Wat vinden jullie hiervan?[ruzie vanwege kind slaan]
Mijn man en ik zitten redelijk op 1 lijn op het gebied van opvoeden. Er is echter 1 ding waarbij we lijnrecht tegenover elkaar staan en dat is: het slaan van de kinderen. Ik vind dat absoluut niet kunnen (doe het nooit) en mijn man vindt dat op z´n tijd een corrigerende tip moet kunnen.
Onlangs waren we in een stad en de oudste 2 (die zich verveelden) liepen elkaar te plagen, beetje duwen. Wel vrij irritant en we hadden ze ook al een paar keer gewaarschuwd. Op een gegeven moment duwt zoon A zoon B en zoon B geeft zoon A een klap. Vervolgens slaat mijn man, midden op straat, zoon B dusdanig hard in z´n gezicht dat-ie (zoon dus) van schrik achterover valt, op straat. M´n man wil hem helpen met opstaan, waarop zoon B achteruit deinst en uiteindelijk opstaat.
Ik was zo geschokt door dit voorval! Ik heb m´n geslagen zoon bij de hand gepakt en we zijn samen weggelopen. Mijn man riep nog iets in de trant van : "Blijf nou hier!". Toen he ik tegen hem gezegd dat hij hierin echt even alleen stond en ik ben weggelopen. Ik was woest.
Hierna explodeerde mijn man tegen mij: ik zou hem publiekelijk hebben afgevallen door weg te lopen en daarmee ook zijn gezag hebben ondermijnd door min of meer partij te kiezen voor mijn zoon. Hij trok meteen eigenlijk mijn algehele loyaliteit richting hem in twijfel.
Maar dit ging zo over mijn grenzen heen. Ik heb ook tegen mijn man gezegd dat als een ander dit had gedaan, ik aangifte zou hebben gedaan wegens mishandeling.
We hebben hierna hele heftige ruzie gekregen. Ik vind het absoluut verwerpelijk dat hij dat deed. Mijn man vind dat ik bij hem had moeten blijven. Maar alles in mij wilde maar 1 ding: m´n zoon beschermen.
Ik heb tegen mijn man gezegd dat ik het erg vervelend voor hem vond dat hij zich op dat moment alleen gelaten voelde maar dat zijn gedrag voor mij niet acceptabel was. Dat dit over mijn grenzen heenwalste en dat dit een punt is waarop we nooit nader tot elkaar zullen komen.
Wat vinden jullie hier nou van?
Mooi geschreven
Balletmama. Inhoudelijk niet, inhoudelijk is het dieptriest. Maar mooi onder woorden gebracht.
Tirza
Waar ik ook bang voor ben in dit geval...
...is dat hij brutale geweld gebruikt, als Vastberaden de knoop doorhakt en hem zeggt, dat zij wil gaan scheiden.
Want voor hem zal dat gelijk komen aan het totaale verlies van controle.
Dus Vastberaden, als je de knoop doorhakt, bereid het a.u.b. goed voor.
Vertel het hem niet onder 4 ogen, dat je wil gaan scheiden. Zorg ervoor, dat tenminste in een andere kamer iemand wacht, die je desnoods kan helpen, als hij gewelddadig wordt.
Zorg ervoor, dat je belangrijke documenten (of kopie) bij elkaar heb, op een voor hem niet toegangelijke plek, bijvoorbeeld bij een vriendin. Denk hier bijvoorbeeld aan passporten en ID-cards, bankpassen, raporten, diplomas, geborteakte van de kinderen etc. Een bepaalte geldbedrag terug te leggen is zeker ook geen verkeerd idee, maar ik weet niet, of je de mogelijkheid heb. Denk ook aan lievelings-speelgoed van de kinderen, kleding etc.
Zorg ook voor een schuilplek waar je even met de kinderen kan blijven, dat kan een Safehouse zijn of het huis van een gezinslid/vriendin of zelfst een hotel. Kan zijn, dat je dat niet nodig zal hebben, maar het is zeker beter, tenminste de mogelijkheid te hebben en te weten, waar je heen kan, als het hard op hard komt.
Dank je tirza...
...op de verpleegster-school hadden wij een meester voor psychologie, die het altijd hierover had en toen ben ik ervan fasciniert geraakt.
Later kwam ik dan met honden-training in contact en het is fascinierend te ontdekken, hoeveel beter je mensen en honden begrijpt, als je een beetje in het principe van conditioniering gaat verdiepen.
Niet overdrijven
Eerlijk gezegd zou ik toch ook niet overdrijven hierin hoor.Natuurlijk kan ik jouw reactie wel begrijpen.Je was zelf zeker even hard geschrokken als je zoontje,vooral omdat dit zo in't openbaar gebeurde.
Weglopen was volgens mij ook niet de juiste reactie,want op die manier krijgt je kind een verkeerd beeld.Je man had al een paar keer verwittigd en toen ging het even te ver en is hij boos geworden.
Kan elke ouder overkomen.Wie heeft eens nooit zijn kind een tik op de vingers gegeven of een klap voor zijn broek?
Ben zelf zeker geen voorstander van slaan,maar gaat men tegenwoordig niet een beetje te ver wanneer het op zoiets aankomt?Alsof je je kind mishandeld door eens een tik op de broek te geven bv.
Yelle
Een tik op de billen is heel iets anders (vind ik) dan een harde klap in het gezicht waarbij het kind zelfs omvalt. Ik had hoe dan ook precies hetzelfde gedaan als vastberaden. Die man is hier NIET het slachtoffer, dat is het kind. Maar je zult er als je thuis bent toch echt serieus over moeten praten. En een kind mag toch ook wel zien dat pa en ma het niet altijd eens zijn? Het is best begrijpelijk dat die man zijn geduld verloor maar je slaat NOOIT een kind in het gezicht.
Groeten Lieuwkje.
Balletmamma (o.t.)
Balletmamma: ik vond je uitleg over het Pavlov-effect zo mooi en duidelijk dat ik de vrijheid heb genomen het te kopiëren voor iemand van een ander forum, met jou als bron erbij vermeld. Ik hoop dat je dat goed vindt: als zo'n inzicht iemand helpt uit de angst te komen, zou ik dat namelijk geweldig vinden.
Gianna...
...ik voel me geeert! Als het iemand kan helpen zelfst nog meer *krijgt rooie oortjes van compliment*
Nou ja zeg yelle,
jij vindt het dus normaal dat een kind door een volwassene tegen de grond geslagen wordt??
Je vergelijkt het namelijk met een tik voor de broek.......vind ik toch heel wat anders eerlijk gezegd. Ik heb mijn kinderen ook weleens een tik voor de broek gegeven (de tik werd gedempt door de pamper). Maar nog nooit heb ik mijn kinderen zo hard geslagen dat ze werden gevloerd.
Beetje ot
En sorry dat ik nu niet kan zien van wie deze zin is (ik zit op het versimpelde forum, verbinding is niet zo goed), maar ik kan het niet laten om even te reageren op het volgende:
'Als je ooit geslagen bent door één van je ouders, al was het maar onder het mom van de corrigerende tik (wat een belachelijke formulering), dan weet je wat voor gevoel van onveiligheid dat teweeg brengt en hoe lang het weer duurt voor het vertrouwen terug is.'
Dit is gewoon niet altijd waar. Ik begrijp en onderschrijf de afschaffing van de corrigerende tik. Er kan immers nooit duidelijk worden aangegeven waar de grens ligt tussen een corrigerende tik en mishandeling. Maar om nu boud te beweren dat elke klap een psychisch trauma oplevert, gaat mij heel wat bruggen te ver. Ik kon als kind als het zo uitkwam heel, heel vervelend zijn. Mijn moeder kon veel hebben, maar ook zij had een grens. Ik kreeg dus wel eens een tik. Daar schrokken we dan allebei van omdat het maar zelden voorkwam, en dan haastten we ons om het weer goed te maken. Niks vertrouwensbreuk.
Groetjes
Massi
Vastberaden
Hier heb ik ook eens zoon in een vlaag van woede hard geduwd zodat hij viel. Vreselijk. Mijn man zag het niet maar ik heb het wel verteld. Als hij bij zo'n voorval ter plaatse zo zou reageren als Vastberaden zou ik alleen maar heel blij zijn omdat hij daarmee mijn kinderen beschermt en een grens aangeeft van wat absoluut niet kan. Ik vind dus dat de man van Vastberaden ontzettend weinig inzicht laat zien in de afkeurenswaardigheid van zijn actie en in hoe het moet voelen voor zijn kinderen.
Wat ik gedaan zou hebben
Hoi,
Alhoewel ik de klap absoluut te ver vind gaan, vond ik het niet nodig dat de moeder met het kind wegliep om het verder te beschermen (zoiets stond er toch?) ik bedoel, pa schrok er denk ik ook van en wilde kind weer overeind helpen. Ik had wel duidelijk gemaakt aan pa dat ik het slaan absoluut te ver vond gaan en zou dat dan ook direct hebben gezegd, dat mogen de kinderen ook horen. Tevens zou ik mijn kind hebben aangesproken dat hij dus ook zijn broertje niet mag slaan. Dus papa is hier fout en kind was hier fout. Verder zou ik naderhand, als ik alleen met pa zou zijn wel doorspreken dat dit NOOIT meer gaat gebeuren.
Ik begrijp uit je verhaal dat pa wel vaker slaat (ook andere mensen) en dat hij dan aangeeft dat hij niet anders kan, ik vind dit totale onzin,... de uitspraak ik kon niets anders dan slaan, dit zegt zeker wat over hem (losse handjes, geen agressiebeheersing) ik hoop dat als hij voor moet komen hij daar een verplichte cursus voor moet gaan volgen. Want dit zou van kwaad tot erger kunnen worden natuurlijk, wat doet hij tegen de tijd dat de kinderen lastige tieners zijn??
Maxime
