Man bisexueel - hoe vertellen we het de kinderen?

Sexleven delen

Maar als je de wereld verteld dat je bi bent, dan gaat het toch over je sexleven? Ik bedoel, je kunt er toch alleen maar achterkomen door het te doen? Dus als ik zou horen dat een man van een vriendin van mij er achter is gekomen dat hij bi is; dan denk ik wel meteen dat hij daar dus proefondervindelijk achter is gekomen door met een man naar bed te gaan.
En ik ken overigens niemand die lacherig over homo's praat..
Groetjes.

Geen ervaring hier, maarre...

wel een vraag.

Als je (ik noem maar wat) al 10 jaar gelukkig en monogaam getrouwd bent, en van plan bent dat 'tot de dood ons scheidt' zo te houden, dan is 'ik ben bi' toch een volslagen hypothetische mededeling??? Een theoretische mogelijkijheid die je niet van plan was nog te gaan benutten? Dan 'vergeet' je volgens mij toch gewoon dat je bi bent?

Ik kan me niet onttrekken aan de indruk dat je niet over je bi-geaardheid kunt beginnen zonder dat 'men' (en in jullie geval terecht) al snel gedachten of vermoedens krijgt over de huidige actieve draai die jullie daar al dan niet aan geven. Simpelweg omdat het als die actieve 'draai' er niet was waarschijnlijk helemaal geen onderwerp was om ueberhaupt op tafel te gooien. Als je man 20 jaar terug had ontdekt dat ie ook op een man kon vallen maar daar na zijn ontmoeting met jou nooit meer iets mee gedaan had, zou hij dan nu ook de behoefte hebben om uit de kast te komen?? Ik geloof er niks van.

ingrid

Welnee

Je hoeft er echt niet proefondervindelijk achter te komen dat je bi bent hoor Yvon. Of wist jij ook pas dat je hetero was toen je het met een man had gedaan? De meeste mensen weten al voor ze seks hebben op welke sekse ze vallen, je hoeft niet per sé seks gehad te hebben om te weten of je op mannen en/of vrouwen valt.
Roos

Ik vertel het ook niet in de supermarkt ofzo, maar het is wel een onderdeel van wie ik ben. Bij vrienden en familie heb ik het er dus wel eens over als het ter sprake komt, waarom niet? Ik zie het echt niet als mijn probleem als mensen er moeite mee hebben. En er zijn best vaak aanleidingen waarbij je het erover kan hebben. Ik weet zo al 2 zaken uit de actualiteit bijvoorbeeld; Sander Chan en de CU en het verwerpen van het homohuwelijk in veel staten in Amerika. Dit zijn makkelijke bruggetjes, en die zijn er vaker dan je nu denkt.
Roos

Ik wel (roos)

Nou, ik heb wel degelijk beide sexes uitgeprobeerd maar ik denk niet dat iedereen dat doet. Maar laten we wel zijn; als je een vaste relatie hebt, al enige tijd neem ik aan, en je gaat de wereld kundig maken van je ontdekking dat je de andere sexe ook interessant vindt. Dan concludeert de buitenwereld toch dat er dan ook wel wat mee gedaan zal worden? Daar zou ik wel op rekenen tenminste. Wat anders is de reden om het op zo'n moment te vertellen. Voor mij zou de voornaamste reden zijn dat 'men' niet te erg schrikt als ze mij met een geliefde van de andere sexe zouden zien.
Denk je niet dat de 'boze buitenwereld' na deze mededeling meteen denkt, "oh, dus man van Rifka doet het ook met mannen"? Dat zou ik nogal naief vinden. Dus gaat het wel degelijk over hun persoonlijke sexleven denk ik.
Kortom, ik snap de reden voor de coming out van Rifka en haar man eigenlijk helemaal niet. Wie wordt er beter van de coming out? Wat lost het op? Wat zijn de problemen zonder coming out? Gaat de vriend van de man van Rifka ook 'out the closet'? Zo ja/nee, waarom wel/niet? En heeft dat nog iets met man van Rifka's coming out te maken? Kunnen jullie daar dan eens wat meer over vertellen?

Ja maar, ja maar

dit gaat toch gewoon over een seksuele variant? Toch niet over de mogelijke partnerkeuze (iets wat wel degelijk van belang zou zijn voor de kids)? Juist omdat het om mannen gaat en zij de vrouw in de situatie kan blijven, kan Rifka er mee dealen. Zou er de dreiging zijn dat Rifkaman er van tussen zou gaan met zijn lover dan staat Rifka er volgens mij heel anders tegenover. Of niet Rifka. Nu lijkt en is het wellicht ook zo anders, zo ver van je af dat je het niet als competetie hoeft te zien.
Ik zie het niet anders dan een vrouw die het prima vindt dat haar man naar de hoeren gaat. Vertel je dat je kinderen ook? Moet daar een coming out aan gekoppeld worden? Nee toch zeker.
Du moment dat jullie gescheiden zijn en Pa kan op mannen zowel als op vrouwen vallen, zou ik het als vader de kinderen vertellen. Dat heb ik (ook bi) ook gedaan zodat ze niet overvallen worden door het nieuws. Maar waarom je kinderen lastig vallen met een seksuele hobby? Als Rifkaman SM zou zijn, zou je het dan ook 'moeten' vertellen?
Sommigen vinden het hier zeer respectabel dat Rifka er zo rustig en kalm mee omgaat. Ik vind het zelf een beetje eng. Haar man gaat gewoon vreemd. Hoe je het ook went of keert. En dat moeten we dan samen de kids gaan vertellen? Brrrrrr

(ben ik nu (zelf ook bi) die grote boze buitenwereld?) Nee ik ben een mens dat op mensen valt en met één mens gaat en niet van allerlei walletjes wil eten en mijn kinderen daar deelgenoot van moet maken.

Margo

Maar wat vertel je wel, en aan wie

Rifka:
"Zoals Roos al aangaf (en ik zelf ook al geschreven had, maar vooruit, nog maar een keer): we gaan met niemand ons sexleven delen, we hebben o.a. door dit draadje allang door dat dat nergens goed voor is."
Maar (zoals de rest): Wat ga je nu eigenlijk WEL vertellen, en aan WIE?
Wat je (of dus je man) allemaal in stilte rondneukt, doet er niet zo toe; maar juist wat je WEL vertelt aan de rest van de wereld is van belang. Dus kortom, ga je de buren vertellen dat je man bisexueel is? De ouders van zijn klasgenoten? Ga je vertellen dat hij een vriend heeft? En wat wil je daarmee bereiken?

Waarom coming-out

Het blijft me bezighouden hoor. Waarom is die coming-out zo belangrijk? Chenin blanc schrijft het heel treffend op.
Mijn neef is homo en getrouwd met een man. Ooit zei ik heel samenzweerderig tegen hem: 'Joh, niet verder vertellen hoor, maar wist je dat ik ... hétero ben?' Wat hebben we gelachen.

Waarom niet?

Ik geloof niet dat we elkaar gaan vinden hierin (niet dat dat per se moet natuurlijk). Ik spreek uiteraard niet voor Rifka, alleen voor mezelf.
De reden voor mij om het al dan niet aan mensen te vertellen;
a) het is zo'n wezenlijk onderdeel van wie ik ben, dat ik gewoon wil dat de mensen van wie ik hou het weten.
b) ik het niet iets vind wat je hoeft te verzwijgen, ik een onderdeel wil zijn van het opheffen van het taboe erop. Waarom zou ik het niet vertellen als het eens ter sprake komt?
Voor mij is het bi zijn echt niet gekoppeld aan maar per definitie vreemd gaan of seks buiten de deur hebben. Misschien heb ik een uitzonderlijke vriendekring, maar wij zeggen bijvoorbeeld wel eens dat we ehm...George Clooney ofzo zo'n leuke(lekkere) man vinden. Ik wil dan gewoon kunnen zeggen dat ik Sophie Hilbrand zo'n leuke vrouw vind bijvoorbeeld. Natuurlijk kan ik ook wel leven zonder dat ik zoiets zeg, maar waarom zou ik?
Roos

Roos

Waarom zou je niet zeggen dat je iemand zo'n lekkere vrouw vindt? Als ik dat vind, zeg ik dat ook gewoon. Ik ben hetero trouwens, maar ik snap niet goed waarom je zo nadrukkelijk moet gaan vermelden dat je bi bent. Als iemand uit mijn vriendenkring met een geliefde van hetzelfde geslacht binnenkomt, dan blijkt dat dus. Klaar is kees.

Tuurlijk

Roos, natuurlijk snap ik dat je er geen geheim van hoeft te maken. Mijn vragen hierover gelden alleen voor Rifka en haar man; ik snap niet dat er een coming out actie moet komen. En al helemaal niet waarom dat dan persé nu moet. Ik kan me voorstellen dat als iemand er specifiek naar vraagt dat ~Rifka's man dan best kan zeggen dat hij bi is. Het komt allemaal zo geforceerd over, waarom? Groeten.

En (roos)

.. ik heb nooit gezegd dat je vergeet dat je bi bent? En volgens mij is juist wel de bedoeling van Rifka en haar man naar hun vrienden toe gaan en zeggen: ga even zitten, ik moet je wat vertellen enz. Groeten.

Herhaling van zetten

Yvon: Kortom, ik snap de reden voor de coming out van Rifka en haar man eigenlijk helemaal niet. Wie wordt er beter van de coming out? Wat lost het op? Wat zijn de problemen zonder coming out?"
Ik laat me graag verleiden tot inhoudelijke discussie en wil best dingen uitleggen, maar hier ben ik al een paar keer op ingegaan. Ik zou zeggen, lees het draadje nog eens door, volgens mij is het dan wel duidelijk toch?
Yvon: "Gaat de vriend van de man van Rifka ook \'out the closet\'? Zo ja/nee, waarom wel/niet? En heeft dat nog iets met man van Rifka\'s coming out te maken? Kunnen jullie daar dan eens wat meer over vertellen?"
Wat de vriend van mijn man doet, doet er toch niet toe? We gaan namelijk aan helemaal niemand vertellen dat hij degene is met wie mijn man wel eens sex heeft. Die vriend doet dat andersom ook niet. Dat deel, hebben we inmiddels besloten, kun je beter voor je houden inderdaad.
Rifka

Wat "de mensen" denken...

Ingrid: "Ik kan me niet onttrekken aan de indruk dat je niet over je bi-geaardheid kunt beginnen zonder dat \'men\' (en in jullie geval terecht) al snel gedachten of vermoedens krijgt over de huidige actieve draai die jullie daar al dan niet aan geven."
Nou en? "De mensen" denken wel vaker het hunne van wat een ander al dan niet misschien doet. Kijk, van vrienden en familie kan het je raken wat iemand er van denkt. Maar verder...
Rifka

Margo

Margo: "Maar waarom je kinderen lastig vallen met een seksuele hobby? Als Rifkaman SM zou zijn, zou je het dan ook \'moeten\' vertellen?"
Tja, voor hem, en ik snap dat volkomen, is het wel meer dan een sexuele hobby. Het is gewoon onderdeel van zijn identiteit.

Margo: "Sommigen vinden het hier zeer respectabel dat Rifka er zo rustig en kalm mee omgaat. Ik vind het zelf een beetje eng. Haar man gaat gewoon vreemd. Hoe je het ook went of keert."
Ik vind het jammer dat je het eng vindt, maar dit is gewoon de manier waarop wij er mee omgaan. Inderdaad, strikt genomen gaat mijn man vreemd. Dat ik daarmee leven kan, heeft alles te maken met hem accepteren zoals hij is, en het feit dat ik niet kan voorzien in een deel van zijn sexuele behoefte simpelweg omdat ik een vrouw ben. Daarnaast deelt hij met zijn vriend ook andere "mannendingen". Dat hij het ook zou kunnen laten, klopt. Als hij verliefd zou worden op een ander (m/v), zou ik ook stikjaloers worden. Maar dat is dus niet aan de orde..
Margo: "Ik zie het niet anders dan een vrouw die het prima vindt dat haar man naar de hoeren gaat. Vertel je dat je kinderen ook? Moet daar een coming out aan gekoppeld worden? Nee toch zeker. "
Nee, dat denk ik ook niet. Maar ik zou dat ook niet echt zien als onderdeel van zijn geaardheid. Ik denk nog steeds serieus dat je sexuele geaardheid niet iets is om geheim te houden, zeker niet voor je kinderen. Er is toch niks slechts of vies aan? Nogmaals, we zijn helemaal niet van plan er een big deal van te maken en precies uit te gaan leggen hoe papa dat op sexgebied allemaal regelt..
Rifka

Raken

Rifka:
"Nou en? "De mensen" denken wel vaker het hunne van wat een ander al dan niet misschien doet. Kijk, van vrienden en familie kan het je raken wat iemand er van denkt. Maar verder..."
Het is op een bepaalde manier eerder andersom. Problemen met de buren en vernietigende roddels op het schoolplein raken je heel erg; terwijl familie en vrienden juist eerder accepteren dat je bent wie je bent.

Roos -erkenning

Roos:
"De reden voor mij om het al dan niet aan mensen te vertellen;
a) het is zo'n wezenlijk onderdeel van wie ik ben, dat ik gewoon wil dat de mensen van wie ik hou het weten.
b) ik het niet iets vind wat je hoeft te verzwijgen, ik een onderdeel wil zijn van het opheffen van het taboe erop. Waarom zou ik het niet vertellen als het eens ter sprake komt?"
OK, drie dingen:
1. Maak het eens concreet? wat vertel je ana wie?
2. Aanvaard je ook negatieve consequenties van je coming out?
3. Waarom is punt a) zo van belang ('wezenlijk onderdeel van mezelf')? Daaronder zit een diepe behoefte aan erkenning. Waarom is die erkenning zo belangrijk? Waarom maak je je zo afhankelijk van anderen, dor hun erkenning te willen? Is het niet genoeg, dat je ZELF weet dat je zo bent?

Wat je dan wel aan wie vertelt

Tinus_p: "Wat je (of dus je man) allemaal in stilte rondneukt, doet er niet zo toe; maar juist wat je WEL vertelt aan de rest van de wereld is van belang. Dus kortom, ga je de buren vertellen dat je man bisexueel is? De ouders van zijn klasgenoten? Ga je vertellen dat hij een vriend heeft? En wat wil je daarmee bereiken?"
Tegen de kinderen, op een moment dat het onderwerp toch eens aan de orde is (en ik ben het met Roos eens dat dat veel vaker is dan je denkt, bijvoorbeeld door iets op tv, in de krant, iets dat op school besproken is): "je wist het nog niet maar papa kan ook verliefd worden op mannen". Eventueel uitleggen dat dat bisexueel heet, aangeven dat dat wat ons betreft een normale variant is, zeker ook uitleggen dat wij nog steeds van elkaar houden en van plan zijn gewoon lekker samen te blijven. Als ze verder nog vragen hebben, antwoord geven en zo nee, klaar. In een 100% hetero huwelijk kan overigens ook een van de partners op een ander verliefd worden, dus zo'n big deal hoef je daar niet van te maken alleen vanwege die bisexualiteit. Onze kinderen weten allang dat wij gek op elkaar zijn, dat merken ze iedere dag.
Mijn man tegen vrienden, idem als het eens onderwerp van gesprek is: "ik heb het me jaren niet gerealiseerd, maar ik ben ook bi". Ik weet overigens zeker dat veel vrienden niet eens verbaasd zullen zijn, hem is door de jaren heen ook met regelmaat gevraagd of hij nou op mannen of vrouwen valt, bijvoorbeeld door collega's. Mensen die daar kijk op hebben (ik ben dat zelf duidelijk niet , zullen dus allang doorhebben dat hij niet helemaal hetero is.
En inderdaad, ook gewoon terloops, zoals Roos al schreef: door eens op te merken dat je die of die man zo'n lekker ding vindt, dat ze nou wel zo kunnen schamperen over een verwijfd trekje van die en die collega maar dat hij ook, enzovoort.
Kortom, dus NIET als actieve mededeling in een gesprek met de buren of in een klassebijeenkomst of als "mag ik even de aandacht" speech op een familiefeest. Maar zo voor en na, als het zo uitkomt. En pas buiten ons huis als de kinderen het weten, om te voorkomen dat ze het van een ander horen.
Rifka

Roos

Roos zegt 'Hm, tja dan denk ik eigenlijk dat wij gewoon ander soort vriendschappen hebben. Ik wil graag mijn vrienden \'helemaal\' kennen, en ik wil dat ze mij kennen.'
Ach, hoe belangrijk is het en wat is helemaal kennen. Voor mij is die sexuele geaardheid om eerlijk te zijn net zo belangrijk als bijvoorbeeld het feit of die persoon blauw een mooie kleur vindt. Of van spruitjes houdt. Veel mensen denken er echter niet zo over. En ik denk ook dat veel mensen meteen gaan verder denken naar aanleiding van een coming-out.
En stel even het volgende. Je zit op een verjaardag, het gesprek komt op homo's, gay pride ofzo, je laat vallen dat je ook bi bent en mensen vragen dan rechtstreeks of je er dan ook relaties bij hebt. Niet ondenkbaar. Maar wat antwoord je dan? Heb je niets mee te maken? Dan denken een aantal mensen er het hunne van. Lieg je erover en zeg je nee? Of zeg je dat wel en ligt alsnog je sexleven op tafel?

Ik moet m'n mening herzien....

terloops, als het ter sprake komt, vertellen dat je man ook op mannen valt: dat vind ik heel wat anders dan aan je kinderen vertellen dat papa een seksuele relatie heeft met een ander. Ik dacht in eerste instantie dat het daarom ging.

Ik heb de indruk dat je onze hulp hier helemaal niet bij nodig hebt: je klinkt sterk en zelfbewust genoeg & lijkt helemaal geen bezwaren te hebben. Gewoon niet al te moeilijk over doen dus, waarschijnlijk vind de directe omgeving het helemaal niet verrassend van je man.

Nog steeds begrijp ik niet zo goed waarom biseksualiteit een argument is om er een dubbel liefdesleven op na te houden, ik val zelf altijd als een blok voor een bepaald type man (waar mijn eigen man dus totaal niet op lijkt), maar dat zou toch alleen maar 'ouderwets vreemdgaan' zijn en het argument "ik ben nu eenmaal bigeneratieseksueel" zou geen moment opgaan! (maar dat terzijde: ik hoef natuurlijk ook niet alles te begrijpen. Accep- & respecteren is belangrijker dan begrijpen....)

vind dat je man zich even flink in de handjes mag knijpen met zo'n vrouw als jij.

erykah

Tinus

1. Maak het eens concreet? wat vertel je ana wie?
Daar heb ik geen vastomlijnd plan voor, gewoon als het ter sprake komt, net als nu.

2. Aanvaard je ook negatieve consequenties van je coming out?
Nee.

3. Waarom is punt a) zo van belang ('wezenlijk onderdeel van mezelf')? Daaronder zit een diepe behoefte aan erkenning. Waarom is die erkenning zo belangrijk? Waarom maak je je zo afhankelijk van anderen, dor hun erkenning te willen? Is het niet genoeg, dat je ZELF weet dat je zo bent?

Hier gaan mijn nekharen echt van overeind staan. Een diepe behoefte aan erkenning? Ben je psychiater? Het is geen behoefte aan Erkenning, maar aan Herkenning.Herkenning in de zin dat mensen gewoon mogen weten wie ik ben, daar wil ik niet geheimzinnig over doen Jullie maken er een veel groter punt van dan ik hoor. Ik doe er neit moeilijk over namelijk, ik vertel het gewoon, jullie zien allemaal beren op de weg...

Later meer op andere reacties, nu even geen tijd.
Roos

Rifka

Nee natuurlijk is het niet vies of slecht of zo. Zoals al eerder gezegd ik ben zelf bi.
Maar het enge eraan vind ik dat ik het gevoel heb dat je een beetje bent doorgeslagen. Niet alleen vindt je het prima dat je man vreemd gaat, er moet ook nog mee uit de kast gekomen worden. Ik twijfel in mijn gevoel: 'goh als dat voor haar nou werkt' zegt het ene stemmetje, en het andere stemmetje zegt "maar dit is gewoon een rationalisatie van het onder het hek door vreten van je man". Het lijkt heel modern maar aan de andere kant doet het me denken aan huwelijken van rond negentienhonderd. Man lekker aan de boemel, moeders thuis de boel runnen en ook een soort moeder voor manlief zijn die altijd een moeder de vrouw heeft om bij thuis te komen nadat hij zijn 'identiteit' heeft uitgeleegd.
Mmm, als ik mezelf zo lees betreft mijn bezorgheid meer jou dan de kinderen geloof ik. Maar ja dat is hoe het voor mij voelt, als jij er echt mee kunt leven... dan is het jouw leven. En je klinkt of je er erg van overtuigd bent dat het zo goed is.
De kinderen is iets anders. Als ze het zouden vragen, zou ik er niet om liegen en anders zou ik het alleen vertellen als het voor hun leven iets uit maakt. Dus op het moment dat Papa 'vrij man' en verliefd zou kunnen worden op een andere man. Ik ben er wel erg voor niet coute que coute een 'groot familiegeheim' voor kinderen te hebben, dus ik zou het in jullie geval wel vertellen als het gesprek vanuit hun kant er zo op komt.
Mijn kinderen weten dat ik op mannen en vrouwen val, maar ze weten ook dat ik niet vreemd ga. Ik heb pas verteld dat ik bi was toen het zo ter sprake kwam (Mama, zou jij een nieuwe vriend willen? Ja of een vriendin... en toen heb ik het uitgelegd, maar heel simpel. Hun reactie was: oh ja, dat kan natuurlijk ook, maar dan kunnen jullie geen kinderen krijgen, "nee, maar dat was ik toch al niet van plan, ik heb jullie toch"? "Oh, ja" en toen wilden ze vla. Maar voor hen was dus abstract want nog niet gebeurd tijdens hun leven. Ze hebben volgens mij nog niet aan iemand verteld maar ik ben er zelf ook altijd heel open over tegen moeders op school en zo. Niemand doet er moeilijk over. Misschien achter mijn rug of misschien pas als het zover zou komen.
Het vertellen als ik nog met de vader van mijn kinderen was (ik ben weduwe) zou ik niet doen omdat ik niet van plan was met iemand anders te gaan. Ik ging mijn kinderen ook niet vertellen dat ik mss wel een andere mannelijke partner zou krijgen want dat was ik niet van plan. Zo een beetje ging het hier.

Margo

Je draait er om heen

Ik: "1. Maak het eens concreet? wat vertel je ana wie?"
Roos: "Daar heb ik geen vastomlijnd plan voor, gewoon als het ter sprake komt, net als nu."
Come on, je ontwijkt de vraag. Ik verwacht heus geen formeel protocol met stappenplan, maar je bent blijkbaar al uit de kast, dus je hebt ervaring met wat je aan wie vertelt, daar heb je van geleerd, en je hebt vast ook wel ideeën hoe je dat verder zal gaan doen. Vertel je het op het schoolplein? Aan de buren? Waarom (niet)?

Roos:
"Hier gaan mijn nekharen echt van overeind staan. Een diepe behoefte aan erkenning? Ben je psychiater? Het is geen behoefte aan Erkenning, maar aan Herkenning.Herkenning in de zin dat mensen gewoon mogen weten wie ik ben, daar wil ik niet geheimzinnig over doen Jullie maken er een veel groter punt van dan ik hoor. Ik doe er neit moeilijk over namelijk, ik vertel het gewoon, jullie zien allemaal beren op de weg..."
Ah, je schiet in de verdediging. Ondertussen draai je een beetje om de vragen heen die oa ik, Cobi, Margootje, Yvon Meijer, chenin blanc, Tidnav en Ballenbak steeds stellen: Waarom is dit zo belangrijk? Waar zit de winst? Wat wil je met die erkenning of herkenning?

Laat ik het even op mezelf betrekken. Ik ben gescheiden. Dat simpele feit is 'openbaar' (tis ook niet echt geheim te houden als ik op t schoolplein sta), maar allerlei details (over het hoe en waarom van de breuk bv) deel ik niet met de buren, met collega's, of op het schoolplein. Ik heb daar namelijk geen behoefte aan; die herkenning of erkenning, of whatever van de buitenwereld heb ik niet nodig. Er is natuurlijk wel een groepje mensen die meer weet hoe het zit.

Uitgeleegd= uitgeleefd

in mijn hierboven staande posting. Typfoutje, anders wordt het werl erg plastisch...

Tinus

Wat vertel je aan wie?
Oké wat concreter dan. Ik vertel het ten eerste aan goede vriendinnen. Daarbij hoeft het niet per se ter sprake te komen, daar zorg ik dat het ter sprake komt. Bij hun vertel ik hoe ik me voel en wat ik er mee doe, waar ik over fantaseer, wat me trekt in vrouwen (wil je het nog gedetailleerder ? ).
Aan kennissen/buren vertel ik als het ter sprake komt dat ik ook op vrouwen kan vallen. Ik zit daarbij echt niet ieder gesprek te wachten tot er een gelegenheid is die ik aan kan grijpen om het maar te vertellen. Afhankelijk van hun eventuele vragen is het daarmee klaar of praten we verder. Op het schoolplein ben ik het stadium van 'lekker weertje hè' nooit ontgroeid, dus daar kan ik niet zo over mee praten, hoe dat dan zou gaan als ik wel diepere contacten had gehad, ik weet het niet, maar waarschijnlijk hetzelfde als bij buren/kennissen.
Wat mij betreft draai ik om geen enkele vraag heen, niet bewust in ieder geval. Ik wil niks met die erkenning. Het is zoals iemand als voorbeeld gaf over je lievelingskleur. Dat vertel ik ook als het ter sprake komt. Ik zie er gewoon ook geen kwaad in. Ik weet wel dat anderen er anders over kunnen denken, en dat het misschien bij sommige mensen een taboe is. Maar daar zit dan misschien juist wel iets bij; laat mensen maar zien dat het bestaat, dat het bij heel gewone mensen voorkomt, dat het je buurvrouw kan zijn waar je het misschien niet van verwacht. Als mensen daardoor anders over mij gaan denken, mij veroordelen, dan is dat maar zo. Ik ben wie ik ben, take it or leave it. Voor mij is het echt niet zo'n issue, al lijkt dat misschien wel zo door dit draadje. Ik zie gewoon echt niet in waarom ik niet kan zeggen dat ik bi ben, en wel dat ik van boerenkool hou. Nogmaals, dat mensen (ver)oordelen is hun ding, niet het mijne, ik wil daar geen rekening mee houden omdat ik daar de noodzaak niet van in zie.
Tinus; Ik ben gescheiden. Dat simpele feit is \'openbaar\' (tis ook niet echt geheim te houden als ik op t schoolplein sta), maar allerlei details (over het hoe en waarom van de breuk bv) deel ik niet met de buren, met collega\'s, of op het schoolplein.
Dit is heel goed vergelijkbaar. Het simpele feit dat ik bi ben is 'openbaar', de details deel ik met vrienden.
Roos