Zeggen of niet?
Een tijd geleden heeft mijn man een getrouwde minnares gehad. Ik ben het toen aan de weet gekomen door hem op zijn sms-jes te betrappen, hij heeft het toen stop gezet en we zijn er uiteindelijk zelfs een beetje sterker uitgekomen. Maar de vraag waar ik nu toch nog mee zit is : zou ik het voorzichtig aan haar man laten weten, het is nu een tijd achter de rug, heeft hij het recht dit te weten, geef ik gewoon een kleine hint.... of laat ik hem in het ongewisse ? (ik ken hen niet persoonlijk, zij was een collega van mijn man) Hoe zien jullie dat ? mijn man lijkt wel spijt te hebben van wat er toen geweest is
@ u
Het kan mij gewoon geen bal schelen hoe het met de minnares gaat, ze was verantwoordelijk voor wat ze deed en ze mag die gevolgen dragen voor zover ze die heeft of mogelijk zal hebben, haar laat ik achter mij, zonder meer
En een standbeeld zal ze van mij toch niet moeten krijgen, de reacties van sommigen lijken alsof ik moet begaan zijn met haar welbevinden en daar bedank ik toch wel voor, ik hoef mij van haar kuren niets aan te trekken, ze mag in eigen vet gaarkoken...
Je weet het al?
Je vraagt hier wat je zal doen, vertellen of niet. Maar als mensen dan zeggen dat je het beter niet moet vertellen wordt je boos op hen. Waarom vraag je het dan?
Waarom zou je dat willen?
Van beide kanten bekeken zou ik je willen adviseren om dit niet te doen. Als het tussen jou en je man weer goed gaat, richt dan je energie (of boosheid) op hem en praat erover. Het zou zo maar kunnen werken als het opnieuw opentrekken van de wond die nu al een beetje aan 't helen is.
Hoe de ex-minnares van jouw man en haar echtgenoot dit oplossen, is hun zaak. Het lijkt mij niet reeel om een soort dankbaarheid te verwachten van haar man.
Je hoeft haar niet te begrijpen, je hoeft haar huwelijksproblemem niet op te lossen. En natuurlijk is het een pokkewijf omdat ze met haar fikken aan je kerel heeft gezeten en vv. En ik snap ook jouw behoefte om haar te willen zien als een soort golddigger met het IQ van een garnaal. Maar weet je, dat is totaal oninteressant, al was het Eucalypta in hoogst eigen persoon. De staat van haar huwelijk en het feit dat ze nog het gore lef heeft om haar man in het ongewisse te laten: who cares! Hij is niet jouw verantwoordelijkheid. Laat ze het lekker zelf uitzoeken.
Wat mij betreft is het hun probleem en ik zou me concentreren op jouw eigen huwelijk en op hoe je dat weer op de rit kunt krijgen. Wraakgevoelens en boosheid slijten vanzelf. En het zou zelfs nog als een boomerang naar je terug kunnen komen. Misschien moet je jezelf ook gewoon wat meer tijd geven om het te verwerken en om je boosheid achter je te kunnen laten. De belangrijkste tip die ik je wil geven is: praat met je man en blijf in contact. Zorg ervoor dat je door hem wordt gehoord, daar gaat het om.
Zo, ik heb gesproken 
Sterkte.
En die man van je
is ook een slappe drol dat hij niet gewoon tegen je ingaat en je vertelt dat het moet laten rusten en je moet concentreren op je relatie met hem. Hij heeft zijn misstap begaan, laat hem nu niet zich verleiden met jou mee te gaan om nog een slappe poging te doen anderen ook nog effe lekker ermee op te zadelen. Bah wat een gedoe.............bemoei je met je eige!
En nu reageer ik niet meer, want je krijgt al veel te veel aandacht zo.
Wat me trof
Wat me trof in een van je postings was dit:
"Ik heb al enkele keren gezegd dat ik er (nog) niets van ga zeggen, maar als ik het wel zou doen , zou mijn man er mij in steunen en ook met alle respect en schaamte naar de bedrogen man reageren, hij heeft nl ook spijt naar die persoon toe ..."
Even los van goed/fout... dit klinkt alsof je gewoon nog ontzettend boos bent. Alsof je haar wilt straffen en alsof je je man nog door het stof wilt laten kruipen.
Begrijp me niet verkeerd want ik herken deze gevoelens.
Maar ik denk echt dat het uiteindelijk tegen je zou kunnen werken.
Ik heb ook heel lang uit mijn man proberen te trekken dat die minnares een dom, aandachtsziek, rotwijf was. Wat je namelijk wilt horen is dat hij zich niet kan voorstellen hoe hij ooit op zo iemand.... etc etc en dat jij voor altijd de ware was en zult zijn.
En toen vertelde mijn man me iets dat mijn ogen opende: hij zou dat nooit zeggen/beamen. Hij nam het als het ware voor haar op, althans zo leek het. Maar in wezen (even psychologie van de koude grond) zou hij daarmee zelf impliciet toegeven dat hij een enorme sukkel was geweest om op een - zoals ik het hierboven las - inwisselbare figurant te vallen. Dat hij gewoon willekeurig z'n ding achterna heeft gelopen.
En omgekeerd (ik ben daarna verliefd geworden op een andere man) kan ik het ook niet uitstaan als mijn man lelijke dingen over die andere man zegt.
Dus, nogmaals een pleidooi om de minnares en haar man te laten voor wat ze zijn.
En ik zou het trouwens ook niet als dreigement gebruiken tegen je man.
Leterne
"de reacties van sommigen lijken alsof ik moet begaan zijn met haar welbevinden en daar bedank ik toch wel voor"
Dit soort zinnen heb je in meerdere postings staan maar waar haal je dat uit dan? Ik lees dat namelijk helemaal niet?
Verder ben je gewoon uit op wraak (en dat kan ik me voorstellen) maar erken dit ook gewoon.
Ik sluit me trouwens aan bij de posting van Vic en Koentje. Je man zet nu een beeld van die vrouw neer wat helemaal niet overeen hoeft te komen met het echte beeld van die vrouw. Beetje laf van je man want hij is tenslotte toch zelf met haar gegaan. En natuurlijk gaat je man nu voor je door het vuur. Wat moet hij anders. Zij wilde hem toch niet meer.
Concentreer je op je eigen nieuwe geluk en laat los verder.....
Precies
Je weet door het beeld wat je man schetst in elk geval waar hij de lat legt: niet zo hoog dus. Het is een akelig, achterbaks, dom wijf wat alleen maar op geld uit is.
Geeft tóch te denken dat hij daar dan z'n huwelijk voor in de waagschaal wilde stellen.
Tirza
@ vastberaden
jouw antwoorden hebben wel diepgang (sorry koentje) Maar eigenlijk ben ik niet meer ontzettend boos op haar en heb ik echt wel te doen met haar man. Het is wel degelijk zo dat mijn man een gevoel van schaamte ook naar hem toe heeft.(ik gebruik dat niet als een dreigement naar hem toe, we kunnen er gelukkig wel zuiver over praten)
Mijn man en ik hebben terug een hele fijne relatie, we zijn nu meer dan 20 jaar een koppel en hebben dus al ruim veel ervaringen mogen opdoen op meerdere vlakken, in ziekte en gezondheid..., we staan nu weer sterk, de kinderen zijn groter en genieten blijven we zeker doen
Misschien stelde ik mijn vraag in een zwak moment, want ik bedacht al wel vlug dat ik het toch niet zelf ga voorleggen aan bedrogene maar het wel zielig blijf vinden voor hem
Leterne
Dit is misschien ook niet het juiste moment. Als ik je postings zo lees is het allemaal nog vrij vers gezien je reacties. Je voelt je een winnares maar eigenlijk is het gewoon allemaal heel triest. Ik heb het idee dat dit je houvast is want ik kan me diep van binnen niet voorstellen dat je je een winnares voelt. Wees gewoon blij dat het jullie gelukt is om er bovenop te komen en steek daar je energie in ipv. een lange neus te voelen naar die andere vrouw. Ik geloof oprecht dat je het ook zielig voor die man vind maar wees nu eens eerlijk naar je zelf toe. Dat is niet de reden waarom je die man wilt inlichten. Je kent die man niet eens. Stel dat een collega komt met een verhaal dat ze haar buurvrouw vreemdgaat maar buurvrouw zegt er verder niks mee te doen. Ga je dan ook naar die buurman omdat je vind dat die man recht heeft op de waardheid?
En nogmaals, ik vind het fijn dat jullie je relatie weer op de rit hebben maar ik begrijp niet waarom je man die andere vrouw zo moet afkraken en tegenover jou in een slecht daglicht moet plaatsen. Hij is (was) geen haar beter door met haar in zee te gaan.
Niet doen
Ik vind het genant voor je man als je dit plan ten uitvoer gaat brengen. Laat hem nou met rust, hij heeft voor jou gekozen. Moet hij dan nog een keer door de knieen tegenover die andere man?
Dan, klote voor die andere man. Maar je haalt of zijn wereld overhoop. Of hij weet het al lang en bedankt hij je vriendelijk voor de info. En misschien in beide gevallen wel een handje hulp van jouw kant voor hun om er sterker uit te komen. Vast niet je bedoeling
Of zij ontkent gewoon alles. En de man steekt zijn kop in het zand of vergeeft haar (veel mensen doen dat hoor!).
Zijn er kinderen bij hun? Niet doen dan. Laat dat gezin met rust. Laat het voldoende voor je zijn te weten dat die vrouw stiekem als de dood is dat het ooit eens uitkomt.
Draak?
Nee,ik vind je man geen draak,hij is wel heel sneaky bezig,eerst gaat hij vreemd,en nu het uitkomt gaat hij zijn minnares zwart maken.
Daar moet ik toch wel om lachen hoor,hij weet donders goed dat hij net zo goed verantwoordelijk is voor deze misstap als zijn minnares.(hoeveel vreemdgangers zullen trouwens deze taktiek gebruiken?)
Maar als jullie het samen gewoon zielig vinden voor de *bedrogen* man,dan ga je het toch vertellen? Vraag dan alleen geen mening hier op het forum,want je wil geen toch andere mening horen dan de jouwe .
Laat ik de enige zijn dan haha
Ik werd op de hoogte gesteld door de man van mijn ex zijn nieuwe liefde. Bizar om daar een mail van te krijgen maar goed, ik was blij dat het me verteld werd.
tja, je moet je afvragen denk ik wat het je gaat brengen als je die man inlicht.
Wat heb je daar zelf eigenlijk aan, op korte en lange termijn ?
Een gevoel van opluchting, of zoete wraak, of beide. En is het dan daarna over, ben je dan van je wraak af ?
Het kan best zijn - om mij er maar even tegen aan te bemoeien- dat je je woede niet voldoende kan richten op je man en dus dan verder kijkt. Je hebt het nog lang niet geaccepteerd, dat kan je iig wel concluderen toch ? Er is nog geen berusting, het zit allemaal nog heel erg hoog. En wat als dat zo is, wat heb jij nodig om wel die berusting te krijgen ?
Terpi
Jij werd op de hoogte gesteld door de man van de vrouw met wie jouw man vreemdging. Was dat toen jullie relatie al over was of was het toen nog aan? Dat vind ik namelijk wel verschil uitmaken. Was de scheiding al ingezet, dan kan het je bevestigen in je keuze en helpt het om eventuele twijfel over je beslissing weg te nemen. Maar als de relatie zijn gangetje was gegaan alsof er nooit iets gebeurd is, dan is het nog maar de vraag of jouw een dienst was bewezen door te klikken. Jij zou er - gesteld dat je nog bij elkaar was - misschien blij mee zijn geweest maar er zijn zat mensen die het niet willen weten. Je kent die man niet dus je weet niet of je hem een dienst bewijst met de waarheid. Maar ik snap je wel, hoor. In het geval van vraagstelster gaat het echter om een verhouding die toch al verbroken is, en dan is het mosterd na de maaltijd. Misschien heeft die vrouw zich wel heilig voorgenomen nóóit meer vreemd te gaan. Wat voor nut heeft het dan op om achteraf alles nog eens boven water te halen? Jij leeft je wraakgevoelens uit, je voormalige rivale krijgt relatieproblemen of op zijn minst een dikke ruzie, maar die man, heeft die er iets aan? Misschien wel, misschien niet, dus dan kan je het maar beter laten rusten. Het is jouw verantwoordelijkheid niet, het is de hare.
Vertrouwen?
"Enja, ik heb mijn man gevraagd wat hij ervan vindt, wat hij erover denkt, hij heeft het zelf ook niet meer hoog op met haar, hem lijkt het beter dat ik het laat, maar volgens hem moet ik dat zelf beslissen, hij begrijpt het wel als ik het wel zou zeggen, hij zegt dat hij achter mij staat met wat ik doe, hij is blij dat ik hem alles vergeven heb, en beseft nu dat er heel wat meespeelt en op het spel staat als je hoofd zo op hol is door vreemd te gaan "
Ik zou over zo'n houding echt zwaar vallen. Zij vertrouwde hem, en dat vertrouwen gooit hij zo weg? Ik snap dat jij niets goeds wil voor die dame, maar als mijn partner zo weinig loyaal om zou gaan met iemand's vertrouwen, dan zou ik weinig vertrouwen hebben in zijn beloftes aan mij. Ik vind het echt een slappe houding van hem.
Voor dc
Dat vind ik heel treffend wat je hier zegt.
Ik herinner me dat mijn man en ik een gesprek hadden over "toen". Hij en zijn geliefde hadden het al gehad over samen verder en zij hield zo veel van hem dat ze zich ook zelfs verheugde om een rol te spelen naar onze kinderen toe, om ze liefdevol op te vangen, zeg maar.
Destijds vond ik dat heel pijnlijk om te horen maar toen ik mijn man vroeg of hij izch ooit gerealiseerd had dat hij misschien wel haar hart had gebroken door uiteindelijk toch bij z'n gezin te blijven, reageerde hij daar heel zakelijk op. Zo van: misschien wel maar dat vond ik niet belangrijk.
Ik heb het heel lang echt moeilijk gehad met zijn houding alsof hij overal wel mee weg zou komen. Zowel naar haar als naar mij. En dat heeft me wel teleurgesteld, moet ik eerlijk toegeven.
Ik vind het ook van weinig loyaliteit getuigen naar die andere vrouw dat hij haar nu zo negatief afschildert, dat vind ik eigenlijk niet eerlijk.
Mijn psychologie van de koude grond is dat het heel erg te maken heeft met de fase waarin je zit in het verwerkingsproces. Als ik naar mijn man kijk en hoe hij zich uitlaat over mijn verliefdheidsobject, met welke negatieve bewoordingen (ik sla hem in elkaar, dat soort kreten). Dat heeft deels te maken met hoe mijn man in elkaar zit (hij is nogal "offensief" van aard) maar voor een groot deel ook met zijn verwerking. Denk ik. Hoop ik.
Alleen nog even dit
Je zegt zelf dat jullie er sterker zijn uitgekomen.
Maar dat klopt niet: jij bent er zelf nog helemaal niet uit. Dan had je die minnares en haar man al lang uit je gedachten gezet.
En doe alsjebliefy iets met al deze reakties hier: ze wijzen vrijwel unaniem dezelfde kant uit.
Daarom
' Waarom zou ik in godsnaam naar dat mens moeten vol liefde en vergevingsgezindheid rondlopen, als je serieus bent weet je ook dat zoiets flauwe kul is, ze hebben destijds een heel achterbaks, geniepig spel gespeeld'
Omdat je het naar je man toe ook kunt.
Leterme: het zijn jouw zaken niet. Misschien is het helemaal niet waar wat ze tegen jouw man over haar relatie heeft gezegd. Misschien komt ze wel met zaken die jouw man over jou en jullie relatie heeft gezegd (gezegd zou hebben) en dan moet je daar weer mee aan de slag. Richt je op je eigen leven (en je relatie) en zorg dat je gelukkig wordt. Daarmee bewijs je iedereen een dienst (misschien ook wel man van minnares).
Eens met klaver
' Waarom zou ik in godsnaam naar dat mens moeten vol liefde en vergevingsgezindheid rondlopen, als je serieus bent weet je ook dat zoiets flauwe kul is, ze hebben destijds een heel achterbaks, geniepig spel gespeeld\'
Omdat je het naar je man toe ook kunt.
Leterme: het zijn jouw zaken niet. Misschien is het helemaal niet waar wat ze tegen jouw man over haar relatie heeft gezegd. Misschien komt ze wel met zaken die jouw man over jou en jullie relatie heeft gezegd (gezegd zou hebben) en dan moet je daar weer mee aan de slag. Richt je op je eigen leven (en je relatie) en zorg dat je gelukkig wordt. Daarmee bewijs je iedereen een dienst (misschien ook wel man van minnares).
Ik ben het hier helemaal mee eens, je speelt haar nu de zwarte piet toe, terwijl jou man die ook verdient. Zij en jouw man hebben dit samen gedaan. Je kunt niet op de een wel boos zijn en op de ander niet. Eigenlijk hoef je ook alleen maar op jouw man boos te zijn, niet eens op haar.
Het haar man vertellen kan ik me aan een kant wel voorstellen, tuurlijk zit je met boosheid en wraak. Maar het is boosheid die je zelf moet oplossen en niet op haar moet projecteren het is jouw boosheid.
Kom zelf met de situatie in reine en kom met jezelf in reine, want ergens ligt de verantwoording ook met jezelf. Jij bent geen slachtoffer, ookal voelt dat soms wel zo. Jij kunt er boven gaan staan en er mee dealen, het is nu eenmaal gebeurt, of je blijft in wraak en boosheid hangen de keuze is aan jou.
Muizemeis
En..
.. heb je de knuppel al in het hoenderhok gegooid?
