Vriendinnen....
Hallo allemaal,
Ik ben nieuw hier, maar zit wel met een probleem hopelijk kunnen jullie mij helpen mijn gedachten te ordenen...
Het zit zo, ik heb een vriendinnen groep en toen we nog allemaal bij elkaar in de buurt woonden zagen we elkaar veel, zo niet dagelijks nu ben ik en nog een vriendin sofie verhuist naar ieder een ander dorp maar wel dichter bij elkaar als de rest van de groep. (snappen jullie het nog?)
nu had ik een afspraak met sofie om met de kinderen naar een kindermuseum te gaan en emily wilde wel mee. Dus de afspraak is gemaakt zo ver alles goed.
donderdag voor we dan naar dat museum gingen kreeg mijn jongste zoon een uitnodiging voor een kinderfeestje van 1 van de kindjes in zijn klas.
Misschien voor ik verder ga moet ik even uitleggen dat wij niet in nederland wonen en dus hier dingen heel anders gaan dan we als nederlanders gewend zijn. Bovendien zijn de afstanden tussen ons tussen de 20 en 50 km. het museum is ongeveer in het midden tussen mij en Emily.
Johanna zoon heel blij met uitnodiging, maar het feestje was niet bij het kindje thuis maar in een speeltuin in een andere stad de hele andere kant op dan het museum ik wist dus nog niet zeker of er ook vervoer was voor zoon toen dat emily belde 3 dagen voor we naar het museum zouden gaan. zij vroeg of het nog door ging woensdag naar het museum, ik vertelde dus dat ik nog niet zeker wist omdat ik eerst de moeder van het feestje wilde vragen of er ook vervoer was en zij belde mij maar niet terug.
Ik vertelde haar ook nog dat ik Sofie nog niets gezegd had want als er vervoer was dan was er ook geen probleem.
Emily vertelde mij toen dat zij krap bij kas zat om naar het museum te gaan maar wel begreep dat als ik zou kunnen, dat ik toch naar het museum zou gaan met Sofie omdat naar haar toe gaan te ver weg is vanwege het feestje van zoon.
so far so good, tot dat een kwartier later mij telefoon ging met Sofie aan de lijn die mij vraagt waarom ik misschien af ga zeggen omdat Emily haar gebeld had om te vragen of zij naar haar wilde komen als ik af zou zeggen want ik had misschien geen vervoer voor zoon.
Ik heb Emily geconfronteerd met het waarom zij zo nodig slapende honden wakker moest maken door Sofie te bellen en te zeggen dat ik misschien af zou zeggen terwijl ik nog zei dat zo lang ik niks wist ook niet Sofie wilde alarmeren want misschien was er helemaal geen probleem. zei reageerde heel vijandig, want ze zag daar niets kwaad in en ik maakte een probleem van niets. En uiteindelijk heeft ze de telefoon op de haak gesmeten.
Nu mijn vraag maak ik een probleem van niets? Ik snap het komt allemaal heel kinderachtig over en is het misschien ook, maar ik zit nu met een rot gevoel ik heb haar niet meer gesproken sinds dien, nu 2 weken en het museum uitje is wel door gegaan maar dan alleen met mij en Sofie.
Ik ga haar morgen treffen met de hele groep voor een film avond en ik wil niet dat het zo gespannen is tussen ons ik heb echt een rot gevoel.
sorry dat het z`n lang verhaal is geworden, maar toch bedank voor het lezen en de reacties.
Liefs Johanna
Je had tactischer moeten zijn
Het is een wat warrig verhaal en ik snap maar de helft van wat je schrijft maar toen ik las "zo nodig slapende honden wakker maken" en hoe het afliep, dacht ik dat je het beter taktischer had kunnen zeggen, in plaats van "zo nodig" had je kunnen zeggen: Oeps, dat was niet zo slim van je. Bij mij zou het een groot verschil gemaakt hebben, in het eerste geval zou ik waarschijnlijk ook pissig hebben gereageerd: ja sorry hoor, niet aan gedacht, kan gebeuren, maak van een mug geen olifant. Maar als je het leuker had gebracht had ik me een beetje geschaamd voor mijn vergissing en zou er niets met de vriendschap gebeurd zijn.
Verder vraag ik me af waarom je niet meer bij die verjaardagsmoeder hebt aangedrongen, het komt bij mij over dat je je een beetje afwachtend hebt opgesteld. Kan zijn dat dat was omdat je die moeder niet zo goed kent maar als je erbij zegt (of sms-t) dat je het snel moet weten vanwege een andere afpraak dan kom je echt niet drammerig over.
Heb je wel vaker wrijvingen met Emily? Dan zou je dat eens moeten uitpraten. Of ben je iemand die snel uit haar slof schiet? In dat geval: zo snel mogelijk oprechte excuses aanbieden, ik wed dat ze dan al ver voor de filmavond weer is bijgetrokken.
Ja en nee
Hallo slimme brunette,
Dank je voor je reactie, hebt wel gelijk ik ben niet heel tactisch en heb het ook misschien niet heel slim aangepakt, maar mijn probleem ligt meer dat ik het niet fair vind van Emily dat ze Sofie inlicht dat ik misschien wel ga afzeggen en dat terwijl ik zei dat ik Sofie nog niets gezegd had, ik vind en dat heb ik geprobeerd uit te leggen dat zij mij wat meer tijd had moeten geven iets langer dan een kwartier. maar toen werd ze nog bozer waarop ze de hoorn op de haak gooide. wat ze nog wel zei is dat ze het niet nodig vond om af te wachten tot ik alles precies wist want dat kon ook wel woensdag ochtend zijn en dan had Sofie al andere plannen gemaakt...
Wat betreft het feestjemoeder zij is een local en hier is het de gewoonte om afwachtend te zijn het ligt ook meer in mijn aard om heel vaak te bellen tot ik iets meer weet, maar hier werkt dat alleen maar verkeerd en hoort men af te wachten tot iemand terug belt na een voicemail. de moeder in kwestie heeft nog wel haar excuses aangeboden omdat ze mij zo lang op een antwoord moest laten wachten maar ze moest eerst nog het vervoer regelen aangezien iemand van haar familie die zou rijden ziek is geworden.
Ik heb eigenlijk nooit geen problemen met Emily we zijn al 4 jaar eenorm close daarom snap ik ook niet zo goed hoe ik moet reageren.
liefs Johanna
Toch maar excuses aanbieden
Je had gezegd dat je Sofie nog niets had gezegd maar misschien had je moeten toevoegen dat je het nog even stil wilt houden totdat je meer zekerheid had. Misschien denkt je vriendin zelfs dat je haar indirect uitnodigde om zelf maar te bellen. Ik was natuurlijk niet bij dat telefoongesprek, ik doe maar een gok.
Zelf woon ik in Spanje en daar is men vaak wat laks met terugbellen, men leeft wat meer van de hak in de tak en heeft pas op het laatste moment zekerheid maar als ik dringend een antwoord wens ga ik er toch achteraan, ik zeg dus wel altijd de reden erbij.
Bied toch maar je excuses aan, al voel je je niet echt schuldig over iets. Ik doe het ook weleens, dan ben ik maar de minste, liever dat dan een vriendschap verliezen door koppige trots. Misschien had ze ook haar dag niet, net ruzie gehad met haar man, kinderen strontvervelend, aanvaring met schoonouders, net ongesteld geworden, weet ik veel. Dan kun je soms wat geïrriteerder reageren.
