Vader en ex-man bevriend
Al jaren ben ik gescheiden. Ex-man had meer aandacht voor familie, vrienden en vooral zichzelf als voor de kinderen en mij. Door toeval kreeg ik al vrij snel een nieuwe relatie, niet gezocht, maar kwam eigenlijk aanwaaien en we zijn uiteindelijk getrouwd. Na een moeizame start van de scheiding zelf en het contact onderling, is het uiteindelijk met behulp van Mediation en door het verstrijken van tijd allemaal goedgekomen. Uiteraard is dit voor de kinderen allemaal erg fijn. Man en ik hebben goed contact met ex-man en diens vrouw en hun kinderen. Nu is het niet zo dat we beste vrienden zijn, al kan ik het met de nieuwe vrouw heel goed vinden, maar hij blijft een apart geval.
Nu is het probleem meer mijn vader. Hij stak het niet onder stoelen of banken dat hij ex-man veel leuker vindt (en nog steeds). Ook kinderen van ex-man en mij zijn leuker als kind van mijn man en mij. Vader en ex-man hebben nog altijd dik contact, verjaardagen, feestjes, vakantie-bezoekjes. Door de wrijving omtrent kinderen, heb ik dus jaren geen contact gehad met mijn vader. Voor mij en mijn man zijn alle kinderen ons even lief! Al die jaren heeft vader wel contact gehouden met ex-man en ziet nieuwe kinderen van ex-man als zijn kleinkinderen, naar mijn idee ter vervanging van de "echte" kleinkinderen, die hem amper kennen. En ik vind dat moeilijk. Hij heeft zelf geen enkele moeite gedaan om het contact te herstellen. Nu is door mijn toedoen het contact "hersteld". Eerdere poging mijner zijds werd als niet verzonden beschouwen, maar een familiedrama dwong hem lichtelijk. Er is niet gepraat, want vader weigert te erkennen dat "waar 2 kijven, 2 schuld hebben". Maar ik wilde hem de kans gunnen, om alsnog een band op te bouwen met mijn HELE gezin.
Maar ik blijf me de buitenstaander voelen. Ze noemen zichzelf opa en oma van ex-man's kinderen. Gaan wel 2 dagen op vakantie-bezoek bij hem, maar als ik een paar uurtjes hulp vraag, kunnen ze hun vakantie-uurtjes niet besteden aan "anderen".....
Ligt het nu aan mij, dat ik niet het gevoel heb dat ik zijn dochter ben? Dat ik het niet leuk vind dat hij zo'n innig contact heeft met ex-man? Begrijp me goed, ik ben niet jaloers. Krijg eerder spijt van het feit dat ik de moeite heb genomen contact te zoeken. Ik hoef geen broer en zeker niet één waar ik getrouwd mee ben geweest.........
Relaties
Dit lijkt op het verhaal van Andie 'Partner begrijpt mij niet' onder relaties. Vader kiest voor schoonzoon ook al wordt ie of istie ex.
Ik kan me je gevoel goed voorstellen hoor. Je wilt toch liever zelf op de eerste plaats komen bij je ouders. En ik kan me al helemaal voorstellen dat je dan liever je er weer aan onttrekt. Maar de relatie die je ouders met je ex hebben is gegroeid en jij komt er weer als nieuweling bij. Dat moet weer groeien. Best wel ontactisch allemaal. Toch denk ik dat het nu aan jou is om te bepalen wat je hierin wil. Accepteren dat je ouders aan je ex inderdaad een soort zoon hebben gekregen en je eigen relatie met je ouders weer opbouwen of er helemaal afstand van nemen omdat je dat oneerlijk vind.
En misschien kun je het wel even rustig aankijken. Of een keer bespreken met je ouders hoe teleurgesteld je bent dat je voor hen niet nummer 1 bent maar dat ze de voorkeur geven aan je ex. Maar als ze zo bot kunnen reageren vraag ik me dat af of dat wel bespreekbaar is. Toch kan de tijd vaak veel goed maken als je je zelf over je teleurstelling weet heen te zetten. Het zijn toch je ouders. Dat je het goed maakt met je ouders kan ook een les zijn voor je kinderen.
Ik heb zoiets met mijn broers en zusters die me liever in de goot zagen dan dat mijn vader mij hielp. Voor het netwerk van mijn kinderen probeer ik me toch over die teleurstelling heen te zetten maar het is soms een dagelijkse worsteling. Maar ik gun mijn kinderen ook hun familie ook al is het met gemengde gevoelens.
