Wie heeft nog meer zoiets meegemaakt en wat hebben jullie gedaan?
Sommigen zullen mij wel herkennen maar ik wil niet als zielig te boek staan.
Relatie verbroken, ex boos en teleurgesteld. Het is nu twee maanden uit, zijn familie en vrienden moeten me niet meer want hij heeft ze met zijn verhalen zo gemanipuleerd dat ze mij alleen nog maar als een rare bitch kunnen zien. Dat was even pijnlijk maar ach, wat heb ik ook met die lui te maken.
Vandaag heeft hij echter een goede vriend van me gebeld en een hele hoop onzin opgehangen, zwaar verdraaide waarheden aangedikt met een paar leugens. Die vriend geloofde hem gelukkig niet maar ik zit me nu druk te maken over wie hij allemaal nog meer zou kunnen benaderen en of een van die mensen niet gaat denken: waar rook is, is vuur. Hij zit te stoken en hoopt natuurlijk dat mijn vrienden me laten vallen want zo wraakzuchtig is hij wel.
Zomaareven
Ik ben daar ook heel bang voor geweest, maar bij mij is het omgekeerde gebeurd. Niet dat ik gestookt heb maar wel dat mensen zelf verhalen ten nadele van ex verzinnen. Als ze het etgen mij zeggen ontken ik het, maar ik weet niet wat er allemaal rond gaat.
Nu krijg je een schifting in je vrienden, je echte goeie trouwe vrienden zullen het altijd bij jou verifieren of het echt waar is. Je niet helemaal echte vrienden zullen hem klakkeloos geloven. Missschien tijd om ook nieuwe vriendschappen aan te gaan.
Dikke knuffel Tigerfeet
Net gelezen...
If you're talking behind my back, you're in a good position to kiss my ass.
Zou ie wel willen, liat. 
Hij hield nogal van anale seks, hahahahaha.
Niks doen
Het went. Ex en ik zijn al 12 jaar uit elkaar en in het begin maakte ik me ook vreselijk druk over zijn verhalen. Dan wilde ik me verdedigen. Hij pakte me natuurlijk op het zwakste punt, het kind (toen anderhalf jaar). Hij mocht haar niet zien, kreeg haar niet mee, ik bepaalde alles, was een heks, had al zijn geld ingepikt. Terwijl het tegenovergestelde het geval was, hij kwam niet opdagen om het kind te halen, betaalde geen kinderalimentatie (nog steeds niet trouwens), reageerde niet op mailtjes met vraag om overleg over schoolkeuze enz. Alleen dat van die heks klopte wel 
En dan kwam ik weer iemand van onze oude vrienden tegen met een van afkeuring dichtgeknepen mondje en dan wist ik weer hoe laat het was.
Je leert je vrienden kennen en gelukkig heb ik een paar heel goede. De rest valt af. Maar als ze je ex op zijn blauwe ogen geloven, wat heb je dan aan dat soort vrienden?
Het went, het slijt en je ex krijgt op een dag ook weer een eigen leven. Als je kinderen met hem hebt (ik herken je even niet, sorry) dan krijgt 'zijn nieuwe' nog een paar heel lelijke verhalen te horen, want het is niet zijn schuld van die scheiding en jij hebt ook nog eens zijn kinderen afgepakt, vuil kreng. Zij gaat dan tegen jou nog even zeggen wat ze ervan vindt. Meteen korte metten mee maken en in haar gezicht zeggen dat je met haar geen zak te maken hebt. Laat haar er maar zelf achterkomen welke hoofdprijs ze heeft gekregen. Dan krijg je meteen een opmerking terug dat zij wel snapt waarom jullie uit elkaar zijn (kreeg ik een week nadat we uit elkaar waren gegaan al te horen van snol nr 1 van 22 jaar, haha); dan wens je haar veel plezier met haar nieuwe trofee. En dat was dat. Adem in, adem uit. Eerlijk duurt het langst.
Stoepkrijt
Blij dat je me niet herkent, dat was ook niet de bedoeling Goddank heb ik geen kinderen met hem. Wat je schetst over nieuwe vlammen herken ik, zijn vorige vriendin schilderde hij af als een kille bitch maar gaandeweg werd me duidelijk waar die kilheid vandaan kwam, nu vind ik haar juist sympathiek (ken haar verder niet, alleen uit de verhalen). Ik weet nu al dat ik als slechterik afgeschilderd zal worden bij zijn volgende vriendin. Ik hoop dat het snel zo ver is want dan laat hij me hopelijk met rust.
Nog een vraag aan stoepkrijt.
Hoe kan het dat ik er zo overdreven overstuur van ben? Had jij dat in het begin ook? En hoe lang duurde die fase? Je komt op mij redelijk laconiek over, al zul je best nog wel stevige ergermomenten hebben. Denk dat het er ook mee te maken heeft dat door dit gedoe een beginnende vriendschap is geknakt met een vrouw die ik via hem heb leren kennen. Het leek alsof hij vanaf haar werk had gebeld, bleek achteraf een misverstand. We zouden altijd nog een keer samen iets afspreken maar door kort contact met haar over dit gedoe hebben denk ik dat het er van haar kant nooit meer van komt, ze was erg afstandelijk. Ook is het kwetsend dat hij me een trap na geeft, tja, weet jij alles van, niets nieuws, maar ik heb de behoefte om het anoniem van me af te schrijven.
Zomaareven
In het begin raakte ik er wel overstuur van, ik wilde echt heel graag dat mensen ook naar mijn kant van het verhaal luisterden. Maar gaandeweg leerde ik dat ik alleen aan mezelf en mijn kind verantwoording verschuldigd was. Ik kan mezelf in de spiegel recht aankijken en weten dat ik mijn kind nooit bij haar vader heb weggehouden. En dat moet genoeg zijn. Je kunt een ander niet veranderen en hoe beter hij doorheeft dat hij je kwetst, hoe harder hij dit soort verhalen zal verzinnen om je dwars te zitten. Mijn 'overstuurfase' duurde ongeveer zo lang als de hele echtscheiding duurde en dat was een dik jaar. Toen ik eenmaal de inschrijving van de echtscheiding in de registers van de burgerlijke stand binnen had, heb ik er voor mezelf een dikke streep onder gezet. Ik heb inmiddels ook geen vrienden meer die toen onze gezamenlijke vrienden waren. Wel nog vriendinnen die ik al voor mijn huwelijk kende en een paar van daarna van de sportclub. Heel jammer voor je van die beginnende vriendschap, helaas, het is niet anders.
Ik heb inderdaad nog stevige ergermomenten want als het even kan zal hij het niet laten om nog weer iets raars te doen. En daarbij denkt hij nooit aan hoe dat voor zijn puberdochter moet zijn. Die begint inmiddels ook stevig van hem te balen en trekt steeds meer haar eigen plan. Af en toe maakt hij het echt te bont en kwetst hij haar enorm en dan krijgt hij met mij te maken. Dan mep ik hem (figuurlijk) terug in zijn hok, want je kunt met mij nog aardig sollen, maar aan mijn kind komen loopt nooit goed af.
Jemig joh, wat we allemaal al hebben meegemaakt met die man, als je er een boek over zou schrijven zou niemand het geloven. Ik denk serieus dat hij iets van borderline heeft, alle symptomen kloppen, maar hij zal zich nooit laten onderzoeken want de hele wereld is gek, behalve hij. Je bent in zijn ogen of helemaal geweldig of een waardeloos vod en op een waardeloos vod moet hij zo hard mogelijk trappen. Misschien heeft jouw ex ook wel zoiets. Heel kwetsend, kun je maar beter zo ver mogelijk uit de buurt blijven.
Gooi het er lekker anoniem uit, dat lucht op!
Stoepkrijt
Je hebt gelijk, ik moet niet reageren op zijn laster, heb dat dus toch gedaan via die vermeende kandidaat-vriendin. Kan me nu ook wel weer voorstellen dat ze geen zin heeft in gedoe en zich terugtrekt. Voelt zich natuurlijk tussen twee vuren staan. En dan kan ik wel vinden dat ik een waardevoller persoon ben dan mijn ex, daar heeft zij natuurlijk geen boodschap aan, zij is niet zijn partner, die zijn duistere kanten kent, maar gewoon een oppervlakkige vriendin. Haar invalshoek is dat je ontzettend met hem kunt lachen en dat ze een leuk logeeradresje heeft als ze naar de stad gaat waar hij woont. Dat heb ik haar niet te bieden, onze vriendschap zou er meer eentje zijn van vertrouwelijke gesprekken maar daar heeft ze kennelijk geen behoefte aan. Ik kan er nu mee leven. Onbedoeld heeft ze me ook een les geleerd: ik was een beetje gekwetst over haar indirecte afwijzing maar zie het nu bijna als een voordeel, als ik met haar geen contact meer heb, is het laatste draadje dat ex en mij verbond verbroken. Wat kan mij het ook schelen wat zij van hem of mij vindt. Mijn echte vrienden, die niets met hem te maken hebben, laten mij heus niet vallen.
Zie je wel!
Kijk eens aan, je hebt de eerste belangrijke stap gezet! Knip die draadjes door en probeer erboven te staan. Je echte vrienden laten je niet vallen en gelukkig heb je geen kinderen met die man. Over een tijdje is de lol er voor hem af als jij niet reageert en dan richt hij zijn aandacht op iemand anders.
Het blijft oneerlijk voelen, maar het slijt wel. Gewoon stap voor stap in de goede richting blijven gaan.
