Ben jij eigenlijk voorbereid op het ouderschap en je baby? Dit kun je doen
Relaties Relaties

Relaties

Johanna Jannetje

Johanna Jannetje

15-02-2010 om 09:20

Vader en dochter (even afreageren, sorry)

Nou, ze zijn de deur uit. Man en dochter (10). Met veel ellende. Man staat altijd laat op als hij de kinderen naar school moet brengen (ma en do), dochter heeft veel tijd nodig 's morgens en ze heeft geen zicht op tijd. Wat voor haar kort is, is voor ons al gauw een eeuwigheid: badkamer een half uur bijv. Vorige week zag ik al aankomen dat het hevig mis zou gaan: man werd erg boos op haar. Afgesproken haar na 10 min te waarschuwen dat ze door moet naar de volgende stap. "Heb ik gedaan!" riep hij verontschuldigend vanmorgen. Maar dochter in tranen, man woedend dat ze om kwart over 8 nog niet klaar was, nog moest ontbijten enz. Deuren slaan.
Toen ik zei dat hij maar gewoon moest gaan ("Mis ik weer mijn trein!"), werd hij nog bozer. Ik vond kwart over 8 als man dan nog zoon op tijd op school kan krijgen niet het juiste moment om erover te praten.
De kinderen zijn niet blij met hun vader 's morgens. Dat betekent nl dat hij achter elkaar loopt te haasten. Hij vindt dat ze veel meer moeten weten en doen en regelen dan ik vind. "ze weten toch dat ze..." is zijn slogan voor de ochtend. Het is langzamerhand zo dat ik niet meer mijn vrije dagen kan uitslapen. Ik vind het niet kunnen dat ze geen tijd krijgen en wel op hun donder. Iedereen wordt er heel timide van. En nu ik hem op zijn kop gaf, wordt hij woest. Bah.
Ik ben niet blij met zijn reactie. Hij komt pas vanavond thuis, met een beetje pech nog steeds met dat humeur.
Wat moet ik doen? Er op een rustig moment over praten, natuurlijk. Met man en dochter een strategie opzetten. Maar ze zijn allebei uitslapers. Ze houden zielsveel van elkaar, maar 's morgens is het een ramp en zoon en ik zitten er tussen. Man staat zo laat mogelijk op, is een avondmens. Dochter net zo.
Hij is toch al supergestresst, merk ik. Weinig gezellig, de laatste tijd. Ellende op het werk, die hij natuurlijk toch op thuis afreageert.
Ik baal ervan dat ik nu degene ben die er thuis over loopt te miezeren. Johanna

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Petra Kappers

Petra Kappers

15-02-2010 om 09:35

Wij doen het andersom

Bij ons zorgt degene die die dag niet op tijd op zij/haar werk hoeft te zijn dat de kinderen op school komen.

Tijdschema

kan je een tijdschema maken voor de kinderen?
wij werken daarmee omdat zoon autistisch is maar het werkt ook voor mijn dochter. Natuurlijk moeten kinderen ook leren om hun tijd goed in te delen, maar daar moeten wij als ouders hen wel in helpen.
Wat je man betreft..tja, ik vind het zijn eigen schuld als dochter niet op tijd klaar is. Moet hij maar eerder zijn bed uit komen. Altijd makkelijk om je kind de schuld te geven.
Bij ons zorgt degene die moet werken ook dat de kinderen op tijd weg zijn. Dat moet toch lukken.
Ik zou hem aanspreken op zijn gedrag. en dat gedrag herken ik maar al te goed van hier thuis. Niet zo zeer van de ochtend maar in het algemeen.

Yta Chalne

Yta Chalne

15-02-2010 om 10:12

Nounou

Je gaat er wel middenin staan. Je man op z'n kop geven, het zielig vinden voor je dochter, jezelf, je zoon...Schijnbaar vind je echt dat het jouw verantwoordelijkheid is. Dan zul je dus gewoon je bed uit moeten en de boel organiseren, net als ik (ik voel met je mee). Ik sta tegenwoordig vroeg op, smeer ontbijt en brood-voor-mee voor allemaal, zet thee, zorg voor pauzehapjes, help met aankleden/ herinneren/ aanmoedigen en op de tijd letten en als alles klaar is (rond acht uur) maak ik man wakker en ga m'n bed weer in. Ik blij, hij blij, iedereen blij. Hij hoeft alleen maar te douchen, aan te kleden en jongste naar school te brengen. De rest kan alles verder zelf.
Als hij dan na het wegbrengen weer thuis is, krijg ik thee op bed Iedereen is vrolijk en op tijd de deur uit, en ik begin de dag met een nuttig gevoel Uitslapen doe ik wel in de vakantie (ik hou niet zo van ellenlang uitslapen, maar ik slaap wel graag een uurtje langer) Als ik in m'n bed blijf en alles loopt chaotisch om me heen slaap ik toch niet, en man mist zijn essentiële uurtje extra 's ochtends. Ik moet zeggen, de laatste maanden loopt het hier perfect.

Wij hebben het ook gewoon zo benoemd; ik ben 's ochtends erg goed in het harmoniemodel, man wordt erg gelukkig van een langzame start, en ik slaap om acht uur nog heerlijk.

Uitslapen?

Hier helpt degene die niet gaat brengen altijd de ander die wel gaat brengen om alles op tijd het huis uit te krijgen. Als we die dag niet werken zijn we sowieso degene die brengt. (maar ik weet natuurlijk te weinig van jouw situatie, misschien draai je wel nachtdiensten).
Het klinkt er nu naar dat je tegelijkertijd wilt loslaten (want uitslapen) én bepalen wat er gebeurt. Dat wordt 'm niet. Je kan man en kinderen niet aan de lange lijn houden. Óf het gaat zoals het gaat wanneer je man het doet, dan sta jij er buiten, óf het gaat zoals jij het wilt maar dan moet je het zelf doen.

Dat laatste is de gulden regel bij ons thuis. Geldt voor alles, kinderen wegbrengen, vaatwasser inruimen, vloer dweilen. Ik ben het dus ook niet eens met ponpon. Wat mij betreft kun je je man nergens op aanspreken. Hij moet zelf uitzoeken hoe hij het wil doen. Als hij jouw commentaar of hulp wil zal hij daar om moeten vragen.

Vic

Vic

15-02-2010 om 10:16

Sneu

Ik moet altijd de kinderen naar school brengen, dus ik kan nooit uitslapen op schooldagen. Dát is pas erg.
Maar on topic. Ik denk dat een kind van 10 heel goed zelf verantwoordelijk kan zijn voor het op tijd klaar zijn (mits geen zorgenkind o.i.d.). Mijn dochter zet zelf haar wekker, en zorgt dat ze om 08.10 uur gereed is om de deur uit te gaan. Tussendoor spoor ik maximaal twee keer aan ('het is nu 8 uur', 'over 5 minuten gaan we weg'), en als het dan tijd is kan ze dus niet meer naar de wc of handschoenen zoeken of...
Je man moet leren om zijn ochtendhumeur bij zichzelf te houden. Ik ben 's morgens ook niet op mijn best, maar zie het als een tekortkoming van mezelf als ik dat op de kinderen afreageer. Dat werkt bovendien als catalysator op het humeur van de kinderen, en dan zitten we allemaal gestresst in de auto.

Johanna Jannetje

Johanna Jannetje

15-02-2010 om 11:07

Reactie

dankjulliewel. Er zit veel wijsheid in. Man heeft een tijd geleden gezegd: "blijf jij nou maar liggen, wij redden ons wel", maar ik weet niet of dat nog klopt, als hij met deuren loopt te gooien en iedereen is boos en ongelukkig. Dus er moet iets gebeuren.
Het is niet erg dat ik niet kan uitslapen, Vic. Ik ben toch wakker van zijn wekker, en dan slaap ik niet weer rustig tot hij opgestaan is, wat een half uur duurt ofzo. En ik ben er eigenlijk om half 9, 9 uur altijd uit.
Vreemd genoeg ben ik het met jullie ideeën helemaal eens, ook als ze tegenstrijdig zijn. Ik sta er middenin, kan er slecht tegen als er 's morgens al ruzie is in de tent; ik wil niet dat mijn kinderen zo behandeld worden, al is het door hun eigen vader.
Het lijkt me een goed idee als ik opsta en ze rustig laat aankleden en ontbijten. Man komt vanzelf wel beneden een keertje. Dan heb ik alles al rustig in orde. Als hij niet hoeft te werken mag hij blijven liggen. Hij fietst langs school op weg naar zijn werk, en ik hoef er maar 5 min voor om te fietsen, dus het is geen optie dat dan juist de ander ze naar school brengt, Petra.
Hij heeft gezegd dat ze om 7 uur moet opstaan, maar ik vind dat ze niet eerder op hoeft dan hij. Hij vergeet soms dat ze nog maar een kind is, dat begeleiding nodig heeft. En als hij het anders wil, hoeft hij het ze niet met harde hand (gelukkig alleen figuurlijk) bij te brengen.
Het komt vast wel goed, maar vandaag nog even niet.
Johanna

Vic

Vic

15-02-2010 om 12:06

Eerder op

Met het gevaar dat ik hier de tent uitgejaagd wordt als ontaarde moeder Onze wekkers gaan om 7 uur. Oudste komt rond 07.20 uur gewassen en aangekleed naar mijn kamer, waar ik dan bijna zover ben dat ik op wil staan. Daarna lukt het mij om voor 08.10 uur iedereen te eten te geven, jongste te helpen met aankleden, en mezelf aankleden. Oudste mag van mij gerust later opstaan dan ik, mits ze maar om 08.10 uur klaar is.

tonny

tonny

15-02-2010 om 17:05

Huh?

Uitslapen op doordeweekse dagen terwijl je kinderen hebt in een leeftijd die nog naar school worden gebracht? Dat heb ik nog nooit beleefd!

Trouwens, als er gerommel in huis is, ben ik wakker.

In de praktijk was de vader van mijn kinderen altijd al lang weg als zij naar school moesten. Ik was degene die de regie voerde. Vanaf groep 5 gingen ze zelf naar school, daarvoor fietste ik mee. Maar ja, dat was in een overzichtelijk dorp, misschien woont vraagstelster in een drukke stadse omgeving.

Verder ben ik erg van praktische oplossingen. Teveel stress in de badkamer? Dan wastafels op de slaapkamers laten maken.
De avond tevoren tafel dekken.
De avond tevoren tassen laten inpakken (huiswerk, gym/zwemspullen)

Sterkte ermee en draag je steentje bij aan een positieve stemming. Uitslapen kun je nog genoeg als ze straks groot zijn

Massi Nissa

Massi Nissa

15-02-2010 om 20:56

Ik zou ook opstaan

Ik sta bijna altijd vroeger op dan mijn man. Sowieso heeft hij andere werktijden (van elf tot zes/zeven uur), ik begin 's ochtends om kwart voor acht op mijn werk. Daarnaast heeft mijn man een gru-we-lijk ochtendhumeur, dus ik wil de dag eigenlijk liever zonder hem beginnen. Ik sta om half zeven op en ben dan stil en afwezig, maar niet bijzonder chagrijnig zolang het rustig om me heen is. Dochter van drie staat ook rond die tijd op. Samen doen we lekker lang over alles: wassen, aankleden, boterhammetje, iets drinken. Om ongeveer tien over half acht roep ik man en ga dan meteen weg. Ik woon op driehonderd meter van mijn werk (wil niemand jaloers maken, maar als er iets ideaal is...).
Man staat daarentegen altijd 's nachts op als er iets met dochter is, dus hij doet heus wel iets nuttigs .
In het geval van Jannetje zou ik gewoon opstaan. Zo lig je ook niet lekker, en hoe graag ik het ook zou willen voor jou en voor mij, een ochtendhumeur tover je niet weg. Ik zou trouwens niet tot negen uur kunnen uitslapen, dan zou ik de avond erop veel te laat gaan slapen en de volgende ochtend zelf ook om te schieten zijn. Hoe doe je dat, Jannetje?
Groetjes
Massi

Annet

Annet

15-02-2010 om 21:55

Wij slapen beiden 1x per week uit

Drie dagen per week hebben we een vaste routine van 2 volwassenen en twee kinderen. De oudste gaat al naar het Vo en staat het vroegst op. Zij volgt haar eigen routine en komt één van de volwassenen beneden tegen voordat ze vertrekt.
Eén keer per week slapen we uit, de één op woensdag en de ander op vrijdag. Dat uitslapen betekent soms dat wel al wel wakker zijn maar lekker blijven liggen totdat de stress uit huis is. Ik zou niet weten wat daar verkeerd aan is. Het is echt niet nodig beiden in de ochtend de kinderen te begeleiden. Eén ouder kan dat best alleen. Toevallig zijn we allebei geen ochtendmens en vertrekken we zo min mogelijk vroeg in de ochtend naar het werk.
Ik denk niet dat de Papa in dit geval gepamperd hoeft te worden. Hij moet gewoon leren hoe hij en dochter het beste met elkaar overweg kunnen in de ochtend. Daar hoort dan niet bij dat je dan als moeder zelf maar opstaat en het oplost. Dan heb je drie kinderen in plaats van twee.

Bellefleur

Bellefleur

16-02-2010 om 09:19

My 2 cents

Jannetje,
je schrijft in je posting dat hij jou had beloofd dat je mocht uitslapen op maandag en donderdag. Lief van hem! Maar in de praktijk werkt het niet. Jij kunt niet uitslapen door de ochtendstress, en hij kan zijn belofte niet waar maken. Je schrijft ook dat hij sowieso al gestresst van zijn werk komt de laatste tijd. Als je nou op een rustig moment overlegt met man en dochter: jij ontslaat hem van zijn belofte. Het blijkt in de praktijk niet te werken. Mede door de (hopelijk) tijdelijke stress op het werk. Als de tijden veranderen, herinner je hem graag weer aan zijn belofte . Aan dochter leg je uit wat er aan de hand is, en je vraagt of zij ideeën heeft om het op te lossen. Misschien komt ze wel met hele praktische ideeën. Bijvoorbeeld zelf brood smeren, 's avonds douchen! Maak haar in ieder geval deels verantwoordelijk voor het gebeuren 's ochtends. Ondertussen hou je het bed warm, en spring je weer in je warme bed als iedereen vertrokken is. Eventueel met koffie en boek

Johanna Jannetje

Johanna Jannetje

16-02-2010 om 13:46

Reactie

dag allemaal,
allereerst bedankt. Wat een hoop reacties! Ik verbaas me erover dat ik mijn leven totaal anders moet gaan inrichten omdat anderen vinden dat het niet kan zoals het bij ons gaat. Het werkte tot nu toe prima, namelijk: een ouder naar beneden, de ander mag blijven liggen tot de stress het huis uit is. Anders lopen we elkaar maar voor de voeten. Zo groot is ons huis niet.
Dochter gaat al 's avonds onder de douche, dus het is werkelijk een raadsel waarom ze een half uur in de badkamer moet zijn. Dat van die spiegel op haar kamer (klein) vind ik een goed idee. Ze is eind maart jarig, dus dat is een goede verjaarstip. Ik heb nog wat staan, waar we een mooie lijst om heen kunnen maken. Ik zeg haar bijna dagelijks dat haar haar als laatste komt, maar daar trekt ze zich gewoonlijk niets van aan...
We wonen inderdaad in een stadsgebied, met drukke oversteek waar auto's soms graag door rood racen. En ze heeft met een vriend afgesproken op de school van haar broertje. Dus het ligt wel voor de hand dat ze met broertje en vader mee gaat.
Ik vind ook dat zij het samen moeten oplossen. Gisteravond en vanavond ben ik er niet, en ze zijn beide geen praters. Dochter is bang dat vader weer boos wordt, zei ze. En vader kaart het zelf ook niet aan. Dochter heeft gister allerlei constructieve oplossingen aangedragen. Een ervan is, dat ze beter haar best doet. En vanmorgen was ze inderdaad heel erg op tijd beneden.
Brood is 's avonds al door man gemaakt. Tassen moeten inderdaad ook naar de avond verhuizen.
Af en toe vind ik dat we toch wel heel veel moeten regelen, zeg...
Maar goed, we gaan vol goede moed verder. Johanna

angel3

angel3

17-02-2010 om 18:17

Ik ben hier de sjaggo

het klinkt heel dommig maar echt het is vreselijk! ik kan er echt niks aan doen. Het voelt net als PMS. Je weet dat het onredelijk is maar je kunt het echt niet helpen. Ochtend humeur. Dus hier een mopperende moeder in de ochtend. Het enige dat helpt is iets eerder opstaan, brood in de avond maken.
Ik trek het niet als man zou blijven liggen. We helpen elkaar de kids de deur uit te werken. Degene die vrij is mag thuis blijven maar helpt wel mee. Op mijn vrije dag sta ik dus wel op tijd op maar hoef dan zelf niet op tijd klaar te zijn. Dat scheelt ook erg. Ik doe dan de kids voor en deel (4 en 6) en als iedereen weg is plof ik neer met koffie en ga daarna douchen. Ik kan toch niet slapen als ik iedereen in huis hoor opschieten.

Maar goed ik voel ook met je man mee. Het is echt vreselijk zo n ochtendhumeur en het helpt echt niet om daarover te gaan 'zeiken'....

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.