Vriendschap en agenda's

Ik niet

Hoi,

Ik ben zo'n vriendin met lege agenda, ik ben dus al snel te porren voor onverwachte afspraken, maar zie het in mijn omgeving ook wel. Soms komt het gewoon ook door de drukke banen die ze hebben, en is het niet alleen onwil. Een vriendin van mij werkt weer sinds een jaar of 3 en daarvoor hadden we beiden alle tijd, nu moet zij het echt plannen en ze kan er weinig aan doen. Drukke baan overdag, dus alles wat ze wil doen moet in de avond of weekend gepland worden (met 3 kinderen) dus kleding voor de kinderen kopen, verjaardagen etc. Het is geen onwil van haar, het is gewoon drukker bij haar. (ik ben iedere dag om 15.00 vrij dus heb gewoon meer vrije tijd)
Dus ja..dan maar gewoon afspraken maken met elkaar, ik vind het niet zo erg hoor, kan je je wel weer gezellig ergens op verheugen (als ze niet afbellen ai , dat gebeurt ook wel eens)
Ik zou er zelf niet aan moeten denken, zo volgeboekt te zitten.

Maxime

Afstand

speelt ook een rol. Ik ga niet zo maar van de ene kant naar de andere voor een spontaan bezoek. Wel dat ik een week van te voren spontaan afspreek voor een weekend in de Ardennen.

Bijna al mijn vrienden wonen a. op grote afstand, b. werken net als ik, c. hebben ook gezinnen.

Dan compliceer ik het nog iets verder dat ik er ook rekening mee moet houden dat als mijn dochter mee 'moet' het maar in de helft van de weekenden kan.

Maar in mijn vriendenkring zijn we wel van het stug blijven proberen. En ja, dan komt het wel eens voor dat we in eens met 4 meiden op een zaterdag spontaan afspreken. Soms ook maar met 2, omdat we dan idd dichterbij elkaar wonen en het dan ook de moeite is voor 2 uurtjes af te spreken. Of bij een concert van de ander te gaan kijken.

Bellen daarentegen doen we dan wel weer heel regelmatig. En dat houdt de vriendschap ook in stand.

Onverwacht?? of weten dat het kan

van vriendinnen weet ik zo;n beetje hun werkschema's dus dan weet ik dat ik op vrijdag ochtend bv wel altijd even bij vriendin A binnen kan lopen voor koffie, en bij B niet.
Ik ben dol op mijn vrienden, maar ik zou het heel vervelend vinden als ze langskomen op het moment dat wij op het punt staan weg te gaan?
Op zaterdag overdag zijn wij allemaal bezig met sport, zelf, of met de kinders, tja dat weten mijn vriendinnen, dus die staan niet onverwacht op de stoep om te gaan winkelen,
Dus ik kan heel spontaan bij mijn vrienden langsgaan, op momenten dat ik weet dat het ook kan, ik ken mijn vrienden goed genoeg zodat ik weet hoe hun weekschema er ongeveer uitziet.
groet, polly

Het is mijn gevoel erbij praia

En nee die vrienden boeit het totaal niet hoe ik eruit zie of hoe mijn huis is. Ik voel mij er niet prettig bij, ik heb het gevoel alles aan kant te willen of make up op. IK dus

Maar ik vind het ook niet leuk om nee te moeten zeggen als iemand langskomt, dat vind ik l*llig overkomen. En ja dat zullen mijn vrienden best ok vinden, maar zij komen ook niet onverwachts langs, want zij delen mijn idee hierover.
Misschien werkt het daarom, omdat we dezelfde mening hebben over zulke dingen en daarom werken jou vriendschappen om jullie meningen.

Los-vast

Het ligt er een beetje aan. Ik heb wel regelmaat in mijn contacten, gewoon ingesleten vaste koffie-drinkmomenten. Daar maak ik dan bewust tijd voor. Ik heb ook een vriendin die soms (in tijden dat het niet zo goed met haar gaat) elke dag langskomt. Tja, daar ga ik niet iedere keer uitgebreid mee zitten, dan ga ik toch halfjes door met waar ik mee bezig was en soms irriteert me dat dan ook wel.
Ik heb ook een vriendin op grotere afstand, die zie ik zelden maar spreek ik vaak. Op afspraak, zodat we tíjd voor elkaar hebben. En wat Cobi ook schrijft: vriendschappen veranderen, omstandigheden veranderen. Die totale kritiekloze vriendschap uit mijn puberteit, dat je vriendin bij wijze van spreken meeging naar de WC en dat je elkaar belde (over de huistelefoon.....) om 100 coupletten van Potje met Vet te zingen; maar ook de diepgaande vriendschappen uit je studententijd toen je met een biertje in je hand 's nachts om drie uur op de trap van je studentenhuis de wereld redde - die zijn er gewoon niet meer.

Tirza

Automatisme

Volgens mij is het ook een stukje automatisme dat afspraken vaak weken van te voren gepland moeten worden.

Je wil wat afspreken, pakt de agenda, en gaat er vanuit dat het wel op de langere termijn zal worden, dus het eerste voorstel is voor over 2 weken, en daarna ga je verder naar achterin (qua tijd).

Mijn ervaring is dat als je de agenda niet pakt, en roept, kan je morgen (of vanmiddag) dat het vaak juist wel kan.

Ook expat...

...en ik herken het probleem eigentlijk niet zo echt. Mijn beste vriendin en ik wonen half bij elkaar, ook maar enkele huizen van elkaar verwijdert, we zitten eigentlijk constant tussen onzere huisen te switchen, en kunnen ook om 4 uur s'ochtens bij elkaar langs, als er behoefde aan is - manlief noemt ons alleen maar "de tweelingen"...

En wij hebben ook allebei een druk leven, maar het geluk, op dezelfde dagen vrij te zijn van werk.

Op het begin vond ik het wel moelijk, om hier contact te krijgen, maar dat was vooral het taal-probleem. Dat is er nu niet meer.

Valt toch wel mee?

Bij mij mag je altijd langskomen, maar dan heb ik niet 100 procent aandacht voor je en daar moet je dan tegen kunnen. Wil je diepgaand contact, dan liever op afspraak . Mijn vriendenkring woont niet om de hoek, dus dan moet je bijna wel plannen. Ik zou natuurlijk vrienden om de hoek kunnen maken, maar ik vind het moeilijk om meer dan vijf contacten intensief te onderhouden. Dus mijn balboekje zit ongeveer wel vol, sorry.
Overigens ga ik nog altijd met 1 bepaalde vriendin op de wc hoor, wij kletsen namelijk gewoon door aan de telefoon als een van ons toevallig 'moet' .
Mathilde

Nou moe

Ik liep hier juist tegenaan toen ik vanuit Nederland naar de VS verhuisde. Voor die tijd liepen of reden we wel ergens langs en dan proberen of iemand thuis is en tijd heeft. Onverwacht blijven eten enzo. En mensen deden dat ook bij ons.

Hier is dat minder. Kan ook komen omdat de kinderen groter worden en van alles te doen hebben (en wij ze natuurlijk moeten halen en brengen) en bij de vrienden net zo.

Angie

Voordelen en nadelen

Ik hou niet echt van plannen. De omstandigheden met werk, opgroeiende kinderen en van alles en nog wat dwingen mij er regelmatig toe om wel te plannen. Voor mijn goede vrienden maak ik altijd tijd ook als ze onverwachts langs komen. Mijn allerbeste vrienden komen helaas niet onverwachts langs omdat ze in verschillende uithoeken van deze planeet wonen. Als ze komen dan blijven ze natuurlijk wel gezellig een paar weken en dat is wel heerlijk maar we zien elkaar allemaal veel te weinig.
De vrienden hier in de buurt die komen langs wanneer ze willen. Soms zijn we thuis, soms niet. Mee eten kan altijd. Ik heb altijd wel genoeg in huis om wat extra's te maken of zo. Dat vind ik ook altijd heel gezellig.
Natuurlijk komt het soms niet uit omdat we weggaan maar dat geef ik dan gewoon aan. En mijn echte vrienden boeit het ook niet als het een keer niet uitkomt of als ik een klusje af moet maken als ze er zijn.

Ik heb ook vrienden die alleen op afspraak kunnen. Dat vind ik niet zo erg maar ik ben niet erg van het plannen. Ik vind het juist zo leuk om spontaan te bedenken wat ik nu wil gaan doen als ik vrij ben.

Echter op afspraak heeft ook wel voordelen. Ik ben gezegend met een schoonfamilie die altijd binnen komen vallen wanneer het hun uitkomt en die vervolgens uitroepen we blijven maar 10 minuten om daarna de hele dag niet meer weg te gaan. Dat is soms leuk maar soms ook minder. Ik heb namelijk ook wel andere bezigheden, afspraken of heb gewoon af en toe geen zin. Maar ja daar is mijn schoonfamilie niet gevoelig voor.

Dan zie ik toch wel weer het voordeel van dingen op afspraak doen in gezien je vervolgens de rest van je tijd zelf naar believen kan indelen.

Ik geloof dat ik het liefst voor de tussen variant ga. Wel spontaan maar van te voren wel even bellen of het nu kan. Dan heb je nog de gelegenheid om nee te zeggen voor iedereen voor je deur staat.

Weken van te voren sociale afspraken plannen doe ik overigens niet behalve als het om feestjes gaat die gegeven worden of iets anders exclusiefs of iemand die van ver weg komt.

Overigens herken ik niet wat Tirza schrijft dat echte diepe vriendschappen nauwelijks meer voorkomen als je wat ouder bent. Ik heb een paar hele dierbare vriendinnen waar ik nog steeds (bijna) alles mee deel. Ik heb ook op latere leeftijd nog vrienden leren kennen. Ik woon nu 10 jaar weer in Nederland en heb de afgelopen 10 jaar (en ik was al bijna 40 toen ik hier kwam wonen) hele leuke vriendschappen opgebouwd.

Maylise

En hoe los je dit dan op

Je bent toevallig in de buurt en je belt op of ze tijd hebben, dan hebben ze geen tijd, maar wacht: de agenda erbij, en prik: over drie weken kan het wel. Daar heb ik dan eigenlijk geen zin in, maar ik vind het zo rot om daar nee op te zeggen.

Stoor me er niet aan

Ik stoor me er absoluut niet aan dat ik afspraken met vriendinnen moet inplannen in mijn agenda, en dat het wel weken kan duren voordat het kan.

En ik vind het wel een romantisch idee dat er altijd iemand langs kan komen wat dan heel gezellig is, maar in de praktijk moet ik er niet aan denken. Dat wil zeggen, vandaag mailt mij toevallig een vriendin om te vragen of ze donderdag na het werk een beetje bij me kan rondhangen omdat ze daarna weer een afspraak in de buurt heeft. Dat beschouw ik als 'onverwachts langskomen' en ik heb er nu al zin in, maar strikt genomen is het niet onverwacht, want aangekondig.

Dus écht onverwacht vind ik niet altijd leuk, maar dít soort onverwacht vind ik juist heel leuk.

Verder merk ik dat het nogal uitmaakt wié er dan onverwachts langs komt. Ik heb een klein aantal goede vrienden en enkele familieleden, die mogen altijd langskomen (helemaal als ze het kort van tevoren aankondigen). Maar ik ben niet met iedereen op zo'n vertrouwelijke voet dat ik 'gewoon mezelf kan blijven' als ze langskomen. Voor sommige mensen moet je wel een beetje je best doen. Mijn schoonvader bijvoorbeeld, die vindt het zelf erg leuk om totaal onverwachts langs te komen (al moet hij er 2 uur voor rijden), of het nou uitkomt of niet. Hij vindt dat zelf het allerleukste, dat het onverwachts is, om onze gezichten te zien blijkbaar. Ik acteer dan braaf mee, ik doe blij verheugd en ik zet alles opzij, voor zover mogelijk. Maar eigenlijk vind ik het totaal niks, want natuurlijk moet er wél van alles, en als hij het nou had aangekondigd had ik dat een beetje voor kunnen zijn. Ik kan er uiteraard ook voor kiezen om dit tegen hem te zéggen, dat ik liever heb dat hij even belt, maar juist omdat ik denk dat hij het zo graag op deze manier doet en omdat het niet zo vaak gebeurt (gelukkig) laat ik het toch maar zo.

Want als je altijd tijd hebt (of kunt maken) voor onverwachts bezoek, dan betekent het dat je in die tijd dus niet iets anders doet (behalve dingen als gewoon thuis aanrommelen - en ik kan me helemaal voorstellen dat sommige mensen daar erg gelukkig van worden, daar gaat het niet om). Maar ik heb dat niet. Ik werk overdag meestal, en daarnaast zing ik ontzettend veel, en dat gebeurt allemaal gepland buitenshuis. Op die dagen kan ik werkelijk geen onverwachts bezoek kwijt, al zou ik het willen. En zo WIL ik het dus ook. Ik heb gekozen voor dat zingen en daar wil ik mijn tijd aan besteden, en dat betekent dat ik minder flexibel ben voor vrienden. Dat is dus geen ongelukkige omstandigheid, maar een keuze waar ik achter sta. En ik kan me voorstellen dat een ander andere keuzes wil maken, die expat-vriendin bijvoorbeeld (die inderdaad een keer op een doordeweeksedag om half 3 op de stoep stond om acuut te komen theedrinken - wat gewoon niet kon).

Ik zoek trouwens wel de marges op hoor, ik heb met vriendinnen regelmatig nog even een ontmoeting om 11 uur 's avonds of zo. Want mijn vriendinnen zijn precies als ik qua activiteiten. En ik schuif graag huishoudelijk werk opzij als de deurbel gaat. Ik geef dus wel prioriteit aan mijn zing-activiteiten, maar ik zal nooit zeggen: het komt nu niet uit, want ik moet koken / boodschappen doen / wassen / schoonmaken.

Maar ik schaar mij dus niet tot het leger mensen dat verzucht: "ja, ik constateer het bij mezelf ook, en ik vind het doodjammer dat ik niet flexibeler kan zijn". Ik ben me heel bewust van hoe mijn leven is ingericht en zo wil ik het gewoon.

Margje

Niet erg

Zojuist nog een afspraak met een vriendin gemaakt om samen een hapje te gaan eten op vrijdag 13 november. Eerder lukte gewoon niet, ofwel van mijn kant (gebrek aan oppasmogelijkheden - als ik wegga moet mijn vriend thuiszijn voor zoon, en vriend werkt zeer onregelmatig, ook vaak 's avonds, en oppas kan niet altijd) ofwel van haar kant (geen kinderen, maar wel een druk sociaal leven).
Ik kan er niet mee zitten, dan heb je (zoals iemand in deze draad al eerder opmerkte) weer iets om naar uit te kijken!
Onverwachts bezoek vind ik maar van een paar mensen leuk.
Contacten met echt goeie vrienden onderhoud ik toch wel door regelmatig te mailen.

groet
Julia

Weinig flexibel

Volgens mij ben ik gewoon weinig flexibel ingesteld. Het gezinsleven brengt al zoveel onverwachte dingen met zich mee die mijn "dagplanning" verstoren, dat ik het heerlijk vindt mijn eigen sociale leven een beetje te kunnen organiseren.
Niets zo heerlijk als een dag met zeurende en krijsende kinderen als je weet: "ha, morgen ga ik lekker naar vriendin Die-en-Die". Ik kan me erg verheugen op mijn afspraakjes en alleen al het missen van de voorpret van een bezoek zou ik jammer vinden.
n@nny

@engelandvaarder

Het gaat er niet om dat iemand niet kan, daar heb ik alle begrip voor, volgende keer beter. Maar ik heb alleen geen zin om een afspraak te maken voor later.

Tja

Dat snap ik dan niet zo goed, als het nu leuk is om met iemand bij te praten is dat het over 3 weken toch in principe ook? Natuurlijk kan er wat tussen komen, maar dat valt dan wel weer te regelen.
Jose

@lara

Het is helemaal niet dat er wat anders leuks voorbij zou kunnen komen, maar het komt wel eens voor dat ik achteraf baal dat ik een afspraak heb gemaakt omdat ik die dag moe en chagerijnig ben. Je voelt je zo geleefd met zo'n volle agenda.

Hoe zit het andersom

vraag ik me af. Hoe open staan nederlanders voor nieuwe kontakten? Wat doe je met de nieuwe moeder op school of de nieuwe kollega op het werk. Zoeken nederlanders dan kontakt of houden ze de boot af want agenda zit al vol met vaste vrienden en familie. Daar ben ik wel benieuwd naar. Want opnieuw beginnen in een nieuwe woonplaats valt mij ook niet mee. Dus ben ik nou een raar mens of hebben de anderen gewoon geen tijd of...wat dan ook?? Bedoel je dat ook mopperkont?

Net nieuw

dochterlief is net nieuw op school en die contacten gaan prima. Want die worden in diezelfde agenda gestopt waar er plek is. We hebben dan wel een agenda maar nieuwsgierig en open naar anderen ben ik nog steeds. Maar je moet er zelf ook wel iets voor doen. Niet afwachten tot je gevraagd wordt, maar ook zelf wat vragen.

Ook weer opnieuw

Ook ik moet weer opnieuw mijn draai vinden in Nld, wel in dezelfde plaats en buurt maar nieuwe school voor de kinderen.

Ik zie heel veel kliekjes op het schoolplein, er kan vaak geen groet vanaf, lijkt wel of ik er met geen mogelijkheid tussenkom....Dus ik kom niet eens aan afspraken maken, spontaan of met agenda...