We zijn het niet eens qua opvoeding.... [slaan]
Het loopt niet zo lekker bij ons thuis. We hebben 3 dochters waarvan 2 heel pittig. Oudste is hoogbegaafd en misschien Adhd. Middelste dochter ook hoogbegaafd, een makkelijk kind. Jongste van 4 is de grootste uitdaging qua opvoeding. Waarschijnlijk Adhd misschien ook hoogbegaafd. We weten het nog niet. Jonste is heel impulsief en luistert naar niemand heeft problemen op school. Ik vermeld deze eigenschappen omdat ik het gevoel heb dat de extra uitdaging qua opvoeding hiermee te maken hebben. Het aansluiting vinden gaat de jongste en de oudste niet zo makkelijk af op school. Zelf ben ik een rustige vrouw heb zelf Add. Wat ik sinds kort weet en waar ik aan werk. Mijn Partner komt uit een land waar de opvoeding strenger is dan de Nederlandse opvoedingsstijl. Hij geeft ook een corrigerende tik als de kinderen niet luisteren. Nu het probleem: Ik wil niet dat hij de kinderen slaat! 1 niet goed voor de kids, 2 het lost niets op, het is uit machteloosheid. Hij geeft dus gewoon een tik waar iedereen bij staat, maakt niet uit wie. Ik heb hem al uitgelegd dat het niet van deze tijd is en dat de kinderen zo een hekel aan hem kunnen krijgen. Hij neemt klakkeloos de gewoontes van zijn ouders over. Wat ik voel is boosheid en teleurstelling, ook wel schaamte. Het is verder een goede vader alleen dit dus. Hoe los ik dit probleem op? Weggaan lost niets op want ze blijven dan ook nog naar hum vader gaan en nog steeds zullen ze af en toe een klap krijgen. De jongste krijgt om de 2 dagen wel een klap. Niet hard maar ze schrikt wel en is dan bang. De middelste ongeveer 1 keer per maand. De oudste al een jaar niet want is al wat ouder en luistert beter. De kinderen weten dat ik tegen slaan ben en vertellen dus aan iedereen die het horen wil dat pappa stout is en klappen geeft. Help want ik voel me radeloos. Hoe los ik dit probleem op?
Wijkregisseur
Wat een naar probleem. Het lijkt wel of je man daar een blinde vlek bij heeft. Is het een idee om dit met de wijkregisseur te bespreken? En dan een gesprek te regelen. Mogelijk dat de dreiging van een gesprek met de wijkregisseur al kan helpen.
En overigens nadenken hoe je man zijn repertoire zo kan wijzigen dat het automatisme om een tik te geven verandert in iets anders dat de boodschap overbrengt zonder geweld.
Drastisch
Met een wijkregisseur gaan spreken vind ik wel een hele drastische oplossing.
Ik denk toch dat het enige wat je kan doen is om samen met je man rond de tafel te gaan zitten en te bespreken wat een eventuele oplossing is.
Het slaan helpt blijkbaar niet want als hij haar elke twee dagen slaat voor vergelijkbare vergrijpen dan is er blijkbaar veel herhaling nodig. Het is niet alsof ze het zo afleert. Misschien staat je man wel open voor een gesprek over andere methodes. Aan de andere kant misschien zouden jouw methodes ook verbetering kunnen gebruiken. Sta dus ook open voor kritiek van zijn kant.
Ik zou overigens niet te dramatisch en verwijtend naar hem toe doen. Een tik geven is niet meteen rampzalig. Ik ben er van overtuigd dat je kinderen heel goed kan opvoeden zonder fysieke straf. Echter het uitdelen van een tik is ook niet perse verschrikkelijk of traumatiserend.
Verder zou ik de kinderen niet betrekken bij gesprekken over de opvoeding. Nu komt er toch een soort patstelling waarbij de kinderen partij trekken voor jou. Dat drijft je man steeds verder in een hoek.
Vergeet ook niet dat je man zelf zo is opgevoed en dat kritiek hierop in zekere zin ook kritiek op zijn ouders is. Je man heeft deze opvoedstijl misschien helemaal niet als vervelend beschouwd en ziet dus niet in waarom jij hier moeilijk over doet.
Zelf zou ik de nadruk van het slaan afhalen en meer proberen om in een gesprek met hem zover te komen dat jullie samen naar andere oplossingen en scenario's kijken.
Misschien kan je voorstellen om samen een opvoedcursus te volgen? Hierbij krijgen jullie beide misschien nieuwe inzichten.
Immers niet alleen het slaan is een probleem maar gaat de opvoeding van met name jullie jongste dus moeilijk. Een cursus kan julie beide misschien helpen beter met de situatie om te gaan. Bovendien trek je zo het gesprek ook weer open.
In elk geval zou ik proberen om samen op een lijn te komen en vanuit het perspectief van samenwerken in de opvoeding naar ideeen te zoeken. Ik zou de focus van wel of niet slaan afhalen want daarover zijn julie het gewoon niet eens op dit moment. Daarnaast hebben jullie hierover allebei een stelling betrokken waar je niet van af zal wijken. Beter is om dit onderwerp te laten rusten en samen op zoek te gaan naar manieren om de opvoeding van je jongste in betere banen te leiden.
Mmm
3 dochters, waarvan jullie vermoeden dat ze HB zijn of ze zijn het al met ADHD. Moeilijk. Ik denk dat jullie in de eerste plaats 1 lijn moeten trekken naar jullie dochters toe. Jij moet pal achter je man gaan staan en andersom ook. Heel duidelijk de grenzen bepalen naar jullie dochters toe wat wel en wat niet kan en jullie daar beiden aan vasthouden. Wij hebben zelf een zoon die vermoedelijk HB is, die ontzettend goed kan onderhandelen; probeert op alle mogelijke manieren zijn zin te krijgen. We blijven rustig (ik weet het; is soms ontzettend moeilijk), maar blijven herhalen wat hij moet doen of niet mag doen.
Triple p
In onze stad hebben ze de mogelijkheid om een triple p cursus te volgen. Daar zijn geen kosten aan verbonden en het mooie is dat je alles thuis kan bekijken (aan dvd etc) en met je vragen terecht kan bij het pedagogium. Ik denk dat het wat uit kan maken als de situaties van zo'n dvd herkenbaar zijn (en dat zijn ze) zonder dat er discussie tussen jullie hoeft te komen. En triple p is ook een methode is die elke cultuur in z'n waarde laat volgens mij en ook toepasbaar met je eigen draai. Ik heb daar zeker handige dingen uit gehaald. Niet alles overgenomen maar dat hoeft ook niet. Het is redelijk flexibel. Van wat ik weet dan.
Bedankt
De wijkregisseur vind ik iets te drastisch...
De tips van Serwe en Elsie ga ik mee aan de slag. Judith-t die cursus lijkt me ook wel wat. Ik ga zeker kijken wat ze hier hebben aan opvoedcursussen.
Fijn hier heb ik echt wat aan. Om te beginnen heb ik de tip van Elsie toegepast. Geprobeerd om om samen op een lijn te komen we willen tenslotte hetzelfde de kinderen opvoeden. De kinderen hadden al snel door dat we meer op een lijn zaten. Verder heb wat meer mijn best gedaan om consequent te zijn naar jongste toe. Met als gevolg dat mijn man ook op de gang naast dochter zit zoals bij Super Nanny 
. Als je mijn dochter op de gang zet rent ze gewoon weer weg om het volgende kattenkwaad uit te halen. Dus je moet wel het geduld hebben om bij haar te blijven op de gang. Ik heb ook vooral de nadruk op het slaan weggelaten. Meer gepraat over hoe probleem op te lossen zodat met name jongste beter gaat luisteren. Het is een begin maar ik heb wel het gevoel dat we zo de goede kant op gaan. Dankje
