Voor 2e keer relatie op de klippen....
Na 3,5 jaar samen, waarvan bijna 2 jaar samengewoond is de kogel door de kerk: mijn vriend wil niet meer. Hij twijfelt al heel lang, het ging ook al eens eerder bijna mis. Beiden zijn we al eens gescheiden, zijn kinderen komen 1x per 2 weken, mijn kinderen zijn er wat vaker. Vanavond na een ruzie kwam weer die twijfel naar boven. Ik kan niet leven in die onzekerheid, en heb hem gevraagd weg te gaan. En hij is nu weg. In ieder geval voor een paar dagen. Ik ben heel verdrietig, maar ook heel rustig eronder. Heb zoiets van: even wat rust in de tent. Aan de andere kant weet ik ook niet zo goed hoe nu verder. Hoe ga ik dit in godsnaam aan mijn kinderen vertellen? Kom al uit een scheiding, zij zagen mijn vriend als hun stiefvader en het contact is erg goed. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen.
Ik zal moeten verhuizen, terwijl ik mijn oude huis al heb opgegeven om te gaan samenwonen.
Denk dat ik het toch niet overzie allemaal..... Help!
Iemand ervaring of tips???
Pas in mijn omgeving meegemaakt
Wederzijdse kinderen (jongste 8, oudste in de brugklas) hadden al een scheiding meegemaakt (ongeveer vier jaar geleden) en nu loopt de nieuwe relatie mis, terwijl de kinderen inmiddels een goede band hadden opgebouwd met de nieuwe partner van de ouder bij wie ze woonden.
Heel, heel verdrietig. Wat een onzekerheid krijgen kinderen zo onbedoeld mee, op weg het leven in.
Je had het rustig-aan aangepakt, pas na anderhalf jaar samenwonen - en nu bijna twee jaar samen in huis - en nu gaat het fout.
Is het een idee om een mediator in te schakelen en er samen tóch wat van te maken?
Waarom
Waarom heeft je vriend twijfels?
Reactie
Hallo Tonny en Vic
Dank voor jullie reacties!
Dit speelt al een langere tijd. Vorig jaar wilde hij ook al ermee stoppen, na veel praten en samen weg wilde hij er weer voor gaan. Het lastige is wel dat je vertrouwen (dat van mij en dat van hem) ver te zoeken is, je blijft bang dat de ander er het bijltje bij neergooit. Maar goed, we hebben het gered. De afgelopen weken namen de spanningen weer toe. Hij heeft het druk op zjn werk en communiceert op die momenten niet. Hij komt dan thuis en gaat de krant lezen of televisie kijken. Op die momenten kan hij ook niet veel gemopper van mijn kant hebben. Ik kan heel veel hebben en laten. Dan denk ik, ach hij heeft even ruimte nodig.
Ongewild bouwt zich toch heel wat frustratie op. Dus als hij (zoals afgelopen weekend) het een en ander aan rommel laat slingeren, en ik zeg daar wat van, is hij ineens spontaan allergisch voor mijn "gezeik" zoals hij het zelf noemt. Het gaat echt helemaal nergens over, zo'n discussie. Maar het komt er in feite op neer dat hij geen kritiek van mijn kant kan verdragen, terwijl het echt geen onredelijke vragen zijn van mijn kant.
Maar goed, dan wordt de sfeer er ook gelijk niet veel beter op terwijl er veel goede en gezellige weken aan vooraf zijn gegaan. Van het weekend zei hij dat het zo niet langer ging, en dat hij al sinds vorig jaar is blijven twijfelen en het gevoel heeft dat wij samen niet oud worden. Op dat moment voelde ik me zo belazerd dat ik hem gelijk heb verzocht om weg te gaan. Ik denk dat we opbouwende heen zijn, bijvoorbeeld door vakanties te boeken, en feestjes te plannen, en hij is ondertussen bezig afscheid te nemen.
Hij wil best met mij naar de mediator, maar (zo zegt hij het zelf) niet om aan zijn relatie te werken.
Sinds gisteren niets meer van hem vernomen ook, geen idee waar hij is en wat hem nu bezig houdt.
Vervelend
Hallo evenanno,
Inderdaad een heel vervelende situatie. Maar als je zelf toch een soort opluchting voelt, denk ik dat het dan wel de juiste beslissing is om uit elkaar te gaan. Het vervelendste zijn nu de gevolgen van het uit elkaar zijn. Inderdaad, je kinderen, dat is het moeilijkste. Ik zou ze er zo goed mogelijk bij betrekken en in overleg met je nu expartner afspraken maken over hoe en wanneer ze elkaar willen zien. Ik weet natuurlijk niet hoe oud je kinderen zijn.
Het werk van je partner speelt dus een belangrijke rol in hoe hij verder thuis is? Het lijkt mij voor hemzelf goed om te kijken of hij wel op de goede plek zit op zijn werk. Je moet toch juist met energie thuiskomen ipv opgebrand zijn?
Heel veel sterkte verder en ga voor jullie geluk voor de lange termijn.
Snelle conclusie
Hoezo uit elkaar gaan als je nu opgelucht bent? In wat ik lees zie ik vooral een communicatieprobleem en niet direct een reden om uit elkaar te gaan. Eerder tijd om eens rustig te gaan praten over wat er anders kan. Ik neem niet aan dat je met een tweede breuk ( ook ingrijpend voor je kinderen) over een nacht ijs gaat.
Update
Van de week 's avonds een gesprek gehad. Hij wil niet meer, ziet het niet meer zitten. Zegt dat hij al maanden ongelukkig is, heeft dat alleen nooit uitgesproken. Sterker nog, heeft compleet mooi weer gespeeld. Dus ja jippa, communicatie in hoofdletters!
Ik heb het idee dat hij overspannen is van zijn werk en het allemaal niet meer kan "kanaliseren" en de weg van de minste weerstand kiest. Zijn werk kan hij niet opgeven, zijn relatie wel. Hij kan werk en relatie erg goed scheiden.
Wel gaf hij aan een afspraak te hebben bij zijn coach, waar hij dan wil dat ik bij ben. Maar als ik praat over relatietherapie, is hij terughoudend omdat hij niet weet of hij daarvoor openstaat.
Ik maak me zorgen over hem, denk echt dat het niet goed gaat. Heb hem niet meer gesproken en dat valt me zwaar. Maar ik weet dat ik hem even moet laten, zodat we beiden wat rust hebben om na te denken. Vrienden en familie reageren verbijsterd en verbaasd, hebben dit niet zien aankomen.
Ik heb een gesprek met de huisarts gevraagd, denk dat ik zelf in therapie wil om dit te kunnen verwerken.
En ik krijg slaappillen, ik doe geen oog dicht.
Het is zo zwaar en zo onwerkelijk allemaal.....
Morgenavond praten we weer verder.....
Bedankt voor jullie reacties.
Veel wijsheid gewenst!
Goed dat hij wil dat je bij het gesprek met zijn coach bent - dat is tenminste iets.
Als je je moe en opgebrand voelt, is dat niet hét moment om zulke ingrijpende beslissingen als een relatiebreuk (die beider kinderen sterk raakt!) te nemen.
