Vergeven en vergeten
Hallo,
Afgelopen jaar hebben mijn man en ik behoorlijke relatieproblemen gehad. We hebben besloten om met elkaar door te gaan maar nu loop ik steeds weer tegen het hele vergeven&vergeten issue aan. Ik blijf hangen in wat er allemaal gebeurt is en heb moeite om dat los te laten. Ik wil dat wel heel graag want het staat de relatie toch in de weg en het kost mij een hoop energie. Hoe kan ik die nare dingen achter me laten en op een positieve manier naar mijn man kijken? Ik had zelf al bedacht om een overzichtje bij te gaan houden met alle lieve dingen die hij doet zodat ik dat af en toe kan doorlezen. Maar misschien heeft iemand hier nog tips?
Bedankt alvast
Ik ook
Ik zit op dit momemt met precies hetzelfde!! Kan het een paar dagen van me afzetten en dan begint het weer.......
Ik zou ook heel graag willen weten hoe ik het moet loslaten. Op dit moment weer ruzie hier omdat ik het maar blijf oprakelen.
groeten Bianca
Wat ik zou doen
Ik zou mijn trouwfoto's erbij pakken, en elke keer als ik weer negatief ga doen, de foto's bekijken! Bij trouwfoto's komen al mijn goede herinneringen boven.
En verder, als je echt boos bent nog om iets, zoek een vriendin op en lucht je hart. Wel een vriendin die kan relativeren natuurlijk!
leuke dingen doen met je man. Wat je nodig hebt als je in negativiteit blijft hangen is het opdoen van positieve ervaringen! Die vervangen de negatieve op den duur.
En probeer voor jezelf te bedenken wat je nu wilt. Wil je verder met hem, ga er dan ook voor en zet het verleden van je af en ga voor de toekomst.
En weet je het nog niet zo? Onderzoek dan wat jou belemmert om het los te laten. Zijn alle dingen ggoed uitgesproken en doorgepraat? Ga daar anders nog eens goed voor zitten.
Vergeven en vergeten lukt niet zo
Stertke voor jou Bianca. Wij hebben er geen ruzie (meer) om omdat ik alles zoveel mogelijk binnenhou. We hebben nu zo'n 2 jaar van bijna dagelijks ruzie achter de rug dus er is me alles aan gelegen om het nu rustig te houden. Vooral het laatste jaar was een hel.
Hmm DC, aan mijn bruiloft heb ik nou niet de beste herinneringen. Sowieso is mijn herinnering aan een hoop dingen negatief gekleurd door wat er de afgelopen jaren is gezegd en gebeurd. Voorbeeld: we hadden vorig jaar een geweldige vakantie in mijn beleving. Krijg ik bij een ruzie de opmerking dat hij dat dus niet zo ervaren had. Weg leuke herinnering.
Wat het hart luchten bij vrienden betreft, ik wil eigenlijk liefst zo min mogelijk kwijt over onze problemen aan anderen. De keren dat ik mijn hart heb gelucht is het altijd doorgekletst naar mijn man en dan komen dingen heel anders over. Ik heb wel een tijdje met een professioneel iemand gepraat maar dan gooide ik 3 kwartier mijn ellende eruit en had dan dagen nodig om weer wat evenwichtiger te worden. Ik had dan echt een klotehumeur door alle herinneringen die weer opgerakeld werden.
Koentje: we doen gelukkig wel veel leuke dingen maar op de een of andere manier ben ik dat even kwijt als ik weer zo negatief ben. Vandaar mijn idee voor een overzicht van alle positieve dingen. Ik heb de beslissing genomen om door te gaan met hem om een heleboel redenen en ik sta nog steeds achter die beslissing. Maar toch kan ik het verleden niet loslaten. We hebben wel over alle gebeurtenissen gesproken en voor hem is alles ok nu. Voor mij werkt dat helaas niet. Ik had gedacht dat er gewoon wat tijd overheen moest gaan maar het is nu bijna een jaar geleden dat we het dieptepunt bereikten en er is niet veel vooruitgang.
Allemaal bedankt voor jullie reacties
Groetjes
Liever even anoniem
Jouw herinnering is niet zijn herinnering
wat mij opvalt is dat je zijn mening over iets over neemt terwijl je zelf iets anders er bij gevoelt hebt.
quote:we hadden vorig jaar een geweldige vakantie in mijn beleving. Krijg ik bij een ruzie de opmerking dat hij dat dus niet zo ervaren had. Weg leuke herinnering.
Nee, want dat is zijn beleving, jij vond het toch wel leuk. Daarover kunnen jullie van mening verschillen. Het zij zo.
Amk
Je schrijft:"wat mij opvalt is dat je zijn mening over iets over neemt terwijl je zelf iets anders er bij gevoelt hebt.
quote:we hadden vorig jaar een geweldige vakantie in mijn beleving. Krijg ik bij een ruzie de opmerking dat hij dat dus niet zo ervaren had. Weg leuke herinnering.
Nee, want dat is zijn beleving, jij vond het toch wel leuk. Daarover kunnen jullie van mening verschillen. Het zij zo."
Dat ben ik niet helemaal met je eens. Stel dat je van zo'n vakantie allemaal leuke plaatjes in je hoofd hebt, hij met de kinderen aan het voetballen op het strand, ik noem maar wat, of samen heel verliefd op een vuurtoren. Dan wordt die herinnering toch anders als je weet dat hij er niets aan vond (of toen al een ander had, bijvoorbeeld). Je kunt dan je eigen herinnering niet meer loszien van deze informatie, waardoor inderdaad die herinnering verpest wordt.
Liever even anoniem
Is het misschien ene tip om iets anders te gaan doen op het moment dat je in beslag wordt genomen door het verleden? Je band plakken, een boek lezen, een boodschappenlijstje maken? Zodat je hoofd letterlijk gevuld wordt met iets anders?
Mij kan dat helpen als ik tot piekeren neig.
Sterkte. En mijn respect dat je ondanks alles toch met hem doorgaat.
Twee vragen
Je schrijft: 'Maar toch kan ik het verleden niet loslaten. We hebben wel over alle gebeurtenissen gesproken en voor hem is alles ok nu. Voor mij werkt dat helaas niet.
Vraag 1: waarom is het negatieve zo kostbaar, dat je het lang in je herinnering en in je leven wil bewaren? Wat ben je bang om kwijt te raken als je het verleden los laat?
Vraag 2: Overal is over gesproken, beslissingen zijn genomen en toch is het voor jou niet voldoende. Is er ooit een situatie denkbaar waarin het wel voldoende zou zijn? Kortom: biedt je je man en je relatie wel echt een nieuwe kans?
Tsjor
Antwoord
Amk, zoals Julie het ziet werkt het voor mij ook. Ineens is alles anders en is mijn herinnering verpest.
Julie, dat is een goed idee. Ik kan het in ieder geval proberen. En respect hoeft niet, ik heb ook enorme fouten gemaakt. Dingen zo ontzettend verkeerd aangepakt, zo dom geweest. En ook hem ontzettend pijn gedaan.Het was echt een enorme rottijd
Tsjor, ik heb veel over jouw vragen zitten na te denken. Ik kom er niet echt uit waarom ik zo in die herinneringen blijf hangen. Misschien moet ik eens met een professioneel iemand gaan praten want ondertussen is het allemaal al bijna een jaar geleden. En over vraag 2, ik kan me wel voorstellen dat er een situatie bestaat die voldoende zou zijn. Helaas moet daarvoor een zeker persoon definitief uit ons leven verdwijnen en dat zit er gewoon niet in. Ik geef zowel mijn man als onze relatie geen echte kans. Ik doe leuk en aardig om de sfeer goed te houden en zit ondertussen te broeden over alles wat er is gebeurt. Soms denk ik dat ik beter af zou zijn zonder hem maar als ik dan de consequenties bedenk voor de kinderen en ook voor mezelf dan is het me dat niet waard. En het is ook zo dubbel. Als ik die negatieve gedachten van me af kan zetten dan hebben we het ook gewoon leuk samen. Ik hou ook echt van hem, ik hou alleen niet van de persoon die hij in die tijd was. Pff, het is allemaal behoorlijk ingewikkeld.
Paadjes
Ik begrijp deze omschrijving niet helemaal, maar ik neem aan dat jij weet wat je bedoelt en dat je man weet wat je bedoelt als je zegt: 'Helaas moet daarvoor een zeker persoon definitief uit ons leven verdwijnen en dat zit er gewoon niet in.'. Misschien is het een te hoge eis, misschien niet realistisch, misschien op een andere manier haalbaar.
Bij je verhaal moet ik wel denken aan cognitieve therapie die ik ooit gehad hebenw aar ik veel van geleerd heb. Een verhaltje om uit te leggenw at dat was gaat alsvolgt: als je in je tuin altijd eenzelfde paadje betreden hebt dan is dat het paadje dat je vanzelf weer zult volgen. Maar je komt steeds op hetzelfde dode punt uit. Dus moet je een ander paadje gaan volgen, maar dat gaat niet vanzelf, dat moet je trainen, plat trappen, tot het nieuwe paadje gangbaar is en het oude overwoekerd.
Dat 'trainen' is goed te doen. Het is iets complexer dan dat ik hier kan uitleggen, maar het komt erop neer, dat je bepaalde 'mantra's' in je hoofd hebt. Zodra je op het oude paadje terecht komt (richting negatief verleden) denk je iets als: gelukkig, dat is het verleden, nu kijken naar vandaag. Of zoiets. Ik ben geen therapeut, maar iemand met ervaring in cognitieve therapie zou je daarbij kunnen helpen. En dan hoef je niet zo heel veel te praten, alleen trainen. Het werkt wel, is mijn ervaring.
Hier mag je zelf nog eens over nadenken: 'Ik hou ook echt van hem, ik hou alleen niet van de persoon die hij in die tijd was.' Een spookbeeld uit het verleden of een man waar je van houdt (en die van jou houdt) in het heden. Kies maar waar je het grootste gewicht aan hangt.
Tsjor
Tsjor
Bedankt voor je antwoord. Ik heb iets dergelijks al eens gedaan maar ben er mee gestopt omdat het voor mij niet werkte. Misschien moet ik op zoek gaan naar iemand anders die mij dit kan leren want op zich klinkt het wel als een goeie manier.
Ik ben er trouwens ondertussen achter waarom ik al die negatieve gevoelens niet kan loslaten. Het is pure zelfbescherming. Man en ik hebben een enorme discussie gehad. De uitkomst was dat hij geen concessies meer wil doen aan mijn gevoelens. Hij vind dat hij dat al heel veel heeft gedaan en trekt nu een streep. En in plaats van heel verdrietig of boos te worden was ik heel rustig. Het was net alsof het me niet uitmaakte. Alsof ik heel hard was. Naderhand bedacht ik me dat ik zo veel verdriet en pijn heb gehad toen het zo slecht ging dat zich dat vast heeft gezet in mijn hoofd en nu dient als reservoir voor als weer iets is. Zodat ik die situatie dan kan handelen zonder weer helemaal kapot te gaan. Ik realiseerde me ook dat ik nu in een prachtige vicieuze cirkel zit. Ik vertrouw de situatie niet, sta altijd in de startblokken voor als het weer mis gaat, daardoor hou ik die negatieve gedachten in stand, die hebben hun uitwerking op mijn gedrag/houding en daardoor gaan dingen tussen ons mis waardoor al mijn negatieve gevoelens weer bevestigt worden. Probleem is nu wat te doen. Als ik hem weer vertrouw en er gebeurt weer wat ben ik misschien weer zo wanhopig en ellendig als verleden jaar toen het echt slecht ging tussen ons. Maar als geen vertrouwen heb in hem of in de relatie wat is die relatie dan waard? En ik moet er voor mezelf ook wat mee. Ik merk dat ik er constant stress van heb, niet altijd even veel maar toch en dat is voor mij niet gezond. Heb veel last van hartkloppingen weer en ben vaak moe. Dat had ik in die periode vorig jaar ook. Toen ben ik er letterlijk behoorlijk ziek van geworden. Maar hoe?
Lastig 
Doorbreken natuurlijk
Je beschrijft de vicieuze cirkel waarin je zit heel mooi. Maar daar kun je maar één ding mee doen: doorbreken.
Ik denk dat je man gelijk heeft als hij aangeeft niet meer tegemoet te kunnen komen aan jouw gevoelens. Die lijken nu namelijk eeuwigdurend en onoplosbaar, dus dat is een ongeremd verlangen: wat hij ook doet, het zal nooit genoeg zijn.
Je geeft aan dat het zelfbescherming is, maar je moet jezelf ook niet voor de gek houden: constant in de spanning van het negatieve leven om te voorkomen dat het allerergste nog een keer gebeurt is niet echt effectief: je gokt in feite op het verkeerde paard, namelijk dat het slechte nog een keer komt en dat je er dan weer niet mee om kunt gaan.
De vicieuze cirkel doorbreek je door te gokken op de andere mogelijkheid, namelijk dat het slechte tot het verleden behoort en als het nog eens zou gebeuren, dat je dan beter voorbereid en toegerust bent en dat het je nooit meer zo van streek zal maken.
Je beschrijft net nu als een groot monster dat jou bedreigt. Het kan ook een leerervaring worden van een situatie die je overleefd hebt en dus aankunt. Wat zou je zelf nu anders doen dan voorheen? En dat mogen geen dingen zijn die hij anders moet doen. Over een ander heb je geen zeggenschap, over jezelf wel. Wat heb jij nog nodig om het monster (dat inmiddels alleen nog maar in je hoofd bestaat) te kunnen verslaan? En dat moet dan niet iets zijn wat hij moet doen of die onbekende derde. Gewoon jij, wat heb jij zelf nodig, welke energie, vertrouwen, zekerheid of kracht heb jij nog nodig?
Tsjor
Tsjor
Bedankt voor je reactie.
Ik denk dat het klopt wat je schrijft, ik kan er alleen nu nog niks mee. Maar de ervaring leert dat soms ineens kwartjes vallen 
Ik weet dat ik de oplossing niet van hem kan verwachten. Hij wil dat niet, kan het ook niet denk ik en inderdaad wanneer is het ooit genoeg.
Het zit allemaal in mijn hoofd, het lukt me alleen nu niet om die omslag te maken. Volgende week heb ik een gesprek met een therapeute, misschien dat dat iets oplevert
Hij wil wel
Liever even anoniem, je man wil wel, hij wil zelfs heel veel. Maar je vraagt blijkbaar nog meer. Eerder schreef je: 'De uitkomst was dat hij geen concessies meer wil doen aan mijn gevoelens. Hij vind dat hij dat al heel veel heeft gedaan en trekt nu een streep.' Ik denk dat wanneer jij konkrete voorstellen hebt ter verbetering dat hij die best wil doen. Maar constant tegemoet komen aan iemand die blijft hangen in negatieve gevoelens uit het verleden is grenzeloos en uitputtend. Daar zet je man een streep: tot zover gaat hij, de rest moet je echt zelf doen. ik hoop dat je een goede therapeut vindt. Het belangrijkste is al als je zelf echt gemotiveerd bent om voor het heden en de toekomst te gaan. Sterkte.
Tsjor
