Verder na ontrouw deel 6
Deel 5 had de 1000 bereikt; tijd voor een vervolg draad, deel 6
Ik snap puinhoop ook wel weer; hoop doet dat met een mens; hoop op ommekeer, niet uit liefde maar uit hoop op betere tijden waarin de liefde weer voelbaar is.
elledoris schreef op 05-05-2021 om 15:01:
Puinhoop, voor mijn gevoel doe je nu hetzelfde als dat je man deed. Je blijft omdat je vindt dat je moet blijven en niet uit liefde. Dat heeft mijn ex ook gedaan. Ik vind blijven uit gods naam of verantwoordelijk ofwat dan ook zonder liefde net zo beschadigend en oneerlijk als overspel. In beide gevallen is een van de twee partners niet eerlijk. Niet naar zichzelf en niet naar de ander.
En blijven om 'economische redenen' ...?
Is het geen toeval dat de uitdrukking: hoop, geloof en liefde wordt afgebeeld als een kruis, hartje en een anker. Juist het verankerde is de grondslag voor hoop, ipv opgeven.
Natuurlijk heeft ieder ook zo zijn grens. Maar dat is een rekbaar begrip.
Aan allen die worstelen met should I stay or should I go, scheidingsgedachtes, of boosheid of liefdestank leeg in relatie. Wil je je relatie verbeteren, redden of veranderen? => ik heb via Facebook Mirjam Maris ontdekt. En daarna een cursus gevolgd. Interesse? Pagina FB: Rock your marriage. Zij geeft ook elke woensdag om 9 uur op FB antwoord, tips en advies op relatievragen. Super interessant! Maar ook een gratis training komende week vanaf maandag 10 mei. Volgens kunnen velen hier daar wat mee (?).
XXX
Een belofte doe je plechtig. Die breek je m.i. niet omdat het jou nu niet geeft wat je wilt. Ik weet wel wat ik altijd aantrekkelijk aan hem vond. Vorig jaar, het eerste half jaar Corona, viel het me heel erg mee hoe goed het bleef gaan, ondanks dat hij nu voortdurend thuis zat.
We delen best veel waarden en normen. We kunnen het ook heel gezellig hebben samen, want dat is er wel geweest. Vooral na zijn tweede bekentenis was er veel meer verbinding tussen ons.
Maar deze winter en de lente die zo eindeloos op zich laat wachten, doen onze energie geen goed. Daarom kan ik de fut even niet opbrengen weer moeite te investeren. Als we weer eens samen uit konden, andere mensen zien dan alleen elkaar, samen kamperen, zou er weer wat sneu komen!
Dus ja, ik hou wel hoop. Ik zie het alleen nu even somber in.
Ik heb jarenlang dood gewild. Niemand die tegen me zei: Joh, als je er niets meer aan vindt, ga dan maar dood. Waarom dan wel scheiden als het even tegenzit?
Puinhoop: 'Waarom dan wel scheiden als het even tegenzit?"
Maar is het '' even"?
Mja, als we nog 20 jaar leven is een half jaar inderdaad 'even' 😁
Puinhoop, ook ik/wij moeten investeren in onze relatie want er waren flinke (door man's keuze) gevolgen. Wij doen juist veel nu deze tijd. Dat kan echt!!!
Als de zon beetje schijnt wandelen we bijv of fietsen door een dorp of stadje. Bijv na het eten. Of gaan na werk weg, halen eten en picknicken op leuke plek. En ook doen wij soms nachtje in hotel of kleine of privé B&B is goedkoop en eten op de kamer is heel bijzonder en intiem.
idee?
En sorry hoor, maar de vergelijking tussen dood willen omdat je er niks meer aan vindt (het leven) of scheiden vind ik wel van hele andere orde 🤔.
Ik denk dat er een grote toevoeging nodig is bij 'investeren'. Een relatie heeft naar mijn idee inderdaad investering nodig, maar dan wel een gezamenlijke. Zodra de investering maar van een van de twee komt, gaat het scheef en is er grote kans dat investeren verwordt tot pleasen, eenzijdig aanpassen en/of over je grens heen laten gaan.
@Puinhoop zo gek is dat allemaal niet hoor. Ik draag mijn trouwring ook vanaf dat moment aan mijn middelvinger omdat ik hem gewoon heel erg mooi vind. Man heeft ook geen trouwring. Heb er nooit een punt van gemaakt. Na de uitkomst begreep ik de insteek.
@elledoris hier ben ik het erg mee eens. En misschien zit ik er naast maar is het meestal niet de vrouw die het meest investeert en de man het meer voor lief neemt . En in mijn geval dan zegt al heel lang niet gelukkig te zijn geweest. Nooit gemerkt en dat zal ook wel gekleurd worden door zijn affaire. En vooral niets aangeven zodat je nooit de kans hebt gekregen om er aan te werken
Ajnat, je kan je laten informeren hoe je er financieel voor staat. Die info kan bijdragen aan het maken van een keuze.
Lieve dames, ik kom ongevraagd jullie gesprek indringen. Maar ik ben op zoek naar herkenning en erkenning. Ga rustig eens lezen wat jullie hebben meegemaakt om hopelijk zelf meer inzicht te krijgen. Mijn man is 8 jaar geleden vreemd gegaan, hier kwam ik een half jaar geleden pas achter nadat hij opbiechte gevoelens te hebben voor iemand anders maar wel voor ons wilde vechten. Nu wil hij vechten maar ik ben op van verdriet en van het al heel lang vechten door de jaren heen.......
Mamame, goed dat je hier bent. Voel je gesteund hier. Het is zeer impactvol.
Ik begrijp je post niet helemaal. 8 jaar geleden en je weet het nu half jaar. Wat bedoel je met jaren al vechten?
Liefs,
Anna Cara
Mijn man blijkt 8 jaar geleden sex gehad te hebben. Dit heeft hij tot oktober vorig jaar verzwegen. Ik kwam er via via achter.
ons huwelijk kende de gebruikelijke ups en downs die vooral kwamen door het feit dat hij vaak deed wat goed voor hem was en hij zin in had. Ik was nooit een prioriteit. Het gezin gelukkig wel. Maar er waren vele pijnlijke momenten waar ik me eenzaam heb gevoeld.
De sex was een paar keer in een periode van een paar maanden. Nu had hij het laatste jaar veel contact met een vriendin van vroeger, achterbuurvrouw van ons en moeder van een klasgenootje van onze zoon. Dit zat mij niet lekker, heb het vaak gezegd. Maar ik moest me niet zo druk maken. Helaas was onderbuikgevoel terecht en zijn er gevoelens tussen hen ontstaan. Hier kwam ik ook afgelopen oktober achter.
Mamame, wat ontzettend verdrietig voor je! Je intuïtie werkt in ieder geval goed. Maar wat voel je je dan belazerd achteraf. Ik herken je pijn en ook dat dit nu, na paar maanden, heftiger wordt. Kapot gaan van gedachtes, verwarde gevoelens. Je schrijft dat je man voor jou wil gaan. Hij is dus ooit vreemdgegaan en vorig jaar soort van verliefd geworden op een ander maar houdt van jou begrijp ik? En wil voor jullie relatie vechten. En jij weet het niet meer?
Vreemdgaan of verliefd worden op ander zegt niets over jou! Neem het niet persoonlijk.
Heb je al hulp gezocht? Deze ervaring is zo impactvol.
Waar wil je onze hulp bij?
ik stelde mijzelf de vragen: vind ik dat fijn dat hij alles wil doen om mijn vertrouwen terug te winnen? Ja. Ben ik blij dat hij voor mij kiest? Ja. Zie ik mijzelf zonder hem? Nee Wat wil ik? Ik besloot scheiden kan altijd nog. En gaf en geef het een kans en tijd. Veel tijd. Hoe is dit voor jou?
Verder ben ik na half jaar emotie rollercoaster in therapie gegaan. Want ik ging ook kapot, sliep amper. Alleen (man wilde niet). Dat was zo fijn.
Je gaat door een rouw proces. Deze gevoelens van verdriet. Ongeloof. Boosheid. Het mag er allemaal zijn.
Ik heb besloten het tijd te geven en aan mijzelf te werken.
Wat wil jij?
Oh ja nog dit: ik heb mij ook vreselijk alleen gevoeld in de jaren dat het (achteraf nu wetende) speelde. Daar zit bij mij heel veel boosheid over. Het uitspreken in detail hiervan luchtte mij op.
Mijn man dacht veel na over het waarom hij het is gaan doen (want het is een keuze) en vertelde mij na het stoppen dat hij vooral viel voor de aandacht. Iemand die hem overduidelijk wilde. Weet jouw man waar het zit voor hem? Goed om te gaan weten want dat maakt dat jullie(hij) kan werken aan voorkomen dat het nog keer gebeurt. In ieder geval moet je man zelf kiezen voor nul contact. Zo gaat t stofje uit zijn hersenen en roze bril af.
Ik ben vooral op zoek naar herkenning van vrouwen die hun relatie nog een kans hebben gegeven en wat de doorslag geeft om het niet op te geven. Het is zo'n warboel in mijn hoofd?
Contact met de vrouw is er niet meer, helaas kom ik haar nog dagelijks tegen. Mijn man gaf in therapie aan dat hij dit alles liet gebeuren doordat hij op zoek was naar iemand die hem gewoonweg beter liet voelen dan dat hij op dat moment was.
@Mamame, zijn jullie met de therapie gestopt?
Zo ja, misschien te vroeg want gedurende de therapie gaf hij wel aan wat hem had bewogen. Dat is een bepaalde openheid waaruit jullie samen met de therapeut aan kunnen werken.
Hoi mamame . Een half jaar is nog maar heel kort . In begin voel je je verdoofd maar steeds meer zullen emoties loskomen. Heel logisch . Heb je ook hulp voor jezelf? Het is idd heel belangrijk dat alle contact met de andere weg is. Bij mijn man is het daardoor helaas weer misgegaan. Sterkte x
Hallo Mamame, en alle andere dames,
Mijn moedeloze bui is gelukkig weer voorbij 
Onze periode van ontrouw speelde al veel langer geleden, maar ik herken wel wat in jouw situatie:
Toen mijn man me vertelde, in het voorjaar van 2018, op mijn overigens intensief aandringen, dat hij wel degelijk met de dame in kwestie had geneukt, niet alleen maar gezoend, zoals hij me in de winter van 2016 had verteld, was ik ook enorm boos. Dit herken ik: hij wou er zo gauw mogelijk zand erover gooien en verder werken aan onze relatie. We waren natuurlijk toen al anderhalf jaar bezig om mee tijd met elkaar door te brengen, maar het leef wat hangen op een zeker punt. Hij was nogal gericht op wat er volgens hem toe had geleid dat hij was vreemd gegaan, en dat waren allemaal dingen die ik veranderen moest, niet hij. Dus ik had nogal zeer de indruk dat hij geen spijt had, maar mij de schuld er voor gaf.
Nadat hij uiteindelijk de hele bekentenis had afgelegd, moest ik door een heel proces. Dan ga je de hele tijd weer terugdraaien. Dat zal jij waarschijnlijk ook doen; acht jaar terug in de tijd om te bedenken hoe het toen was, hoe je dat hebt kunnen missen etc. Dus ik ging een tijdje stil staan voor contemplatie, terwijl mijn man vooruit wou en zekerheid wenste. Dat kon ik hem niet geven op dat moment. Ik moest het van hem allemaal gauw achterlaten. Maar ja, logisch: hij had geen zin om door het stof te gaan. Tot die tijd had hij de verantwoordelijkheid voor zijn eigen geweten comfortabel bij mij neer kunnen leggen.
Zodoende ben ik een therapeut gaan zoeken en die nodigde hem ook uit. Zo zijn we anderhalf jaar in therapie geweest en dat was heel zinvol. Hoewel ook toen het me wel opviel dat hij ontzettend veel aan het woord was. Ik kreeg de indruk dat het vooral veel om hem en zijn welzijn draaide, en die indruk heb ik nu opnieuw.
Dus het is een heel proces, overspel en het verwerken en beslissen. Ik ben nu op een punt aangekomen dat ik me realiseer dat hij veel van mij verwacht en niet zo enthousiast is om zelf veel te investeren. Die houden vertaalt zich in ons sexleven ook: hij hangt achterover, ik neem initiatief, hij laat het zich lekker aanleunen en als hij er klaar voor is, is het hoppa. Dan doet ie er wel lang over, maar desondanks is zelf een sfeertje creeeren, mij verleiden, mij strelen er zelden tot nooit bij.
Dus denk ik er nu over na hoe ik daar mee om wil gaan. Accepteer ik dat, of ga ik zo zoetjesaan ook maar eens voor hem duidelijk stellen wat ik van hem verlang? Nee heb ik al, en ja kan ik krijgen.
Tot een twee maanden geleden had ik daar eigenlijk geen zin meer in. Nu begint het te borrelen. Dus ik hou jou en de andere dames hier op de hoogte.
Je kan ook zo zoetjes aan de regie naar je toe trekken.
Dus niet steeds weer het initiatief nemen, maar vooral aangeven wat je van hem verwacht; stop pleasen als je evenwicht zoekt.
Ik ben het met Flangan eens Puinhoop. Geef een duidelijk signaal af aan hem dat je klaar bent met dat gesoebat van hem. Hij wil op zijn wenken bediend worden lijkt het wel, als ik dat zo lees. Volgens mij een man die ontzettend verwent is door je. Die liep er hier ook een rond. Maar ik heb daar grondig korte mette mee gemaakt. Het zit hem vaak ook in kleine dingen. Als man mijn hulp bijvoorbeeld vraagt voor iets dan doe ik dat graag. Vroeger had ik bijv al een werkje gedaan voordat hij überhaupt iets kon vragen. Merk je dat soort patronen ook?
Je klinkt namelijk als een zorgzame vrouw. Laat jezelf zien en goed dat je dat sprongetje weer maakt om zijn kant op te bewegen.
En dan toch hé, ik begrijp dat jou liefde bekoeld is door de tijd heen. Ik herken daar wel wat in, daarin ben ik het dus ook niet eens met elledoris. Op een gegeven moment ben je ook gewoon moe van het investeren, het lopen leuren van alles, het gedoe, de sores.
Dan wil je gewoon weet even gelukkig zijn.
Ik merk ook goed dat ik me veel somberder voel dan anders. Ook omdat volgende week de datum is... het heeft invloed op mijn gestel.
Mamame, ik weet door welke gigantische pijn je gaat. Drie jaar geleden, dus volgende week al weer.. kwam ik er achter dat mijn man al vanaf onze verkeringstijd vreemdging. Toen dus 15 jaar geleden en daarna nog meerdere malen vreemd was gegaan. Zoiets als bij jou dus... het gevoel alsof alles een leugen was trad toen aan. Zorg goed voor jezelf en ben lief voor jezelf.. een dikke knuffel.
Als je niet meer weet hoe regie naar je toe te trekken, volg dan eerst een mindfulness in groepsverband van een maar maanden. Dat maakt je sterker, meer eigenwaarde.
Puinhoop, zoals jij je man/jullie relatie beschrijft, daar herken ik zóveel in. Mijn ex is wel vreemd gegaan nadat ons eerste kind geboren was, of hij ergens een affaire heeft gehad betwijfel ik. Maar net zo goed voel ik me bedrogen. Het gedraai, geen sex willenen elke keer daarvoor met een andere drogreden aankomen, maar altijd iets dat te maken had met mij, iets dat ik moest veranderen. Een korte tijd hebben we wel sex gehad, op mijn initiatief. Hij vond het heerlijk maar er kwam niets, helemaal niets terug. Achteraf kan ik alleen zeggen dat ik teveel gericht was op 'als hij maar gelukkig is' en ondertussen waarschijnlijk zelf ook geen fijn mens was omdat ik vol frustratie zat. En ik weet alleen dat het heel moeilijk is om patronen te doorbreken en om oprecht assertief te zijn - dus met respectvoor de ander én voor jezelf, zonder verwijten. Sterkte!
Ik heb afgelopen 2 dagen mij door jullie historie heengeworsteld haha. Wat een herkenning! Wij hebben inderdaad samen therapie, wat echt veel oplevert. Ik heb nu vooral last (kan even geen ander woord bedenken) Van zijn pogingen om zijn spijt te laten zien. Te lief, te meelevend, te.... alles is voor mij nu even te veel aanwezig. Daarbij stond Truus me van de week ineens bij mijn auto op te wachten. Zij wilde even vertellen dat zij geen schuld had in alles omdat er niets was gebeurd????? (zoon lief had haar hard genegeerd op school) en op dat moment brak ik, heb haar van alles verwenst.
Ja, herkenbaar, ook ik heb alle draadjes toendertijd gelezen. En fijne tips ontvangen. Aantal meiden zijn nog steeds hier. Dank dank dank. En soms nog want ik worstel soms. Of nog steeds. En nu probeer ik zelf ook te helpen. Bijzonder toch?
Je gaat door een proces, rouwproces. Je gevoel komt los. Dat is denk ik goed. Je gaat nu misschien pas het echt laten landen.
En de Truus. Ach ja. Boeken vol kunnen we schrijven. Ik heb gemerkt dat er vooral veel wordt gelogen. Door Truus. Door man. Minder erg gemaakt. Minder lang. Bagatelliseren van wat er was of is. Maar zij geeft hem vooral overal de schuld van. Ze scheld mij overigens ook graag uit. Geen idee waarom alsof ik iets fout heb gedaan behalve niet weggaan bij mijn man. Helaas kom ik haar soms tegen. Ik snap dat er leuke vrouwen zijn die net zo verstrikt raken als mijn man raakte. Houden van hun partner en toch in verleiding komen. Misschien is er ook niets gebeurd in jouw geval. En vindt jouw Truus het ook niet okay. Vindt ze zichzelf een enorme trut. En is het best een leuke vrouw. Helaas is mijn Truus geen leuke vrouw. Ik kan soms oprecht zeggen tegen mijn man had je geen normale kunnen kiezen? 🤭. Dan lachen we erom. Dat was trouwens ergens in de draadjes zo'n goede tip die mij hielp: lach om de Truus.
Helaas is mijn Truus geen leuke vrouw. Ik kan soms oprecht zeggen tegen mijn man had je geen normale kunnen kiezen? 🤭. Dan lachen we erom. Dat was trouwens ergens in de draadjes zo'n goede tip die mij hielp: lach om de Truus.
Haha, nee Truus is geen leuke vrouw. Zij is echt overal. Ouderraad, buurtvereniging, klassemoeder, ieder feestje. Ik zeg ook heel vaak wat zag je toch in haar? In mijn geval hebben beide Truusvrouwen rood lang haar, ik ben blond met een bobje. Truus 1 is inmiddels getrouwd met een vrouw. Ook wel lachwekkend.
