Religie en Spiritualiteit Religie en Spiritualiteit

Religie en Spiritualiteit

tonny

tonny

16-11-2009 om 18:55

God en sinterklaas


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Starry Night

Starry Night

22-11-2009 om 23:00

Ellen

"Je hoort er bijna het onuitgesproken "de lafaards" achteraan."
Dat is een interpretatie van jou
"Zij vinden: ouders moeten altijd eerlijk tegen kinderen zijn, en kinderen moeten op ouders kunnen vertrouwen. Een kind moet er op kunnen rekenen dat zijn ouders tegenover hem alleen datgene zeggen, waar ze zelf ook achter staan."
Ook dat is een interpretatie, die ik eerlijk gezegd nogal kwalijk vindt. Ik ben in deze draad beticht van 'betuttelend', 'superieur' en 'onvriendelijk' gedrag. Daar heb ik op zich geen problemen mee, maar het klopte niet. Ik reageerde op een onaardige en in mijn ogen eendimensionale opmerking van een ander en gaf daar een echo op. Dat die echo negatief overkomt spreekt boekdelen.
De conclusie dat je kinderen in een prettige fantasie laten geloven als niets anders weggezet kan worden dan als 'liegen' en zelfs als 'onbetrouwbaar' is eenzijdig en bewijst slechts één ding: degenen die zo denken begrijpen niet waar het over gaat. Je betrouwbaarheid als ouder kun je op talloze en veel crucialer momenten bewijzen. En hoe betrouwbaar is de orthodox gelovige ouder voor zijn of haar opgroeiende zoon die homofiel blijkt te zijn? Wat moet een kind met al die Ware en Onomstotelijke Waarheden als het op een bepaald moment aan die Waarheden gaat twijfelen? Dat heeft volgens mij heel wat meer trauma's opgeleverd dan kinderen die in Sinterklaas geloofden en toen, op een bepaald moment, niet meer. De meeste kinderen vinden het vooral een bak. Niet meer en niet minder.
Als ik weer een parallel mag trekken naar het geloof: het doet me denken aan expliciete atheïsten die gelovigen gaan bestoken met opmerkingen dat het bestaan van God bewezen moet worden. Waar IS hij dan, die God. En die hemel, waar is die hemel? En wanneer daar geen antwoord op gegeven kan worden, dan is de logische conclusie: "Jullie geloof is gebaseerd op niks en dus niks waard." Ik ben zelf atheïst, maar dergelijke atheïsten hebben er in mijn ogen niets van begrepen. Ze kijken slechts naar de schil van het geloof en hebben daar een oordeel over. Precies zoals de mensen die jij omschrijft met het verschijnsel Sinterklaas doen.
Het geloof in Sinterklaas zit in het kind. Kinderen zijn magische denkers, ze geloven automatisch wat ze zien. De Teletubbies zijn echt, Sesamstraat is echt, Dora bestaat en kabouters ook. En Sinterklaas. Het bekende verhaal van de juf die zich voor de ogen van haar klas omkleedde in Sinterklaas en - hoewel de kinderen dat hadden zien gebeuren - daarmee vanzelf transformeerde in Sinterklaas. Je hóeft helemaal niet te liegen. Je vertelt een prachtig verhaal en het is echt.
Kinderen zien om zich heen meer bewijzen dat Sinterklaas NIET bestaat dan wel. De bewijzen stapelen zich op, het is eerder een wonder dat ze wél geloven, dan dat ze niet geloven. De keus is dus eerder of je ze in de waan laat, of dat je ze constant en bij herhaling instampt dat het niet echt is.
Vandaar dat je de meeste kinderen helemaal niet hoeft te vertellen dat de Sint niet bestaat. Dat hadden ze inmiddels allang begrepen. Ik denk dat er weinig kinderen zullen zijn die werkelijk van hun stoel vallen als ze het horen. Mijn reactie was indertijd (dat weet ik ook zelf nog): "Jaaa, dat dacht ik al. Marcel (een klasgenoot) liep dat ook al te zeggen." Mijn zoon reageerde: "Dat wist ik vorig jaar al." Ik: "Waarom heb je dat niet verteld?" Hij: "Dat vond ik niet leuk."

Charrie

Charrie

23-11-2009 om 07:37

Niet alle kinderen vinden het leuk

Mijn zoon was met 5 jaar ontzettend opgelucht toen ik vertelde dat het een toneelspel was, omdat hij erg bang was voor de zwarte pieten. Vanaf dat moment kon hij heerlijk net alsof doen, het werd weer echt maar net niet, net als bij de heks, of monsters. Mijn dochter vond het allemaal prachtig, die had ik echt verdrietig gemaakt door het te vertellen. Niet gedaan dus. Die is er zelf achter gekomen en toen kreeg ik een duidelijke vraag.

Het hangt denk ik van het kind af hoe je er mee om moet gaan. Niet alle kinderen vinden het leuk of fijn op de manier waarop Sinterklaas meestal gepresenteerd wordt.

Ik vond het vreselijk om te horen dat het nep was. Dit heeft echt te maken met dat ze bij mij lang zijn doorgegaan met liegen en bang maken. Vroeger ging je bij het minste of geringste in de zak mee naar Spanje. Dit is een deel van de traditie die van mij wel weg mag. Tot mijn verbazing vertelde iemand me vorig jaar dat hij bij zijn dochter een roe in de schoen had gedaan, omdat ze zo zit had zitten klieren. Gebeurt dat nog? En er zijn nog Sinterklazen die in de kleuterklassen met het boek komen waar alles in staat wat je hebt uitgespookt het afgelopen jaar. Dat mag van mij ook weg zolang een kind nog gelooft dat dat echt is. Sinterklaas hoeft niet angstaanjagend te zijn.

Ellen Wouters

Ellen Wouters

23-11-2009 om 10:16

Starry

ik"Je hoort er bijna het onuitgesproken "de lafaards" achteraan."
jij:"Dat is een interpretatie van jou"

KLopt helemaal . Van mij uit was het met een knipoog bedoeld, en ik hoop en denk dat je het ook als zodanig hebt opgevat.

"Ook dat is een interpretatie, die ik eerlijk gezegd nogal kwalijk vindt. (...)De conclusie dat je kinderen in een prettige fantasie laten geloven als niets anders weggezet kan worden dan als \'liegen\' en zelfs als \'onbetrouwbaar\' is eenzijdig"

Dat snap ik niet goed. Wat ik daar schreef "Ouders willen dat hun kind erop kan rekenen dat ze alleen datgene vertellen waar ze zelf achter staan" is niet meer dan dat. Het betekent niet dat ouders die wel het Sinterklaasverhaal vertellen liegen of onbetrouwbaar zijn.
Het betekent alleen dat je geen verwarring wilt stichten.

Starry Night

Starry Night

23-11-2009 om 13:24

Charrie

Ik denk dat het inderdaad erg met eigen ervaringen samenhangt én met je eigen karakter. Voor mij is iedere herinnering aan Sinterklaas een feestje (op die ene keer na op de kleuterschool toen hij de verkeerde schoenen aan had en allemaal kinderen naar voren riep behalve mij). En ook mijn kinderen hebben Sinterklaas altijd uitermate rustig benaderd en zijn allebei een beetje vanzelf van hun geloof gevallen, doordat ze op een gegeven moment te slim werden om het nog te geloven.
Waarmee ik bij een punt kom waarin ik je gelijk geef: hoe ver voer je dat liegen door. Dat heb ikzelf nooit gedaan. Ik heb altijd meer gesuggereerd en bij rechtstreekse vragen nooit rechtstreeks antwoord gegeven. "Wat denk je zelf?"
In die zin vind ik dan ook dat het Sinterklaasfeest tegenwoordig veel teveel wordt dichtgekit en 'echt' wordt gemaakt. Compleet met een heel journaal erbij waarin dan ook nog eens vanalles constant mis gaat. Jongens, is het ook nog een beetje gezellig?, vraag ik me weleens af.
Dus dat hoeft van mij allemaal niet. Bang maken hoort er wat mij betreft niet bij, het is een feest waarbij je de kinderen zelf laat beslissen hoe ver ze het willen laten gaan. Veel meer dan schoen zetten, liedjes zingen en een grote zak cadeautjes op 5 december is het hier nooit geweest. En... fantaseren!!! M.n. aan mijn eigen Sinterklaasfantasieën uit mijn jeugd bewaar ik leuke herinneringen namelijk.

Starry Night

Starry Night

23-11-2009 om 13:30

Ellen

"Wat ik daar schreef "Ouders willen dat hun kind erop kan rekenen dat ze alleen datgene vertellen waar ze zelf achter staan" is niet meer dan dat. Het betekent niet dat ouders die wel het Sinterklaasverhaal vertellen liegen of onbetrouwbaar zijn."
Ik interpreteerde dat als een suggestie dat iedereen die wél iets vertelt waar ze zelf niet achter staan (lees: geloven dat het echt bestaat) zich daarmee automatisch als een onbetrouwbare ouder manifesteert.

Starry

Zo doen wij het ook, bij vragen meestal reageren als: "wat denk je zelf?" of "wie weet" of er op een andere manier een beetje omheen draaien. Maar er komen hier nog niet zo heel veel vragen.

Geloof is geloof

Ik weet niet meer wie het schreef, maar wij zeggen ook altijd dat ons geloof in God een gelóóf is, waarvan wij gelóven dat het waar is, wij gelóven dat God bestaat. En andere mensen geloven dat gewoon niet. Ik vind dat belangrijk om erbij te zeggen, ook op de school waar ik werk. Er zijn veel geloven, veel theorieën over het al of niet bestaan van God. En dit is wat ik geloof.
Ik merk wel dat je kind thuis gewoon aanneemt dat er dan wel leuk verschillende geloven mogen zijn, maar dat het natuurlijk wel klopt wat mámma gelooft, en dat die andere mensen ernaast zitten.

Starry Night

Starry Night

27-11-2009 om 15:46

Geerke

"Ik merk wel dat je kind thuis gewoon aanneemt dat er dan wel leuk verschillende geloven mogen zijn, maar dat het natuurlijk wel klopt wat mámma gelooft, en dat die andere mensen ernaast zitten."
Dat is logisch en ik geloof niet dat dat ergens anders is, ook niet bij atheïsten thuis Maar die enorme stelligheid weglaten in de opvoeding (met daaraan gekoppeld oordelen over bepaald gedrag of over andere opvattingen), die overtuiging van het Eigen Gelijk of het Gelijk van de eigen groep, daar gaat het inderdaad om.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.