Vertrouwen in "nieuwe" relatie (erg lang!)
Na een relatie van 17 jaar ben ik 3 jaar geleden gescheiden. Het vuur was er wel een beetje uit, maar de doorslag werd gegeven doordat mijn ex er een "scharrel" op na bleek te houden.
Ik vermoedde dit wel, heb er naar gevraagd, maar hij bleef maar ontkennen. Een poging om de relatie nieuw leven in te blazen strandde omdat ik wel voelde en ook bleek dat hij er niet echt achter stond en uiteindelijk, na enige sherlock holmes acties van mij werd heel duidelijk dat er wel degelijk een ander was.
Dit alles (mn het liegen over die relatie en het allermeest mijn ineffectieve inspanning om de relatie te "redden", met de wijsheid van nu trekken aan een dood paard) heeft gemaakt dat ik -toch al niet de meest vertrouwenshebbende persoon op aarde- nu helemaal erg veel moeite heb om te vertrouwen.
Sinds iets meer dan een jaar heb ik een nieuwe relatie. Een intensieve LAT-relatie met een erg lieve man. Die begrip heeft voor mijn vertrouwensprobleem.
Maar: ik zou verwachten dat mijn gebrek aan vertrouwen, jaloezie, onzekerheid etc. wel zou slijten na verloop van tijd. Helaas blijkt het alleen maar erger te worden. Er gaat geen maand voorbij of er is wel een situatie waarin ik enorm onzeker word, zo ga twijfelen of ik het allemaal nog wel aandurf dat ik bijna geneigd ben om de stekker er dan maar uit te trekken.
Liever zelf gecreëerde pijn dan weer pijn gedaan worden. Zoiets.
Ik snap natuurlijk -op de sterke momenten die ik natuurlijk ook wel heb- dat dat een heel slecht idee zou zijn. Dat ik dan een heel fijne relatie weggooi en dat ik dat helemaal niet wil!
Er zijn vast meer mensen die in een vergelijkbare situatie hebben gezeten / zitten.
Hoe doen jullie dat?
Lotte
Discrimineer!
Er zijn mensen die niet te vertrouwen blijken. Ik zou zeggen: ban ze (zoveel mogelijk) genadeloos uit je leven!
Mensen die (voor zover je weet) wel te vertrouwen zijn, verdienen het echter te worden vertrouwd. Schenk hen daarom je vertrouwen, zolang als ze jouw vertrouwen niet hebben beschaamd.
Wees tegelijkertijd gerust ook op je hoede. En vertrouw op je intuïtie.
Maak dus onderscheid (discrimineer) naar persoon.
Bespreken
Het is niet bekend in hoeverre je vóór je scheiding vertrouwen in mensen had maar door de houding van je ex is ben je gewoon het vertrouwen in mensen kwijtgeraakt. Dat is lastig voor je maar je kunt daar best iets mee doen. Je nieuwe partner heeft er begrip voor maar zoals je merkt blijf je toch in die vicieuze cirkelt zitten en heeft het z'n invloed heeft op je nieuwe relatie.
Er zijn professionals die jou kunnen helpen om hier mee om te gaan. Een psycholoog/coach kan jou in gesprekken inzicht te geven en leren om dit om te buigen naar een manier waardoor jij zekerder van jezelf en je relatie kan worden. Je gunt het jezelf toch niet dat de slechte ervaringen die je hebt meegemaakt zich vertalen naar een houding dat je maar beter alleen kan blijven zodat je niet nog een keer gekwetst hoeft te worden. Dat wil je zelf niet en is ook niet eerlijk naar je nieuwe partner toe.
Op internet is enorm veel info hierover te vinden en het lijkt me dat je jezelf best zo'n cadeautje mag geven.
Herken het wel...
Lotte,
ik herken veel in je verhaal! Ben 4 jaar geleden gescheiden na een huwelijk van 18 jaar. De breuk kwam voor mij uit de lucht vallen; ex zei van de ene op de andere dag niet meer van me te houden en bleek achteraf ook meerdere malen vreemd gegaan te zijn (wat volgens hem ook nog mijn schuld was omdat ik hem te weinig aandacht gaf...).
Ik wist best dat hij dol was op vrouwen, maar had het volste vertrouwen in hem... Naïef achteraf, maar achteraf is alles makkelijk! Desondanks was mijn verdriet om de scheiding ongelooflijk groot; ik vond het vreselijk pijnlijk mijn gezin (heb drie kinderen) zo uit elkaar te zien vallen en als "gescheiden vrouw" verder te moeten en mijn leven compleet overhoop te zien liggen.
Toch ontmoette ik binnen een jaar alweer een hele lieve man, waar ik nog steeds een (LAT) relatie mee heb. Hij heeft enorm veel geduld met mij moeten hebben, want mijn scheiding had ik nog lang niet verwerkt toen ik een relatie met hem begon. Nu, 4 jaar later, ben ik daar nog steeds mee bezig (zucht...) en heb sinds kort maar weer eens hulp gezocht omdat het weer niet lekker met me ging. Mijn nieuwe relatie leed onder het feit dat ik het oude nog steeds niet goed afgesloten had en daar baalde ik van.
Ik kan bij vlagen ook nog steeds enorme twijfels hebben, zo van: wat is eigenlijk "houden van"; "hou ik wel genoeg van deze man", etc. Zeer vermoeiend!! Ik wil er zo graag helemaal voor gaan, maar dat vind ik erg moeilijk na de enorme knauw van m'n scheiding. Ergens hou ik toch een soort van ingebouwde reserve, omdat ik nooit meer zoveel pijn wil ervaren als toen.... Ik kan er best verdrietig van worden dat het onbevangene eraf is, ook wel logisch natuurlijk na alles wat er gebeurd is (en ook als je geen 18 meer bent, zoals toen ik aan m'n vorige relatie begon..., maar toch.
Ik heb dus niet zozeer een gebrek aan vertrouwen in m'n vriend (een heel ander type dan mijn ex; vreemdgaan komt in zijn woordenboek echt niet voor en hij is ongelooflijk gek op me...), maar soms meer een gebrek aan vertrouwen in mezelf en mijn vermogen om weer "te houden van"... Heb ook meerdere malen op het punt gestaan de relatie met m'n vriend te beëindigen, zo van: als ik alleen ben, geeft het ook geen gedoe, lekker overzichtelijk. Maar dat is ook niet wat ik wil, altijd maar alleen zijn, geen maatje hebben... Bovendien wil ik mijn vriend geen verdriet doen, hebben we het ook echt goed samen en wil ik hem helemaal niet kwijt!
Ik weet niet of je iets aan mijn verhaal hebt Lotte, maar wilde je toch even een hart onder de riem steken! Ik denk dat het gewoon heel veel tijd kost om weer vertrouwen te kunnen hebben en weer helemaal in de liefde te durven geloven; ik probeer hierin voor mezelf ook maar niet te streng te zijn en de tijd te nemen (best lastig voor een ongeduldig type als ik 
!)
Het beste hoor!
Mar
Herkenning
Ik herken het wel, ben weliswaar veel korter gescheiden maar vind het in dat opzicht moeilijk om iemand te vertrouwen.
Ik heb door alle problemen die er nu in mijn leven spelen(vooral naweeën van de scheiding en problemen met mijn ex) en door het opbouwen van een nieuw leven er geen relatie in mijn leven past. Eerst alles op een rijtje krijgen.
Maar goed jij bent al langer gescheiden en ik zou zeker hulp zoeken om alles te verwerken, soms zitten problemen zo diep in je leven verstopt, dat je nu vastloopt.
Dikke knuffel Tigerfeet
Heel herkenbaar! praat er over
en geef het de tijd!
Ik herken het zo goed wat je beschrijft!
Ook ik ben na een relatie van 19 jaar en twee (toen) kleine kinderen gescheiden. Therapie gehad enz. en vrij snel een nieuwe man ontmoet die ook heel gek was op mijn kinderen en vise versa.
Wij zijn inmiddels al weer 3 jaar getrouwd en nog heb ik wel eens mijn twijfels. Heb ik er wel goed aan gedaan?
Ik heb er hier ook wel eens over gepost.
Soms zoek ik zelfs de confrontatie op om (onbewust) de relatie te testen ofzo.
En meermalen heb ik er over gedacht zelf maar een eind aan deze relatie te maken, inderdaad: zelf gekozen pijn is beter dan pijn aangedaan te worden.
Maar als ik weer 'nuchter' ben, weet ik dat het leuk en goed is, zoals het is en dat we zo een leuk gezin vormen.
Maar ik herken heel goed wat je beschrijft, ook het vertrouwen.
Mijn partner weet ervan en begrijpt het ook, want hij heeft hetzelfde meegemaakt. Het lastige is dat hij ook wel eens met dezelfde destructieve gedachten rondloopt....
Regelmatig praten we erover en dat helpt wel. Het slijt wel met de tijd, maar zo onbevangen als ik vroeger was, zal ik denk ik nooit meer zijn.
Veel sterkte en laat de liefde niet door de vingers glippen.
Daan
Dank jullie!
Ik dacht dat dit draadje doodgebloed was, ben een paar dagen niet online geweest en ineens een berg reacties!
@olijf Ik heb nooit heel veel vertrouwen in mensen of situaties gehad. Ben een tikje een controlfreak vrees ik. Dit ben ik hard aan het afleren, ook wel eens met hulp uit het professionele circuit. Dat is inderdaad een zeer goede investering in jezelf!
@mar42 Dank je voor je verhaal. In feite heeft iedereen "die geen 18 meer is" slechte ervaringen opgedaan met relaties. Iedere voorgaande relatie is gestrand immers. Wel mooi dat liefde toch zo sterk kan zijn dat men, ondanks alle angsten en onzekerheden, het toch weer aan gaat!
@tigerfeet Inderdaad kost het even voor je na een scheiding de boel voor jezelf weer op de rit hebt. Zowel in praktisch als in emotioneel opzicht. Ik heb dit ook gehad: begon vrij snel na mijn scheiding aan een relatie-achtig-iets (met dezelfde meneer als nu), maar dit bleek nog niet zo'n goed idee. Zowel in zijn leven was toen geen ruimte voor al te veel vastigheid en ik raakte daar ook een beetje van over mijn toeren. Wel een heerlijk toeval dat we elkaar weer tegenkwamen toen we allebei wel weer klaar ervoor waren!
@daantje123 Ik herken dat heel erg, die confrontatie opzoeken. "Kijken of het stuk kan" noemen wij dat. En nee, het kan niet stuk, verzekert hij me keer op keer. "Mij krijg je niet weg!"
Dank jullie voor jullie reacties. Weten en lezen dat andere mensen met hetzelfde worstelen verzacht. Gedeelde smart is halve smart immers.
Op dit moment voel ik me wel weer goed eigenlijk, maar ik weet dat er ook wel weer vlagen van onzekerheid zullen zijn. Op dit moment heb ik niet zo'n zin in iets therapie-achtigs, maar probeer ik het zelf te doen.
"Fake it till you make it" bleek vorige week goed te werken: op een onzeker moment niet gaan zitten miepen, maar rug recht, diep inademen, mezelf alle fijne dingen en bevestigingen die ik van hem krijg inprenten en ophouden met kniezen. Het klinkt te simplistisch voor woorden, maar het blijkt te helpen!
Nogmaals dank voor jullie reacties en lieve woorden.
Lotte
Ook bedankt, lotte!
Die ga ik erin houden: "fake it till you make it!" en haal ik tevoorschijn op mijn onzekere momenten!!
Zo zie je maar weer, samen sterk !
Ik moet zeggen, sinds ik mijn onzekerheden over "hou ik wel genoeg van hem" en al mijn gepieker een stuk meer loslaat (met dank aan mijn therapeute...) gaat het een stuk relaxter tussen mijn vriend en mij.
Ik geniet zoveel mogelijk van alle leuke momenten en zijn oprechte gevoelens voor mij en dat voelt goed!!
Vroeger was het ook niet altijd rozengeur en maneschijn in mijn huwelijk (toen ik nog dacht dat alles goed zat), alleen was ik toen minder onzeker omdat ik niet had meegemaakt wat ik nu heb meegemaakt. Eén ding weet ik zeker: deze man houdt echt van mij en zal me nooit bedriegen...
Lotte, ik wens je veel vertrouwen toe en een hele goede toekomst!!
Mar
