Zorg om beste(?) vriendin
Vriendin en ik waren 4 handen op een buik tot enkele weken geleden - toen leerde zij een getrouwde man kennen, dubbel zo oud als haar, en begon een relatie met hem. En sindsdien gaat het mis. Zij reageert niet eens meer op What's Appjes van mij terwijl wij vroeger eigentlijk continu aan t appen waren.
Ik ken d'r vriendje ook en meteen gingen alle alarmbellen af bij mij toen ik hem kennenleerde. Hij komt zeker aardig over op het eerste gezicht, maar al mijn instincten gingen op hol, ik heb door narigheid met ex een soort 6de zintuig ontwikkelt voor manipulatieve mannen. En hoe meer ik over hem te weten kwam, hoe sterker werd dit gevoel. Bijvoorbeeld verwacht hij van haar dat zij ook met zijn vrouw bevriend is terwijl hij met vriendin in het echtelijke bed van alles doet als vrouw aan t werk is...
Ik heb vriendin ook laten weten wat ik hiervan denk... Dat hij zich wel extreem respectloos gedraagt tegenover zijn vrouw en zij hierbij meehelpt. Dat dit fout gaat zodra zijn vrouw een keer eerder van werk komt en dan echt gesloopt is psychisch... Vriendin trekkt zich echter helemaal niks hiervan aan.
Wat moet ik in godsnaam doen om haar wakker te schudden?
Hard hoofd
Aks ze niet uit zichzelf, en nog steeds niet na jouw opmerkingen, in de gaten heeft dat ze fout bezig is, denk ik niet dat daar nog iets aan gaat veranderen tot ze zichzelf tegenkomt. Voor die tijd kun jij kiezen of je klaar wilt staan voor haar als het fout gaat, of dat je haar in haar sop laat gaarkoken. Als je blijft waarschuwen met opmerkingen die zij als verwijten en beschuldigingen zal opvatten, maakt zij die keuze waarschijnlijk zelf en zet ze jou op non-actief.
Het is een volwassen vrouw, ze weet waar ze aan begint. Aan jou om te bepalen hoe jouw relatie met je vriendin verder moet.
Inmiddels...
Heb ik wel iets van "bekijk het maar"
Vrijdag had zij beloofd om vandaag langs te komen voor koffie, app ik haar met vraag hoe laat zij hier komt en ben niet eens een antwoord waardig, en nee, zij is niet aan t werk.
En eerlijk gezeggt, als zij instaat is om zijn vrouw een vriendschap voor te spelen, dan weet ik ook niet van hoe betrouwbaar zij is. Jammer dan denk ik?
He getsie
Ik zou mijn conclusies trekken en voorlopig heel, héél ver uit haar buurt blijven, maar dat is mijn gevoel als ik je bericht zo lees.
Je hebt haar gezegd wat je ervan vind en daarmee moet het eigenlijk klaar zijn. Ik zou er geen energie in steken.
Beste vriendin
Ik ben gezegend met al twintig jaar de beste beste vriendin die je je wensen kan. En als zij zoiets zou doen zou ik ook zeker mijn mening zeggen, maar desalniettemin achter haar blijven staan. Probeer te begrijpen waarom ze dit doet. Het is je beste vriendin, dan zal ze toch geen door en door slecht mens zijn? Is ze zo blind van verliefdheid? Wat is er met haar?
Mijn beste vriendin heeft een buitenechtelijke relatie gehad en uiteindelijk haar (in mijn ogen) best goede huwelijk opgegeven voor haar nieuwe (ook getrouwde) liefde. In mijn ogen toen het stomste wat ze kon doen. Maar het heeft me niet doen twijfelen aan háár, het heeft me duidelijk gemaakt wat een heftige verliefdheid met iemand kan doen. En ondanks dat ze wist hoe ik er over dacht wist ze ook dat ik altijd achter haar zou staan en er voor haar zou zijn wat voor keuzes ze ook zou maken.
Dat je vriendin nu minder contact met je opneemt snap ik wel. Ten eerste is ze meer bezig met deze man, ten tweede heb jij zo te horen vooral kritiek en lijk je je maar weinig in haar te verdiepen.
Kom op, goede en slechte tijden, wie zonder zonde is...enzovoorts. Dat is voor mij vriendschap.
Een reactie als ik zou er geen energie meer insteken snap ik al helemaal niet. Je beste vriendin...
Right snuggle's
Is het echt je beste vriendin Nieuwevrijheid? Want dan vind ik dat je de handdoek wel erg snel in de ring gooit.
En verder heb ik er een hekel aan als mensen mij hun mening blijven opdringen. Ik kan me voorstellen dat dit bij je vriendin ook zo werkt: Eenmaal gezegd is voldoende en nu is het aan haar om er iets mee te doen, of niet.
En als het echt een goede vriendin is zou je op een afstandje moeten wachten en inspringen indien dit nodig is, en gewenst en gevraagd wordt. Wat je in ieder geval niet zou moeten is oordelen..
Als je echt bezorgd bent....
Nieuwevrijheid, jouw verhaal lezend denk ik twee dingen:
1) je verdriet omdat je je vriendin "kwijt" bent/raakt
2) mogelijke zorgen om haar, dat zij rare dingen doet en heel erg veel verdriet gaat krijgen van die man (als hij haar genoeg gebruikt heeft en haar laat vallen) - het zo lezend zou je zomaar gelijk kunnen hebben.
Ervan uitgaande dat je echt al lang (jaaaaren) goede vriendinnen bent en dat je je echt zorgen maakt, zou ik haar een brief of mail schrijven. Daar kan je misschien - zonder je ergernis te uiten en het vooral als kritiek te uiten - juist je zorgen aan haar laten blijken (beginnend met punt 2, maar punt 1 zou ik ook zeker noemen, want ik voel wel erg met je mee - heb beetje soortgelijke ervaring met vriendin die er weinig meer voor mij was op een gegeven moment, maar niet zo erg als bij jou). Misschien dat ze door dat rustig te lezen het beter hoort, en ook iets beter jouw verdriet snapt (en er dus iets aan doet).
Boos worden op haar werkt in elk geval niet.
Maar uiteindelijk zal ze vermoedelijk heel verliefd zijn en het misschien niet willen horen of toch een keuze maken die niet de jouwe is.
Tot slot: dat verhaal over bevriend raken met zijn vrouw is inderdaad wel heel eng en manipulatief.
Snuggle's
"Een reactie als ik zou er geen energie meer insteken snap ik al helemaal niet".
Wat ik niet snap is dat iemand een relatie begint met iemand die notabene getrouwd is, zijn vrouw belazerd (met haar medeweten). Sorry maar daar heb ik zo gezegd echt een 'broertje dood aan'. Zij weet dat en doet er gewoon aan mee! Ik zou daar echt geen energie in steken zolang zij daarmee bezig is. Inderdaad zeggen wat je ervan vind en klaar ermee! Wat valt er nou te verdiepen in het hoe en het waarom van haar handelen?! Ik zou dat niet eens Willen begrijpen als ik 'Nieuwevrijheid' zou zijn.
Suze
Ik ben vooral bezorgt om haar omdat ik de veranderingen in haar gedrag zie. Minder vrolijk. Ik ben ook verliefd, maar juist uitbundig vrolijk, vol energie,betrokkener bij mijn medemensen en poep vlindertjes. Bij mij brengt hij dat beste in mij na boven zeg maar. En dat zie ik bij haar dus helemaal niet.
En ja, teleurgesteld in haar dat zij aan zoiets meedoet terwijl zij weet dat mijn ex precies hetzelfde deed (zogenoemde "goede vriendinnen" van hem aan me voorstellen en hopen dat ik met de meiden bevriend raakte).
Wat bindt jullie
Ik kan eigenlijk niet goed ontdekken wat jullie nu precies samen bindt. Het is duidelijk dat jij haar gedrag afkeurt en (terecht hoor, denk ik!) vindt dat zij onverstandig bezig is. Het doet jou pijn haar te zien met een man die in zijn gedrag zo lijkt op jouw ex.
Maar als het echt jouw vriendin is, moet je dan niet juist meer begrip voor haar opbrengen? Als je even terugdenkt aan je eigen relatie: hoeveel mensen hebben toen tegen je moeten zeggen dat je man fout bezig was voordat jij het zag??
Het is mooi als mensen meteen naar goede raad luisteren, maar helaas is dat maar zelden het geval. Zeker bij mensen die heel verliefd zijn. Echte vriendinnen zijn er om, als alles toch fout is afgelopen bij te mogen uithuilen. Zonder een beschuldigend vingertje en zonder het vernietigende "dat heb ik je toch gezegd!".
n@nny
Bee
"bee:
Wat ik niet snap is dat iemand een relatie begint met iemand die notabene getrouwd is, zijn vrouw belazerd (met haar medeweten). Sorry maar daar heb ik zo gezegd echt een 'broertje dood aan'. Zij weet dat en doet er gewoon aan mee! Ik zou daar echt geen energie in steken zolang zij daarmee bezig is. Inderdaad zeggen wat je ervan vind en klaar ermee! Wat valt er nou te verdiepen in het hoe en het waarom van haar handelen?! Ik zou dat niet eens Willen begrijpen als ik 'Nieuwevrijheid' zou zijn."
Meen je dat nou? Natuurlijk keur ik het ook niet goed, simpel zat. Maar dat je je niet wil verdiepen in je beste vriendin en haar niet eens wíl begrijpen. Dat begrijp ik dan weer niet. Wat is vriendschap dan? Beetje op de koffie en gezellig zolang alles in het leven maar gaat zoals de één het goedkeurt?
Daarnaast denk ik dat het leven en mensen niet zo zwart/wit goed/fout in te delen zijn. Het is zo makkelijk om te oordelen.
N@nny
Ik veroordeel haar niet, dat weet zij ook. Ik heb mijn bedenkingen ook niet op zeurderige manier aan haar duidelijk gemaakt maar gewoon gezeggt dat ik me zorgen maak om de gevolgen hiervan, voor haar en zijn vrouw uiteraard.
Ik weet zelfst hoe het is om op een getrouwde man te vallen, al heb ik er toen niks mee gedaan. Nu zijn hij en ik allebei vrijgezel en ja, er zit heel wat in de lucht tussen ons. We kennen elkaar al best een tijdje. En terwijl ik niet van mezelfst zal kunnen zeggen dat ik "nee" gezeggt zou hebben dat hij toen een poging ondernomen had - ik zal het zeker niet in zijn of mijn huis gedaan hebben en heb ook nooit de poging ondernomen om bevriend te raken met zijn toenmalige vrouw.
Snuggle's
"Maar dat je je niet wil verdiepen in je beste vriendin en haar niet eens wíl begrijpen."
Nee, op dit gebied niet. Ik ben ruimdenkend, maar dit gaat bij mij gewoon een straat (lees: grens) te ver. Al dan niet bewust meewerken aan het bedriegen van iemand anders (de vrouw van die man)….dat vind ik persoonlijk zo laag. Dat doe je gewoon niet! Dan ga ik zeker geen poging doen om me te verdiepen in het waarom van haar achterbakse handelen. Dat kun en wil je toch niet begrijpen? Dat weet die vriendin zelf ook wel als ze een beetje nadenkt. Maar, ik zou het haar wel zeggen!
Met snuggles eens
ik zou willen dat het leven zo helder zwartwit was als ik dacht toen ik 18 was. Helaas, het ligt anders.
Ik snap dat je het gedrag van je vriendin compleet afkeurt, zeker, maar zou ook willen weten wat er achter zit. Haar serieus nemen.
Nou, sterkte ermee. de menselijke samenleving is uiterst gecompliceerd.
Begrip
is moelijk op te brengen als ik steeds meer zie hoe dit haar afbreekt.
Gistere zag ik haar heel even, maar zij is echt helemaal zichzelf niet meer. Hij laat haar ook geen 2 minuten met rust, continu aan t appen... En ook dit gedrag herken ik van mijn ex uit het begin van onzere relatie. Zorgen dat zij in isolatie raakt. Dat zij behalve hem niemand meer heeft straks. En hij dus de totale macht over haar. Wat een griezel, bah!
Zij was ook tijdens onzer kort gesprek continu aan t opletten dat zij op tijd ging antwoorden op zijn appjes en had eigentlijk weinig respons voor mij over. Alleen "hhmmmm" en "ja" enzo.
Heel herkenbaar
Een paar jaar geleden ging mijn vriendin vreemd. Omdat ik niet snel fel oordeel over vreemdgaan (wat niet hetzelfde is als goedkeuren!) praatte ze daar met mij over, maar het ging steeds verder. Ik werd als excuus gebruikt voor haar avontuurtjes als ze haar man zei dat ze bij mij was en daar werd ik dan op het allerlaatste moment mee overbluft.
Als we gingen lunchen of theedrinken zat ze continu te sms-en en te giechelen, er kon geen normaal gesprek meer vanaf.
Ze mailde me ook regelmatig, omdat telefoneren vanwege mijn drukke leven erg lastig uitkwam en ik na een paar opmerkingen daarover gewoon de telefoon niet meer op nam als zij belde. Als ik niet binnen een uur reageerde werd ze ongeduldig.
Toen ik opeens ernstig ziek werd en zij alleen maar langskwam om uitgebreid over haar avontuurtjes te praten, terwijl mijn wereld net behoorlijk overhoop was gehaald, was ik het zat en heb ik haar verteld dat mijn grens bereikt was. Mevrouw was hóógst beledigd...! Maar bleef me "lastigvallen".
Tot de affaire ontdekt werd. Toen was het huis te klein en was zij de zieligste vrouw van de wereld. Ik heb haar kortweg verteld wat zij mij regelmatig al had gezegd, namelijk dat ik als gescheiden vrouw zo'n heerlijk vrij leventje had en dat zij niet snapte waarom ik het zo druk had en nooit tijd had voor haar, die vrijheid leek haar juist zo geweldig! Nou, meid, nu is het jouw beurt, geniet ervan!
Nooit meer wat van haar gehoord.
Ik heb gehoord dat ze zich weer verzoend heeft met haar partner. Hopelijk heeft ze haar lesje geleerd qua trouw zijn en bedriegen.
En ik? Ik heb ook mijn lesje geleerd. Wat iemand in zijn of haar huwelijk doet moet hij of zij weten en ik wil best op zijn tijd als praatpaal fungeren, een beetje, maar nooit meer in die mate en nooit meer van één kant.
Nieuwevrijheid, ik zou dan ook duidelijk afstand nemen. Vooral ook omdat het hier, zoals jij zegt, om een "griezel" gaat.
Dit is jouw zorg niet, zorg ervoor dat het jouw zorg ook niet wordt!
En een vriendin die alleen maar kan whatsappen in gezelschap en jou alleen nog maar ziet als eenzijdige praatpaal is geen vriendin.
Kies voor jezelf!
Vriendschap
Ik denk dat je vriendin je straks hard nodig hebt als ze van haar roze wolk dondert in de harde realiteit. En ben je dan een vriendin of ga je als een ouderling preken en je morele superioriteit inwrijven?
Je hebt veel commentaar op haar, maar wat voor vriendin ben jij?
Marieke
Ik voel me moreel absoluut niet superieur hoor - zoals ik al in een eerder posting zei, het had mij zomaar ook kunnen overkomen toen ik zelfst nog getrouwd was en vriendje ook. Dat er een gelegenheid geweest was toen, had ik zeker niet nee gezeggt.
Maar ik haat het te zien dat vriendin deze kant opgaat met een griezel, dezelfde fout maakt die ik met mijn ex maakte (in een isolement laten sturen).
Maar ik ga me nu wel effe terugtrekken van haar, dat wel. Gewoon om mezelf te beschermen. Als zij uit haar roze wolk valt wil ik haar best helpen, maar contact met haar betekent nu helaas automatisch ook contact met griezel.
Goed zo
Prima om je nu op de achtergrond te houden. Behalve dat je hem niet trekt ben je bij je vriendin ook niet echt in beeld. Maar er zal een moment komen dat zij je hard nodig zal hebben en fijn als je het opbrengt om er dan voor haar te zijn.
Vriendschap fingeren gaat te ver
Enkele jaren geleden had ik een langdurige verhouding met een getrouwde man. Ook hij spoorde mij aan om vriendschap met zijn vrouw te zoeken. Dat wilde ik niet, schaamte hield mij tegen, en dat terwijl ik net als alle minnaressen een houding had van "in liefde en oorlog is alles geoorloofd".
