Contact verbroken
Hallo ,
Het is nu inmiddels bijna 3 maanden geleden. Mijn dochter van 5 is wezen logeren bij mijn vader. Ze gingen wat leuks doen.Mijn half broertje (8) sliep daar ook. Toen ik haar kwam ophalen vertelde ze me dat ze een spelletje moest doen die ze niet leuk vond. Ze gaf aan dat ze van mijn broertje oraal moest bevredigen en dat hij daar beneden wilde voelen dit heeft ze ook gedaan omdat ze bang was dat hij anders niet met haar ging spelen en ze bang was omdat hij groter is. Nu hoorde ik dit en dit was de schrik van me leven mentaal ben ik er nog steeds van gesloopt en vind ik het vreselijk wat er is gebeurd. Ik heb zelf geen goeie jeugd gehad bij mijn vader na de scheiding. Hij zette zichzelf vaak op de eerste plek en had eigenlijk alleen maar aandacht voor vrouwen en blowen. Nu ik ouder werd had ik dit een plekje kunnen geven. Maar ik neem mijn vader dit erg kwalijk wat er is gebeurd omdat hij niet het goeie voorbeeld heeft gegeven aan zijn kind. Als ik terug denk waren er al eerder van gedragsproblemen bij hem en naar mijn mening is daar te weinig mee gedaan. Ik heb dit weleens aangekaart dat er iets niet klopt. Me vader is gescheiden van zijn 3e vrouw en ziet zijn zoon 1x een weekend in de 14 dagen. Moeder geeft aan dat hij meer betrokken moet zijn. Maar hij geeft als reden aan geen tijd te hebben. En zo zijn er meer dingen maar dat is best lang allemaal. Maar omdat ik dacht het is leuk voor haar om mee naar een soort pretpark te gaan wilde ik het haar dat niet ontnemen. Eigenlijk komt nu alles een beetje weer naar boven en heb ik hele erge gemixte gevoelens. Ik heb me vader gezegd dat ik voor mijn dochter kies en ik hem verantwoordelijk stel voor de daden van zijn kind. Het doet pijn maar het voelt alsof ik nu een keuze moet maken en dan staat mijn dochter op nummer 1. Nu naar 3 maanden zie ik dat mijn vader me heeft me van de socials heeft verwijderd en heeft geblokt behalve op fb. Ik heb nu ook geen contact meer met een aantal andere familie leden omdat zij vinden dat ik haar nee had moeten leren zeggen en dat viel bij mij in het verkeerde keelgat. Ik voel me erg alleen hierin. Hoe moet ik dit verwerken?
Kies voor je kind. Alle mensen die de schuld bij jou of je kind van vijf neerleggen heb je niet nodig in je leven. Dus als die geen contact willen, helemaal prima.
Natuurlijk is het heel verdrietig dat het zo is gelopen en dat dit is gebeurd, maar richt je op jezelf en je kind. Die andere mensen redden zichzelf wel. Of niet, maar dat is niet jouw probleem.
Ik zou me vooral zorgen maken om de ontwikkeling van je halfbroertje, want dit gedrag lijkt mij echt wel problematisch. Dat betekent dat er hulp moet komen. Dat kan wellicht via de politie, dan moet je daar contact mee opnemen en waarschijnlijk aangifte doen. Wellicht kun je vooraf ook eerst even bellen. Zoek het even op op internet. Je vader en je familie zullen het je kwalijk nemen, maar dat doen ze nu toch al. Als er een serieus onderzoek komt met een serieuze conclusie zal er hulp komen voor je halfbroertje.
tsjor schreef op 20-10-2025 om 07:59:
Ik zou me vooral zorgen maken om de ontwikkeling van je halfbroertje, want dit gedrag lijkt mij echt wel problematisch. Dat betekent dat er hulp moet komen. Dat kan wellicht via de politie, dan moet je daar contact mee opnemen en waarschijnlijk aangifte doen. Wellicht kun je vooraf ook eerst even bellen. Zoek het even op op internet. Je vader en je familie zullen het je kwalijk nemen, maar dat doen ze nu toch al. Als er een serieus onderzoek komt met een serieuze conclusie zal er hulp komen voor je halfbroertje.
Lijkt me allemaal niet perse de verantwoordelijkheid van Tess27. Die heeft geen zeggenschap over dat broertje en is ongeveer net zo verantwoordelijk als ieder ander om dat broertje heen inclusief school etc.
Tess27 is wel verantwoordelijk voor haar eigen kind en daar zou wat mij betreft al haar prioriteit mogen liggen. Die familie valt verder ook buiten haar invloedssfeer, maar haar eigen kind kan ze beschermen door afstand te nemen van de slechte situatie bij haar vader.
Aangifte doen is een optie maar dat belast haar dochtertje wel. De politie moet op zoek naar bewijs, en de verdachte is zodanig minderjarig dat er toch geen vervolging gaat plaatsvinden. Een melding direct bij VT kan misschien zonder al te veel belasting voor het meisje.
Ik kan me goed voorstellen dat je enorm geschrokken bent en ik denk dat je de juiste beslissing hebt genomen. Je hebt geen vertrouwen meer in de opvang bij je vader. Maar ik vind de conclusies n.a.v. het verhaal wel heftig. Als ik het goed begrijp is er alleen het verhaal van je dochtertje. Dat kan de waarheid zijn, of er zijn stukjes van waar, maar het hoeft geen kloppend verslag te zijn van wat er daadwerkelijk gebeurd is. Op die leeftijd spelen fantasie en waarheid nog door elkaar.
Om te concluderen dat jouw dochter min of meer is aangerand door jouw broertje is denk ik meer informatie nodig. Hebben jullie zijn versie van het gebeuren gehoord? Kan het zijn dat hij toegang heeft tot porno en 'ideeën' heeft opgedaan? Ik vind het nogal wat voor een achtjarige om zelf op het idee te komen zich oraal te laten bevredigen namelijk...
Wat voorop staat is dat jouw dochter het daar niet fijn heeft gehad en dat is voldoende reden om haar (voorlopig) weg te houden bij haar opa. Dat jouw vader zich niet kan inleven in jouw angst en bezorgdheid is al erg. Maar dat andere familieleden vinden dat jouw dochter had moeten leren 'nee' te zeggen zou voor mij de druppel zijn om het contact voorlopig in de vrieskast te zetten.
