Vriendin blijkt misbruik-dader te zijn
Even onder een andere nick...
Ik doe vrijwilligerswerk en daarbij werk ik vooral met één dame samen. Dat gaat erg goed, we hebben er veel lol in en doen echt waardevolle dingen. Ook privé trekken we inmiddels met elkaar op, ik kan haar dus inmiddels wel een vriendin noemen. We kunnen het echt goed met elkaar vinden.
Nu ben ik er toevallig achtergekomen dat ze in het verleden iemand heeft misbruikt. Ze is daarvoor veroordeeld en heeft een behoorlijke tijd vastgezeten. Online is daar het een en ander over terug te vinden en door diverse details weet ik zeker dat het om haar gaat. Het heeft al jaren geleden plaatsgevonden, het is dus niet iets actueels.
Ik merk dat ik hierdoor behoorlijk in verwarring ben. Ik wil haar niet kwijt als vriendin, maar merk dat ik haar nu compleet anders bekijk en beoordeel. Pfoe, ik weet gewoon even niet wat ik hier nu mee aan moet.
Ben benieuwd hoe jullie hier naar kijken. Iemand iets soortgelijks meegemaakt wellicht?
Tsjor
Tsjor schrijft (T
Jullie overwegingen zullen ook bij de rechter een rol gespeeld hebben en mede bepaald hebben hoe hoog de straf is. Daarna zal er nog een traject zijn geweest of mogelijk nog zijn bij de reclassering.
Maar, Tsjor, ik heb geen idee of het zo inderdaad is gegaan en jij ook niet, lijkt mij.
En overigens, je kan iemand natuurlijk alleen op je werk ontmoeten maar mijn definitie van een vriendin is dat zo iemand zonder problemen bij mij thuis komt en visa versa.
T: Vanuit je onderbuikgevoelens verzinnen jullie een heel complex aan gevaren en van daaruit ga je dan verder redeneren. Niet op basis van de feiten, maar op basis van onderbuikgevoelens en zelfbedachte feiten.
Zelf bedachte feiten? Hmm, volgens mij was het meer in het algemeen. En op basis daarvan zou ik bij zo iemand grote vraagtekens houden. Ook als het om een naaste van mij zou zijn gegaan. Heeft zij een hoge prijs betaald? Misschien. Ook dat is een aanname. Was de prijs te laag, te hoog, precies goed? Geen idee. Die prijs heeft zij in elk geval toch echt aan zichzelf te danken. Ik geloof niet zo snel in zedendelinquenten die het licht zien en zich opeens wel kunnen gedragen. Je hoort wel eens dat de meeste daders ook ooit slachtoffer geweest. Is daarmee elke dader een slachtoffer, is daarmee elk slachtoffer een potentiële dader?
Dat lijkt mij het wel gezond als je daar even wat reserves bij hebt. Dat ligt mogelijk anders bij een dief die een kraak heeft gezet zonder geweld, voor mij dan. Maar, dat ligt misschien weer anders als ik naar het cafe zou gaan met in de handtas met wat baar goud. Kat en spek. Een gewaarschuwd mens telt voor 2. Dat vind ik gezond, mijn goed recht en ook mijn plicht tov diegene die ik moet beschermen (mijn kinderen).
Ik moet steeds denken aan de Rabbijn die een verhaal vertelde op de tv (heel lang geleden, was het bij Sonja?) over vergeving. Een oude man op zijn sterfbed, met een flink oorlogsverleden belde hem om vergeving te vragen voor de moorden en het verraad dat hij had gepleegd tijdens de bezetting. Hij wilde namelijk graag rustig kunnen sterven en had spijt van zijn daden. De Rabbijn antwoordde dat alleen zijn slachtoffers hem konden vergeven (maar die zijn dus dood! Tja, dan wordt het lastig....).
Context Marina
Met deze achtergrondinformatie is niet bedoeld dat je over de inhoud en de achtergrond van de veroordeling in gesprek zou moeten gaan, dat is een andere vraag. Het gaat erom dat je zelf niet blijft hangen in foute zwart wit onderbuikvoorstellingen.
In het algemeen begrijp ik zelf die 'interesse' niet zo goed, mogelijk omdat mij zelf zoiets gruwelijks niet is overkomen, maar net als bij vreemdgaan lijken me de details van zoiets juist een ongezond soort opgeblazen verhouding tot een ander op te leveren.
De houding dat je iemand accepteert maar de daad uiteraard niet, lijkt me een goede focus om het wat binnen de behapbare perken te houden.
Wat slachtoffers van misbruik aangaat doe ik mijn best om beter te luisteren en vraag me af, zal wel per situatie en per mens verschillen, wat je kunt bijdragen.
In mijn adolescentie heb ik nog al eens verhalen gehoord van andere jongeren van misbruik, in het verleden. Gelukkig was er een soort vanzelfsprekend vertrouwen om daar met elkaar over te praten. Alleen had ik toen niet het idee dat ik daar zelf iets anders mee zou moeten dan luisteren en bevestigen. Nu zou je misschien ook over gezamenlijke aangifte gaan spreken of zo. Maar dat is toch een ander verhaal.
Marina
Om een of andere reden heb je jezelf benoemd tot vertegenwoordiger van 'de' slachtoffers. Je laadt daarmee, ongevraagd, de ervaringen van mensen op jouw schouders en op grond daarvan meen je een politiek correcte positie in te nemen, die jou het recht geeft om vragen te stellen als: wat waren de omstandigheden? Wil je TS met zo'n vraag naar haar collega laten gaan? Waarom?
Bovendien kleur je de ervaringen van mensen meteen in op een manier die 'çommon sense' is, maar ook erg stigmatiserend: ze hebben levenslang.
Ik kan verder niet zoveel met je verhaal. Ik loop al te lang mee, om zoveel gezien, gehoord en meegemaakt te hebben, dat ik niets kan met dergelijke obligate aantijgingen en mensen die menen dat ze zich ongevraagd op het standpunt van het slachtoffer te mogen zetten en van daaruit te mogen spreken.
Of meen je dat mensen zich na een rechtszaak (waarin het leed van slachtoffers wel degelijk aan de orde komt, sterker nog, het is de basis voor de veroordeling), dat er daarna nog een soort publiek volksgericht mag komen, waarin mensen zich tegenover iedereen die dat wil moeten verantwoorden?
tsjor
Vriendschap
Even los van wat de vrendin gedaan heeft, vind ik vriendschap moeilijk als je het geheim van een ander weet maar dit haar niet kan vertellen.
Als je weet dat de 'man' van je vriendin vreemd gaat, houd je dan ook je mond? En wat als zij er achter komt dat jij het wist?
Of dit geval? Als zij weet dat Ts het weet, betekent dit niet meteen dat zij TS moet uitleggen wat er speelde. Maar ze kent dan wl iemand waarmee ze erover kan praten wanneer ze een luisterd oor zoekt wanneer ze het moeilijk heeft.
Mocht de vriendin boos worden als ze weet dat TS onbedoeld op de hoogte is van haar geheim, en geen contact meer met haar wilt, dan kan je ook een vraagteken plaatsen bij de waarde van die vriendschap naar TS toe.
Tsjor
Ik vind je nu echt aanmatigend overkomen. Alsof jij door jouw duizenden jaren ervaring mag bepalen wat 1 individu wel of niet moet doen. Je bent geen orakel. Het totaal aan meningen en uitingen op dit gebied wordt gevormd door alle individuele overwegingen. Zo begon jij ook ooit, bij je eerste ervaringen waarbij je ging nadenken. Het feit dat TS hier post vind ik al getuigen van nadenken. Dan is het juist de kracht vAn een forum dat je leest hoe een ander iets doet/deed. Maar preken doe je in de kerk
Gr Angela
Ava
'Maar, Tsjor, ik heb geen idee of het zo inderdaad is gegaan en jij ook niet, lijkt mij.' Nou ja, ik denk dat zo ongeveer iedereen wel weet hoe een rechtszaak gaat, dat er daarna reclassering is. etc. Ook dat je voor bepaalde situaties een VOG moet hebben en dat je die niet krijgt als je ooit voor een bepaald delict veroordeeld bent. Mocht je nog niet op de hoogte zijn van de wijze waarop de rechtsspraak in Nederland functioneert, dan is deze brochure misschien iets voor je: https://www.rechtspraak.nl/SiteCollectionDocuments/R012-U-bent-veroordeeld.pdf
'Heeft zij een hoge prijs betaald? Misschien. Ook dat is een aanname. Was de prijs te laag, te hoog, precies goed? Geen idee.' Dat is dus iets wat een rechter bepaalt. En als je het daarmee niet eens bent kun je in hoger beroep gaan. Maar dat kan alleen het slachtoffer of het OM. Het OM doet dat namens ons, zeg maar, als ze vinden dat de rechtsorde teveel geschonden is. We kennen nog geen rechtsspraak waarbij het publiek in hoger beroep mag gaan. Zou je dat wenselijk vinden?
'Ik geloof niet zo snel in zedendelinquenten die het licht zien en zich opeens wel kunnen gedragen.' En dus? Wat wil je dan? Dat zou betekenen dat er levenslange gevangenisstraf had moeten worden opgelegd, toch? Waar baseer je je geloof op? En vind je dat de rechtsspraak in Nederland zich daarop zou moeten baseren? Op een geloof? Ben je nu bang dat de collega/vriendin zich aan TS zal vergrijpen? Of ga je uit van de theoretische situatie, dat de vriendin/collega een keer bij TS thuis komt, dat daar nog kinderen rond lopen en dat de vriendin/collega de kans ziet om zich aan de kinderen van TS te vergrijpen? Werkelijk sommige mensen zijn in hun fantasieën nog erger dan sommige daders.
Je verhaal van de Rabbijn is heel erg bekend en ook heel erg waar. Wat het verhaal alleen niet vertelt is: wat moeten de omstanders doen? Moeten zij de veroordeling overeind houden? Moeten zij zich op de gefingeerde positie van het slachtoffer stellen? De vriendin/collega heeft niet aan TS gevraagd of zij haar wil vergeven. Ook niet aan ons trouwens. Het verhaal is dus verder helemaal niet aan de orde.
Tsjor
Tsjor
Tsjor: Of meen je dat mensen zich na een rechtszaak (waarin het leed van slachtoffers wel degelijk aan de orde komt, sterker nog, het is de basis voor de veroordeling), dat er daarna nog een soort publiek volksgericht mag komen, waarin mensen zich tegenover iedereen die dat wil moeten verantwoorden?
Er wordt gekeken of de wet is overtreden en of dat strafbaar is. Als dat het geval is, kán het leed een strafverzwaring zijn. Maar dat hoeft niet. Het leed van het slachtoffer alleen is niet de basis voor een veroordeling.
Flanagan
Dit lijkt mij inderdaad het grote probleem dat eronder zit: 'Even los van wat de vriendin gedaan heeft, vind ik vriendschap moeilijk als je het geheim van een ander weet maar dit haar niet kan vertellen.' Of anders gezegd: als je bevriend raakt met iemand en je gaat googelen op die naam, wat doe je dan met de informatie die je dan tegenkomt? Moeten mensen zich ervan bewust zijn dat de mensen in hun omgeving gaan googelen op hun naam en dan informatie tegenkomen die je liever niet zelf wil vertellen of bekend wil hebben?
Ik heb ooit gegoogeld op mijn naam, omdat ik begreep dat werkgevers dat vaak doen bij een sollicitatie. Ik zag tot mijn verrassing een verwijzing naar een artikel dat ik ooit geschreven heb, leuk. Maar er waren ook heel veel andere mensen met mijn naam en heel veel afbeeldingen van mensen met mijn naam, die ik helemaal niet ken. Maar hopen dat de mensen die op mijn naam gaan googelen de goede link eruit halen. Anders word ik aangesproken als HR-consultant, organisator van evenementen of maakster van sierobjecten.
Is het wel verstandig om op internet informatie te gaan opzoeken over mensen die je tegenkomt in je leven? Moeten we ons er meer van bewust zijn dat mensen mogelijk allerlei linken verbinden aan onze naam? in elk geval heeft TS duidelijk gemaakt welke risico's eraan verbonden zijn: je kunt informatie tegenkomen, waardoor je niet goed meer weet hoe je verder moet gaan met mensen.
tsjor
Ava
'Het leed van het slachtoffer alleen is niet de basis voor een veroordeling.' En dus....? Waarom denk je dat die wetten gemaakt zijn? Zou dat iets te maken kunnen hebben met een daad die leed veroorzaakt?
Of wil je nog de mogelijkheid aan het publiek om het leed van slachtoffers te gaan verhalen? Ik snap dit denken echt niet.
Tsjor
Tsjor
Ik reageer op een, imho, verkeerde denkwijze (als zou het leed basis zijn voor een veroordeling) en je trekt van leer. Ja, als je dat beweert, klopt het niet. De wet gaat niet om moreel juist zijn of niet, of er leed is of niet. De rechter kijkt of de regels overtreden zijn en als dat is gebeurd of dat strafbaar is. Eerste college eerste jaars recht, heb ik begrepen.
Om de haverklap deel je een veroordeling uit. Wat is er aan de hand? Je komt boos en heel persoonlijk over. Misschien omdat je het je persoonlijk aantrekt maar kan het een tandje minder? Ik begin mij af te vragen wat er aan de hand is dat je zo reageert. Pffff, zeg.
Wow tsjor
Wat ga je hierop weg zeg. pff. Het enige wat ik zeg is dat ik moeite heb met de wetenschap dat iemand een misdrijf heeft begaan die over iemands anders grenzen gaat. Niet dat TS geen vriendin met haar mag zijn, integendeel, ik vind het mooi en integer maar zeg zelf niet zo te zijn. Ik heb inderdaad zo mijn redenen om mijn gevoel uit te laten gaan naar mensen die levenslange gevolgen van misbruik ondervinden.
Maar ik mag dat gevoel niet hebben van jou. Nou jammer dan, ik heb het wel. Wij gaan er niet uitkomen dus meer ga ik er ook niet over zeggen. groet
Viavia
En als iemand de info niet dmv google te weten is gekomen maar via een wederzijdse kennis? Dan blijft nog de vraag of je dit voor je houdt om een ander niet te confronteren met haar fout als de bekendheid hierover aan jou knaagt. Dus wat zou het beste voor TS zelf zijn?
Persoonlijk denk ik dat het je vriendschap ondermijnt als je het voor je houdt.
Ava
Maar waarom wordt iets dan strafbaar gemaakt? Dat is toch vanwege het leed? Ik begrijp niet dat dat zo moeilijk is.
Tsjor
Flanagan
Stel je voor dat.... dat is dan weer een andere vraag.
Tsjor
vriendschap en online vindbaarheid
Flanagan schreef: "Even los van wat de vrendin gedaan heeft, vind ik vriendschap moeilijk als je het geheim van een ander weet maar dit haar niet kan vertellen." en "Als zij weet dat Ts het weet, betekent dit niet meteen dat zij TS moet uitleggen wat er speelde. Maar ze kent dan wl iemand waarmee ze erover kan praten wanneer ze een luisterd oor zoekt wanneer ze het moeilijk heeft."
Ja, dat dus Flanagan. Ik merk dan ook dat ik hier toch steeds meer naar neig.... Maar ik vind het wel heel spannend.
"Mocht de vriendin boos worden als ze weet dat TS onbedoeld op de hoogte is van haar geheim, en geen contact meer met haar wilt, dan kan je ook een vraagteken plaatsen bij de waarde van die vriendschap naar TS toe."
Klopt. Ik kan mij zo'n reactie eerlijk gezegd ook niet voorstellen. Niet van haar tenminste
. Ik bedoel: er is online behoorlijk wat te vinden. Info waar je op allerlei manieren bij terecht kan komen. Ook zonder op haar naam te googlen. Ik zal niet de enige zijn die bij die artikelen terecht komt. Het is niet mijn schuld dat die artikelen vindbaar zijn.
Tsjor schreef: "Is het wel verstandig om op internet informatie te gaan opzoeken over mensen die je tegenkomt in je leven? Moeten we ons er meer van bewust zijn dat mensen mogelijk allerlei linken verbinden aan onze naam? in elk geval heeft TS duidelijk gemaakt welke risico's eraan verbonden zijn: je kunt informatie tegenkomen, waardoor je niet goed meer weet hoe je verder moet gaan met mensen."
Tsjor, we leven in 2017! Er is enorm veel online vindbaar, en dat wordt alleen nog maar meer. Ontkennen heeft geen zin. Ja, ik hoop dat jij je er ook bewust bent van bent dat je vindbaar bent op het internet. Het verbaast mij eerlijk gezegd dat je schrijft dat je 'ooit hebt gegooglet' op je naam. Heb je dat echt maar één keer gedaan? Ik heb mijn kinderen al jaren geleden geleerd geleerd om dat heel regelmatig te doen: je moet gewoon weten wat er online over jou te vinden is. Het is natuurlijk onzin om het zoekgedrag van anderen dan maar ter discussie te stellen. Dat kan echt niet meer in 2017.
Ik wil jullie trouwens wel zeggen dat het mij echt helpt, deze discussie. Dank dus voor jullie input!
googlen op iemands naam - o.t.
levert ook hits op betreffende naamgenoten die totaal verschillende bezigheden hebben. Sowieso is het daarom een activiteit om voorzichtig mee te zijn en niet meteen te denken: aha!
Het is verrassend hoeveel mensen exact dezelfde namen hebben en uit dezelfde generatie stammen.
Wilgenkatje - o.t.
"Sowieso is het daarom een activiteit om voorzichtig mee te zijn en niet meteen te denken: aha!"
Dat klopt natuurlijk helemaal. Gelukkig weten veel mensen dat volgens mijl heel goed, maar sommigen zijn natuurlijk heel vluchtig en hebben direct een oordeel klaar. Dat kunnen wij met z'n allen niet veranderen. Het enige dat je zelf kan doen is dus regelmatig op je eigen naam googelen, zodat je weet wat andere mensen te zien krijgen als zij dat doen. Het is gewoon handig om te weten dat er misschien wel een porno-actrice is met dezelfde naam als jij (of een schaakgrootmeester, politicus, dierenarts of wat dan ook maar) en wat deze persoon online doet.
Louis Theroux
Waar ik meteen aan moest denken is de documentaire van Louis Theroux over dit onderwerp. Ik heb even geen link, maar hij is ongetwijfeld makkelijk terug te vinden. Wat mij erg trof was zijn ontmoeting met een vrouw die veroordeeld was voor een zedendelict en daar ook na het uitzitten van haar straf nog steeds 'boete' voor moest doen. Het heeft mij genuanceerder over deze kwesties doen denken. Het is niet allemaal zo zwart-wit.
Hoe nu verder...
Ik de even geen uitspraak over de misdaad zelf, maar het is niet echt ter zake wat en hoe TS iets te weten is gekomen, maar hoe ze verder kan.
Natuurlijk kan de vriendin slachtoffer zijn van een persoonsverwissel maar even uitgaande dat dat niet het geval is. Dan heeft TS te maken met een vriendin die een straf heeft uitgezeten en zodoende, gelijk aan Louis, hiermee verder moet.
Het gaat toch nu eerder om de keuze voor TS dit met haar te bespreken zodat dit voor TS kan betekenen verder te kunnen. Zou ze die info voor zich moeten houden omdat ze via google er achter is gekomen? Dat is toch geen steekhoudend argument.
Andere invalshoek
Als een ex dader van misbruik sociaal geïsoleerd wordt lijkt mij dat juist een risicofactor voor recidive. Het komt ook wel eens voor dat zo'n dader wordt gedwongen naar een andere stad te verhuizen. Misschien raken ze hun baan kwijt, allemaal niet bevorderlijk voor de geestelijke stabiliteit.
Dus beschouw het als goed werk dat je de vriendschap in stand houdt, voor de ex-dader en voor de maatschappij. Die heeft niets aan desperado's.
En als het een ander is?
Onderwater, ik weet niet waar je precies wat hebt gevonden. Maar normaal gesproken hoort het niet mogelijk te zijn dat een dader herkent uit informatie die je op internet kunt vinden.
Ik denk dat je de mogelijkheid open moet houden dat zij het niet is.
Namen en beschrijvingen van personen in journalistieke producties worden nog wel eens expres gewijzigd. Dat kan bij stom toeval ertoe leiden dat de beschreven persoon nu ineens op een onschuldige lijkt.
Het lijkt me sowieso dat je dat wat je hebt gevonden met je vriendin moet bespreken. Waar heb je het gevonden, wat staat daar, hoe herkenbaar is dat?
Als zij het wel is dan heeft zij er recht op dat die informatie verdwijnt, dus in de toekomst niet meer vindbaar is. Ook ex daders hebben recht op vergeten worden.
Als zij het niet is dan is het toch goed dat zij weet dat deze informatie kennelijk naar haar leidt. Als jij dat zo kan interpreteren, dan kunnen anderen dat ook.
Ik denk dat je je niet hoeft te schamen voor het feit dat je informatie over haar gezocht hebt. Google vragen waar iemand geboren is, of hoe dat stadje er dan uit ziet, is van hetzelfde soort van belangstelling als het de persoon waar het om gaat die vraag stellen.
En ja, zo beland je zomaar van het een in het ander.
Je moet je wel schamen als je deze informatie niet via een openbaar toegankelijk kanaal als google hebt gevonden, maar via een besloten omgeving waar je toegang hebt via je werk bijvoorbeeld. Dat soort zoeken is zelfs strafbaar.
websites van landelijke media
Het gaat om artikelen van landelijke en regionale media. Gewoon openbare artikelen op hun websites.
Naam, leeftijd, woonplaats (en dan heb ik het niet over een grote stad), gegevens over haar familie, beroep, werkgever en nog een aantal kenmerkende feiten maken overigens dat ik geen enkele twijfel heb.
Mede dankzij dit draadje ben ik er wel uit: ik ga het met haar bespreken. Ik wil gewoon dat ze weet wat ik weet. En ook dat ze weet dat het wat mij betreft onze vriendschap niet in de weg hoeft te staan.
Ik vind het wel spannend hoor. Ben natuurlijk ontzettend benieuwd hoe ze zal reageren.
Zelfs in 2017
heb ik nog nooit op de naam van een collega of vriendin gegoogeld. Ik zou dus niet erg gecharmeerd zijn als iemand mij kwam vertellen dat hij/zij iets gevonden heeft op internet over mij. Dat zou mij veel zeggen over de waarde van vriendschap: als je iets wil weten, waarom vraag je het me dan niet, zou ik denken?
Ik hoop dat je collega/vriendin wel van 2017 is en snapt dat je informatie op internet zoekt. Misschien heeft ze ook wel iets over jou gevonden.
Tsjor
Tsjor
"Ik hoop dat je collega/vriendin wel van 2017 is en snapt dat je informatie op internet zoekt. Misschien heeft ze ook wel iets over jou gevonden."
Online is van alles over mij te vinden, ook dingen (leuke dingen) die mensen niet van mij verwachten. En ik word daar zeer regelmatig door mensen op aan gesproken. Door mensen die ik privé ken, via het werk of via mijn vrijwilligerswerk. Het komt bijvoorbeeld nogal eens voor dat ik een zakelijke afspraak heb en het gesprek begint 'Goh OnderWater, ik heb dit en dit over je gelezen, vertel vertel!'
Dan
hoop ik dat je collega/vriendin op jou lijkt en niet op mij. Ik zou echt denken: waarom ga je online zoeken, waarom vraag je me niet wat je wilt weten.
Ik neem aan dat het hier niet gaat om informatie die ze zelf op haar facebookpagina heeft gezet.
Tsjor
Wat fijn
Fijn dat je het gesprek met je vriendin aangaat en haar geruststelt over het vervolg van jullie vriendschap. Ik kan me voorstellen dat het nog best een beladen gesprek kan worden. Veel sterkte gewenst in elk geval!
