Reis memoires
noem ik ze :o)
Al vanaf onze eerste vakantie met kind(eren) houd ik een dagboek bij, al 24 jaar dit jaar. Zo leuk om dat later weer te lezen, al deze schriften staan bij onze reisgidsen. Nu we meestal zonder kinderen gaan houd ik dit nog steeds vol, buitenlandse reisjes gaan in een schrift en ook in onze caravan ligt een noteboek waar ik onze binnenlandse caravantripjes en bijbehorende activiteiten beschrijf.
Nog meer mensen die dit zo trouw doen ?
Sinds wij buitenlandse reizen maken houd ik reisdagboeken bij. Thuis gekomen typ ik ze over en voeg er foto's bij. Zo leuk om af en toe weer door te lezen met de juiste foto's op de juiste plekken.
Zeker
al vanaf mijn kindertijd. Mijn ouders hebben ze ook nog eens allemaal bewaard. Hele kunstwerken zijn het met plaatjes en vanalles er bij geplakt.
Sinds ik het huis uit ben maak ik er hele plakboeken van waarin ik het verhaal uitwerk met route kaartjes, foto's, van alles en nog wat (tot zand uit Namibie),
En aangezien dochterlief dit jaar heeft leren schrijven wil ik haar vragen ook elke dag iets op te schrijven. Ik heb al een leuk schrift voor haar. (extra brede lijnen)
Klinkt leuk..
Maar wat schrijf je in vredesnaam allemaal op?? Wat je gedaan hebt die dag ofzo?
O ja
genoeg schrijfstof, ik stuur de verslagen ook (stevig ingekort, anders wordt het een roman) door naar familie. Thuis plak ik net als amk van alles erbij. Tickets, routekaartjes, inderdaad, zand, gedroogde bloemetjes, kaarten, routes, tekeningetjes. Ik ben er ook erg lang mee bezig, maar zo beleef je de vakantie nog een keer. Dubbele pret
Idd
het zijn hele romans. Het varieert. Op z'n minst wat we gedaan hebben en wat het weer was. Waar, hoe. Maar ook leuke gesprekjes, of dingen die ik op het toilet heb gelezen (IJsland: wat is het meest voorkomende zoogdier na het schaap: de duitse tourist (het was begin jaren 90)
Wat we gegeten hebben: de verbazing over de omvang van de ene hamburger die we kochten, meer paste er niet in ons pannetje.
Het aantal muggenbulten dat op een voet past (67, in Amerika)
De verbazing over een patatje oorlog (ja ook zo geschreven) in de rimboe van Nepal.
Maar ook over 4 dagen kamperen in Brabant of Limburg krijg ik bladzijden vol: aardbeien eten langs de kant van de weg.
Echt van alles.
Oja ik
schrijf ook van alles op, er gebeurt toch altijd wel iets?
En het menu, het weer, vroeguh met de kinderen was er nog meer te schrijven, zooo leuk omdat nu weer te lezen ;o)
Niet tijdens maar na
Ik maak van elke vakantie een (digitaal) fotoboek, en daar schrijf ik hele verhalen bij. Ik doe het dus niet onderweg maar achteraf. Aan de hand van de foto's herinner ik me van alles en ik probeer er een leuk leesbaar verhaal van te maken.
Mijn grootste fans zijn mijn eigen kinderen. Ik doe dit sinds 2003 (dus van de vroegste jaren van de kinderen heb ik het niet gedaan), en die eerste boeken zijn al 'stokoud' als je ze bekijkt. Kleine peutertjes en kleutertjes, die zich zelf bescheuren om wat er beschreven staat. Dus alleen daarom is het al leuk.
Zondag ging de Tour de France door een gebied waar wij in 2005 gekampeerd hadden. Dus ik dat boek er bij gepakt, en dan valt je op hoe anders je leven er inmiddels uitziet (en de kinderen, en jij zelf). En door die verhalen 'leeft' dat meer, besef je ook wat je allemaal al weer was vergeten.
Dus, ja. Ik heb alleen veel te weinig tijd voor wat ik allemaal wel zou willen doen (ben bij tot 2010, maar zomer 2011 moet nog, en meivakantie 2012 ook nog). (En dan natuurlijk nog terug de historie in - waar ik dan noodgedwongen dus niet meer de dagelijkse dingen van weet maar toch nog wel wat).
Vroeger deed ik het zelf ook, vakantieplakboeken maken, maar die zijn allemaal verdwenen. Ik heb eens een doos met allerlei van dit soort dingen 'weggemaakt'. Zaten ook al mijn diploma's in. Handig joh, dat je dat kwijt bent (ik heb net met veel moeite een verklaring van de universiteit verkregen dat ik daar echt gestudeerd heb - want dat moest vanwege mijn huidige werk). (En ik kan nooit meer aan mijn kinderen bewijzen hoeveel pianodiploma's ik wel niet heb gehaald. En dat ik ook ooit zwemdiploma C had). (Maar dit alles terzijde).
Margje
