou een antwoord (ik mis je) geven waar hij niet achter staat.

Ik lees hier toch alleen maar dat jij je zoontje een kant op duwt die hij niet wil. Je leerde hem dat hij zijn eigen gevoel moet negeren, en dat hij moet doen wat jij wilt.

Voor je dochter hetzelfde. Geen grensoverschrijdend gedrag?:
* 'Mijn dochter geeft zelf aan dat ze liever een handig antwoord geeft als ze precies moet vertellen waarheen ze gaat wandelen. Ik heb aangeboden met haar mee te denken.' *

Nou, er lijkt me dat er (dus) grensoverschrijdend gedrag van de vader zou volgen als zij de waarheid zou zeggen. Anders kan ze toch gewoon zeggen wat ze gaat doen? Maar ze verzint dus iets, om dat onwenselijk gedrag te voorkomen. En jij vertelt haar vader niet dat hij fout zit, nee, je 'helpt' je dochter een goede smoes te verzinnen.

Je hebt een bijzondere manier van denken: denken dat je bij je man moet blijven/hem moet ontzien, om zo je kinderen te leren met hem om te gaan. Maar die lijken zichzelf prima te kunnen redden (zoon wist al dat hij niet moet appen, dochter wil het huis uit als man terugkomt).

Mogelijk is het echt érg moeilijk voor je, je zit vast al jaren in een ingewikkelde relatie. En ik heb geen verstand van dergelijk problematiek, en gun je echt alle goeds.

Maar zoals het op mij overkomt: je verdraaid de situatie zó, dat jij meent dat je, om je kinderen te helpen, bij je man moet blijven.
Nou, dat zie ik, op basis van wat jij schrijft, heel anders. Man eruit, kinderen hun eigen grenzen laten bewaken, dat kunnen ze mogelijk veel beter dan jij (denkt).

Wenda

Wenda

04-06-2019 om 11:25

Ja meid toch

Zet die vent snel de deur uit en ga PLEZIER maken met je kinderen.
Ze verdienen het. Ze verdienen je onverdeelde aandacht, ze zijn veel tekort gekomen.
Je man verdient je aandacht absoluut niet, verleg je aandacht!
(en doe je dat niet dan willen de kinderen vast straks ook niks meer met jou te maken hebben, terecht)

Jo Hanna

Jo Hanna

04-06-2019 om 13:45

Ik kijk duidelijk heel anders tegen de dingen aan

"Nee het is niet zo dat de kinderen zich grensoverschrijdend gedrag moeten laten welgevallen."
Van een (bijna) 18-jarige volledige verantwoording vragen over haar bezigheden vind ik grensoverschrijdend. Ik snap dat ze liever een handig antwoord geeft als dat haar persoonlijke levenssfeer beschermt. Dat is ook zeker slim en nuttig. Maar het ligt op dit moment in jouw macht om te bevestigen dat ze het voor haar eigen ruimte mag doen en niet voor haar vaders geluk. Ook ben je in de gelegenheid ervoor te zorgen dat zij dit veel minder vaak hoeft te doen door de scheiding met je man/ex snel en zakelijk af te handelen en hem uit jullie persoonlijke levenssfeer te houden (en dus niet in de garage). Dat kan ervoor zorgen dat ze nog even ontspannen thuis kan wonen en zal haar relatie met jou ten goede komen.

"Mijn man denkt bijvoorbeeld ook niet, ik ga in het hoofd van mijn zoontje zitten. Dat gebeurt en ik kan mijn zoon leren hoe dat te voorkomen."
Hoe doe je dat dan? Door hem te leren zich op een voor zijn vader acceptabele manier te verantwoorden om vaders kwetsbare eigenwaarde niet te krenken? Ik wil wel meegaan in de gedachte dat je man er zich misschien (!) niet van bewust is dat hij in het hoofd van je zoon gaat zitten maar hij doet het wél door impliciet van hem te vragen voor zijn geluk te zorgen. Dit gaat niet over je man. Het gaat over wat er daadwerkelijk met je zoon gebeurt. Google eens naar 'narcistische bezetting'.

"Maar gewoon altijd zeggen wat je denkt en dat antwoorden is een ander uiterste. Dat doet mij een beetje denken aan veel Nederlanders die vinden dat je toch niets kwaads doet als je zegt "minder minder" omdat je dan zegt wat je denkt."
Hier maak je een flinke denkfout. Het gaat niet om koste wat kost 'zeggen wat je denkt'. Het gaat niet om 'een mening'. Het gaat om je persoonlijke ruimte mogen invullen en grenzen mogen voelen en aangeven in een persoonlijke relatie. Het gaat veel meer over níet zeggen, níet hoeven verantwoorden, níet pleasen, níet zorgen voor andermans geluk, dan over wat je allemaal wél zou moeten zeggen. Jij en je kinderen zouden wat mij betreft juist veel meer ruimte verdienen om níet te (hoeven) (ver)antwoorden aan vader. Mensen hébben niet per se 'recht' op een antwoord op al hun (dwingende) vragen. Het is aan jou om een besluit te nemen of je een antwoord wíl geven, om daarmee je éigen belangen te dienen. Jij en je kinderen mogen zwijgen en vader de verantwoordelijkheid over zijn eigen emoties teruggeven. Je mag duidelijk, feitelijk, kort zijn, twijfelwoorden, vergoelijkende of verzwakkende taal vermijden. Maar als jullie dat zouden gaan doen, worden jullie waarschijnlijk (eerst) bang voor wat hij gaat doen, voor hoe boos hij zal worden als jullie niet meer voor zijn geluk zorgen. Voor mij zou dat een wake up call (moeten) zijn.

"Mijn gerichtheid op mijn man, dat is in verband met de kinderen. Ik moet kunnen inschatten hoe ik de kinderen moet helpen. Ik heb het verder losgelaten. Mijn man zal geen enkele strijd met mij meer ervaren."
Ik zie dit niet. Ik lees in jouw woorden dat jij het systeem om je man heen - jijzelf en jullie kinderen - zo probeert te plooien dat hij geen ongemak en afwijzing ervaart, 'geen strijd ervaart', waar hij niet tegen kan, wat zich uit in dwingend, vervelend, verbaal-agressief gedrag naar je kinderen en jou. Ik begrijp dat gewoon niet, dat je denkt dat jij controle hebt over wat hij ervaart. Hoe voorkom je dat hij zich gekrenkt voelt, strijd ervaart, terwijl jij en je kinderen toch helemaal je eigen ruimte innemen en je eigen grenzen respecteren? Dat heb jij principieel niet in de hand. Het enige wat je kan doen is de grenzen zo duidelijk stellen dat de kans dat tot hem doordringt dat het geen zín heeft om zich ertegen te verzetten het grootst is. Dat schrijf je ook ergens. Maar dat is geen controle. Het is alleen maar het enige wat jij voor jezelf en je kinderen kan doen. Daarbij zul je prioriteit moeten geven aan wat voor jullie goed is, dat zo helder en clean mogelijk moeten communiceren zodat er zo weinig mogelijk ruimte voor discussie overblijft, afzien van overbodige, emotionele, chaotiserende communicatie en er verder het beste van hopen. Dát zou je in mijn ogen ook je kinderen mogen leren.

In mijn beleving ben jij veel meer verstrengeld met je man/ex dan je zelf in de gaten hebt. Dat is op zichzelf logisch als je jarenlang in een relatie hebt geleefd waarbij je steeds moest oppassen de ander niet te krenken om te voorkomen dat woede je leefomgeving vergiftigt. Maar gezond is het volgens mij niet. Ik gun je dat je jezelf als mens los van hem kunt ervaren en op het grensvlak vooral in je eigen belang te handelen. Dat sluit (mede) in zijn belang handelen helemaal niet principieel uit maar het uitgangspunt is dat ook dát allereerst in jouw belang mag zijn. Je zou je kinderen helpen door ze hierin mee te nemen.

Groet,
Jo Hanna

Natasa

Natasa

05-06-2019 om 13:18

Veer

Over dat appen over terugkomen, het gaat er mij even om dat ik toegeef dat ik dat fout gedaan heb, daar heb ik het ook met mijn zoontje over gehad, maar dat het goed is om wel het er samen over te hebben wat je voor antwoord kan geven op zo'n vraag: mis je me. Zo heb ik het er ook met hem over gehad wat hij kan doen als hij niet zo vaak met z'n vader wil gaan wandelen als zijn vader wil. Daarbij heb ik vooral hemzelf ideeën laten bedenken. En uitgelegd. Ik heb het idee dat je me een beetje dom mens vindt, maar mijn uitleg is best te vertrouwen.
Een tijdje geleden was mijn zoontje nogal van slag. Het was niet zo duidelijk wat er was. Ik dacht dat het door zijn vader kwam. Hij was ook wel gefrustreerd over dingen tussen hem en zijn vader. Later bleek dat hij net Pfeiffer had, daar kun je je schijnt het nogal onwerkelijk van voelen. Ik heb toen tegen hem gezegd dat hij in gedachten maar vaak moest zeggen: ik ben niet op deze wereld om mijn vader tevreden te stellen.

"Je hebt een bijzondere manier van denken: denken dat je bij je man moet blijven/hem moet ontzien, om zo je kinderen te leren met hem om te gaan. Maar die lijken zichzelf prima te kunnen redden (zoon wist al dat hij niet moet appen, dochter wil het huis uit als man terugkomt)."

Ik weet niet hoe je erbij komt, dat ik dat denk. Dan vul je wel heel veel in. Hij is er nog, het is dan goed om de kinderen leren om niet zozeer met hem, maar met hun grenzen om te gaan. Om zodoende, als het mogelijk is, met hun vader om te kunnen gaan. Dat is ook belangrijk als hij weg is. Wat zou een moeder hier van velen op haar kop krijgen zeg als ze zou zeggen, ik leer mijn kinderen om niets met hun vader te maken willen hebben...

"Mogelijk is het echt érg moeilijk voor je, je zit vast al jaren in een ingewikkelde relatie. En ik heb geen verstand van dergelijk problematiek, en gun je echt alle goeds."

Het gaat wel hoor, mijn psycholoog die zegt dat ik eigenlijk geen hulp nodig heb, vind dat ik het goed doe in mijn omstandigheden.

Natasa

Natasa

05-06-2019 om 13:35

Jo Hanna

"Van een (bijna) 18-jarige volledige verantwoording vragen over haar bezigheden vind ik grensoverschrijdend."

En van mij moet ze dat niet laten welgevallen, bedoel ik, snap je.

"Ik snap dat ze liever een handig antwoord geeft als dat haar persoonlijke levenssfeer beschermt. Dat is ook zeker slim en nuttig. Maar het ligt op dit moment in jouw macht om te bevestigen dat ze het voor haar eigen ruimte mag doen en niet voor haar vaders geluk."
Ja, dat is een goeie, om het zo te stellen, daar heb ik wat aan. Hoewel ze naar mij toe heel duidelijk is hoor, dat ze niet iets voor het geluk van haar vader doet. En eigenlijk weet ze ook dat ze dat niet hoeft van mij. Nu lijk ik net iemand dat alles zelf al heeft bedacht en geen advies nodig heeft. Maar dat is niet zo, ik ben blij met advies.

" "Mijn man denkt bijvoorbeeld ook niet, ik ga in het hoofd van mijn zoontje zitten. Dat gebeurt en ik kan mijn zoon leren hoe dat te voorkomen."
Hoe doe je dat dan? Door hem te leren zich op een voor zijn vader acceptabele manier te verantwoorden om vaders kwetsbare eigenwaarde niet te krenken? Ik wil wel meegaan in de gedachte dat je man er zich misschien (!) niet van bewust is dat hij in het hoofd van je zoon gaat zitten maar hij doet het wél door impliciet van hem te vragen voor zijn geluk te zorgen. Dit gaat niet over je man. Het gaat over wat er daadwerkelijk met je zoon gebeurt. Google eens naar 'narcistische bezetting'."
Hoe ik dat doe? Ik heb gezegd bijvoorbeeld, kijk nu voel je meer hoe je zelf bent, nu papa er een paar weken niet is. Probeer dat gevoel je te herinneren als papa terug is. Ik heb verteld dat je kan visualiseren dat je een soort pak aantrekt, waarvan jij kan bepalen wat er doorheen komt. Hij begreep dat.
Deze jongen heeft trouwens ook echt goed contact naast het problematische met zijn vader. Hij zat gisteren met video te appen. Z'n vader zei: ik mis de knuffels.. en ik zag m'n zoontje direct echt spontaan grijnzen. Hij keek daarna even naar mij. Ik glimlachte. Dat is ook belangrijk om wat goed is goed te laten.

"Het is aan jou om een besluit te nemen of je een antwoord wíl geven, om daarmee je eigen belangen te dienen. Jij en je kinderen mogen zwijgen en vader de verantwoordelijkheid over zijn eigen emoties teruggeven. Je mag duidelijk, feitelijk, kort zijn, twijfelwoorden, vergoelijkende of verzwakkende taal vermijden. Maar als jullie dat zouden gaan doen, worden jullie waarschijnlijk (eerst) bang voor wat hij gaat doen, voor hoe boos hij zal worden als jullie niet meer voor zijn geluk zorgen. Voor mij zou dat een wake up call (moeten) zijn."
Echt, je overdrijft. Het is wel handig inderdaad om meer te beseffen dat er ook een mogelijkheid is om geen antwoord te geven. Maar in adviezen over omgaan met narcisten staat ook dat je juist wel twijfelwoorden kunt gebruiken. Waarmee je ze eigenlijk op een onschuldige manier met een kluitje in het riet stuurt. Het is niet handig om als je een narcistische vader hebt, je kinderen alleen maar te leren dat het heel simpel is en dat ze altijd gewoon aan hun eigen belang moeten denken. Er komt veel meer bij kijken, waarbij ik iets ander bedoel dan: je moet toch ook een beetje aan het belang van je vader denken. Dat wordt hier ontzettend ingevuld.

"Ik lees in jouw woorden dat jij het systeem om je man heen - jijzelf en jullie kinderen - zo probeert te plooien dat hij geen ongemak en afwijzing ervaart, 'geen strijd ervaart', waar hij niet tegen kan, wat zich uit in dwingend, vervelend, verbaal-agressief gedrag naar je kinderen en jou. Ik begrijp dat gewoon niet, dat je denkt dat jij controle hebt over wat hij ervaart. Hoe voorkom je dat hij zich gekrenkt voelt, strijd ervaart,..."
Nee, het is anders. Ik volg het advies eindelijk op wat je leest als je partner narcistisch is, dat je uit elke discussie moet blijven. Opkomen voor de kinderen doe ik wel.
Het gevolg is dat hij mij totaal negeert. En de kinderen veel beter behandelt dan een paar jaar geleden. Hij wil ze niet kwijt en bijt in vergelijking met vroeger echt veel vaker op zijn tong. En ik let er goed op hoe zich dat ontwikkelt en zal alles doen (waarvoor ik dus juist graag gebruik maak van tips hier op het forum) om de kinderen sterk te maken.

Verder nog even een herhaling voor mensen die een mening willen geven, maar niet meer zo goed weten hoe het zit met de scheiding. Die is door mij aangevraagd, hij heeft de brief van mijn advocaat gehad en zal nu zelf een advocaat gaan zoeken.

Natasa

Ik hoop dat er spoedig beweging in de afhandeling komt zodat jullie rust mogen ontvangen. Het is ook niet iets waarop je op voorbereid bent. Soms zal je iets verkeerd aanpakken, maar dat leer je snel van. We hebben allemaal wel met tegenslagen in het leven te maken waar we van leren.
Zo te lezen, heb je ook veel hulp van je psycholoog om in deze je weg te vinden. Het belangrijkste is dat je kinderen zich bij jou veilig voelen. Ik geloof na aanleiding van de opmerking van je dochter en de openheid van je zoon, je daar in geslaagd bent.
Koester dat.
Zet je gedachten/ zorgen over je man even opzij. Zou zowel hen als jou wel goed doen, lijkt mij.
Laat je man los.

Zonnebloem

Zonnebloem

30-07-2019 om 22:08

Hoe is het?

Natasa, hoe gaat het nu?

Ik ben erg benieuwd.

Ik hoop vooral dat het goed met je gaat, maar ook dat je inmiddels concrete stappen hebt genomen.

Natasa

Natasa

01-08-2019 om 00:14

Zonnebloem

Het gaat gelukkig goed met mij.
Ik denk dat ik bijna helemaal heb geaccepteerd dat de relatie er niet meer is.

Er is niet zoveel rauw meer over. Ik vind het zelf wel bijzonder dat het in mijn geval lukt om die verwerking te hebben, terwijl je nog wel bij elkaar woont.

Toen ik zag dat mijn man ook een advocaat had gevonden (ik zag dat aan een betaling op onze nog steeds gezamenlijk rekening) ging ik er maar eens achteraan dat mijn advocaat het concept ouderschapsplan zou sturen. Dat deed hij, maar ik moet het zelf nog invullen. De advocaat van mijn man heeft een bericht gestuurd naar mijn advocaat dat hij dat concept wil hebben en dat alle correspondentie via die advocaat en niet via mijn man moet lopen. Ik ga dat doen, mijn advocaat is met vakantie nu, maar zal na zijn vakantie het weer oppakken.

Er is geen strijd in huis. Als mijn man een vraag van mij, over praktische zaken moet beantwoorden, dan is haast vermakelijk om te zien hoe hij dat tegenwoordig doet. Knikken zonder aankijken, een langzame en zo onduidelijk mogelijke knik
in één beweging die ook kan lijken op even je spieren van je nek losmaken.

Soms als er iets gebeurt waar hij zich over zou kunnen opwinden, zoals eten aan laten branden door mij, dan gaat hij wat zachtjes agressief praten. Misschien, denk ik dan, moet hij zijn eigen beeld dat ik de slechterik ben dan even bevestigen. Mij raakt hij er niet mee en volgens mij weet hij dat wel ondertussen.

Het is vast raar om te horen, maar ik hou nog steeds van hem. Ik zie hem als het slachtoffer. En ik kan hem niet helpen. Dat probeer ik ook niet. Ik richt mij op de kinderen en mijzelf en mensen om mij heen. Maar ik denk wel heel vaak, hoe zou het met hem aflopen als hij alleen gaat wonen. Dat hij mij bij zijn familie of vrienden in een kwaad daglicht zal plaatsen, dat heb ik eigenlijk grotendeels gewoon geaccepteerd.

Soms komt nog in mij op om nog pogingen te doen hem te bereiken. Maar als ik dan even nadenk over wat de uitkomst zal zijn, besluit ik altijd dat het wijzer is om het niet te doen.

Dat is het zo ongeveer.

Zonnebloem

Zonnebloem

01-08-2019 om 16:18

Beweging

Fijn om van je te horen.
Verstandig dat je hem niet meer gaat helpen.

Er zit in elk geval beweging in.
Is hij nou ook op zoek naar een woning? Hij moet toch het huis uit?

En kijk je uit dat jullie geen problemen krijgen als hij de garage (dat was het toch) l blijft gebruiken?

Wil je hem eigenlijk nog wel regelmatig zien? Kom je dan los van hem? Heb je daar geen behoefte aan?

Natasa

Natasa

01-08-2019 om 17:48

Zonnebloem

Hij zal op spedwoningen moeten gaan reageren. Daarvoor wordt geloot. Hij kan dat pas gaan doen als de scheiding is aangevraagd. Als hij geluk heeft, kan hij snel aan de beurt zijn, maar het kan ook maanden of jaren duren.

Over die garage wil ik ergens laten opnemen (ik weet eigenlijk niet of dat in het ouderschapsplan past) dat hij die mag gebruiken zolang ik daar toestemming voor geef.

Ik verwacht dat de oudste twee kinderen niet vaak naar hem toe zullen gaan en zo heeft hij nog de mogelijkheid ze te zien.

Ik heb juist het idee dat ik ondertussen los genoeg ben van mn man (was een proces natuurlijk) om hem in huis te verdragen.

Zonnebloem

Zonnebloem

01-08-2019 om 17:58

Garage

“Over die garage wil ik ergens laten opnemen (ik weet eigenlijk niet of dat in het ouderschapsplan past) dat hij die mag gebruiken zolang ik daar toestemming voor geef.”
Je bedoelt ‘zolang en op de momenten dat ik er toestemming voor geef’?

Misschien moet je dit draadje nog teruglezen, omdat ik me herinner dat er nogal haken en ogen zitten aan het toestaan van het gebruik van de garage (korten op uitkering - en die kunnen ze dan weer op jou verhalen?!), dus kijk uit dat je dat niet naïef afspreekt/opneemt in de stukken.

Maar zolang je de vrijheid hebt om elk moment te stoppen met die garage is het prima. Want ‘verdragen’ lijkt me geen ideale situatie voor jou. Je wilt ook een keer een echt eigen leven zonder hem teveel om je heen te verdragen, toch?

Natasa

Natasa

01-08-2019 om 18:09

Een echt eigen leven

Ik voelt niet alsof ik ook meer een klein beetje moeite moet doen om hem om me heen te verdragen.

Ik denk dat dat er mee te maken heeft dat ik juist de vrijheid neem om een echt eigen leven te hebben.

Ja, ef is een praktisch bezwaar met die garage. Ik weet niet of het gebruik ervan gezien kan worden als het voeten van een gezamenlijk huishouden. Stel dat hij mij er huur voor betaald, dan moet ik daar belasting over betalen, maar misschien is dat toch wel beter. Nog een praktisch probleem, het is dezelfde sleutel als ons huis en die mag hij niet hebben want dat zou ook aantonen dat we nog steeds een gezamenlijke huishouding hebben en dan loopt zijn uitkering gevaar.

Sleutel

'het is dezelfde sleutel als ons huis en die mag hij niet hebben '

Kwestie van nieuwe sloten in je huis.

Ava

Ava

01-08-2019 om 18:55

Een echte narcist

verlaat je niet ongestraft. Eeuwig durende wraak en zo. Daar zou ik wel rekening mee houden. Ookal laat jij hem onverschillig, dat wil niet zeggen dat wanneer hij door jou verlaten wordt als onverschillig zal zien.

Ik zou een plan maken dat al zo ver gevorderd is, dat het al (deels) uitgevoerd is.. de garage met hem delen, is, denk ik, vragen om moeilijkheden op termijn. Je denkt nu misschien nog in ‘samen’ maar het zal al snel worden van alles wat de ander krijgt of neem, gaat er bij mij dubbel af ,.. en dergelijke. En met die garage met hem delen ben je kwetsbaarder dan wanneer alles gescheiden (en duidelijk) is. Het is natuurlijk wel heel lief en zorgzaam dat je hem dat gunt. Hij zal het heel anders zien. Toch raad ik je aan om te zeggen dat je het overweegt en aan wil zien voor je het toezegt.

Prettige bijkomstigheid van zijn zwijgen is dat je alles kan mailen of schrijven en dus alles zwart op wit hebt.

Natasa

Natasa

01-08-2019 om 19:13

Eewig durende wraak

Ja, daar denk ik ook wel eens aan. Ik denk ook wel dat het zwijgen ook nog wraak is. Aan de ene kant ziet hij dat ik er niet meer door geraakt wordt. Aan de andere kant weet hij wel dat ik nog steeds van hem hou en weet hij dat ik gevoelig ben.

Hij zegt zelf al heel lange tijd dat hij wil scheiden. Ik ben er niet mee begonnen. Wel was ik de eerste die een paar jaar geleden voorstelde om tijdelijk uit elkaar te gaan.

Maar ik heb denk ik misschien wel meer kans op wraak als ik hem die garage niet gun. Wel een goed idee om het zo te brengen dat ik het aan wil zien.

Hij heeft zeker kenmerken van een echte narcist. Maar ook is er in zijn opvoeding ook wel echte liefde geweest, het is dat wat denk ik maakt dat hij niet voortdurend alleen maar kwaadaardig is. Of alleen maar in alles berekenend.

Zo hardnekkig zwijgen is dat natuurlijk wel. Maar ergens is het ook wel een voordeel dat hij al zijn vijandigheid daar in heeft gelegd, dat ik geen last heb van ander grillig gedrag.

Exen en bijstand

Net gescheiden mensen in de bijstand worden extra in de gaten gehouden. Een vriendin van me en haar man zaten in de bijstand nadat hun bedrijf door de crisis failliet was gegaan en zij ziek was geworden. Ook hun huwelijk barstte. Ze scheidden en handelden alles in het belang van de kinderen netjes af.

Haar ex kwam regelmatig in haar nieuwe flatje om de kinderen te halen en te brengen en hing soms wel eens een plank of een lijstje voor ze aan de muur. Hij kreeg gelukkig weer werk, maar dat was tegen een minimum loon, en er waren schulden, dus de sociale dienst kon weinig bij hem verhalen.

Zij kreeg na een paar maanden problemen met de bijstand want die hadden haar, zo bleek, vanaf haar verhuizing in de gaten gehouden. Men vond vond dat ze nog gewoon een gezamenlijk huishouden hadden ondanks de aparte adressen en scheiding, omdat haar ex regelmatig langs kwam. In de praktijk betekende dit, dat hij haar en de kinderen eigenlijk had moeten laten barsten, de kinderen niet meer regelmatig had moeten halen en brengen en zeker geen plankje voor hen had moeten ophangen.

Bezwaar indienen hielp niet. Ze moest een paar duizend euro terug betalen.

Dus ja, je aanstaande ex loopt een groot risico met die garage.

Natasa

Natasa

01-08-2019 om 20:28

Oei

Ik snap het. Het enige wat er op zit is denk ik vooraf toestemming vragen aan de gemeente. Of in ieder geval vragen hoe ze daar mee omgaan. Dan kan ik ook onderbouwen als het niet mogelijk is dat het niet door moet gaan.

Natasa

Natasa

02-08-2019 om 13:56

Rosie

Mooi verhaal, maar ik vind dat het niet altijd op gaat.

Ik heb even geen zin om nu met voorbeelden te komen die te bizar zijn om duidelijk te maken dat ik het niet te makkelijk over natcisme heb.

Ik denk dat als er echt sprake is van narcisme of behoorlijk veel trekken ervan, dat het dan juist schadelijk is om daar geen rekening mee te houden.

Trouwens, de houding die ik tegenover mijn man aanneem, die ik kan aannemen grotendeels omdat ik veel gelezen heb over narcisme en hoe daarmee om te gaan, zou ook precies de goede houding zijn als hij niet narcistisch zou zijn maar wel het gedrag zou hebben wat hij heeft

Marinet

Marinet

02-08-2019 om 14:24

En waarom noemen mensen narcisme?

Omdat het wel degelijk een factor in veel relationele dynamiek is en omdat het psychologische en psychiatrische veld, zeker in Nederland ver ver ver achterloopt e hier op in te spelen.
Daardoor valt er een gat waarbij mensen een gooi doen. Psycholoog/ psychiater moet de diagnose stellen ja, maar dat doen ze dus niet. Sterker nog: (relatie) therapeuten doen er nog een schepje van secundaire gaslighting (ontkennen van de realiteit ) bovenop. Hierdoor ontstaat vaak therapy induced trauma.
Zij zouden er goed aan doen zich hierover meer te informeren bijvoorbeeld (naast mensen als Vaknin en Grannon)


https://www.youtube.com/watch?v=NHxe_g8dqQw

Voor de leek is dit een goede vid over het verschil tussen narcistische trekken (die als ze er veel zijn, zeker in co-morbiditeit met andere trekken ook heel naar kunnen zijn) en de daadwerkelijke narcistische persoonlijkheidstoornis.


https://www.youtube.com/watch?v=-2xtqYRF-HM

Marinet

Marinet

02-08-2019 om 19:31

stukje tekst weggevallen in bovenstaande reactie

dit " Omdat het wel degelijk een factor in veel relationele dynamiek is en omdat het psychologische en psychiatrische veld, zeker in Nederland ver ver ver achterloopt e hier op in te spelen."

moet zijn: Omdat het wel degelijk een factor in veel relationele dynamiek is en omdat het psychologische en psychiatrische veld, zeker in Nederland ver ver ver achterloopt en hier niet op in lijkt te spelen.

Natasa

Natasa

07-08-2019 om 19:23

hier ben ik nog even

Ik belde naar de gemeente en de sociale dienst over het probleem met het beloofde gebruik van de garage door mijn dan ex en het verdacht kunnen worden van een gezamenlijke huishouding. Ze konden me wel vertellen dat dat inderdaad voor problemen zou kunnen zorgen, dat de kans daarop zelfs groot zal zijn (ook al hebben we er een ander slot op, zodat mijn dan ex geen sleutel van de woning zelf heeft), maar ze konden geen uitsluitsel geven.
Dat vind ik wel lastig. Ja, hij moest het maar met zijn consulent van de bijstand overleggen. Maar die heeft hij nog niet. Het kan wel op het moment dat de verhuizing plaatsvindt. Maar bij de keuze voor een woning wil hij daar neem ik aan toch rekening mee houden.
Hij kan dan misschien wel alvast om een consulent vragen. Zal wel ingewikkeld worden. En moet hij zelf doen. Ik ga hem dat maar appen denk ik.

Ik heb nog gezocht via google op rechtzaken bij terugvordering van bijstand over vergelijkbare situaties, maar blijkbaar komt deze situatie niet zo vaak voor, ik kon het niet vinden.

Verder heb ik het concept ouderschapsplan ingevuld. Ik heb even getwijfeld over het volgende. Er staan standaard zinnetjes in als: is de ouders hebben met elkaar overlegd op welke wijze zij na de scheiding de opvoedingstaken verdelen.. Maar dat is helemaal niet zo. Ook een beetje moeilijk als de een helemaal niet wil praten. Dus het voelt wel raar om het zo te laten staan. Maar ik doe het toch maar. Wat ik bereik ik ermee als ik daar nu aantekening bij ga plaatsen? En dat zijn advocaat dat dan met hem moet gaan bespreken? Of moet ik dat toch doen...

Doenja

Doenja

07-08-2019 om 20:47

gewoon laten staan

Thera, in een ouderschapsplan staan meer van dit soort standaard zinnen. Laat het er maar gewoon staan. Het is aan je toekomstige ex om dit te wijzigen als er echt geen overleg is over hoe opvoedingstaken verdeeld zijn. Het is vooral een houvast voor later als jullie gescheiden zijn. Dan kunnen jij en je toekomstige ex beide hier op teruggrijpen en samen alsnog in overleg over wat er qua opvoeding overlegd of geregeld moet worden.
Wel goed dat je info hebt opgevraagd over tijdelijk de garage bewonen. Je weet nu dat het problemen op kan leveren. Wat mij nog bijstaat van mijn scheiding en alles wat geregeld moet worden is dat ik telkens er tegen aan liep dat er iets was wat nog niet geregeld kon worden omdat eerst iets anders geregeld moest worden. Dat leverde heel veel frustrerende barrieres op, en ook problemen. Want ik begrijp dat pas als de verhuizing plaatsvind hij een bijstandsconsulent krijgt, maar die moet hem eigenlijk al advies geven waar hij dan het beste naar toe kan verhuizen.
Hoe lief en aardig ook bedoeld, de garage lijkt me gezien de kennis die ik heb van je toekomstige ex geen goede plek. (ik wil liever niet proberen te gaan voorspellen wat er zou kunnen gebeuren) Heeft hij geen adres bij vrienden/familie waar hij tijdelijk naar toe kan? Iemand die een poos naar het buitenland moet waar hij in t huis kan? Heb je vast al aangedacht, maar ik denk ik noem het nog maar even.

Natasa

Natasa

07-08-2019 om 21:12

Garage gebruiken

niet bewonen.

Hij moet er zelf verder mee bezig om dat uit te zoeken. Ik ga het hem morgen appen. Ik sta achter mijn aanbod van het gebruik daarvan door hem (waarbij ik de toestemming ervoor wel mag intrekken als ik dat wil)

OokZo

OokZo

08-08-2019 om 15:44

Garage, dat meen je toch niet?

Natasa, ik wil je op het hart drukken je verstand te gebruiken en naar de gemeente te luisteren: hem de garage laten gebruiken leidt hoogstwaarschijnlijk tot problemen voor jou. Erger nog: de instanties zijn nu al op de hoogte, dus ze komen controleren. Doe het niet!

Ook al niet omdat je a.s.-ex dan toch nog regelmatig heel dicht in de buurt zal zijn, dat wil je echt niet met iemand met flinke narcistische trekken. Wees alsjeblieft verstandig, schrap dat.

Als je a.s.-ex er boos van wordt, kun je gewoon schrijven dat je bij de gemeente bent geweest en dat zij zeggen dat het niet mag. Meer woorden zou ik er niet aan vuil maken.

Garage

Dus jij wil een man met wie een fatsoenlijk gesprek niet mogelijk is, de garage laten gebruiken, terwijl dat mogelijk problemen oplevert?

Oké dan.

En dan wordt hij gesnapt, uitkering kwijt, problemen, misschien ook voor jou. Want wie denk je, krijgt de schuld van zijn problemen? Ik denk niet dat hij die bij zichzelf zal zoeken.

Toestemming

'waarbij ik de toestemming ervoor wel mag intrekken als ik dat wil'

En dan gaat hij ook weg? Of blijft hij dan gewoon zitten?

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.