Wat moeilijk toch: relatie
Even van me afschrijven...
Sinds ruim twee jaar een heel fijne relatie met een heel lieve man. Sinds twee maanden wonen we samen.
Maar nu lukt het niet. Gaat het niet. Komen we in plaats van dichter bij elkaar steeds verder van elkaar af. Kwetsen we elkaar in een poging onszelf overeind te houden.
Hoe maak je ruzie en hoe leg je het bij. Hoe kom je niet steeds in dezelfde valkuil terecht. Hoe kan de ander wijzen op wat jouw raakt zonder die ander -die daar een aandeel in heeft- te "beschuldigen".
Ik weet het niet meer.
Wat ik wil is samen, dicht bij elkaar. En alles wat ik zeg of doe lijkt het omgekeerde te bewerkstelligen.
Uitgaan van het goede
Regelmatig de tijd nemen buitenshuis om over dingen te praten zonder het te zwaar te maken. En niet overgaan in beschuldiging en verdediging. Dat is een heel makkelijk ruziemechanisme, maar funest voor relaties.
Je moet ervan uitgaan dat de ander dingen niet expres doet om je te kwetsen. Dus duidelijk zonder verwijten communiceren wat je wel en niet leuk vindt, en echt naar de ander luisteren. Praat vanuit jezelf. Zeg niet "je bent echt veel te makkelijk en laat alle troep achter je liggen en verwacht dat ik dat opruim" maar "ik kan niet goed tegen troep om me heen, ik zie dat we wat dat betreft niet dezelfde vuilgrens hebben. Ik zal proberen je kleding in de slaapkamer te accepteren, maar kun jij voor mij proberen je spullen in de woonkamer op nette stapeltjes te leggen?" En gewoon dingen vragen. "De vaatwasser is vol, en ik ben heel erg moe, zou jij hem willen uitruimen?". Je moet niet wachten met dingen zeggen en vragen tot je boos bent. Vraag dingen zodra je het merkt! En vraag hem ook wat jij kan doen om rekening te houden met hem. En echt naar zijn antwoord luisteren, niet over gaan discussieren, maar gewoon slikken en zeggen dat je het heel hard gaat proberen.
En het is normaal dat je door ruw vaarwater gaat in het begin. Mijn man is regelmatig weg voor werk en we hebben bijna altijd als hij terug is even ruzie om iets onnozels. Het is in feite gewoon weer even een nieuw evenwicht vinden. Daarna maken we het goed (gewoon sorry zeggen en knuffelen) en gaat het verder weer prima.
Boek
Het is al vaker voorbij gekomen, maar echt echt echt, lees het boek houd me vast. Ik vond het zo'n eye opener hoe ruzies werken. En ik hoor dit ook van mensen om me heen.
Waarneming en interpretatie
Wat ook er kan helpen is om er bij stil te staan dat ieder zijn eigen waarheid heeft wb beschuldigingen. Maak onderscheid in waarneming (wat gebeurde er nu echt, objectief) en interpretatie, dat wat ieder op basis van zijn ervaringen, zienswijze etc ervan maakt. En houdt het bij jezelf. Dus niet: jij luistert niet naar me, maar bv: ik zie je wegkijken en krijg daardoor het gevoel dat je niet naar me luistert. Ik zou het fijnvinden als je me aankijkt.
En bespreek met elkaar dat je er zo verdrietig van wordt hoe het loopt en spreek af dat jullie er samen (SAMEN) voor gaan m er uit te komen. Probeer samen voor het gezamenlijk relatiebelang te gaan. Naast elkaar te staan. In het heett van de strijd niet altijd makkelijk maar terugkijkend op een ruzie altijd weer verbindend.
Sterkte!!
Dank
Na een paar weken van varierend knallende ruzie en een beetje beduusd "op de tenen lopen" lijkt de rust een beetje wedergekeerd en kunnen we er zelfs voorzichtig grapjes over maken.
Ik heb een drukke week gehad. Morgen ga ik kijken naar het geadviseerde boek.
Dank voor jullie wijze woorden!
