Relaties Relaties

Relaties

Nonnie

Nonnie

20-01-2013 om 19:31

Wat vinden jullie? Irritaties in de relatie met zus.

Ik heb al heel lang niet zo'n goed contact met mijn oudere zus, er is veel tussen ons gebeurt en ze probeerde me in het verleden vaak een hak te zetten. Ook konkelt ze in de relatie die mijn moeder en ik met elkaar hebben door over mij te kletsen wat ik tov haar allemaal verkeerd doe.
Nu heb ik vorig jaar een fotoboek van ons gezin voor mijn moeder gemaakt en wat schetst mijn verbazing?
Zuslief heeft dit jaar voor de kerst eenzelfde boek voor haar gemaakt!
Ik ben hier eigenlijk nogal geïrriteerd over omdat ik vind dat ze mijn idee gepikt heeft door exact zo'n zelfde boek te maken.
Aan de andere kant staat het haar natuurlijk vrij om dit te doen maar toch vind ik het niet leuk omdat ze me gewoon nadoet in principe. Ik heb er moeite mee omdat het mijn idee was.
Vinden jullie dat ik me aanstel?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Ik vind

dat je je aanstelt.

1. Het is leuk voor je moeder om ook een fotoboek van je zus en haar gezin te hebben.
2. Jij was eerst, dus het is duidelijk dat jij origineel en creatief was en je zus je nagedaan heeft.
3. Het is niet exact hetzelfde boek, want niet jouw leuke gezin staat er in maar het hare.

skik

KHS

KHS

20-01-2013 om 19:51

Ja,

je stelt je aan. Je weet zelf ook wel dat het niet om dat album gaat maar om opgestapelde onderhuidse emoties die je nu in een foto boek laat kanaliseren.

Mussie

Mussie

20-01-2013 om 19:56

Sorry maar ja

ja je stelt je echt heel erg aan. Is toch leuk dat je moeder nu van elk gezin een boek heeft? En het was toch een kado voor je moeder dus het gaat erom wat zij leuk vindt.
Jammer dat je zo slecht met je zus overweg kan maar ik zou haar geen verwijten gaan maken over dat boek. Dan zet je jezelf een beetje voor aap ben ik bang.

Maylise

Maylise

20-01-2013 om 19:58

Nonnie

Als je nu een super origineel cadeau had bedacht dan zou ik het nog wel snappen maar een foto album is natuurlijk een super leuk cadeau maar niet echt origineel.
Bovendien was jij de eerste en dat weet je moeder ook wel. Het gaat natuurlijk helemaal niet om dat album maar om alle andere dingen die meespelen.

Onderlinge strijd

Jammer, die onderlinge strijd. Lijkt me erg voor je ouders die onderlinge strijd om hun aandacht. Zij zijn blij met een fotoboek van beide dochters met gezinnen en daar gaat het om. Ik zou wat gaan doen aan die onderlinge meisjesachtige jaloezie van 2 zussen. Straks zijn je ouders er niet meer en moet je van alles regelen samen met je zus. Ook je verdriet kunnen delen en herinneringen aan je ouders zijn belangrijk.
Je zus hoeft niet je beste vriendin te zijn maar jullie verhouding leidt alleen tot verwijdering.

Annet

Annet

20-01-2013 om 20:01

Je klinkt als een vriendinnetje van dochter in groep 8

Dochter begon met lenzen. Vriendin begon te klagen want mijn dochter zou haar overal in nadoen. Zij begon met lenzen en nu ging mijn dochter ook lenzen nemen.......

gezeur dus.

Kaaskopje

Kaaskopje

21-01-2013 om 00:37

Peter o.t.

Is dat zo dat veel kinderen lenzen hebben? Ik weet niet beter of oogartsen stellen het liever uit tot minimaal boven de 12.
Ik had ze al op 5-jarige leeftijd. Voor die tijd, 1966, was dat wel bijzonder.

Snuggle's

Snuggle's

21-01-2013 om 01:02

Trots

Je kunt er ook trots op zijn. Jij had zo'n geweldig idee dat je zus het nu ook doet, leuk toch.

Maar hier zit inderdaad een hoop achter natuurlijk. Is de relatie met je moeder wel goed? Voel je je door haar wel geliefd en gewaardeerd?

Kaaskopje

Kaaskopje

21-01-2013 om 01:24

Nonnie

Dat jullie relatie niet zo goed is, zorgt er natuurlijk al voor dat je sneller dan normaal je stekels overeind zet als het om je zus gaat. Maar ik denk dat jij haar in dit geval vooral toestemming had willen geven voor het gebruiken van jouw idee en dat heeft ze niet gedaan. Het zou attenter van haar geweest zijn als ze had gezegd dat ze je boek zó leuk vond dat ze je moeder ook graag een zelfde fotoboek wilde geven. Hoewel ik het gevoel heb dat je op die vraag graag 'nee' had willen zeggen, denk ik dat je nu zo verstandig moet zijn om dit verder niet op te blazen. Het is gebeurd, je moeder is er blij mee en wéét dat jij er het eerst mee kwam.

Fiorucci

Fiorucci

21-01-2013 om 09:05

Jeetje

Toestemming vragen vind ik weer een ander uiterste hoor....

Nonnie

Nonnie

21-01-2013 om 09:11

Snuggles, kaaskopje

De relatie met mijn moeder is door de problemen met mijn zus idd erg bekoeld. Mijn moeder vindt namelijk dat ik het eindelijk maar weer goed moet maken terwijl ik dat niet kan. Mijn zus is veel ouder dan ik en heeft altijd heel negatief over mij en alles wat ik deed en iedereen wie bij mij hoorde gedaan. Ook over mijn kinderen deed ze altijd erg negatief, vijf jaar geleden heeft ze zo de verjaardag van mijn dochter verpest die toen 5 werd dat dat voor mij de druppel was om het contact te verbreken. Inmiddels zien we elkaar wel weer op Facebook en ook daar is vorig jaar weer irritatie ontstaan omdat mijn dochter een "dieren reddings actie" waarvan het geld volgens mij zus niet bij de goede organisatie terecht zou komen. Zij heeft mijn toen 9 jarige dochter daar heel fel op aangesproken, het kind was helemaal overstuur en had al een traumatische ervaring met haar tante door die verjaardag, ze is nu bang voor mijn zus (en terecht vind ik). Verder heeft mijn zus zich toen zeer vervelend uitgelaten over mijn dochter en haar uitgemaakt voor een verschrikkelijk irritant en betweterig kind die geen respect had voor volwassenen.
Nou ja, dit zit er dus achter en ik kan niet meer met haar omgaan omdat ik dit soort dingen niet achter me kan laten en zij nooit haar excuus heeft aangeboden.
Mijn moeder en de rest van mijn familie vind dat ik me aanstel en dat mijn dochter zich aanstelt. Mijn zus zegt zelfs: kinderen vergeten snel. Ze denkt dat ik mijn dochter stimuleer door negatief over mijn zus te praten. Dat dat niet zo is, gelooft niemand.
Ik voel mij idd niet gewaardeerd door mijn moeder. Ze heeft altijd kritiek op mij en mijn gezin. Ik kan nooit iets goed doen terwijl ik het keer op keer probeer, zo ook met dat fotoboek. Laatst heb ik geprobeerd mijn moeder te verrassen met een uitvergroting van een foto van onze kinderen, op canvas. Inmiddels staat de foto bij ons thuis op de kast omdat er iets niet goed aan was..
In tegenstelling tot mijn zus, die overal haar mond over open scheurt als haar iets niet zint, hou ik me stil over dit soort dingen omdat mijn moeder al oud is. Maar het
kwetst me diep. Zo diep dat ik nadat ik op bezoek ben geweest, dagen moet bijkomen om me weer een beetje vrolijk te voelen. Dit had ik ook altijd als ik mijn andere familie zag. Mijn hele leven is er nog nooit sorry tegen mij gezegd, er is altijd kritiek op mij geweest en ik ben altijd afgewezen of uitgelachen door meerdere
familieleden. Ik ben heel lang onzeker geweest door deze negatieve houding, heb me heel lang minderwaardig gevoeld aan anderen. Mijn moeder had ook een zus die altijd negatief over mij deed en mij overal de schuld van gaf, me uitlachte toen ik als puber een wat exentrieke kledingstijl had en mezelf zocht en mijn moeder heeft daar nooit wat over gezegd tegen haar zus. En ik kies nu voor mijn dochter want ik wil niet dat zij zo'n tante heeft. Nu ik dit zo opschrijf is het net alsof een patroon zich herhaalt, heel raar is dat. Zit me af te vragen hoe zoiets toch komt? Allerlei frustraties binnen de familie? Ik weet alleen dat ik daar niks mee te maken wil hebben en weet ook dat wanneer mijn moeder is overleden dat ik de rest van mijn familie nooit weer zal zien. Niet dat ik dat nou zo nodig wil want met de anderen heb ik geen ruzie, maar omdat ik denk dat ze nooit meer contact met me op zullen nemen als het niet van mij uit gaat want dat doen ze nu ook niet..
Kortom, er zit heeeel wat achter!

Nonnie

Nonnie

21-01-2013 om 09:13

Toestemming kaaskopje

Nog even,
dat vind ik idd ook overdreven, ze hoeft niet mijn toestemming hebben om een fotoboek te maken.
Ik weet alleen wel dat ik dit zelf nooit zo had gedaan, zeker niet met ons verleden. Dan had ik geweten dat ik mijn zus daarmee zou kwetsen.
Maar misschien is dat precies de bedoeling? Ik vermoed het wel..

Ella2007

Ella2007

21-01-2013 om 09:47

Dochter

Als iemand zo tegen mijn dochter tekeer zou gaan, met al haar beste bedoelingen om zielige diertjes te redden, dan zou ik daar echt wel flink boos over zijn en een goed gesprek aan wagen. Hoe haalt ze het in haar hoofd. Dat ze niets wil geven en de organisatie maar flauwekul vind, prima, maar in deze staat het familiebelang toch voorop denk ik dan. Dan hoef je niet een kind van 9 de pan uit te vegen en ik begrijp heel goed dat je je dochter daartegen in bescherming neemt. En als jezelf dit patroon aan den lijve hebt ondervonden begrijp ik heel goed dat je daar enorme voelsprieten voor hebt.
Je kan echter niet veranderen dat je dochter zo'n tante heeft, en misschien hoop je tegen beter weten in dat tante nog verandert. Ik zou zeggen laat die hoop maar varen, dat gebeurt toch niet, maar trek je eigen plan. Als je zus eenzelfde fotoalbum wil maken, laat ze lekker. Jij weet zelf dat je een leuk idee had. Ik vind het al heel wat dat je voor je moeder zoiets bedenkt, terwijl je het nog best pijnlijk vind dat je moeder het vroeger niet voor je opgenomen heeft naar je tante en nu naar je zus toe weer niet. Ook moeder mag daarin wel wat doen naar zus, het gaat tenslotte ook om haar kleinkind wat gekwetst wordt.
Overigens vind ik wel dat je ook tegen je moeder, ook al is ze oud, het mag zeggen als je iets niet leuk vindt. Het is aan haar om er dan wat mee te doen of niet. Maar je hoeft niet alles maar te slikken.
Mijn advies: stel je verwachtingen wat bij naar je moeder toe, dan wordt je ook niet elke keer teleurgesteld als je toch niets goed kan doen, en doe niet elke keer zoveel moeite. En laat je zus de hik krijgen. Sterkte !

herkenbaar

herkenbaar

21-01-2013 om 10:01

Wat naar

Veel dingen herken ik. Bijvoorbeeld het dagen moeten bijkomen, en dat waarschijnlijk niemand contact opneemt omdat ze dat nu ook niet doen, en de kritiek, en de zus die overal haar mond over open doet. Andere dingen zijn dan weer anders uiteraard.
Mijn zus zou als ze iets nadeed, dat doen om te laten zien dat zij dat beter kon, en mijn moeder zou dan op slag dat fotoboek van mij vergeten zijn, en tegen mij gaan vertellen hoe geweldig het wel niet was dat zus een fotoboek voor haar had gemaakt, en als ik dan zou zeggen 'euh, vorig jaar heb je een fotoboek van ons gehad' dan zou ze er of overheen praten of veinzen het niet meer te weten. Bij een normale familie, zo beeld ik me in, zou moeder zeggen 'je zus vond het zo'n leuk idee van je dat zij er ook eentje heeft gemaakt, wat fijn, nu heb ik jullie allemaal'.
Dus ik kan me wel voorstellen dat je vanwege de voorgeschiedenis ergens aan ergert.

Nonnie

Nonnie

21-01-2013 om 10:49

Ella en herkenbaar,

Dat vind ik ook Ella en het ging ook nog via mijn Facebook in het openbaar zodat iedereen het heeft kunnen lezen.. Als je dat dan nog even in een prive bericht of mail stuurt maar nee hoor, gewoon openbaar!
Daarbij, de manier waarop ze over mijn dochter praat is al kwetsend genoeg al zou ze dat prive doen..
Herkenbaar, dit is ook ongeveer hoe het hier gaat hoor. Mijn moeder veinst dan nog net niet dat ze mijn fotoboek vergeten is maar snijdt wel heel erg op over het boek wat mijn zus heeft gemaakt en vertelt er dan nog even fijntjes bij dat haar vriendinnen het ook zo'n mooi boek vonden. Terwijl ik over mijn boek nooit iets heb gehoord.
Ze was vorige week jarig en we waren er gisteren (ziek geweest). De dag daarvoor heb ik de hele middag in de stad lopen zoeken naar een leuk kado en dacht iets leuks gevonden te hebben. Wordt ook niet gewaardeerd, de reactie is, o, eigenlijk hou ik daar niet zo van..
Daar doe je je best dan voor. Ik had nog een appeltaart gebakken maar ze had liever gehad dat ik gebakjes van de bakker had meegenomen (we nemen altijd zelf wat mee omdat ze oud is en er dan zelf niet uit hoeft).
Ik was zo gefrustreerd toen we thuis kwamen, heb de hele verdere dag mijn eigen kinderen zitten af te snauwen uit boosheid op mijn moeder en zus.
Het is dat ze oud is, anders kwam ik er nooit meer.
En mijn zus knikker ik van mijn Facebook af, ik kan wel blijven proberen tegen beter weten in maar er veranderd toch nooit iets.
Het punt is alleen dat ik mijn broer dan ook nooit meer zie want die woont in het buitenland en komt maar eens per jaar bij mijn moeder, als mijn zus er ook is. Nee dat kan niet anders want mijn zus komt gewoon als hij er is want ze wil hem dan graag zien. En als ik dan wil komen daar heeft ze geen problemen mee, maar ik wel..

koentje

koentje

21-01-2013 om 11:14

Mijn tip, lieve nonnie

houd wijselijk je mond erover. Gezien je voorgeschiedenis met haar snap ik al te goed dat je alles ion een negatief daglicht ziet wat haar betreft.
Maar beschouw het ondertussen als een enorm compliment. Jij had een leuk idee en zij heeft het overgenomen. Je moeder boft daar maar mee. Maar je zus was te trots om gewoon tegen je te zeggen; 'Goh, wat een leuk idee, ik denk dat ik dat ook maar doe'
Want dat was goed genoeg geweest, toch?

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

21-01-2013 om 11:44

Lekker stelletje bij elkaar heb je daar

Je zus moet van je facebook, dat lijkt me duidelijk. En waarschijnlijk ook zo veel mogelijk uit je leven.

En je moeder..., tja ik vermoed dat zij je nooit gaat geven wat jij graag wil hebben haar. De opmerkingen over de taart en het cadeau laten wel duidelijk zien dat jouw goede bedoelingen niet op waarde ingeschat worden, hoe goed je je best ook doet. En verder vind ik het nogal ondankbaar. Wie is je moeder nu helemaal om te bepalen dat jij maar geld moet uitgeven bij de bakker voor haar inplaats van zelf een taart te bakken. Beheert zij jouw portemonnee? Wat ontzettend ondankbaar vind ik dat. Eigenlijk verdient dit een tankstationbloemmetje en een doosje speculaasjes voor volgend jaar... Al snap ik best dat je dat niet wilt doen, het blijft toch je moeder hè.

Ik denk dat de je zou moeten proberen om minder hard je best te doen. Al die energie die je hierin steekt levert je niks op, sterker nog dat gaat dus blijkbaar ten koste van je eigen kinderen. En: kun je zelf geen contact onderhouden met je broer? Skypen, mailen, facebooken, of wat dan ook? Daar heb je je moeder en zus toch niet voor nodig?

Het is echt heel erg naar dat ze zo met jou omgaan, maar ik denk toch echt dat je er beter van wordt als je meer voor jezelf kiest.

Nonnie

Nonnie

21-01-2013 om 13:42

Dat klopt koentje

Dat was genoeg geweest.
Het maakt me op zich helemaal niet uit als iemand mijn idee overneemt, maar er dan helemaal niks over zeggen vind ik niet bepaald normaal en aardig. Ach, ze doet het ook op Facebook hoor, dit soort dingen. Wel complimentjes geven aan onze schoonzus over haar creatieve maaksels en niet bij mij, terwijl ik dan later wel van mijn moeder hoor wat ik allemaal gemaakt heb, kortom, ze vindt het wel mooi. Ach,het zijn zoveel van die kleine speldenprikken hè, als je er wat van zegt dan heb je het verkeerd opgevat en dus ligt het allemaal aan jou.
Toch vind ik het moeilijk om het contact echt definitief te verbreken, blijf steeds hopen op gerechtigheid (tegen beter weten in).
Waarom is dat zo moeilijk want dit is niet goed voor mij en mijn gezin.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Linda

Linda

21-01-2013 om 15:39

Afstand nemen

Hoi Nonnie,

Ik heb een schoonzus die zo doet zij is getrouwd met mijn broer die zich nooit ergens mee bemoeit, en alleen maar klagen,klagen en klagen over alles en iedereen. Onaardige opmerkingen, altijd dingen in het negatieve trekken. Enfin, op een dag had ik blijkbaar iets gedaan, namelijk gevraagd of ze in plaats van zelf op vakantie te gaan, eerst eens het geld terugbetalen wat ze geleend hadden van mijn ouders, omdat die nu zelf nergens heen konden (geen geld) of in ieder geval een betalingsregeling treffen of er goede duidelijke afspraken over te maken.
Ik was helemáál niet van plan me ermee te bemoeien tot ik op een dag bij mijn ouders zat en mijn ouders er weer over begonnen en mijn 70 jarige vader begon te huilen omdat hij het zó erg vond, maar er zelf niet over durfde te beginnen.
Nou herrie in de tent dus, toen ik vroeg of ze even met mijn ouders wilden gaan praten, omdat dit zo niet verder kon.
Waar ik heen wil met dit verhaal? Na die dag hebben ze het contact met mij en mijn ouders verbroken en hoe erg ik dat in het begin ook vond, ik begon op een gegeven moment een enorme opluchting te voelen. Nooit meer steken onder water, negatief gesneer, geen stress als ze toevallig ook langskwamen als ik er was enz enz.
Ik heb natuurlijk nu geen broer meer om op terug te vallen maar nog wel een leuke andere schoonzus, van mijn mans kant en genoeg leuke vrienden en familie.
Natuurlijk had ik liever een leuke familieband gehad, maar het geeft me nu zoveel rust!
(broer en schoonzus nemen zo nu en dan nog contact op met mijn ouders, voor hen is dat wel fijn, want dat willen ze toch graag in stand houden, maar met mij niet meer)

Kaaskopje

Kaaskopje

21-01-2013 om 19:28

Peter, lenzen

Gelukkig bestaat de mogelijkheid, dus fijn dat je dochter er meer mee kan zien.
Nog niet zo lang geleden werd geoordeeld dat je zo'n 14 jaar moest zijn voor je aan lenzen mocht beginnen. Omdat ik niet meer in de jonge pubers zit had ik niet in de gaten dat het nu heel gewoon is dat ze op de basisschool al lenzen hebben.
(Ik snapte dat de ontwikkelingen gewoon doorgaan en dat het nu anders is dan een kleine 50 jaar geleden.)

Kaaskopje

Kaaskopje

21-01-2013 om 19:32

Toestemming vragen

Ik denk dat ik wel aan mijn zus zou vragen of ze het goed vind als ik ook zo'n boek zou maken. Ik vind dat gewoon aardig om te doen. Mijn zus kennende zou ze dat prima vinden, dus het is vooral een beleefdheidsvraag.

Nonnie

Nonnie

21-01-2013 om 20:25

Kaaskopje

Hoeft niet perse toestemming, maar er iets leuks over zeggen is idd wel aardig ja.
Ze heeft trouwens ook erg haar best gedaan om mijn boek te overtreffen..

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

sinaasappel

sinaasappel

22-01-2013 om 13:54

Stijl kleuterklas,

dat vind ik het hele gedoe rondom het fotoboek van je zus. Je kent je zus maar al te goed, je weet hoe moeilijk ze kan zijn, maar toch reageer je als een verongelijkt kind. Lijkt me ook heel vervelend voor je moeder. Je hebt je eigen leven. Probeer als volwassen mens met deze situatie om te gaan. En niet als een naar goedkeuring hunkerende dochter.

esmee

esmee

22-01-2013 om 16:01

Iedere keer het zelfde liedje….

als ik je verhaal zo lees. Pfff wat een verspilling van je energie zeg. Zus van facebook afgooien (eraf en direct blokkeren!). Kom nou zeg! Je laat je dochter toch niet via facebook afzeiken!! Wat denkt ze wel!! Eraf gooien en heel ver weg blijven van dat enge mens!! Laat ze haar eigen omgeving lekker vergallen zeg!

Wat moeder betreft: Zodra je moeder zulke nare dingen zegt, direct gevolgtrekkingen maken. Dus, geen canvas meer aan de muur, geen zelfgebakken taart meenemen….helemaal niets dus! Hoewel ze op leeftijd is, heeft ze nog geen groen licht om jou zo te behandelen, maar ik denk dat dat al zolang gebeurt als je oud bent, niet?

Hier een schoonmoeder die altijd wat te zeuren heeft op alles wat we aandragen etc…prima, dan niet! Gewoon niet meer doen. Zo zijn de zelfgemaakte kerststukjes, bloemschalen voor de pasen, moederdagcadeautjes, zelfgemaakte kaarten afgeschaft! Ik geef iets leuks omdat die persoon er vrolijk van wordt en als ik alleen maar ondankbaar gezeur krijg, dan niet! Dan nooit niet! Ik ben daar zeer makkelijk in geworden….dat leer je snel hoor

Bellefleur

Bellefleur

24-01-2013 om 11:54

Nonnie,

Jouw zus en moeder zullen niet veranderen. Een genoegdoening zul je niet krijgen. Rechtvaardiging zal er niet zijn. Het enige wat je kunt veranderen, is jouw houding tegenover die twee. Ga voor jezelf zorgen. En stop met hunkeren naar moeder- en zusterliefde. Die behoefte aan liefde zal blijven, en die zal je jezelf moeten geven. Geef aan je kinderen het goeie voorbeeld, en wordt gelukkig. En uiteindelijk is dat de beste genoegdoening.

mirreke

mirreke

24-01-2013 om 15:39

Nonnie, net draadje gelezen

en in het begin denk je inderdaad even, waar gáát het over, maar nadat je wat meer uitleg gaf begrijp ik het beter.
Ik herken je verhaal, niet vanuit mijn eigen ervaring, gelukkig, maar van het levenserhaal van mijn beste vriendin.
Het gaat eigenlijk helemaal niet om de details, een canvasfoto, een fotoboek, een lekkere taart, maar om de onderliggende situatie. WAT JE OOK DOET, het zal nooit goed genoeg zijn. Op de een of andere manier heb je de tweede of laatste positie, is je zus de ideale dochter en ben jij het kind met het vlekje. Je blijft je best doen voor aandacht van je moeder, voor welgemeende bewondering en blijdschap om iets wat JIJ hebt gedaan, maar dat komt nooit. En wanhopig blijft het kleine kind in jou toch zoeken naar bevestiging, van je moeder en blijkbaar ook van je zus.
Dit is vrijwel exact wat ik zie bij mijn vriendin. Ze is de studie gaan doen die ze deed, heeft de partner gezocht die ze vond, woont in het huis waarin ze nu woont, eigenlijk alleen maar om goedkeuring te krijgen van haar ouders. En dan komen ze, en dan wordt vaag om zich heen gekeken (ja mooi huis hoor, maar had je niet beter... enz. enz.), en vervolgens wordt dan weer gepraat over de andere kinderen.
En ook dan kun je denken, waar gaat het hier over, maar ik weet van mijn vriendin wat erachter zit, hoe het is gekomen. Inmiddels herkent ze het patroon, heeft ze geaccepteerd dat ze haar familie niet kan veranderen, en probeert ze zich tegen haar reflexen te verzetten, maar het blijft moeilijk.
Dat is het enige wat ik je zou willen aanraden: probeer het patroon goed te doorzien, zonder te blijven hangen in de details. Als je een situatie beter begrijpt, krijg je er ook grip op. Probeer te accepteren dat je je familie niet verandert, en dat het niet aan jou ligt! Hoe spectaculair je boek ook zou zijn geweest, hoe duur de gebakjes, het zou nooit goed zijn geweest. Ook bij je moeder is het blijkbaar een patroon geworden waar ze niet meer uitkomt. Ze doet het waarschijnlijk ook niet expres.
Ik vind het heel erg naar voor je, zie aan mijn eigen vriendin hoezeer dat ingrijpt, maar nogmaals, je familie verander je niet. Het zal niet gebeuren dat je zus op een dag wakker wordt en anders tegen je gaat doen, of dat je moeder haar excuses aanbiedt.
Probeer het je minder te laten raken, het is het niet waard. Niets is het waard dat jij tegen je eigen kinderen gaat schreeuwen uit frustratie om je moeder of je zus.
Ik ben er zelf niet zo in thuis, maar kun je niet een sessie volgen met familieopstellingen? Even googelen. Wie weet heb je er wat aan.
Zet m op!
Mirjam

Mooi verwoord bellefleur

Zoals Bellefleur het beschrijft lijkt het mij te zijn.

Dus geen energie meer in die twee steken. Kontakt laten verwateren zou goed kunnen, je mist er niets aan. Als je nog wel kontakt wilt dan er zelf nauwelijks energie in stoppen. Géén kado's meer. Die zijn toch fout. 'Ik heb niks mee hoor want ik sla daarmee vaak de plank mis' zeg je met een grijns. Is natuurlijk ook niet goed in hun ogen, maar het spaart jou een middag shoppen of bakken. (Kado's geef je maar aan je schoonmoeder ) En houd je bezoek kort en vriendelijk.
Je familie gebruikt jou als zondebok, maar daar moet je je echt niet voor laten gebruiken.

Je leven is echt te kort om je met die negativiteit te omringen terwijl er zoveel leuke en inspirerende mensen op de wereld zijn!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.