Relaties Relaties

Relaties

casira

casira

06-11-2009 om 17:00

Wat te doen met mijn gevoel?

Ik moet even iets van mij afschrijven en jullie mening vragen. Ik ben sinds maanden enorm verliefd op een collega. Hij is getrouwd met kleine kinderen en ik ook. Hij weet niet dat ik verliefd op hem ben. Hij heeft een functie met wat meer verantwoordelijkheid waardoor ik hem nauwelijks spreek. Als hij me aankijkt heb ik het gevoel dat hij hetzelfde voelt als ik. Als ik bijvoorbeeld bij de computer sta dan moet hij daar ook ineens zijn. Verder zijn er echter niet veel aanwijzingen waardoor ik kan zien of hij ook iets voor mij voelt. Mijn relatie met mijn partner zit op het dieptepunt. We hebben nauwelijks nog sex en ik heb hem niet veel meer te vertellen.Ik heb het gevoel alsof de liefde bij mij op is na 20 jaar. Ik vraag mij nu af of ik niet 2 dingen door elkaar haal. Heeft het dieptepunt in mijn relatie met die verliefdheid te maken. Ik zou het liefste samen willen zijn met mijn collega maar dat is volgens in realiteit heel anders dan in mijn fantasie. Ten eerste zou ik mijn partner en kinderen veel pijn moeten doen en zou ik samen met mijn collega en zijn kinderen een nieuw gezin moeten vormen. Als er uberhaupt al sprake is van wederzijdse gevoelens.

Mijn vraag is:

Wat te doen met deze verliefdheid?
En wanneer weet je of de liefde tussen jou en je partner ECHT over is?

Alvast bedankt

Casira

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Kaaskopje

Kaaskopje

06-11-2009 om 22:22

Tip van mijn zus

Mijn zus zei ooit: "Als je naar huis gaat en je hebt het gevoel absoluut niet naar huis te willen omdat je man daar is, dan is het tijd om de stekker eruit te trekken. Zolang je dat gevoel nog niet hebt probeer er iets van te maken." Ik vond dat een nuttige tip. Er is, ook bij dieptepunten, voor mij nooit een moment geweest waarop ik het zo somber in zag dat ik ons huis niet meer in wilde omdat 'hij' daar was. Ongemerkt bleef ik het fijn vinden om hem weer te zien.

Gianna

Gianna

06-11-2009 om 23:22

Eens!

Kaaskopje: helemaal mee eens, met die zus van jou! Alvorens mijn echtgenoot er vorig jaar deze tijd vandoor ging met een gezamenlijke collega, stolde mijn bloed zo ongeveer wanneer ik zijn auto aan hoorde komen rijden. "O, heb je hem weer!. Het gezeur begint weer!" Zoiets. Erg, maar waar.

(En ja hoor, uitgebreid besproken met hem. Maar tegen een grote roze verliefdheid op een collega is weinig opgewassen blijkt.. Geen vrouw, geen kinderen, geen gezamenlijk werk. En ik hoef nu nooit meer bang te zijn dat mijn man thuiskomt. Of te hopen dat hij ooit weer zo zou worden als hij was. En ja hoor, mijn eigen fouten heb ik ook haarscherp in beeld. Maar dit was ongeveer hoe het ging).

Klopt helemaal

ook mijn ervaring is hetzelfde,wat zág ik er tegen op om naar huis te gaan als hij thuis was,ik kon werkelijk niets meer hebben van hem,zelfs zijn manier van eten irriteerde me,toen wist ik;hier moet ik mee stoppen.
vanaf dat moment nam ik de beslissing,en ik heb er nooit spijt van gehad,geen enkel moment.

casira

casira

07-11-2009 om 09:54

Het zit zo

Mijn partner houdt heel erg van mij...dat laat hij heel vaak weten. Hij wil graag samen met het gezin van alles doen, samen aan onze relatie werken enz enz...Klinkt natuurlijk allemaal mooi maar ik vind hem gewoon niet meer aantrekkelijk en heb dus geen zin om al die dingen te doen. Dat kan volgens mij ook niet meer na 20 jaar. Ik bedoel, als je altijd kaas op je brood eet wil je toch weer eens wat anders. Maar laat ik het zo zeggen....als ik verliefd op hem zou zijn zou het de ideale partner zijn. Mijn vraag is misschien verkeerd geformuleerd. Het gaat er meer om wat ik kan verwachten na 20 jaar samen te zijn. Wanneer moet je alles in de steek laten? Is dat wanneer je bloed gaat stollen of wanneer je niets mee voelt..of heb ik verkeerde verwachtingen? Ik vraag mij af of die verliefdheid de oorzaak is van mijn twijfelen of de aanleiding....

Bedankt voor jullie reacties. Het voelt goed en verhelderend om jullie ongezouten mening te lezen. Geeft me toch een ander perspectief!

Casira

Primavera

Primavera

07-11-2009 om 11:47

De één haar kaas, de ander haar brood

C:"Mijn partner houdt heel erg van mij...dat laat hij heel vaak weten. Hij wil graag samen met het gezin van alles doen, samen aan onze relatie werken enz enz...Klinkt natuurlijk allemaal mooi maar ik vind hem gewoon niet meer aantrekkelijk en heb dus geen zin om al die dingen te doen."
Kortom jouw 'houden van' is alleen gebaseerd op iemand (lichamelijk?) aantrekkelijk vinden? Dat is wel een hele dunne basis om een relatie op te baseren. Je wil dus gewoon niets in je huidige relatie investeren, het geen enkele kans geven, omdat je verliefd bent op iemand die nu aantrekkelijker lijkt. 20 jaar lief en leed, kinderen, gezamenlijke herinneringen, elkaar steunen, samen de weg vinden in het leven, alles wat jullie samen opgebouwd en bereikt hebben, hup, weg bij het grof vuil, want je vindt je man 'gewoon' niet aantrekkelijk meer.

C: Dat kan volgens mij ook niet meer na 20 jaar. Ik bedoel, als je altijd kaas op je brood eet wil je toch weer eens wat anders.
Tja, ik heb genoeg ervaringen gezien van mensen die na 10-15-20 jaar weer eens wat anders wilden. Ze hebben nooit geleerd dat je in iedere relatie jezelf meeneemt, nooit geleerd op iets op te bouwen of de waarde daarvan in te schatten. Weet je wat er telkens gebeurde? Nieuwe partner, voor een aantal jaren lijkt alles goed en daarna sluipt de klad er langzaam weer in en na weer 10 jaar zijn ze weer precies op hetzelfde punt aangekomen. Weer een scheiding met kinderverdriet, nog een nieuwe partner, en het begint weer van voren af aan. Op een gegeven moment zijn ze maar aan de laatste boterhamworst blijven hangen uit angst om helemaal alleen te blijven. Met de mentaliteit na-zoveel-jaar-ben-ik-wel-toe-aan-iets-anders vind ik dat ze ondertussen wel een dieptriest leven leiden.
Jij zegt dat je partner de kaas is op je brood en het normaal is dat je nu wel eens wat anders wilt. Dat stemde me aan het denken waarom ik dan wel mijn hele leven brood met kaas zou willen eten zonder naar iets anders te verlangen. Ik ben tot de conclusie gekomen dat mijn man de kaas helemaal niet is, maar het brood. En ja, ik wil best mijn hele leven lang brood eten. Juist de dingen die we samen doen, samen meemaken, samen over praten, het groot brengen van de kinderen, de gedeelde vreugde, zorgen, dromen en ambities of tegenslag waar we ons door heen werken vormen het zeer gevarieerde beleg.
Jij investeert op dit moment echter niets in je relatie en reduceert je man daardoor tot droog brood, waardoor de boterhamworst die je nu op het oog hebt je wellicht aantrekkelijker doet voorkomen.

C:Maar laat ik het zo zeggen....als ik verliefd op hem zou zijn zou het de ideale partner zijn. Mijn vraag is misschien verkeerd geformuleerd. Het gaat er meer om wat ik kan verwachten na 20 jaar samen te zijn.
Dat hangt ervan af wat je er in wil investeren, wat je erin geïnvesteerd hebt. Als je er niets in investeert, het ontwijkt om dingen samen te doen dan bloedt de liefde dood. Sommige mensen leren nooit het verschil tussen verliefdheid en houden van. Snappen de waarde niet dat iemand werkelijk van hen houdt of wat je samen langzaam opbouwt. Ze verwarren het met een verliefdheid waardoor het bloed wat sneller gaat lopen, maar waar je aan het einde nog steeds helemaal niets hebt en de perfecte verliefdheidsillusie moet zien in te ruilen tot een wat reëler beeld van die man.

C: Wanneer moet je alles in de steek laten? Is dat wanneer je bloed gaat stollen of wanneer je niets mee voelt..of heb ik verkeerde verwachtingen? Ik vraag mij af of die verliefdheid de oorzaak is van mijn twijfelen of de aanleiding....
Ik hoop het voor je, dat die verliefdheid die misschien samenvalt in een downperiode van je huwelijk de oorzaak is dat je nu alles zo vervormd ziet en voelt. De mensen die niet in staat zijn om iets op te bouwen in een relatie en na een tijd van verveling/mid-life crises maar in een andere stappen worden zelden echt gelukkig op de lange duur, maar laten ondertussen wel een spoor van verdriet achter.

C:"Bedankt voor jullie reacties. Het voelt goed en verhelderend om jullie ongezouten mening te lezen. Geeft me toch een ander perspectief!"
OK, dan krijg je die van mij er ook nog even bij, ongezouten, maar gepeperd. Ik hoop dat het je lukt om hem te verteren.

Groeten Primavera

ijsvogeltje

ijsvogeltje

07-11-2009 om 11:59

Casira

"Ik vraag mij af of die verliefdheid de oorzaak is van mijn twijfelen of de aanleiding.... "

Daar kan je natuurlijk alleen maar naar raden. Maar ik hoop dat je je realiseert dat verliefdheid vaak wel blind maakt...
Dit zegt wikipedia erover:

"Verliefdheid is een gevoel dat iemand heeft in het begin van een liefdesrelatie of eenzijdig zonder relatie, alhoewel sommigen (vaak levenspartners) het voor de rest van hun relatie ervaren met elkaar. Er worden hormonen en neurotransmitters (oa. fenylethylamine, noradrenaline, adrenaline, endorfine, dopamine en oxytocine) in je hersenen aangemaakt als je het doelwit van je verliefdheid ziet. Die hormonen zijn verslavend, waardoor je je geliefde zo vaak mogelijk wilt zien en mist. Het is een emotionele reactie, vaak irrationeel en primitief."
"Het gevoel van verliefdheid ebt daarna meestal weg. Andere dingen nemen dan de plaats van verliefdheid in, zoals steun, vertrouwdheid, geborgenheid die samen de basis kunnen vormen voor een langdurige liefde."

Kaaskopje

Kaaskopje

07-11-2009 om 12:24

Klinkt als een midlife crisis

Poeh...
Ik zie mijn man niet als een dagelijkse plak kaas. Okee, de verrassing is er uiteraard af (hoewel het nog steeds voorkomt dat ik weer een nieuw stukje van mijn man ontdek), maar ik vind het nog steeds erg leuk om dingen met hem te ondernemen. Mijn leidraadvraag door mijn huwelijk heen is altijd geweest: Kan ik over onze huidige problemen heenkijken en lijkt het mij gewoon heel fijn om samen oud te worden? Mijn antwoord is daar altijd 'ja' op geweest. Mijn man is niet de ideale man. Niet aardig om te zeggen misschien, maar als ik een functie-omschrijving van dé ideale man zou moeten geven dan is dat het een Johnny Depp (bijvoorbeeld), met twee rechterhanden, altijd klaarstaan voor zijn gezin, een rijbewijs, eeuwig geduld, dezelfde smaak als ik heb, super in de keuken, super in bed, enz. Mijn man 'voldoet' aan een paar van die punten. Als het gaat om wat ideaal is vrees ik dat een man er zelden aan kan voldoen. In ons geval passen we eigenlijk helemaal niet zo goed bij elkaar, maar houden toch genoeg over om het prettig te vinden dat we bij elkaar zijn.
Je zegt dat hij éigenlijk de ideale partner is. Om eerlijk te zijn zou ik de collega daarom snel uit je gedachte verbannen. Die collega is oneerlijke concurrentie voor je man. Natuurlijk is dat spannend, ánders en een uitdaging. De uitdaging zou ook kunnen zijn om het weer spannend met je man te maken. Zin in seks máken bijvoorbeeld.
Waarom is hij niet meer aantrekkelijk voor je? Omdat hij rimpels heeft en meer vet dan 20 jaar geleden? Hoe aantrekkelijk ben jij nog voor je man na 20 jaar?

Mooi beeld

Primavera: 'Jij zegt dat je partner de kaas is op je brood en het normaal is dat je nu wel eens wat anders wilt. Dat stemde me aan het denken waarom ik dan wel mijn hele leven brood met kaas zou willen eten zonder naar iets anders te verlangen. Ik ben tot de conclusie gekomen dat mijn man de kaas helemaal niet is, maar het brood.'

Tsjor

Polly Shearman

Polly Shearman

07-11-2009 om 16:00

Herman : de oplossing

Je relatie is als Herman,
je doet er eens wat bij, roert nog eens wat extra, wat verse nieuwe ingredienten erbij, gewoon om eens te proberen want die heb je nooit eerder geproefd. Dan laat je herman even rusten, en wennen, en dan bak je een deel, en geniet van een heerlijk nieuwe koek.
Van het deel wal je bewaard, daar ga je weer mee verder, dit er bij, dat erbij, nog wat roeren, nog wat rusten, weer wat roeren en weer wat erbij, en na een tijdje kan je weer een deel bakken.

HOERA!!! zo blijft een relatie die al 20 jaar bestaat, nog steeds even leuk en gezellig, maar dat lukt alleen als je er wat mee doet.
Als je Herman in de kast zet verpieterd hij ook hoor!
Relaties moet je aan werken!
Zo te horen heb jij een prima relatie, maar ben je te lui om je best er voor te doen.
JAAAAA lieve schat, naar de winkel gaan en een kant en klare nieuwe koek kopen is op de korte termijn wel lekker makkelijk. Je hebt tenslotte met weinig moeite iets lekkers en nieuws op je bord. Maar je kan niet blijven shoppen!!!
Gewoon liefde en aandacht in Herman stoppen en je weet niet wat je meemaakt!!

geniet ervan!

groet, polly
immer dol op herman

Cathy*

Cathy*

08-11-2009 om 10:19

Ideale man

Mijn partner houdt heel erg van mij...dat laat hij heel vaak weten. Hij wil graag samen met het gezin van alles doen, samen aan onze relatie werken enz enz..

tjonge.... mag ik hem overnemen?

As

As

08-11-2009 om 10:32

Wat een ...

Wat een lieve man heb jij ! en zielig ook ...
ik denk wel dat wanneer jij hem dumpt voor een ander, hij vlug een lieve vrouw zal tegenkomen welke zijn karakter wel naar waarde weet te schatten en waarmee hij dan uiteindelijk waarschijnlijk ook veel gelukkiger zal zijn. Misschien zal hij er dan uiteindelijk meer voordeel uit halen dan jij !

blikspoes

blikspoes

08-11-2009 om 21:04

Er op uit

Ik zou iets onalledaags gaan doen met je man.Twee weken op safari ofzo( of wat dan ook) Altijd veel goedkoper dan een echtscheiding.Of samen naar een stad of streek die je totaal onbekend is.Wandelen.Op onverwachte plekken overnachten.Praten, praten, praten.Doe eens iets anders.Misschien helpt het.
Daarnaast: saaiheid in het leven wordt vaak meteen gezocht in de relatie. Een nieuwe baan/ sport kan ook helpen om de sleur/ontevredenheid te verdrijven.Sleur zit 'm niet altijd in de relatie al lijkt dat zo.

Ik denk dat veel vrouwen het overkomt: een andere man is opeens heel knap, leuk en aantrekkelijk.Ik ben ook weleens gecharmeerd van iemand. Als ik dat ga voeren kan ik er zo bij wegsmelten vooral als die ander mij ook charmant vindt (en dat gebeurt weleens)Ik hou het maar bij flirten, in mijn geval een goed middel tegen vreemdgaan.
Ik heb een man die vele vrouwen zo willen overkopen (ondanks snurken, buikje, onderkin)

Het kan natuurlijk dat het echt op is. Maar het kan ook dat er andere dingen spelen, dat de dieperliggende oorzaak bij jezelf ligt. Of dat jullie te weinig samen doen, je relatie verwaarloosd hebt de laatste tijd.
Overweeg eens therapie: niet geschoten altijd mis..je kunt altijd nog scheiden. Sommigen doen dat weleens te vroeg vind ik, soms valt er best nog iets te redden al verwacht je dat niet.
Als er geen redden meer aan is kan dat natuurlijk, het is niet aan mij om daarover te oordelen. Ik ben ooit bij mijn ex weggegaan na jarenlang nadenken.We pasten uiteindelijk gewoon echt niet bij elkaar.

Sterkte. Haast je niet.

Blikspoes

casira

casira

09-11-2009 om 08:49

Bedankt blikspoes

Blikspoes,

Bedankt voor je opbouwende motivatie! Ik heb om sommige forum-schrijvers moeten lachen (goed bedoeld) om de hardheid waarmee dingen gezegd worden en de visie van waaruit het wordt geschreven. Duidelijk wat langer getrouwde vrouwen waarbij het in hun ogen het beste is om hoe dan ook bij je man te blijven. Niks mis mee natuurlijk maar ik was juist op zoek naar een andere invalshoek...en die heb jij mij juist gegeven. Voor het stukje waarin het niet altijd je relatie is die de sleur veroorzaakt....maar misschien ikzelf. Ik wat doen met jouw tips! Ze sprongen er voor mij uit!

Casira

Morgana Fata

Morgana Fata

09-11-2009 om 12:38

Nou

"Duidelijk wat langer getrouwde vrouwen waarbij het in hun ogen het beste is om hoe dan ook bij je man te blijven."
Nou, je geeft zo weinig redenen om van je man te willen scheiden... Een vaag gevoel van ontevredenheid, meer lees ik niet. En dan ineens op een collega verliefd worden. Er zijn vele goede redenen om te scheiden, maar ik heb er bij jou nog geen een gehoord. Dus ja, als je ervoor kiest met je collega door te gaan, mag ik dan het nummer van je man?
Morgana, gescheiden. (nou ja, bijna dan)

Mirjam

Mirjam

09-11-2009 om 15:37

Het advies van de zus

Als ik het advies van de zus van Kaaskopje had gevolgd, was ik al tig keer gescheiden van mijn man . In verschillende periodes ging ik met lood in de schoenen naar huis. In de meest recente lag ik 's avonds in bed berekeningen uit te voeren met het toekomstige jaartal waarop de kinderen de deur uit gaan onder het motto 'hoe lang moet ik nog'. Maandenlang kon ik geen aanraking velen en de conversatie beperkte zich tot 'geef me het zout even aan'. Totdat ik het allemaal zo zat was, dat ik besloot om er zelf iets aan te veranderen. Mijn eigen gedrag, bedoel ik. Met de Herman-methode van Polly. En het hielp!
Weet je, eigenlijk had ik helemaal geen relatieproblemen, die problemen zaten alleen in mijn hoofd. De grote vraag is dus: wat zit er in jouw hoofd dat je de relatie met jouw man zo moeizaam in ziet? Zie blikspoes.

Jade

Jade

09-11-2009 om 18:33

*hahaha* casira,

"Duidelijk wat langer getrouwde vrouwen waarbij het in hun ogen het beste is om hoe dan ook bij je man te blijven."

Hoezo vooroordelen.......nooit geweten dat je me zo goed kent

Je geeft zelf aan dat je een vaag gevoel van ontevredenheid hebt en dan denk ik: ´Is dat alles?´. Als het echt niet meer wil dan is dat zo, maar omdat je verliefd bent zie je je relatie niet helder meer.

Jade

Jade

09-11-2009 om 18:35

Heey da´s gek....

....ik had eerder een reactie geplaatst, maar zie ´m niet staan?? Nou jaaaaaa........??

Ik weet dat mijn pc de laatste tijd raar doet........naja, dan zal dat het zijn

Jo Hanna

Jo Hanna

10-11-2009 om 12:32

Bekijken

Wat je moet doen met je gevoel? Bekijken dus.
Je schrijft: "... waardoor ik hem nauwelijks spreek. Als hij me aankijkt heb ik het gevoel dat hij hetzelfde voelt als ik. Als ik bijvoorbeeld bij de computer sta dan moet hij daar ook ineens zijn. Verder zijn er echter niet veel aanwijzingen waardoor ik kan zien of hij ook iets voor mij voelt."
Je spreekt hem niet. Je kent hem niet. Je vult allerlei dingen voor hem in aan de hand van blikken en al dan niet toevallige verschijningen. En toch ben je enorm verliefd. Dat overkomt de besten hoor, daar gaat het niet om. Maar interessant is het wel. Want waar is die verliefdheid op gebaseerd? Op verlangens van jou natuurlijk. En de vervulling van dat verlangen projecteer je op die man terwijl je in werkelijkheid geen benul hebt wie en hoe hij is en hoe het zou zijn om iets anders te doen dan van een afstandje naar hem te kijken.
Ik zou in zo'n geval dicht bij mezelf blijven en gaan kijken naar de verlangens die ik kennelijk heb (dat blijkt uit die verliefdheid) en dat maar eens te gaan onderzoeken. Ik zou in geen geval iets met die verliefdheid doen voor ik had bekeken welke verlangens er eigenlijk in het spel zijn en of er echt geen kans meer is dat ik met mijn partner zodanige slagen kan maken dat die verlangens niet meer zo schrijnen. Ik zou dus in deze situatie het initiatief nemen tot relatietherapie.
Groet, Jo Hanna

mirreke

mirreke

10-11-2009 om 13:34

Primavera, wat beschrijf je dat mooi!

Jouw stuk vind ik een hele mooie bijdrage!

Abby

Abby

12-11-2009 om 21:49

Mooi, ja..

Helemaal eens met Mirreke. Primavera beschrijft het heel mooi.
Abby

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.