Relaties Relaties

Relaties

even ano

even ano

10-08-2010 om 10:03

Wie weet raad? ben ongelukkig en boos

Normaal post ik onder een herkenbare naam maar nu even niet. Weet niet meer wat ik moet doen en wil het hier even kwijt. Man is altijd al een zeer egocentrisch persoon geweest en doet altijd waar hij zin in heeft ook al moet ik de hele agenda ervoor omzetten. Normaal geen probleem, soms wat lastiger, maar ach als het lukt... Nu word ik binnenkort 40 en we hadden besloten dit te vieren met een etentje met de mensen die me na staan. Dit zou op een zaterdagavond plaatsvinden. Man vond het een goed idee. Enkele weken later op een ochtend stelt hij de vraag wat nu precies de bedoeling was met mijn verjaardag. Ik verbaasd en uitgelegd wat we samen onlangs besloten hadden. Toen kwam de aap uit de mouw: hij had al 2 maal een bedrijfsuitje (hij heeft een eigen zaak) moeten verzetten en de betreffende zaterdag was de dag dat de meeste werknemers wel konden, dus die dag was gekozen voor het uitje. Daarbij was hij (wederom) vergeten om in de prive-agenda te kijken. Ik was daar natuurlijk boos over want verzetten is geen optie. De avond daarvoor zijn mijn ouders nog niet terug van vakantie en de zondagavond vind ik geen avond om een verjaardags-etentje te plannen. De kinderen worden toch de volgende morgen weer om 08.30 uur op school verwacht. Man geeft nu aan dat ik het uit principe niet wil verzetten en hem dwars willen zitten terwijl ik juist altijd van alles probeer om alles in goede banen te krijgen qua afspraken. Ik ben hier heel verdrietig en boos over dat IK de zwarte piet krijg toegespeeld. Dat heb ik toch niet verdiend? Maar wat moet ik nu doen: niet vieren, wel vieren, verschuiven (hoewel dat laatste mij zeer tegenstaat want dan krijgt hij inderdaad zijn zin).
Aangezien dit nu al jaren zo gaat is dit de beroemde druppel. Ik ben zo ongelukkig op het ogenblik. Praten heeft geen zin want man verwijt mij dat ik kortzichtig hierin ben en zal zeker niet meewerken aan een oplossing. Wat zouden jullie doen?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Marina

Marina

10-08-2010 om 10:23

In dit geval

Hoi,

Ik weet de voorgeschiedenis niet, maar als ik zo naar het probleem kijk zou ik zeggen, ach kan gebeuren, man heeft niet goed opgelet en uitje met heel veel werknemers is al gepland. Dus ik zou mijn etentje naar een andere zaterdag verplaatsen. Maarrrr... het is voor jou wél een issue omdat dit blijkbaar niet de eerste keer is. Daar zou ik het wel met hem over hebben, hij is blijkbaar heel laks als het om júllie afspraken betreft. Doordat hij jullie afspraken niet goed onthoudt komt dat heel onverschillig over, alsof jij er niet toe doet, ergens op de laatste plaats komt te staan. Dát zou ik hem proberen duidelijk te maken.
Mijn man was er ook zo-eentje. Deze zin: " Enkele weken later op een ochtend stelt hij de vraag wat nu precies de bedoeling was met mijn verjaardag." is bij ons ook zo vaak voorgevallen, of het ging om een andere aktiviteit, het leek wel of hij gewoon niet kon opslaan wat we hadden besproken op die dag. Gelukkig is mijn man in therapie gegaan en de therapeut (wat een buitenstaander verteld komt altijd beter aan lijkt wel) gaf aan dat mijn man niet aktief luisterde. Als je altijd met een half oor luistert, dan krijg je dit soort situaties, waar ik op een gegeven moment bijna van ontplofte. Nu heeft hij geleerd om bijv. de tv of computer uit te zetten als we dingen bespreken (hij kan echt niet 2 dingen tegelijk) en ik moet iedere keer vragen om bevestiging, dus wat hebben we nu afgesproken (en man moet dat dan herhalen, is echt niet kinderachtig bedoeld, en zo gaat het ook niet) en dit gaat goed. Als jouw man wel goed luistert maar gewoon maling heeft aan wat er is afgesproken dan krijg ik echt het gevoel dat jij voor hem op de laatste plaats staat, dat hij denkt dat jij je ten alle tijden wel zult aanpassen en hij dus eigenlijk weinig respect voor je heeft. Misschien moet je dan in het vervolg maar niet die agenda iedere keer aanpassen voor hem, maar gewoon je plan trekken zonder hem, hopelijk leert hij daarvan?

In ieder geval heel veel sterkte,

Marina

mamaluc

mamaluc

10-08-2010 om 11:06

Niet verteld?

Ik zie in de tekst staan: het zou op EEN zaterdagavond plaatsvinden.
Had je verteld aan je man wèlke zaterdag?? Anders kon hij het natuurlijk ook niet weten....

Gr, Mamaluc

Zijn probleem

Jij bent gewend de brokstukken van zijn slordige en/of egocentrische gedrag op te ruimen. Daarmee hou je zijn en jouw houding in stand. Stop daarmee, met onmiddelijke ingang. Stop ook met zo enorm in de emotie te schieten, al begrijp ik dat best. Je maakt jezelf daarmee zwakker en onderschikt aan hem.
Dus...
Inslikken al die woede en dat verdriet. Kijk naar het probleem alsof het een organisatorisch akkefietje is, dat door iemand (hij dus!) opgelost moet worden. Het verjaarsdagsetentje was eerder gepland. Dat hij dat vergeet is zijn probleem, dat hij wederom de gezinsagenda niet checkt is ook zijn probleem, dat hij doordoor een dubbele afspraak heeft is al helemaal zijn probleem en dat het personeelsuitje mogelijk daardoor voor de 3e keer verzet moet worden is wiens werk, dus verantwoordelijkheid?? De zijne dus!!
Speel het voor de verandering eens hard, dat wil zeggen rustig, beheerst maar onverzettelijk. Hij zal niet weten wat hem overkomt. Het etentje wordt NIET verzet. En het is aan hem of hij daarbij aanwezig wil zijn of niet.
Genoeg is genoeg, jij komt NU voor jezelf op!
Onyx

Anita

Anita

10-08-2010 om 11:13

Dit klinkt zeer egoistisch

Dag Even ano,
Ik krijg het gevoel dat jouw man vooral voor zichzelf leeft. Wat ben jij voor hem, weet hij dat? Het klinkt of je een lastige vlieg bent die hij van zich af slaat. Een succesvolle zakenman is misschien zover gekomen doordat hij alleen aan zichzelf denkt, maar daar heb jij niets aan. Daar wil je zelfs geen last van hebben.

Je zegt dat hij niet luistert. Toch zou ik hem op de bank zetten en hem zéér duidelijk maken dat jij zo niet behandelt wenst te worden. Er met je lichaamstaal en goed gekozen woorden voor zorgen dat jouw boodschap aan duidelijkheid niets te wensen over laat.

Het is niet makkelijk. Ik denk ook dat je bij jezelf te rade moet gaan wat jij werkelijk wilt. Of je hiermee door wilt gaan. Of je liever op jezelf gaat wonen. Of het zin heeft om je voor je huwelijk in te zetten. Of je daar zelfs nog wel zin in hebt! En die vragen kun je hem ook stellen. Maar zorg er vooral voor dat hij je serieus neemt. Ik vind het namelijk zeer kwalijk dat hij hier zo mee om gaat. En dat nog bij jou neerlegt ook!

even ano

even ano

10-08-2010 om 11:38

Zijn probleem inderdaad

Bedankt voor jullie reacties. In eerste instantie na het lezen van Marina's bericht dacht ik dat hij het inderdaad misschien niet gehoord had, maar een paar dagen na zijn mededeling dat hij op die dag ook een uitje WILDE plannen, vroeg ik hem wat hij nou gedaan had. Daarop werd hij kwaad en zei dat ik er een principe-kwestie van aan het maken was en dat hij het nu WEL ging plannen. Het was dus nog niet eens gepland. Mamaluc: hij was er wel degelijk van bewust om welke zaterdag het ging. Onyx en Anita, jullie hebben helemaal gelijk en zo voel ik het nu ook. Onyx, jouw reactie om niet meer in de emotionele stand te schieten is inderdaad waar. Maar dat komt voornamelijk omdat dit voor mijn een soort van laatste druppel is. Zit heftig te overwegen wat ik nu verder wil. Maar de kinderen zijn nu 12 en 14 en dat vind ik een enge leeftijd om uit elkaar te gaan. Mag geen reden zijn, maar is het momenteel wel bij me. Eerst wil ik op een rijtje hebben wat ik nu met mijn verjaardag doe. Een echt fijne verjaardag zal het zowiezo niet worden

Leer hiervan

"Een echt fijne verjaardag zal het zowiezo niet worden"
Tuurlijk wel joh. Kijk 'ns even naar wie er wel bij het etentje aanwezig zullen zijn. Allemaal gezellige lieve mensen, net als jij. Zijn macht over jou is jouw emotionele afhankelijkheid van hem. Maak niet de vergissing te denken liefde en emotionele afhankelijkheid synoniemen zijn.
Een huwelijk opdoeken vanwege dit etentje lijkt me niet wijs. Nu daarover een beslissing nemen is nog minder wijs. Leer hiervan en ga, eventueel met professionele hulp, werken aan meer (emotionele) onafhankelijkheid. Niet hij is verantwoordelijk voor jouw levensgeluk, dat ben jij (en niemand anders).
Door je woede en verdriet ben je geneigd op de vlucht te slaan. Niet doen. Kies voor vechten in plaats van vluchten. Voor jezelf, maar vooral voor je kinderen.
Onyx

Bellefleur

Bellefleur

10-08-2010 om 12:59

With or without you

natuurlijk ga je er een leuke verjaardag van maken!
Je gaat vrolijk door met organiseren. En je reserveert, ik zeg maar wat, voor 12 of 13 personen. En op de dag zelf weet je of hij mee gaat of niet. Zonder of met hem, ga je er een fijne verjaardag van maken. Je wordt namelijk maar een keer 40.

Maxime.M

Maxime.M

10-08-2010 om 13:18

Brr

Even Ano; dat je schrijft" Daarop werd hij kwaad en zei dat ik er een principe-kwestie van aan het maken was en dat hij het nu WEL ging plannen" geeft me rillingen...bah wat een nare reaktie van je man.
Ik zou inderdaad net als Onyx het etentje laten doorgaan, wat denkt ie wel niet zeg! Geef hem dat maar vast duidelijk door en dat hij maar moet bekijken waar hij liever naartoe gaat. Het zal een zware dobber worden, dat etentje, je had hem er liever bij gehad, maar je kan toch niet met je blijven laten sollen?

Sterkte,
Maxime

Even ano

Even ano

10-08-2010 om 13:38

En wie gaat dat betalen ?!

Jullie hebben me in ieder geval van overtuigd dat ik het feestje gewoon door moet laten gaan, maar dan de volgende vraag: wie gaat dat betalen? Moet ik gewoon zijn pasje pakken, mijn huishoud-pasje of mijn eigen zwaarverdiende centjes? Normaliter zou het denk ik via de huishoud-pot gaan, maar nu weet ik niet wat slim is.

Zoete lieve gerritje?

Ik zou, maar jij bent mij niet , erg koppig worden van dit gedoe. Ik zou dus alles zelluf gaan doen. De organisatie, de uitnodigingen en het betalen ook.
Ook nog een leuk ideetje: Maak feestelijke uitnodigingen en stuur er hem er ook eentje! En je kinderen dan ook meteen maar, anders is het wel erg duidelijk dat je 'm aan het uitdagen bent
Onyx

amk

amk

10-08-2010 om 14:05

Gewoon

waar het anders ook van betaald zou worden. Als dat zijn pasje is heb je als alternatief de huishoudpot.

Julia64

Julia64

10-08-2010 om 14:08

Hmmm

Ik zou het juist uit de huishoudpot betalen.
Het is niet helemaal te vergelijken, maar toch; ik heb regelmatig oppas nodig als ik bv. met een vriendin uit eten ga en mijn vriend op dat moment moet werken. Dat betalen we dan samen. Ik vind die situatie nl. niet (alleen) mijn probleem/verantwoordelijkheid. En zo zie ik jouw situatie ook wel.

Toch veel plezier!
grt
Julia

Roosje Katoen

Roosje Katoen

10-08-2010 om 14:50

Wie gaat dat betalen

Ik zou het betalen uit de pot waar alle verjaardagen uit betaald worden. En ook maar gelijk groots uitpakken met je vrienden en familie.

Apart trouwens dat je man vindt dat jij hem dwars wil zitten. Wie zit hier wie nou dwars? Ik vind het echt lullig voor je dat hij dat uitje notabene is gaan plannen nadat jullie het er over gehad hebben. Zijn prioriteiten liggen duidelijk niet waar ze zouden moeten liggen.

dc

dc

10-08-2010 om 14:54

Scene schoppen

"Wat zouden jullie doen?"

ik zou een scène schoppen die z'n weerga niet kent. Deuren knallen, schreeuwpartij, etc.

Maar goed, mijn man belt me meestal voor hij een afspraak voor werk vastlegd, zeker als dat buiten werkuren is.

Eerlijk gezegd zou ik woest op hem zijn dat hij geen rekening houdt met mijn verjaardag, en dat hij verwacht dat ik dat verzet, terwijl hij erna een afspraak heeft gemaakt. Zijn fout, hij zoekt het maar uit. Desnoods dan feestje zonder hem, maar dan hoeft hij ook niet te komen met een cadeau en regelt hij maar een hotel voor die nacht.

Dit gaat niet over een etentje

als ik je berichtjes lees,heb ik een vermoeden dat er heel veel scheef zit in jullie relatie.
als je al nadenkt over een scheiding door een *bijna mislukt*etentje,dan klopt er iets helemaal niet.
Ga voor jezelf eens na,wat speelt er allemaal,wat zit je dwars,hoe wil je hier verder mee,en wat kan je zelf doen om dingen te verandereen?

Nee, 't gaat niet om een verjaardag

want zo belangrijk is een verjaardag nou ook weer niet, zelfs niet als je 40 wprdt. (Dat is net zo belangrijk als 37 of 44

Er is heel wat anders aan de hand.

Verzet de verjaardag naar een andere zaterdag. Vier het met z'n allen.

Ga daarna aan de slag met wat er écht aan de hand is.

Poepoe, volgens mij moet het verboden worden, al die mannen met eigen bedrijven, wat geeft dat vaak relationeel gedonder zeg!
Zouden vrouwen met een eigen bedrijf dat beter doen? Of doen die het alleen 'voor het leuk' (naast het vaste inkomen van hun man)

Ondernemers (ot)

Ik vraag me ook af of de echtscheidingspercentage voor ondernemers hoger is. In mijn huwelijk zorgt het inderdaad ook voor een hoop spanning. Ondernemers werken meestal heel hard, maken onregelmatige uren en als je pech hebt (zoals ik) met een erg wisselend resultaat.

Marielle

Marielle

12-08-2010 om 07:55

40 is een mooie leeftijd om een nieuw leven te beginnen! Dump deze man en begin met de rest van je leven. Wie dat moet betalen weet ik niet. Als je nu nog niet financieel zelfstandig bent wordt het hoog tijd dat je ook daar aan begint.

Morgana Fata

Morgana Fata

12-08-2010 om 08:44

40 is inderdaad een mooi moment om een nieuw leven te beginnen. Laat dit het moment zijn waarop je opkomt voor je eigen belangen. Dus wel het feestje door laten gaan, zeggen dat het belangrijk voor je is, betalen vanuit de huishoudpot (natuurlijk!) en daarna eens kijken hoe je verder wil. Dit is blijkbaar het moment dat je het helemaal zat bent, de druppel, niet de oorzaak. Nu kan je dus ook het besluit dat je bepaalde dingen wil veranderen en daar samen proberen uit te komen. Met in je achterhoofd dat je er nu zelf anders instaat, duidelijk je grenzen aangeeft en hem zijn eigen rommel laat oplossen. Scheiden of doorgaan is een proces, niet een beslissing die je zou moeten nemen naar aanleiding van één doorslaand akkefietje.

even ano

even ano

12-08-2010 om 10:04

Intussen...

heb ik eergisteravond gezegd dat ik momenteel behoorlijk ongelukkig en verdrietig ben over zijn houding naar mij. Hem gezegd dat ik het gevoel heb dat ik ergens onderaan de lijst van prioriteiten sta en in mijn hoofd het idee stond om er helemaal mee te stoppen. Hier schrok hij van, dat was duidelijk te merken. Ook hij is geen man van praten en al helemaal niet excuses. Ik merkte wel dat dit niet zijn bedoeling is en hij probeerde gisteren echt zijn best te doen om me het gevoel te geven dat ik belangrijk ben. Hopelijk heeft dit zijn ogen geopend en gaat het weer een paar jaar de goede kant op. Ik ga wel mijn verjaardag vieren en hij heeft de keuze toendertijd gemaakt om een bedrijfsuitje te organiseren, dus hij ziet maar wat hij doet.

Marielle

Marielle

12-08-2010 om 10:44

Sterkte

Sterkte met de strijd om je verjaardagsfeest. Het lijkt me erg vermoeiend om met een man samen te leven die alles opvat als strijd. Waarom organiseert hij niet gewoon een ontzettend leuk etentje en feest voor jouw 40e verjaardag?

vlinder72

vlinder72

13-08-2010 om 12:15

Even ano

Hier ook een man die wel lief is maar zijn "heel belangrijke baan" altijd eerst zet. Al een paar jaar geleden ben ik opgehouden om mij daarover op te winden. En weet je, dat schept rust. Wij hebben een kalender in de keuken hangen. Alle afspraken staan daarop. Hij kan dus zien wanneer wij iets hebben. Ook boek ik nooit een weekend/vakantie zonder vooraf overleg. Maar ja, hij vergeet heel vaak dat wij al een afspraak hebben en dan moet hij toch weer ergens naar toe vliegen of een etentje hebben. Het zal wel. Het houdt mij niet meer tegen. Een verjaardag en hij is er niet. Dan ga ik gewoon zelf met de kinderen. Een weekendje weg en hij is niet op tijd thuis. Ik pak zelf de auto en en ik ga gewoon weg. Hij komt ons dan later wel achterna. Langere vakanties geef ik door aan zijn secretaresse. Die regelt dat dan in zijn agenda. Verder moet hij binnenkort een vrijdag thuis zijn want ik kan geen vrij krijgen. Ik heb het hem verteld. Ik heb het hem gemaild en het staat op de agenda. Nu is het zijn probleem. Kan hij toch geen vrij regelen die dag of als hij het vergeet dan regelt hij maar een alternatief. En weet je, dat schept echt rust. Misschien niet altijd zo gezellig maar door zijn keuzes ook zijn consequenties te laten zijn, lost hij het ook zelf op. En het is ook helemaal niet zo'n ramp om gescheiden naar een verjaardag te gaan. Meestal komt hij dan later alsnog. Hij heeft inmiddels een behoorlijke reputatie bij vrienden en kennissen. Maar iedereen geeft mij groot gelijk. Zo iets zou jij ook kunnen doen. Jij hebt je verjaardag gepland en die gaat door. Is hij erbij leuk en zo niet ook goed. Geen ruzie en hem ook niet gaan verdedigen bij familie en kennissen. Waarom hij er niet bij is? Hij had een feestje op zijn werk. Punt. Mag hij het zelf later gaan uitleggen. Echt het werkt. Probeer het maar eens want als ik je berichten zo lees dan denk ik dat dit niet de eerste keer is dat jij van alles moet gaan verzetten/regelen omdat meneer iets gewoon weer is vergeten.

Vlinder

Bravo! Een reactie naar mijn hart, 100% mee eens!
Onyx

rubens

rubens

16-08-2010 om 17:22

Is hier een oplossing voor?

Ik stel me de vraag of hiervoor wel écht een oplossing is,buiten uit elkaar gaan en ieder zijn eigen leven verderzetten?Ben geen voorstandig van scheiding,maar wat ik wil zeggen is dat velen gewoon berusten in de zaak en blijven aanmodderen ook al vinden ze dat die ene druppel er net ietjes teveel aan is...Ik zeg dit,omdat ik zelf in zo'n gelijkaardige situatie zit die me niet gelukkig maakt en ik weet niet hoe ik dit kan oplossen.Praten zou een oplossing moeten in de hand werken,maar heb me er stilaan bij neergelegd dat 'hij' niet luisterd en bij zijn eigen standpunt blijft.
Terwijl ik er reeds jaren van overtuigd was,dat hij het goed bedoelde,kom ik stilaan tot het besef,dat mijn partner ook erg egocentrisch is aangelegd.Hier gaat het vooral om zijn werk,dat bij hem op de eerste plaats komt.Vooral geld is de reden waarom hij steeds maar meer en meer wil.Ik denk zelfs dat hij ondertussen al is vergeten wat een huwelijk betekend.Alles voor de zaak en de centen en daarom spendeert hij de laatste tijd als een bezetene een hoop centen aan investeringen.Op zich geen probleem,want het is de bedoeling dat er meer winst uit wordt gehaald en daar is iedereen goed mee.Ik waardeer zijn inzet wel,maar zijn bekrompen wijze van denken en leven hélemaal niet dus.Ik kan er moeilijk genoegen in vinden dat hij de centen enkel gebruikt om te investeren in de zaak en nooit eens in andere dingen zoals een reisje of opknapbeurten aan de woning.Dat is dood kapitaal volgens hem en brengt niets extra's op.
Ik erger me er ook verschrikkelijk aan dat hij de touwtjes in handen neemt als het om grote uitgaven gaat.
Onlangs liet hij me zelfs verstaan dat hij degene was die reeds jaren hard had gewerkt en gaf mij het gevoel dat ik met mijn deeltijdse job nauwelijks wat inbreng heb.Ik kon wel ontploffen op dat moment,want hij vergeet één belangrijk feit...dat ik buiten mijn job,ook nog eens de kinderen heb grootgebracht en in men eentje het huishouden heb gerund.Volgens zijn uitleg blijkt dit niet te horen tot de categorie 'werken'.
Zie je...het is niet altijd makkelijk wanneer je partner
met paardekleppen rond loopt en denkt hij de enige is die het voor't zeggen heeft.Ik voel me momenteel ook machteloos,alhoewel ik voor mijn mening uitkom en hem zeg wat ik ervan denk.Hebben jullie er reeds over gepraat?Zeg hem gerust hoe jij je hierbij voelt.Maak je maar eens kwaad,meestal lucht dat nadien op en gaan ze op de ene of andere manier wel even alles laten bezinken.
Veel succes hiermee.

Misschien meer economisch denken

Misschien is er een oplossing op het gebied waarop hij denkt dat hij het sterkte staat: geld. voor zichzelf zal hij zijn houding verantwoorden met de gedachte dat al dat harde werken en geld verdienen voor zijn gezin is. Jij ziet dat anders. Misschien kun je een oplossing zoeken door duidelijker te maken wat het geld voor het gezin is en welk geld in feite wat jou betreft overbodig is.

Je zou eens aan het rekenen kunnen gaan: één huishoudpot, waarin jij jouw inkomen inbrengt en hij een even groot deel. De rest van zijn geld hoef je niet, dat mag hij zelf besteden. Het huishouden gaat uit de gezamenlijke pot. Zit daar genoeg in voor een auto, dan komt die er. Zo niet, dan niet, maar heb je wellicht soms he geluk dat je kunt profiteren van de auto van de zaak. Idem voor vakanties, huis verven etc. Als die huishoudpot te klein is voor hypotheek etc, dan zou je zelf eerst wat meer moeten verdienen tot je allebei een even groot aandeel kunt leveren en toch de vaste lasten kunt betalen.

De inbreng van zorg is nog altijd onbetaald en wordt niet omgezet in een rekenfactor, maar je kunt het wel doen. Je zou er een bedrag van tien of elf euro per uur voor kunnen tellen en hem op die manier kunnen laten bijdragen aan het huishouden, zodat de pot (zijn aandeel) iets groter wordt, maar dat duidelijk gecompenseerd is door zorgarbeid. Je zou ook de rekenfactor van kinderopvang kunnen nemen, dat is 6 euro per uur per kind. Bedenk en bereken zelf hoeveel uren je in rekening zou willen brengen.

Wat je doet is dat je ieders inbreng in de relatie gelijkwaardig maakt op het gebied van geld en zichtbaar maakt op het gebied van zorg. Hij weet dan dat al zijn inzet voor meer geld in feite niet voor zijn gezin is, omdat zijn gezin gelukkig is met de huishoudpot. Hij kan dan zelf afwegingen maken over wat belangrijk is, maar jij bent in elk geval van die onderhuidse ongelijkheid af.

Appels moet je met appels vergelijken en niet met peren. Financiële argumenten met financiële regelingen en niet met emotionele zaken. Ik zou zeggen: probeer het eens, al is het maar als gedachteoefening.

Tsjor

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.