Vraagje over doorgegeven kleding
Een goede vriendin van mij heeft 1 dochter van 9. Ik heb er 2... eentje van 9 en eentje van 7. Haar dochter is stevig gebouwd, dus ik krijg soms kleren voor mijn dochters, die haar dochter te klein zijn. Ik heb wat minder te besteden dan mijn vriendin, dus ik ben er blij mee. Laatst had ik een tegoedbon voor 'n sportzaak en die wilde ik wel verzilveren voor hij een paar dagen later zou verlopen. De vriendin was mee. Ik vroeg nog of zij iets nodig had voor haar dochter. Ik wist dat de rits van een fleece-vest kapot was gegaan, maar die hadden ze niet in haar dochters' maat. Later zei ze dat dat haar op het verkeerde been had gezet. Ze dacht dat we een alternatief voor het fleece-vest voor haar dochter zouden zoeken. Maar toen merkte ze dat ik voor mijn eigen kinderen keek. Ook voor hen vond ik niets, en toen nam ik een trainingsjackje voor mezelf. Eenmaal buiten zei mijn vriendin boos dat ik eindelijk de kans had om iets terug te doen voor al de kleren die ik van haar kind kreeg. Namelijk door iets voor haar kind te kopen, en dat dit een gemiste kans was. Ik schrok ervan. Haar dochter heeft in haar eentje veel meer kleren dan mijn dochters met hun tweeën... En ja, natuurlijk kun je altijd wel een vestje o.i.d. gebruiken, maar dan zou ik praktisch gezien eerder denken aan mijn eigen kinderen. Ben ik nu heel egoïstisch? Volgens mijn vriendin dus wel. Een 'nemer' noemde ze me ook nog. Ik ben in ieder geval niet zo blij meer met mijn trainingsjackje... 
Bromvlieg
Nee, het was wel duidelijk dat zij niet zo'n bon had. Ik wilde gewoon iets kopen voor die bon voor-ie zou verlopen. Ik vroeg of zij iets nodig had... een fleece-vest. Als ze dat fleece-vest in haar dochters' maat hadden gehad, dan hadden we die gekocht en was de hele kwestie ook niet zo vervelend geworden.
Maar goed, zo ging het dus niet. En bleek de hele kwestie een communicatie-misverstand die vervelend uit de hand liep. Ik kan me voorstellen dat de vraag 'heeft je dochter nog iets nodig' haar op het verkeerde been zette, maar dan nog snap ik niet dat het dan zo'n vervelende kwestie moet worden.
Tja
dan snap ik toch nog steeds niet waarom je begon haar te vragen of ze iets nodig had. Het was jouw bon en jij ging iets kopen voor je eigen gezin - dat was je eerste plan met die bon, neem ik aan?
Maar ter plekke bedacht je dat van dat kapotte fleecevest?
Nou ja, gebeurd is gebeurd.
Ik hoop dat het weer in orde komt tussen jullie.
Bijna...
... Mijn eerste plan met de bon was om 'm te verzilveren. Met wat of voor wie maakte me niet zoveel uit, dus niet per sé voor mij of mijn gezin! Ik heb inderdaad zelf het fleece-vest geopperd omdat vriendin net had verteld dat de rits kapot was.
Ik kan me dus ook wel voorstellen dat zij dacht dat we exclusief iets gingen uitzoeken voor haar dochter. Daarom heb ik als blijk van goede wil later ergens anders een veel mooier fleece-vest gekocht. Maar toen was het 'te laat'... ik vraag me af waarom ze het dan überhaupt nog aankaart, als ik er niks meer aan kan doen. Ingewikkeld hoor. Ja, ik hoop ook dat het in orde komt, maar aan de andere kant... als de vriendschap om zoiets wordt opgezegd stelt het volgens mij weinig voor.
Geven en nemen
Jouw vriendin geeft veel en jij neemt. En af en toe geef je ook wel eens iets terug.
Vind je zelf dat dat in balans is? En wat zijn de dingen die ze je geeft je waard?
Ikzelf zou me niet al te bezwaard voelen over de etentjes en de terrasjes. Als je daar tenminste niets omgeeft en net zo blij bent met je belegde broodjes. Dan is het namelijk haar keus om toch voor de luxe te gaan. En hoef jij daar geen voor uit te geven dat je er eigenlijk niet voor kunt missen.
Wat je wel zou kunnen doen is het op een goedkope manier compenseren (zeker als je het stiekem toch wel leuk vindt). Dus door wat lekkers mee te nemen (chips, koekjes, snoepjes), zodat jij ook kunt delen.
Met het geven en krijgen van kleren bekijk ik het altijd heel simpel. Mensen die kleding over hebben, hebben altijd een groot scala aan mensen om zich heen waar ze dat aan kwijt kunnen. Bij de mensen die kleding over hebben die ik graag wil hebben ben ik altijd heel gul terug. Want ik wil wel graag dat ze een volgende keer weer aan mij denken als ze iets over hebben. Bij de mensen die doorgaans spullen geven waar ik minder mee heb, ben ik gewoon wat minder royaal. Als ik zelf kleren of wat anders weggeef verwacht ik daar ook niets voor terug, behalve een dankjewel. Krijg ik zelf echter ook ooit wel eens iets leuks terug, dan ben ik natuurlijk ook eerder geneigd om een volgende keer weer aan hen te denken. Zo werkt dat, en vaak niet eens bewust.
Ik kan de situatie met je vriendin natuurlijk niet helemaal inschatten, maar ik krijg al lezende wel een beetje het idee dat zij haar giften hoger inschat dan dat jij dat doet. De vraag is dan of je ze nog wel moet accepteren. Het feit dat jullie portemonnee verschilt, maakt het er niet makkelijker op. En dat is ook wel iets wat je jullie allebei onder ogen zouden moeten zien.
Dus toch dat goede gesprek dan maar?
Enne Muriel: ik vind het volstrekt normaal dat je je vriendin daarvoor betaalt. Ik denk ook dat het op termijn tot scheve ogen zou leiden als je dat niet zou doen. Omdat geven en nemen bij jullie dan niet meer in balans is.
Andersom
Ik krijg af en toe kleding en daar geef ik ook wat voor. Of dat in balans is ? Als ik een signaal zou opvangen dat er ergens iets wringt, zou ik dat wel serieus nemen.
"ik vraag me af waarom ze het dan überhaupt nog aankaart, als ik er niks meer aan kan doen."
Omdat het overduidelijk niet hoffelijk was ? Je kan ervoor kiezen beledigd te reageren naar vriendin toe als je eigen ego heel belangrijk vindt of als je vriendschap en het ontzettend attente gebaar van deze vriendin belangrijk vindt, zo snel mogelijk dit van tafel vegen door sorry te zeggen met een enorme bos bloemen of zo. Niet om de kleding goed te maken maar om de vriendschap te herstellen. Daar waar jij kosteloos iets kon geven, is dat op een manier gegaan die voor haar spreekt. Dat zou ook voor mij zo zijn geweest, moet ik eerlijk bekennen.
"Ingewikkeld hoor. Ja, ik hoop ook dat het in orde komt,"
Ach als je niets doet, zal dat wel niet.
"maar aan de andere kant... als de vriendschap om zoiets wordt opgezegd stelt het volgens mij weinig voor."
Ik denk dat je dat zelf dan al aangetoond hebt ? Kennelijk vind je het maar normaal dat je krijgt en iemand aan *jou* denkt en zorgt dat *jij* goed kan zorgen voor *jouw* kinderen.
Sorry, ik ben wat bot misschien maar anders is het lastig duidelijk te maken.
Judith-t
Dat is inderdaad nogal bot, en ook niet terecht vind ik. Volgens mij ging het hier namelijk om een misverstand. Het was helemaal niet onhoffelijk bedoeld maar de vriendin maakte er een probleem van omdat zij altijd meer geeft en Leanne meer krijgt. Tja, ik vind dat onzin. Geven is geven. Bovendien ging het dacht ik bij het geven van kleren om afdankertjes van haar eigen kinderen. De meeste mensen zijn alleen maar blij als iemand anders die kleren nog kan gebruiken. Het heeft haar ook geen geld gekost, ze geeft iets weg wat ze niet meer nodig heeft. Waarom moet je dan als bedankje iets nieuws kopen? Leanne heeft het wellicht communicatief wat onhandig aangepakt allemaal, maar daar zou je je als vriendin best overheen kunnen zetten. Zeker als je toch al meer te besteden hebt.
Eerlijk gezegd
vind ik dat jouw vriendin echt een slechte gever is. Ze geeft, maar slaat vervolgens aan het meten of ze wel genoeg terug ontvangt en heeft daar ook heel duidelijke verwachtingen bij. Ik ben het eens met Polly en de anderen die zeggen dat je in principe niets moet terugverwachten als je iets geeft.
In de situatie van jou en jouw vriendin vind ik dat nog meer: ze geeft weg wat ze zelf niet meer kan gebruiken. Het is haar keuze om dat te doen en er niet via marktplaats geld voor te ontvangen. Natuurlijk is het aardig om in je reactie te laten merken dat je het op prijs stelt.
Wat jij beschrijft over wat je terugdoet vind ik al heel wat: een cadeaubon van €20,-, Leonidasbonbons, hemdjes die je van jezelf doorgeeft. Ik vind haar opmerkingen echt raar. Ik geloof dat ik in jouw situatie van haar niets meer zou willen krijgen, als ik het me zou kunnen veroorloven tenminste.
Aagje
Afdankertjes of gunnen
"Volgens mij ging het hier namelijk om een misverstand. Het was helemaal niet onhoffelijk bedoeld maar de vriendin maakte er een probleem van omdat zij altijd meer geeft en Leanne meer krijgt. Tja, ik vind dat onzin. Geven is geven.'
Geven is geven: ze vraagt het toch niet terug. Het gaat deze vriendin volgens mij om het gebaar dan om de inhoud van het gebaar.
"De meeste mensen zijn alleen maar blij als iemand anders die kleren nog kan gebruiken. Het heeft haar ook geen geld gekost, ze geeft iets weg wat ze niet meer nodig heeft."
Het gaat er niet om hoe jij of ik dat voelen maar hoe vriendin dat heeft ervaren. En ik snap daar wel iets van. Ik heb ook afdankertjes en ik krijg ze ook. Die geef ik, hoef ik niet iets voor terug, voor de kleding dan he. Soms krijg ik iets en dan maakt mij dat blij: dan denk ik, goh het wordt gewaardeerd. En dat is dan toch iemand die ik eerder nog een keer wat geef. Want ondanks dat het afdankertjes zijn, zijn ze wel jou en niet de buurvrouw (om maar iemand te noemen) gegund. Het is niet zo dat je dankbaar hoeft te zijn dat iemand jouw tweedehandskleding wil hebben: weggooien kan ook immers en gaat sneller. Geen zooi in huis! Als je gelijk wil hebben, doe je niets en zal het de vriendschap misschien wel verpesten. Als de vriendschap belangrijker is, maak je een gebaar naar je vriendin: bedankt dat je al die kleding voor ons in gedachten houdt en sorry voor de indruk die ik gewekt heb of sorry dat ik je, ongewild, wellicht gekwetst heb.
"Waarom moet je dan als bedankje iets nieuws kopen?"
Dank je wel kan je op veel manieren zeggen maar dankjewel zegt pas iets als het persoonlijk is: dat kan met bloemen of zonder. Maar niet op de manier waarop het gegaan is.
"Leanne heeft het wellicht communicatief wat onhandig aangepakt allemaal, maar daar zou je je als vriendin best overheen kunnen zetten."
Ik vind dat zoiets misschien onhandig *kan* zijn maar het kan nog beter bot overkomen zelfs als het onhandig bedoeld is. En als vriendin niets meer hoort zal wellicht de botte indruk de boventoon gaan voeren. lijkt mij zo. En als je vindt dat vriendin zich daar maar overheen moet zetten neem je het gebaar van deze vriendin niet serieus en vind je de kleding niet veel waard (waarom neem je het dan aan en waarom zou je überhaupt nog een vriendschap met haar willen).
"Zeker als je toch al meer te besteden hebt."
Precies. En dan zeg je dank je wel en geef je ook eens een bos bloemen oid, om je vriendin die jou iets gunt ook eens in het bloemetje te zetten: kijk zo blij ben ik nu met die kleding. Ik kan je zeggen dat je wel heel puissant rijk moet zijn om er achter te komen dat je niet weet wat je met je geld moet doen. Bovendien mag je niet bepalen of iemand iets maar moet missen. En ook niet zomaar in iemands portemonnee kijken.
Als deze vriendin jou geen kleding meer geeft en/of de vriendschap bekoeld, dan kan ik daar wel inkomen. Maar dat is wel omdat poster het niet belangrijk genoeg vond om te kijken of de vriendschap hersteld kon worden.
Geven
Wij geven onze kinderkleertjes door aan kennissen. Soms krijgen we daar een zelfgebakken appeltaart voor, soms niet. Allebei goed. Daar geef je het toch niet voor? Ik ben gewoon blij dat iemand er weer plezier van heeft.
En als ik met Leanne in de winkel was geweest, had ik waarschijnlijk bij haar vraag of ik nog wat nodig had gedacht dat ze zo haar bon kon verzilveren en haar het geld betaald, nadat we voor mij iets van haar bon gekocht hadden, dus nog weer een andere versie.Het is dus moeilijk om in te schatten hoe een ander het uitlegt.
Als Leanne nou aan haar vriendin gevraagd had of ze haar overgebleven kleren mocht hebben, dan was het wat anders, maar ze geeft ze toch uit zichzelf?
Judith
Ik denk dat ik jou ook wel begrijp hoor, en uiteraard gaat het er niet om hoe wij dat voelen, maar wij geven onze mening, toch? En mijn houding is daarin gewoon anders dan de jouwe. Je zegt: ze vraagt het toch niet terug? Nee, dat zou inderdaad helemaal mooi worden 
Maar ze gaat er kennelijk wel vanuit dat ze af en toe iets terug krijgt. Net zoals jij extra blij wordt van een bos bloemen voor afdankertjes, dat heb ik nou helemaal niet. Ik zou het eerlijk gezegd bijna genant vinden als ik mijn kledingkast had uitgeruimd en iemand daar blij mee heb gemaakt, en diegene vindt dan dat zij in ruil daarvoor bloemen moet kopen voor mij. Waarom vind je de kleding niet veel waard als je er niets voor terug geeft? Dat voel ik niet. En dat bedoel ik met: geven is geven. Ik kan zo'n gebaar van kleding van de kinderen doorgeven absoluut serieus nemen zonder dat ik me verplicht ga voelen iets terug te doen. Ik zou het ook heel vervelend vinden als ik daar zelf vervolgens op aangekeken word. Dan zou ik inderdaad liever geen kleding meer aannemen. Het gaat mij dan iets te veel in de richting van voor wat, hoort wat.
Overigens gaat weggooien niet altijd sneller, als je ervan uit gaat dat mensen kleding die nog goed is naar de kringloop brengen. Mijn buurvrouw zei dus letterlijk (wat ik al eerder schreef) "Fijn dat jij het wilt, scheelt mij weer een tochtje naar de kringloop." Weggooien in de vuilniszak gaat wellicht wel sneller ja, maar die optie had ik buiten beschouwing gelaten.
Een kijkje in het hoofd van de gulle vriendin
Hee, wat aardig van Leanne om aan te bieden een fleecetrui voor mijn dochter te kopen. Niet dat ik iets terug hoef voor de tweedehands kleren die ik haar altijd geef maar haar gebaar geeft me wel een goed gevoel.
Goh, wat flauw, nu koopt ze een jasje voor zichzelf. Moet ze zelf weten, het is haar geld, maar ik kan zelf best nog een paar basic T-shirts gebruiken en mijn man heeft ook nieuwe sportsokken nodig, schiet me opeens te binnen. Niet dat ik die zelf niet kan betalen maar kennelijk vindt Leanne al mijn giften maar vanzelfsprekend. Die oude kleren die ik haar altijd geef, ach nou ja, maar ik betaal ook bijna altijd haar drankjes en hapjes als we samen op stap zijn. Doe ik graag hoor, ik vind boterhammetjes op een bankje nou eenmaal wat sneu en als ik zelf liever op een terrasje zit is het logisch dat ik ook háár consumpties betaal want ze zit niet zo ruim in het geld als ik, maar toch voelt het niet lekker wat ze gedaan heeft. Zal ik er iets van zeggen? Ja, want anders gaat dit etteren. Hopelijk pikt ze het goed op en denkt niet dat ze een schuld met mij moet vereffenen ofzo.
Ach, wat lief, nu heeft ze speciaal een fleecetrui voor mijn dochter gekocht. Jammer dat ze haar geld nu aan mij heeft uitgegeven terwijl ze die tegoedbon had, dan had ze me "gratis" in de bloemetjes kunnen zetten en eigenlijk had ik het leuker gevonden als het cadeautje uit haarzelf was gekomen, nu voelt het een beetje alsof ik het afgedwongen heb. Enfin, ik waardeer het gebaar, kennelijk vindt ze dat ik ergens wel gelijk heb.
Kleding doorgeven
Hier wordt alle kleding doorgegeven.Ik vind het juist niet leuk als ik er iets'groots'voor terug zou krijgen,dan is het effect weg.Laatst kreeg ik een klein boeketje,zomaar 2 bloemen met een groen blad,zo een klein bedankje daar geniet ik van.Of een doosje MERCI ofzo.Het fijnst en het meest geniet ik van van het weggeven als ik zie dat de kleding gebruikt wordt.Nu geef ik weer kleding aan een vriend van mijn zoon,ik heb bewust heel duidelijk gemaakt dat IK het zonde vind om de kleding weg te gooien en dat hun er misschien nog plezier van zouden hebben als speelkleding.Het is ook lastig,kleding die mijn zoon leuk staat,is misschien helemaal niet leuk bij haar zoon of ze heeft een andere smaak.Kan allemaal.Ik heb iets met kleding en daarom vind in het ook zonde om weg te gooien.
Ik zou als ik kleding kreeg van iemand die vanalles terug zou verwachten,liever nieuwe kleding kopen ,geheel naar mijn eigen smaak.Dus ik verwacht niets terug,ik wil de kleding niet weg gooien,ik vind op marktplaats zetten te veel gedoe,dus ik kies ervoor om het door te schuiven.
Dus Leanne,als jouw vriendin iets terug wil voor de kleding kan ze die op marktplaats zetten of naar een tweedehandswinkel brengen.
Geven om te krijgen
als ik Leanne was zou ik me schuldig gaan voelen bij de gevertjes die vriendin haar 'geeft'. Vriendin geeft niet echt, ze wil nl. iets terugkrijgen omdat ze geeft, althans zo lees ik het.Jij hebt dat ook gedaan trouwens.
Leanne, ik zou als ik jou was niet graag meer iets aannemen van deze vriendin.Dat geeft te veel gedoe in jullie vriendschap.Als ze dingen kwijt wil kan ze die beter op marktplaats zetten inderdaad.
groet,shifra
Nou nee
Er was namelijk eerder al een opmerking gemaakt over een fietsje. En er word door de ontvanger regelmatig wat teruggegeven, maar niet genoeg.
Nee, als ik het zou kunnen missen, zou ik ook niets meer van deze dame aannemen hoor. Veel te ingewikkeld. Kun je beter zelf even op marktplaats zoeken naar de juiste maat kleding.
Of de kringloop
Daar hebben ze ook vaak voor een paar euro hele leuke spullen....
Moet eerlijk zeggen dat ik ook wat moeite zou hebben met de wijze waarop dit zo gaat. Na zo'n opmerking zou mijn trots mij ernstig in de weg gaan zitten.
Jammer, hoor
Het is vriendelijk/ attent om kleren o.i.d. door te geven. Het is echter in principe een vrijblijvende handeling, die geen verplichtingen met zich meebrengt voor de ontvanger en de gever. Gever en ontvanger kunnen er ook geen rechten aan ontlenen. De gever verleent de nemer ´slechts´ een gunst.
De gever begunstigt de ontvanger door speciaal hem in de gelegenheid te stellen te profiteren van zijn keuze om spullen door te geven. Het is aan de ontvanger hoe te reageren op deze blijk van goede gezindheid: onverschillig, uiterst dankbaar, of iets daartussenin.
De gever en ontvanger laten hun handelswijze bepalen door een combinatie van eigenbelang en de belangen van de ander. Er is ook een collectief belang mee gemoeid. De ´overtollige´ spullen vertegenwoordigen kapitaal, arbeid en grondstoffen. Met het doorgeven en hergebruiken ervan voorkomen gever en ontvanger dat die worden verspild.
Het is nogal spijtig als een dergelijke win-win-win-situatie wordt verstoord door een misverstand.
Ik zou niet weten wie in jullie geval schuld droeg aan het misverstand. Wel heb je wat mij betreft ruimschoots laten blijken dat je de ontstane irritatie graag weer zou wegwerken. Hoe is het eigenlijk verder gegaan, Leanne? Heeft een en ander geleid tot een (al dan niet definitieve) vertrouwensbreuk?
Pay it forward
Heeft iemand hier weleens gehoord van het principe "pay it forward," naar de film met die titel? Het principe daarvan is dat je, als iemand iets voor je doet, je dat gebaar verder geeft (ipv iets terug te doen). Dus je krijgt een stapel kleertjes van je buurvrouw, die je hartelijk bedankt, vervolgens geef je een driewieler door aan je zus, die weer een fiets aan de buurvrouw geeft, die weer een broodje voor een dakloze koopt.
Zo sta ik ook in het leven. Tuurlijk ben ik dankbaar voor wat ik krijg, maar ik zie niet in waarom ik met gelijke munt zou moeten terugbetalen. Ik zoek gewoon voor alles wat ik over heb een goede bestemming, en anders gaat 't naar de kringloopwinkel. Ik krijg ook best veel van mijn zus, maar die heeft 't ook behoorlijk breed. Zij verwacht ook niet van mij dat ik iets terugdoe, behalve misschien zo af en toe neefje of nichtje opvangen, maar dat zou ik zonder gratis kleertjes ook wel doen. En als ik een stapel (of zelfs dozenvol) kleding weggeef, verwacht ik echt niks terug. Ik zeg gewoon: geef het maar door, doe met een gerust hart wat je niet leuk vindt in de kledingcontainer, zie maar. Ik heb 't toch niet meer nodig?
Is wel helemaal mis geloof ik...
... want mijn vriendin houdt nog altijd haar poot stijf. Ze gebruikt de andere voorbeelden (waar ik eerder over vertelde, fietsje, terrasjes) om haar standpunt kracht bij te zetten. Die bon was de druppel en het fleece-vestje wat ik daarna kocht mosterd na de maaltijd. Ik ben praktisch en vind echt dat ik er beter aan heb gedaan om een kwalitatief mooier fleecevest bij een andere winkel te kopen voor ook niet zoveel geld, want 70% korting. Lastig hoor. Ook al delen veel forummers blijkbaar mijn gevoel... dit was een wijze les.
Toch vind ik er verschil tussen zitten
Dan met gelijke munt terug betalen of een keer een blijk van waardering geven. Ik vind dat Leanne juist wel die blijk geeft, want een rokje een keer en t-shirts. Ik vind ook weer niet, dat als iemand iets geeft, je gelijk een rijkelijke vergoeding tegenover moet zetten.
Die vriendin kiest er zelf voor veel te betalen en als zij dan achteraf best veel ervoor terug verwacht, had vriendin beter een opmerking kunnen plaatsen zoals: "dit betaal ik, misschien kan jij een andere keer trakteren..?" Of misschien je poot stijf houden en zeggen dat je echt liever je meegenomen boterhammen eet, en geen geld heb om haar terug te trakteren. Dan weet iedereen waar die aan toe is (hoop ik)
Het blijft zo in het materiele
De hele discussie gaat over de materie als hoofdmoot met daartussen verweven de intentie, de beweging.
Is (jullie) vriendschap gestoeld op materiële zaken?
Wat nu als je het gehele voorval, ook dat wat jij en jouw vriendin letterlijk hebben gezegd over het materiële, eens ziet in dienst van het immateriële? Volgens mij ziet het er anders uit en kom je wellicht tot een andere conclusie.
Wijze les?
Leanne,
Je schrijft ¨dit was een wijze les¨. Mag ik vragen welke wijze les je ervan hebt opgestoken? Gever is geen gulle gever? Ik kan maar beter nooit meer iets aannemen van anderen? Of, iets misschien anders?
Ja pay it forward
Zo probeer ik het ook te doen.
Mooie film trouwens, ook wel een beetje triest.
De wijze les...
... is toch wel dat ik toch een beetje oplet van wie en hoe ik iets aanneem.
Verder probeer ik er niet te moeilijk over te doen. Ik geef m'n schuldgevoelens hierover gewoon weg aan de volgende die de kleding van mijn jongste weer kan gebruiken!
Leanne
Hoi,
Ik pik nog een vibe op die nog niet is genoemd: je praat onaardig over je vriendin. Ze is manisch, haar kinderen zijn dik, ze kocht een goedkoop fleece vest (jij hebt veel betere smaak), ze laat haar dochter met veel te korte hemdjes rondlopen. Ik vind het niet aardig om zo te praten over iemand die zoveel voor jou doet.
Over geven in het algemeen: ik ben niet zo nobel dat ik zomaar aan iedereen geef. Kleren die over zijn verdeel ik in wat ik doorgeef en wat ik doorverkoop. Wat ik dan geef is inderdaad prima en ik hoef er niks voor terug, maar dan nog wel het liefst aan mensen die het waarderen of echt zelf weinig geld hebben. Mensen die meer hebben dan ik, geef ik niet graag, dan liever aan een goed doel of zo.
Als ik echt duurdere dingen weggeef, dan het liefst aan mensen die weten dat het iets is met enige waarde.
Liora
De vibe? (liora)
Hùh... ik hoop dat die vibe niet is genoemd omdat niemand 'm zo oppikt?! Praat ik onaardig of interpreteer jij het zo? Moet ik je/mijn uitspraken nu allemaal gaan nuanceren? Een poging dan maar:
Ze is manisch: ik schrijf ze is extravert/manisch. Dat vat jij negatief op, maar ik waardeer haar daar juist om (ben zelf nogal introvert).
Haar kind is te dik: ik schrijf dat haar dochter steviger gebouwd is dan mijn dochter. Dat is iets anders dan 'haar dochter is te dik'. Is dat onaardig?
Ik heb een betere smaak: welnee. Het fleece-vest wat ik later kocht was mooier en dat was ze ook met me eens. In dit geval ging het om de kwaliteit en i.t.t. smaak valt daar niet over te twisten.
Ze laat haar dochter met te korte hemdjes rondlopen: Ja, dat kan opeens het geval zijn als je kind een groeispurt maakt. Dat is niet iets wat ik haar kwálijk neem... ik zag het en heb gedacht: aha, nieuwe hemdjes kan ze goed gebruiken.
Negatieve vibe? was bij mij inderdaad niet opgekomen.
Ik geloof je meteen, Leanne.
Je vriendin is extrovert, waarschijnlijk dat ze mede daarom die opmerking maakte over het vestje dat je voor jezelf kocht. Waardeer het, anderen gaan zichzelf zitten opvreten en dan krijg jij geen kans om het weer recht te zetten. Toen je die mooiere fleece-trui gaf, wat heb je er toen bij gezegd? Dat ze eigenlijk wel gelijk had? Ik denk dat het tijd wordt voor een Goed Gesprek. Vervelend maar nodig. Op de een of andere manier moet je haar zien duidelijk te maken dat je haar uitgavenpatroon niet kunt bijbenen en je ongemakkelijk voelt door haar gulheid, je kunt zo weinig terugdoen (en haal de tegoedbon er dan maar weer bij en dat ze gelijk had dat het een gemiste kans was). Samen de kosten delen op een terrasje is geen optie want dan dwingt ze je geld uit te geven dat je liever anders wilt besteden. Kun je anders niet iets terugdoen in de zin van oppassen of klusjes doen? Alle opmerkingen dat gevers niets terug moeten verwachten ten spijt is hier sprake van scheefgroei, het voelt voor beide partijen waarschijnlijk prettiger als er meer balans is in geven en nemen.
Bij mij ook niet hoor!
En voor de rest ben ik wel met Brunette eens dat er sprake is van scheefgroei en dat jullie daar over zouden moeten praten.
