Voor een ander denken
Hebben jullie ook wel eens situaties waar je onenigheid krijgt met je partner, je vragen stelt, die alvast zelf beantwoordt en dan nog bozer wordt om die antwoorden? Ik wel helaas en achteraf baal ik ervan dat ik weer in die valkuil ben getrapt. Wat kun je daar aan doen?
Nou en of
Dat gebeurt meestal als ik me al te lang ergens over heb lopen opvreten zonder iets te zeggen. Als er dan iets uitkomt, heb ik de dialoog in gedachten al zo vaak afgewerkt dat het niet meer lijkt te boeien wat er in werkelijkheid teruggezegd wordt.
Hier probeer ik twee dingen: die interne dialoog veel eerder afkappen en meteen aan het echte gesprek beginnen, of de dialoog lekker afwerken, me inwendig uitleven met gemopper en gezeur, mezelf heerlijk zielig en miskend en misdeeld voelen en dan tegen mezelf zeggen dat het zo wel weer kan. En dan is het over(-achtig).
Denkt hij dat of denk ik dat
is het mantra in deze situaties... En dan vragen. of mijn eigen antwoorden in een ik boodschap terugkoppelen.
En ja hoor dat gaat vaak goed genoeg mis!
Mijk
Niet alleen bij partner
Ik denk dat iedereen wel eens last heeft van 'voor een ander denken'. En ook niet alleen in onenigheid met je partner maar ook met je kinderen en familie.
Luisteren
en je kop houden!☺
Hinderlijk
Ik vind het zelf heel hinderlijk als er voor mij gedacht wordt, dus probeer ik dat zelf niet te doen. Maar natuurlijk maak ik heus zelf wel eens een misser. Van mijn ouders heb ik luisteren en iemand uit laten praten niet geleerd, als ik met hen een gesprek heb moet ik ze ter plekke vaak regisseren (even wachten, ja nu mag jij)- heel kinderachtig natuurlijk maar wordt er totaal niet ge luisterd.
Ik probeer ook heel erg te denken dat al die gedachten van al die mensen ook weer zijn gevormd door dingen die totaal niets met mij te maken hebben, zo kan ik mij minder van anderen aantrekken.
Zo vaak
Ik doe dit met name bij mijn man. Ik kan me dan enorrrm opwinden over een ruzie die ik in gedachten met hem voer, terwijl hij nietsvermoedend naar Ajax zit te kijken op de bank. Zoals mijn leerlingen zouden zeggen: "Jij bent gekke henkie, ouwe". Ik weet hoe stom het is, maar ik vind het lastig uit te schakelen. Met name 's nachts.
Groetjes
Massi (leest mee voor de ultieme tip)
Ik niet
Ik ben zelf heel open en direct, en als me iets dwars zit dan zeg ik dat gelijk. Het overkomt me echt nooit dat ik hem rustig tv laat kijken terwijl ik me opwind. Kom op zeg. Als ik boos ben, dan mag iedereen mee genieten 
Verder maak ik me geen illussies over hoeveel de mensen om me heen nadenken over hun acties (1 man, 2 jongens, 1 baby). Niet veel. Dus niets om een heel verhaal bij te verzinnen, zeg maar.
