Religie en Spiritualiteit Religie en Spiritualiteit

Religie en Spiritualiteit

Ellen Wouters

Ellen Wouters

14-09-2009 om 13:13

De verloren zoon (n.a.v. ouders en school)

Even doorgaand op een zijspoortje met Annet over de interpretatie van het verhaal van de verloren zoon.

Ik post eerst het hoofdstuk even waar het om ging:

---------------------

Alle tollenaars en zondaars kwamen hem opzoeken om naar hem te luisteren. 2 Maar zowel de farizeeën als de schriftgeleerden zeiden morrend tegen elkaar: ‘Die man ontvangt zondaars en eet met hen.’ 3 Jezus vertelde hun toen deze gelijkenis: 4 ‘Als iemand van u honderd schapen heeft waarvan er één verloren is geraakt, laat hij dan niet de negenennegentig andere in de woestijn achter om naar het verdwaalde dier op zoek te gaan tot hij het gevonden heeft? 5 En als hij het gevonden heeft, legt hij het vol vreugde op zijn schouders 6 en gaat hij naar huis. Daar roept hij zijn vrienden en buren bijeen en zegt tegen hen: “Deel in mijn vreugde, want ik heb het schaap gevonden dat verdwaald was.” 7 Ik zeg u: zo zal er in de hemel meer vreugde zijn over één zondaar die tot inkeer komt dan over negenennegentig rechtvaardigen die geen inkeer nodig hebben.

8 En als een vrouw tien drachmen heeft en er één verliest, steekt ze toch de lamp aan, veegt het hele huis schoon en zoekt ze alles af tot ze het muntstuk gevonden heeft? 9 En als ze het gevonden heeft, roept ze haar vriendinnen en buren bijeen en zegt: “Deel in mijn vreugde, want ik heb de drachme gevonden die ik kwijt was.” 10 Zo, zeg ik u, heerst er ook vreugde onder de engelen van God over één zondaar die tot inkeer komt.’

11 Vervolgens zei hij: ‘Iemand had twee zonen. 12 De jongste van hen zei tegen zijn vader: “Vader, geef mij het deel van uw bezit waarop ik recht heb.” De vader verdeelde zijn vermogen onder hen. 13 Na enkele dagen verzilverde de jongste zoon zijn bezit en reisde af naar een ver land, waar hij een losbandig leven leidde en zijn vermogen verkwistte. 14 Toen hij alles had uitgegeven, werd dat land getroffen door een zware hongersnood, en begon hij gebrek te lijden. 15 Hij vroeg om werk bij een van de inwoners van dat land, die hem op het veld zijn varkens liet hoeden. 16 Hij had graag zijn maag willen vullen met de peulen die de varkens te eten kregen, maar niemand gaf ze hem. 17 Toen kwam hij tot zichzelf en dacht: De dagloners van mijn vader hebben eten in overvloed, en ik kom hier om van de honger. 18 Ik zal naar mijn vader gaan en tegen hem zeggen: “Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u, 19 ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden; behandel mij als een van uw dagloners.” 20 Hij vertrok meteen en ging op weg naar zijn vader.

Zijn vader zag hem in de verte al aankomen. Hij kreeg medelijden en rende op zijn zoon af, viel hem om de hals en kuste hem. 21 “Vader,” zei zijn zoon tegen hem, “ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u, ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden.” 22 Maar de vader zei tegen zijn knechten: “Haal vlug het mooiste gewaad en trek het hem aan, doe hem een ring aan zijn vinger en geef hem sandalen. 23 Breng het gemeste kalf en slacht het. Laten we eten en feestvieren, 24 want deze zoon van mij was dood en is weer tot leven gekomen, hij was verloren en is teruggevonden.” En ze begonnen feest te vieren.

25 De oudste zoon was op het veld. Toen hij naar huis ging en al dichtbij was, hoorde hij muziek en gedans. 26 Hij riep een van de knechten bij zich en vroeg wat dat te betekenen had. 27 De knecht zei tegen hem: “Uw broer is thuisgekomen, en uw vader heeft het gemeste kalf geslacht omdat hij hem gezond en wel heeft teruggekregen.” 28 Hij werd woedend en wilde niet naar binnen gaan, maar zijn vader kwam naar buiten en trachtte hem te bedaren. 29 Hij zei tegen zijn vader: “Al jarenlang werk ik voor u en nooit ben ik u ongehoorzaam geweest als u mij iets opdroeg, en u hebt mij zelfs nooit een geitenbokje gegeven om met mijn vrienden feest te vieren. 30 Maar nu die zoon van u is thuisgekomen die uw vermogen heeft verkwanseld aan de hoeren, hebt u voor hem het gemeste kalf geslacht.” 31 Zijn vader zei tegen hem: “Mijn jongen, jij bent altijd bij me, en alles wat van mij is, is van jou. 32 Maar we konden toch niet anders dan feestvieren en blij zijn, want je broer was dood en is weer tot leven gekomen. Hij was verloren en is teruggevonden.”’

------------------------------------

Mijn interpretatie daarvan: "in de hemel zijn ze blijer met iemand die zijn fouten inziet en tot inkeer komt, dan met al diegenen die het allemaal altijd goed weten en nooit iets fout doen."

Annet daarop:"Hoewel jij het veel vriendelijker zegt, komt het ook in jouw verhaal neer op dat het verloren schaap iemand is die fout is (en zijn fouten inziet). De zondaar komt tot inkeer. Ik zie dat anders. Iedereen is welkom om bij God te komen. Iedereen is het waard om gezocht te worden, ook het kleinste schaapje. Iemand die niet voor God kiest, is niet per definitie een zondaar. "

Dat laatste heb je mij ook niet horen zeggen. Maar in het verhaal van de verloren zoon gaat het wel degelijk om iemand die "zijn erfdeel opeiste, losbandig leefde en al het geld verkwistte". Dat mag je toch iemand noemen die fouten maakt? Daarna komt hij tot inkeer en keert terug naar zijn vader. En die vader is blijer vanwege de zoon die terugkeert na zijn braspartij, dan met de zoon die altijd braaf is gebleven.

De hele aanleiding voor het verhaal is dat Jezus at en sprak met zondaars. Dat is bekend uit de bijbel, hij gaat voortdurend om met tollenaars, dieven, prostituees, etc. Het gaat dus in mijn ogen dus wel om mensen die fouten maken en proberen zich te beteren. Ik snap niet zo goed hoe je dan kunt constateren dat het verhaal niks te maken heeft met fouten maken of tot inkeer komen.

Dat is niet strijdig met jouw interpretatie "dat iedereen het waard is om gezocht te worden". Daarin zijn we het wel eens.

Maar jij of de gereformeerde kerk waar je het over had, maakt de koppeling met wel of niet gelovig zijn, die is een zondaar. Die koppeling komt niet bij mij vandaan.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Annet

Annet

14-09-2009 om 19:51

Hier ben ik al

Ik heb nu niet de tijd om jouw posting helemaal door te lezen. Maar ik wil toch even snel reageren dat ik het niet over het verhaal van de verloren zoon had maar van het verloren schaap. (schapenherder die net zo lang zoekt tot hij alle schaapjes gevonden heeft)

Het schaapje en de zoon

Dat schaapje is van de Herder weggeraakt. Of dat nou komt doordat het schaapje ook echt weg wíl, of door de omstandigheden (groen gras op een andere plek bijvoorbeeld, of ongemerkt wegraken door aandacht op andere dingen gericht), dat maakt misschien niet uit, de Herder zoekt het verloren schaapje weer op. Want inderdaad is iedereen het waard om gezocht te worden.
De verloren zoon is iets anders, die kiest zelf voor een leven van verbrassing en losbandigheid. Hij maakt zelf een keuze om weer terug te gaan, en de Vader staat elke dag sinds zijn vertrek op de uitkijk. Of hij blijer is met zijn terugkerende zoon dan met zijn andere zoon, dat weet ik niet. Op dat moment is er feest in de hemel ja, dat denk ik wel. Omdat er iemand bewust weg wilde gaan bij God en toch teruggekomen is. Maar dat maakt het blijven van de andere zoon niet minder goed denk ik.

tonny

tonny

14-09-2009 om 23:47

Gevonden!

Naar mijn idee werden deze drie verhalen niet voor niets tezamen in het evangelie gezet. Het gaat om gevonden worden, om terug komen, om de waarde van datgene wat zoek is geraakt.

Het verhaal heet in de bijbel 'de verloren zoon' maar dat is een titel die er later, ooit, boven is gezet; het maakt geen onderdeel uit van de oorspronkelijke tekst. Je zou zelfs kunnen stellen dat de thuisgebleven zoon de 'verloren' zoon was, nu hij niet blij kon zijn om de terugkeer van zijn broer en het bijbehorende feest dat zijn vader aanrichtte...

tonny

tonny

tonny

14-09-2009 om 23:49

En over dat schaapje

daar vertelt een kinderbijbel nogal eens dat de herder eerst de 99 sschapen in de stal bracht en vervolgens dat ene schaapje ging zoeken.
Neenee, dat staat er niet, die 99 laat hij 'in de wildernis achter' volgens de vertaling van '51 (die me nog steeds net wat vertrouwder klinkt dan de NBV). Zij kunnen kennelijk best even op zichzelf passen terwijl de herder op zoek gaat!

tonny

Annet

Annet

15-09-2009 om 20:48

Mijn reactie op het schaapje

Gelukkig is nu duidelijk dat Ellen het over een ander bijbelverhaal had.
Mijn probleem was het volgende:

Voorbeeld op een braderie: kind van 8 krijgt een kleurplaat met bijbelverhaal en een pot met drop mee van de gereformeerde kerk. Prima, dacht ik eerst. Het verhaal ging over het verloren schaap, mij bekend als katholiek opgevoed, een mooi verhaal.
Op één a4 ging het verhaal van het verloren schaap naadloos over op de interpretatie: iedereen die wegliep van God was slecht, vol zonde, en nog veel meer slechte dingen (even ongenuanceerd uit mijn herinnering).
Ik herinner me dit verhaal uit mijn jeugd (tijdperk communie) als: dat alle schaapjes belangrijk zijn, ook een schaapje dat de weg kwijt is. Laat alle kinderen tot mij komen.....
Sindsdien ben ik wat voorzichtiger geworden met het toestaan dat mijn kinderen meegaan naar een kerkdienst, meedoen aan een christelijk tentenkamp, etc. En om dezelfde reden ben ik voorzichtig met bijbelverhalen op school.

Ik vind sommige interpretaties van bijbelteksten dus eng. Ik heb er niets op tegen dat mijn kinderen kennis maken met de bijbel, geloof, etc. Ik heb er veel op tegen als kinderen bijgebracht wordt dat mensen zondig zijn, zelfs pasgeborenen zijn zondig, de duivel zit ook in kinderen, etc.
Overigen woon ik in een stukje van de bible belt. Dat verklaart wellicht de sterke meningen in ons dorp.

tonny

tonny

15-09-2009 om 22:30

Tja, zondig, zondig...

hoe zwaar zie je 'zondig'?

De RK Kerk waaruit je afkomstig bent, heeft het lange tijd belangrijk gevonden pasgeboren kindertjes snel te dopen. Vanwege de erfzonde toch?

We hebben hier een paar jaar terug ook wel eens een discussie over zonde gehad. Zonde als persoonlijk falen en zonde als tekortschieten als geheel, als samenleving.

Zonde = je doel missen, leerde ik vroeger. En helaas, dat gebeurt nogal eens in het leven. En als je God ervaart als de bron van alle licht en goedheid, en zonde als alles wat mis gaat, in het groot of in het klein, nou...

Je zegt dat je sommige interpretaties van bijbelteksten eng vindt. Hoe bedoel je dat precies?

tonny

Ellen Wouters

Ellen Wouters

15-09-2009 om 22:42

Schaap en zoon

Het was me inderdaad niet duidelijk dat je alleen dat schaapjesdeel bedoelde. De zoon en het schaap zitten beide in hetzelfde hoofdstuk en ze worden beiden door Jezus in dezelfde context gebruikt, dus ik heb ze altijd als bij elkaar horend gezien.

Wat de erfzonde betreft, ik heb er ooit een voor mij bevredigende uitleg over gehoord die ik hier weer heb neergezet, in het archief kun je 'm nog wel terugvinden. Maar die staat een eind af van wat een hoop (mn) 'zwaardere' protestanten geloven.

Pippin

Pippin

15-09-2009 om 23:11

Gelijkenissen

Het leuke aan gelijkenissen, vind ik dat ze allemaal niet 'kloppen'. Dat maakt ze juist zo interessant. Daardoor kun je je hele leven over deze verhalen denken en ermee spelen. Mijn overtuiging is, dat dit ook de bedoeling is. Kerkgenootschappen die denken dat zij wel even weten hoe een bepaalde gelijkenis geinterpreteerd dient te worden, slaan de plank enorm mis in mijn ogen. En dat vind ik nu zonde .
Bij de verloren zoon, vind ik het interessante, dat je in eerste instantie denkt dat die verontwaardigde broer bij zijn vader is gebleven. Fysiek is dat misschien ook wel zo, maar eigenlijk wilde hij ook de boemel op. Dat heeft hij echter niet gedaan, maar hij neemt het zijn broer kwalijk dat deze wel daarvoor gekozen heeft. Hij was jaloers op zijn broer en wilde ook feestvieren. Als hij écht bij de vader zou zijn gebleven, als hij echt vond dat het de beste keuze is om daar te zijn, zou hij meer zoals de vader geworden zijn. En dan zou hij ook enorm blij geweest zijn dat zijn broer weer terug is. Maar dat is nú mijn interpretatie. Als ik tien jaar wijzer ben, denk ik er waarschijnlijk heel anders over.

Blijft een feit

dat de verhalen gaan over een 'terugkeer' naar de herder/vader. Wat nu als je voor je gevoel nooit een deel van dat veilige huis/stal bent geweest?
Zelf denk ik dat iedereen bij de geboorte al Gods kind is, maar als je dat niet zo voelt, hoe bekijk je dit soort teksten dan?

Starry Night

Starry Night

17-09-2009 om 13:42

Silone

Dan benader je de moraal van het verhaal meer in algemene zin, niet toegespitst op een God. Die moraal is namelijk breder toepasbaar.
En je verbaast je hoezeer sommige gelovigen om je heen dit verhaal ogenschijnlijk ongelezen naast zich neer leggen en zich consequent gedragen als de zelfingenomen kwast die de thuisblijvende zoon is.

tonny

tonny

17-09-2009 om 18:26

Leuk om over te denken

'thuis komen' en 'gevonden worden' kun je wellicht ervaren als 'op je bestemming komen', je op je plaats voelen in het hoe en wat van je leven. Zoiets.

Je verloren voelen en de weg kwijt zijn, dat is eveneens een herkenbaar gevoel. Voor mij tenminste wel.

tonny

Starry Night

Starry Night

18-09-2009 om 14:19

Grappig

Ik benader het zelf namelijk niet zozeer vanuit de verloren zieliepiet, maar meer algemeen. Dus: het zijn niet de brave woefdrammen die bewondering verdienen. Maar juist ook degenen die misschien niet het geijkte en gemakkelijkste pad volgen maar uiteindelijk meer kunnen betekenen.

Volgens mij

Ik weet niet precies wat een woefdram is, maar volgens mij spreekt juist uit deze gelijkenis een irritatie naar de 'brave' zoon en bewondering naar de 'verloren' zoon die, actief en uit behoefte, op zoek ging naar zijn vader. Daar hoef je niet zo diep voor te graven.

Starry Night

Starry Night

18-09-2009 om 16:33

Woefdram

... was een personage uit de Fabeltjeskrant. Een wat onderkruiperig type die er alles aan deed om in het gevlij te komen ter meerdere glorie van zichzelf.
Het gedrag van de brave zoon is inderdaad irritant te noemen. Natuurlijk niet het feit dat hij keurig in het gareel is blijven lopen (dat is karakterologisch, persoonlijk ben ik trouwens zelf ook een braaf type dat al haar hele leven middenop het rechte pad wandelt), maar wel de manier waarop hij reageert op het onthaal van zijn broer. Daar start de irritatie. De manier waarop de brave mens anderen veroordeelt en stiekem vindt zelf meer rechten te hebben dan die ondeugende ander.
Blijf bij jezelf, en misgun anderen niets. Dat is de moraal die ik dus uit dit verhaal haal.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.