Vraagtekens bij gezin
Hier in het dorp woont een gezin en ik heb zoveel vraagtekens erbij. Iets zegt mij dat het niet klopt daar. Ze hebben een kindje van 4 jaar, die komt vaak met bulten op haar hoofd op school en dan zegt moeder dat ze gevallen is. Moeder houdt haar ook vaak thuis zonder dat er iets is. Kind is heel brutaal en moeder heeft verder geen werk en helpt nooit op school mee. Ze was er zelf niet bij de maandafsluiting omdat ze moest strijken terwijl ze altijd thuis is. Het kind zat bijna te huilen gewoon, zo zielig. Ze woont 2 huizen verder en met dit mooie weer zit ik graag buiten maar hoor ik haar de hele dag tegen haar kind mopperen en boos zijn. Het is echt niet leuk om in de tuin te zitten.. en zo is er zoveel meer. Iets zegt mij dat er iets niet klopt.
Paar dingen
Ben jij helderziend ofzo of hou je ervan dingen te verzinnen of dingen te geloven die anderen verzinnen. Ik pik er even wat uit.
“ moeder houdt haar vaak thuis zonder dat er wat is”
1. Een kind van vier is niet verplicht om naar school te gaan, mag thuisblijven wanneer moeder dat wil: Moet moeder aan jou verantwoording afleggen als ze haar kin thuishoudt?
3. Moeder heeft verder geen werk: waar bemoei je je mee
4. Moeder helpt nooit op school mee: a. waar bemoei je je mee, b. Op school helpen is niet verplicht
5. Ze was zelfs niet bij de maandafsluiting: waar bemoei je je mee
6. Omdat ze moest strijken: Moet moeder aan jou verantwoording afleggen waarom ze er niet was?
7. Het kindje zat bijna te huilen: misschien huilde ze om iets anders
Kortom, je bemoeit je met zaken die je niet aangaan. Als je echt wil helpen, dan laat je het aan de juf over, die gaat over aanwezigheid van het kind op school.
En als je je echt zorgen maakt, dan ga je kijken of je in contact kunt komen met die moeder en kijkt of je een helpende hand kan bieden als dat 1 op prijs wordt gesteld en 2 als dat nodig is.
Karel
To maakt zich zorgen. Daar moet hij iets mee. Door reacties zoals die van jou blijft heel veel kindermishandeling voortduren.
To, bel eens met veilig thuis. Die kunnen je vertellen wat je wel en niet moet doen.
Kiezen
De reactie van Karel is mijn keus. Met melden kun je mishandeling maar nu door de overheid teweeg brengen. Wat denk je dat er gebeurt als een kind gemeld wordt? Soms niets, soms een hele batterij aan quasi juridisch onderzoek en rechtzaken, mogelijk drang. Alsof dat de stress en de mogelijke problemen in een gezin verhelpt? Waar is het meisje het beste mee geholpen denk je? In elk geval met jou steun.
Als
Je niets doet. Blijft het ook doorgaan. Wat mij betreft zijn er voldoende alarmbellen en red flags.
En mishandeling door de overheid? We leven in een rechtsstaat, niet in Rusland of noord-Korea.
Rechtstaat?
http://peterprinsen.nl/Wieisernutegenhetbelangvanhetkind.htm
Voor iedereen geld de rechtstaat behalve voor ouders en kinderen. Lees je ook eens in, zou ik zeggen.
Niet nodig
Ik ken het stelsel, en dat functioneert prima. Dat er individuele gevallen zijn waarin fouten zijn gemaakt zal niemand ontkennen.
Echter, het stelsel deugt gewoon.
Natuurlijk
Het is wat ongemakkelijk om je te realiseren dat de zaak niet deugt. Dat kan natuurlijk niet. Veel advocaten, rechters, wetenschappers, ouderorganisaties, overheidsorganisaties als de Kinderombudsman, hulpverleners, hebben al aan de bel gehangen. Er is helaas geen kruid tegen gewassen.
https://pure.uvt.nl/ws/files/4596986/Clarijs_Tirannie_25_11_2013_emb_tot_25_11_2014.pdf
Voor we echt een stelsel gaan realiseren dat ouders en kinderen helpt en niet criminaliseert moet het eerst nog een beetje erger worden denk ik.
Rene Clarijs geeft aan dat het geen zin heeft om de jeugdzorg te hervormen. Het gebeurt namelijk altijd aan de achterkant, het opvangen van de problemen en niet aan de voorkant, het bieden van diensten.
Verder is er het draadje 'jeugdzorg' waar je dit soort berichten kunt vinden. Maar goed, je staat aan de kant van de 'gelovers' in het systeem. Voor ouders die ermee in aanraking zijn gekomen is het een heel ander verhaal.
Anoniem
Ze wonen twee huizen verder zeg je? heb je al eens contact gelegd? Spelen de kindjes met elkaar? Zijn er straat of buurfeesten waarbij je met elkaar in contact komt? Heb je moeder al eens persoonlijk gesproken? Er kan van alles aan de hand zijn.
Eerst contact maken
Ja, eerst maar eens kijken of je zelf contact kunt maken.
Nodig moeder eens uit voor een kopje thee. Vraag eens of je kunt helpen als je gemopper hoort. Je kunt heel concreet aanbieden dat de kleine wel even bij jou mag spelen zodat moeder haar werk rustig af kan maken.
Op basis van wat je vertelt gecombineerd met “iets zegt mij dat het niet klopt” kom je helemaal nergens. Je kunt werkelijk niet verwachten dat wij of school of instanties een betere inschatting kunnen maken op basis van wat je vertelt.
Probeer je trouwens eens beter in te leven in de situatie van moeder. In welk geval zou iemand altijd thuis zijn en zo druk met het huishouden?
Dat kan zo “onschuldig” zijn als een stofallergie. Dat is veel werk kan ik je uit eigen ervaring vertellen.
Je weet niet wat er aan de hand is. Wees een held voor dit kind. Bied je eigen openheid aan en sta open voor iemand die een ander leven leidt maar waar helemaal niks mee mis is.
Als je alsnog vindt dat het wel mis is, dan moet je het steeds blijven afwegen tegen de gemankeerde manier waarop kinderbescherming georganiseerd is. Veel andere instrumenten dan bij verdenking het kind dan maar uit huis plaatsen (overigens zonder te weten waar het terecht komt en of het daar beter is) is er niet. Zou dat een oplossing zijn of is het zo erg nu ook weer niet.
Overigens: een tussenoplossing kan zijn hulp met behulp van mensen uit de omgeving van het gezin. Dat komt alleen maar op gang als er zulke mensen zijn. Je kunt zelf zo iemand zijn. Moet je wel eerst contact maken.
Ook
Altijd eerst contact maken. Van dichtbij heb ik meegemaakt dat er een melding werd gedaan door "een bezorgd iemand uit de buurt", en die moeder weet tot op de dag van vandaag nog steeds niet wie dat is. Er is niet echt een probleem geconstateerd. Maar het is iemand die het zwaar vond alleen kinderen op de voeden. Er is niets veranderd, behalve dan voor de moeder die nog eens extra op haar tenen moest lopen omdat er blijkbaar mensen "meekijken" die ze niet kent.
Als je zo betrokken bent, ga naar haar toe en vraag of ze koffie wil. Bemoei je niet met haar strijkwerk. En ga niet over haar roddelen op school, echt niet.
Start
Wellicht kun je beginnen met het aanbieden van de mogelijkheid om zelf het kindje mee te nemen naar school, als je zelf elke dag al naar school gaat. Als mensen niet lekker in hun vel zitten of niet zo goed georganiseerd zijn, dan is het op tijd wassen, aankleden, eten geven en kind naar school brengen een hele klus.
Tsjor
Voldoende alarmbellen?
TO geeft aan dat de moeder niet werkt. Wie weet doet de moeder thuiswerk als telemarketing en houdt ze dit voor zich om vervelend commentaar voor te zijn.
Het is pollentijd, een drama voor de hooikoortspatiënten onder ons. Heel vermoeiend en voor hen een noodzaak om vaak binnen te blijven. Je slaapt er slecht door en je hebt vaak last van rode betraande ogen. Dan lijkt het net of je huilt. Het leidt ook vaak tot onbegrip van mensen die geen hooikoortspatiënten in hun omgeving kennen.
Vroeger was ik vaak behulpzaam met klusjes op school. Ik verbaasde mij over de desinteresse van andere ouders. Sommigen vonden dat schoolbestuur mensen in dienst moesten nemen ipv gratis arbeidskrachten en een spaarpot bij de bank.
Als TO de moeder zelf niet durft aan te schieten omdat zelf hulp bieden voor sommigen net te ver kan gaan, kan TO aan de directe buren vragen of ze zich terecht zorgen maakt.
De kritische toon in de laatste alinea komt voort uit de opmerking dat TO zo niet leuk in de tuin van het mooie weer kan genieten. Grrr
Voldoende alarmbellen.
Natuurlijk kun je elk element los van elkaar op een andere manier interpreteren. Echter “If it looks like a duck, swims like a duck, and quacks like a duck, then it probably is a duck”.
Niet gezien?
De uitzending waarin politie en de raad alle kinderen uit huis halen, omdat er allerlei alarmbellen afgingen, o.a. dat het huis overhoop stond. Er moest een journalist aan te pas komen, die naging of moeder gelijk had: inderdaad, de ketel moest worden nagekeken en daardoor moest alle rommel uit het ketelhok gehaald worden. en ja, de kinderen mochten niet buiten spelen, omdat er nog geen hek om de tuin stond (moeder wilde niet dat de kinderen overreden werden door auto's).
Met 'waarschijnlijk' heb je nog geen feiten en kun je er behoorlijk naast zitten. Zo'n omissie kan gigantisch negatieve gevolgen hebben voor kinderen.
en dan nog: als je denkt dat er problemen zijn kun je toch het beste eerst kontakt zoeken en kijken of je kunt helpen om problemen op te lossen?
Overigens: de aangehaalde uitzending was gemaakt op initiatief van de raad zelf, om te laten zien waar hun werk uit bestond. De kinderen zijn daarna achtereenvolgens teruggeplaatst.
Tsjor
Wees niet zo'n typische "kinderredder", die het niet erg vindt om kinderen en ouders in het ongeluk te storten om er zelf een goed gevoel van te krijgen. Je wil echt niet weten hoe het er bij VT aan toe gaat, laat staan als het nog verder gaat.
Niet iedereen heeft zo'n fantastisch leven dat ze zich alleen maar zorgen hoeven te maken over lawaai als ze in de tuin zitten. Maar dat wil niet zeggen dat het alternatief beter is. Of heb je gewoon iets tegen die buurvrouw? Er klinkt een hoop rancune door in je post.
Tsjor
De reacties als die van jou zijn precies de reden waarom ik geenszins inzie waarom ik moet twijfelen aan het systeem.
In al die jaren komt het tegenkamp alleen maar met individuele gevallen op de proppen. Ik heb nog nooit een fatsoenlijk beargumenteerd betoog tegen het systeem gezien.
maar
er is ook geen goed betoog geweest vóór het systeem. Alleen maar vage uitspraken dat men het toch zo goed voorheeft met de kinderen. VT komt niet eens met gevallen, onder het smoesje van "privacy". Het doet geen onderzoek naar misbruik en mishandeling in de jeugdzorg, vraagt jeugdzorgkinderen niet hoe het ze later is vergaan, trekt nergens conclusies uit om tot verbetering te komen.
o ja
"Ja, maar het gaat ook heel vaak goed". Dat is het enige betoog van VT. Er wordt niet bij gezegd wat "goed" dan is. Ze vergeten even dat een jeugdzorginstelling niet de beste start is voor een kind. Kijk maar naar die recente documentaire "Alicia". En dat je hulp aan ouders ook op een andere manier zou kunnen bieden, met minder dwang en meer echte expertise, zodat het kind minder beschadigd wordt dan nu.
Lastig
Het lijkt mij een lastige situatie. Natuurlijk heb je er als buur niets mee te maken hoe vaak iemand zijn niet-leerplichtige kind thuis houdt. En ook niet als iemand liever strijkt dan naar de maandafsluiting te gaan.
Maar toch...
Het kind vertoont blijkbaar vaak bulten. En wordt de hele dag boos toegesproken. En is brutaal. Dat klinkt allemaal niet zo harmonieus. Misschien is er niets aan de hand en is men in het gezin gewend om zo met elkaar om te gaan. Maar misschien is er ook iets aan de hand.
Of je er iets mee moet en wat? Ik zou het niet weten. Een eerste aanzet is inderdaad contact. Loop eens even langs als je toch in de tuin zit. Nodig haar uit voor een kopje koffie. Bied aan het kind even mee te nemen naar school. Het zijn maar kleine dingen, maar juist die kunnen belangrijk zijn.
Systematische kritiek Jan
Haal gewoon de schellen van je ogen. Lees de promotie van Rene Clarijs.
https://www.youtube.com/watch?v=HGTzNQeo_1Q
Gepensioneerde rechters en wetenschappers willen nog wel eens, alles overziend, het systeem achteraf op de (niet) werkzaamheid beoordelen.
Je neemt je eigen eendenadvies niet ter harte. Deze dwangconstructie is geen hulp en we hebben de hulpverlening en diensten aan ouders en kinderen vergiftigd met de meldcode kindermishandeling.
Dat is gewoon dwang in de hulpverlening. Dat zou een uitzondering moeten zijn, maar het is de regel.
Maar uiteraard kun je gewoon een andere bril opzetten en de grondige kritiek verder gewoon negeren. Incidenten. Het verbaast me maar men komt er mee weg en het blijft maar doorgaan. Het wordt nog erger. En we staan erbij en laten het gebeuren.
AnneJ
Ik vraag me dan af waarom dat niet tijdens het werkende leven is, pas ernà.
Jan
Ik vind dit een redenering in de orde van: de operatie is gelukt, maar de patiënt is overleden.
Nogmaals: de uitzending die ik aanhaalde was indertijd geïniteerd door jeugdzorg zelf om te laten zien hoe zij werkten.
Wat betreft rapporten, zie o.a. 'is de zorg gegrond' van de kinderombudsman (2013). Maar ik vind de rapporten van de inspectie naar aanleiding van calamiteiten ook altijd heftig om te lezen: hoe kan er zoveel fout gaan als het systeem goed is?
Waar je wel gelijk in hebt is dat situaties waarin het verkeerd gaat, zelfs echt heel erg verkeerd, in de evaluatie ervan wordt uitgegaan dat het systeem goed is, maar dat er incidentele en individuele fouten zijn gemaakt (waarvoor mensen dan weer niet persoonlijk verantwoordelijk mogen worden gehouden).
Tsjor
Broodheer Ava
Het is natuurlijk hun broodheer en het verdienmodel zorgt voor eigen zekerheid. En niemand wil zijn vingers branden aan het opheffen van de meldcode. Dan zou je zomaar kindermishandeling goedvinden. Of meer geld naar diensten die juist wegbezuinigd zijn.
Die verbeelding en mogelijkheden ontbreken.
Dus de kritiek is prima maar wel gratuit. Er verandert niets.
Dus
Die mensen durven pas met hun pensioen hun mond open te trekken. Tot die tijd zijn ze onderdeel van de machine. Wat vreselijk. Dan wordt er dus geen recht gedaan. Vreselijk voor de kinderen, ouders waar het om gaat. Als zelfs die mensen niets durven te zeggen, hoe kan het dan ooit veranderen?
Overigens Jan, naar wat ik hoor, is het zo dat bij uit huis plaatsingen (uhp) het percentage misbuik bij deze kinderen enorm toeneemt. Ik heb niet de exacte cijfers, misschien weet AnneJ die. Maar alleen dat al, maakt een uhp schandalig. En een organisatie die dat als middel heeft misdadig. Dan is het doel niet geweest om kinderen te helpen.
Cijfers
https://legacy.gscdn.nl/archives/images/jeugdzorglagdwars.html
Over het rapport van de commissie Samson: 'Uit het rapport blijkt nu dat jongeren in pleeggezinnen en tehuizen een drie tot vier keer groter risico lopen om sexueel misbruikt te worden dan kinderen in een normale gezinssituatie.
https://www.rug.nl/staff/h.grietens/seksueelmisbruikvankindereninpleegzorg_rapport_ciesamson.pdf
Het rapport van de commissie Samson. Ze halen divers, vaak buitenlands onderzoek, aan waaruit blijkt dat kinderen in instellingen en pleegzorg om diverse redenen meer risico lopen.
https://www.volkskrant.nl/binnenland/4-8-miljoen-uitgekeerd-aan-slachtoffers-seksueel-misbruik-in-instellingen~a4470308/
"De commissie-Samson trok in 2012 tot de conclusie dat misbruik in jeugdinstellingen 'schokkend vaak' voorkwam."
Het is lastig om cijfers te vinden hoewel duidelijk is, er zijn hier ook wel cijfers voorbij gekomen, dat kinderen die uithuisgeplaatst worden een veel groter risico lopen om mishandeld en misbruikt te worden, met name als het om kwetsbare gehandicapte of verstandelijk beperkte kinderen gaat, dan nemen de risico's nog verder toe.
Uit buitenlands onderzoek blijkt ook dat de kans op overlijden toeneemt.
Net als bij vermeend en bewezen kindermishandeling door ouders is het in instellingen en pleeggezinnen lastig om misbruik te signaleren en te bewijzen en worden de slachtoffers daarvan niet goed geholpen. En praat je over 'kans' zonder bewijs.
Het is dan ook moeilijk om er concrete cijfers over boven water te krijgen.
En nog veel moeilijker om het te stoppen. Hoewel het volgens mij al zou helpen als je meer kinderen, met hulp en steun, thuis zou laten. En zou stoppen met 'bewijzen' die geen bewijzen zijn. Het is al moeilijk genoeg voor de gemiddelde ouder om haar kinderen te beschermen, laat staan als je dat moet overlaten aan derden, dan neemt de kans op misbruik en mishandeling toe.
Op afstand blijven
Even los van de effectiviteit van VT, is de drempel voor een oplettende buur om hulp te bieden vaak zo hoog en zo beangstigend, want wie weet wat je je aanhaalt, dat een buur eerder verkiest op afstand te blijven en VT gaat bellen.
Is het niet beter om samen met een andere buurvrouw naar haar toe te gaan, zodat ze weet dat er een back-up is waar ze op kan terug vallen. (Tegelijkertijd weet ze ook dat buren oog hebben voor de kinderen.)
Misschien is ze wel erg eenzaam.
ontlasten
Je zou maar een druk kind hebben van 4, die je af en toe een dagje thuis houdt (het is immers nog niet leerplichtig) en geen werk hebben, misschien omdat je arbeidsongeschikt bent, misschien depressief of een burnout en dat maakt je nu eenmaal niet de ideale moeder en daar voel je je al schuldig over - en dan komen er twee moeders op je af om te kijken wat er aan de hand is met je gezin en of dit niet onder kindermishandeling valt. Donder op! zou ik dan zeggen.
Wil je haar aanklagen en denk je dat dat helpt?
Je kan haar het beste gewoon ontlasten. Ze hoeft zich niet te verantwoorden. Het is haar soms wat te veel. 4 jarigen zijn namelijk wel eens brutaal en vallen en huilen soms, doodvermoeiend, als je al ziek bent.
Je schrijft ook: er is meer, maar de dingen die je noemt vind ik niet alarmerend.
Mijntje,
De twee buurvrouwen is niet bedoelden de moeder te checken maar omdat het voor hulptroepen makkelijker inpasbaar is als het er meer dan één is, ( maar ook weer niet een te grote groep).
Misschien is ontlasting van zorg gewenst maar heeft buurvrouw A op die dag trainen met de kinderen en kan buurvrouw B wel.
Gewoon meer voor elkaar klaar staan..
Kijk alsjeblieft uit
Kijk alsjeblieft uit met het doen van meldingen op basis van vage vermoedens, maar ook met het opdringen van hulp. Aanbieden kan altijd.
Hier helaas ervaring met dergelijke buren. Toen mijn ex vertrok, maakten de kinderen een moeilijke periode door. Logisch, zij moesten ook verwerken dat hun vader er van de ene op de andere dag niet meer was. Soms uitte zich dat in verdriet, soms in woede, maar vooral in onmacht.
Mijn buren waren er van overtuigd dat ik dat niet alleen aan zou kunnen. Boden zij hulp aan? Nee, zij bleven maar meldingen maken van iedere huilbui of woede uitbarsting. Keer op keer hadden wij de politie aan de deur en vervolgens dus ook veilig thuis. Soms belden ze zelfs als er bij ons niemand thuis was.
Juist daardoor gingen de kinderen zich nog ongemakkelijker voelen. Veilig thuis ging zich ermee bemoeien en ja hoor, de kinderen moesten op stel en sprong uit huis geplaatst worden. Jongste moest naar vader, middelste naar mijn zusje en oudste werd in een crisisopvang weggestopt als kind dat net 12 was.
Gelukkig waren ze weer heel snel thuis. De jongste is maar een weekend weggeweest en toen zagen ze al in dat zij beter af was thuis. Middelste is 10 nachten weggeweest en oudste was ook met 3 weken weer thuis.
Je wilt echter niet weten hoeveel moeite me het heeft gekost om dat voor elkaar te krijgen.
Achteraf kan ik wel vertellen dat zelfs die 3 weken meer kapot hebben gemaakt dan op hebben gebracht. Ik ben minimaal 2 jaar bezig geweest om het vertrouwen van de kinderen te herstellen. Eerst vertrok hun vader uit het niets en vervolgens moeten ze van de ene op de andere dag bij hun moeder weg. Je wilt echt niet weten hoe bang ze de periode daarna waren. Bang dat ze mij opnieuw kwijt zouden raken, maar ook verwijten richting mij dat ik ze had laten gaan. Ook bang om te huilen als ze in de nacht wakker lagen met oorpijn.
Geloof me alsjeblieft en ga geen dingen voor een ander invullen. Bied hulp aan, maar ga ook een afwijzing van die hulp niet verder in je plaatje gebruiken. Blijf gewoon aangeven dat je er bent als het nodig mocht zijn. Dan zullen ze het eerst op je terugvallen en krijg jij een echter beeld.
Anoniem
Wat een afschuwelijk verhaal. Klaar ben je met zulke buren. En met de "professionals" van VT.
