Feestdagen

Kaatje

Wat heb je dit prachtig verwoord. Wat voel ik je verdriet en je kracht!

Verder heb ik na het lezen vooral tranen in mijn ogen en een brok in mijn keel!

Ik wens jullie heel veel kracht en licht toe en dat jullie je maar heel veilig mogen voelen!

Liefs Christine

Kaatje

Ik herken gedeeltes van wat je schrijft, je verwoordt het mooi.

Ik hoop dat je je veilig voelt op je vakantieplek en toe kunt geven aan alle emoties die bij je boven komen.

Sterkte!

Groetjes,
Wilma

Lieve kaatje

Ik wens jullie een goede tijd toe en alle warmte voor het nieuwe jaar!
Liefs,Bastet

Kaatje

Mooi filmpje. En ontroerend, het idee dat jullie vrolijke drie (al lange slungels aan het worden!) zo'n gemis met zich meedragen. Heel veel sterkte om deze tijd weer vorm te geven.

Warmte en licht

Warmte en licht hadden we jullie al gewenst met de "echte" kerstkaart, nog meer warmte en licht wens ik jullie hier. Tot ziens in 2010 (en op een dag kom ik wel bij je op de thee!)

Kaatje

Ik wens jou ook heel veel licht, kracht en warmte toe deze dagen.

Ik las het en heb even het filmpje bekeken. Geweldig leuk die kinderen. Een brede grijns kkwam op mijn gezicht. Mooi zoals kinderen toch ook kunnen genieten
en lekker gek kunnen doen en dan oiok nog talent hebben.

Fijne dagen meid! (ondanks je gemis)

Geweldig, die kinderen van je!

Ze zijn super zeg!!

Een heel goede vakantie met elkaar.

tonny

Kaatje

ik ben stil van je woorden, een mooie kaars voor jullie!

Mooi!

Ik wens jullie goede dagen toe, Kaatje. Dat er veel licht op jullie pad mag schijnen in 2010..

Lieve kaatje

Voor het grootste gedeelte op de achtergrond jouw wel en voornamelijk jouw wee gevolgd. Jouw verhaal heeft veel indruk op mij gemaakt, ik denk dan ook heel vaak aan jou en je gezin. Ik vind het ontzettend knap van je dat je durft te spreken van een jaar met nieuwe kansen, nieuwe ontwikkelingen en nieuwe dromen. Ik hoop dat je samen met de kinderen deze komende dagen op een, voor jullie, fijne manier weet door te komen. En in mijn gedachten omhels ik je op oudejaarsavond precies om 24.00 uur even heel stevig!
PS wat een waanzinnig leuk filmpje! Dankjewel!

Lieve kaatje

Wat moet ik zeggen... je bericht ontroerd me enorm!
Een tweede Kerst en een tweede jaarwisseling alweer zonder jullie Bas. Goed dat jullie er op uit gaan!

Ook hier die behoefte om weg te zijn. In ieder geval niet "gezellig" thuis te zijn of op 'verplicht' familiebezoek te moeten. We wilden naar de zon, dat wordt het hem helaas niet... Toen bedacht om naar familie te gaan; maar daar vierden we vorig jaar nog Kerst met z'n vieren en dat brengt wel heel veel gemengde gevoelens met zich mee, ook omdat het heel vlakbij de plek is waar 'het ongeluk' gebeurde. Ook dat gaan we nu (nog) niet trekken. Nu komt die familie hier heen. Ongedwongen, niets moet, alles mag. Ook heel hard huilen... (en lachen!)
Voor de tweede week van de vakantie hebben we ook plannen. Ook dat geeft een dubbel gevoel; het blijft zo moeilijk om zonder ons ventje van alles te ondernemen wat hij ook zo leuk had gevonden.(Hoewel ik me er ook bewust van ben dat we, als ons ventje er nog was geweest, deze plannen waarschijnlijk niet gemaakt hadden. Sterker nog, ik denk dat we dan nu op de plek op vakantie waren geweest waar het ongeluk gebeurde. Het was daar verder zo goed!)

En dat zal voor jullie ook gelden. Weg zonder Bas, zonder papa. Dingen doen die je het liefst met hem erbij had willen doen, moeten doen... ..."Gewoon een gezellige vakantie zoals iedere andere vakantie"... Lieve Kaatje, ik hoop zo dat dat gaat lukken. Dat het goed is. Dat er veel licht en vooral veel liefde mag zijn. In Drenthe en in Amsterdam. En al die dagen daarna die nog komen.
Dat die nieuwe dromen en kansen voor jullie uit mogen komen!

Het filmpje is hartverwarmend! Wat prachtig! Dank je voor het delen daarvan,
liefs, heli

Ontroerend mooi

Dat filmpje, die kinderen van jullie, die slungelige tengerlange lijven, dat levensplezier dat eruit spreekt.
Dikke knuffel voor de feestdagen en vakantie, Mirjam

Lieve kaatje...

...geen woorden eigenlijk, slechts tranen en een dikke brok in m'n keel, waar jij niets aan hebt - maar aan de virtuele knuffel en kaars hopelijk wel, al is 't maar een ieniemini sprankje...

Een heel fijne tijd gewenst samen, en heel veel sterkte daarbij! Een krachtige warme kaars voor jullie en Bas.

Liefs, Beertje(s)

Wat een gaaf filmpje

Wat een heerlijk stel kinderen heb je Kaatje. Ook van mij een dikke knuffel in deze kerstdagen, voor jullie allemaal.
Liefs, Mickey

Ach kaatje

Och lieve Kaatje ik vind het filmpje zoooo lief!! En ik begrijp het, dat geen zin hebben in het nieuwe jaar, weer verder weg van het leven samen.... wat moeten jullie hem enorm missen.... ik denk aan jullie!

Een sterretje erbij

voor jou en voor je kinderen. Tsjor

Wat een fijne reacties

En ook namens de Cupcakes, bedankt! Ze glimmen van trots.
Maar goed, het is 2010. En ik wil dat niet. Ik wil dat zo ontzettend niet. Ik kan niet eens de beste wensen tot me door laten dringen, zo knap ik van 'ik wil het niet'. En dan voel ik me weer schuldig, want jeetje, zoveel lieve mensen die me zoveel goeds wensen, daar moet ik toch iets goeds mee? En van al die sterkte-wensen zou ik toch inmiddels wel wat sterk geworden moeten zijn?
Maar 2010 is een jaar waar Bas nog niets mee had, er staat niets meer op de kalender, geen concerten, niets. Blanco. Iedereen gaat door, zonder hem. Het is onvoorstelbaar, maar iedereen doet dat. Gewoon. Zomaar. Nou ja, nee, niet zomaar gewoon. Maar toch. Maar ik moet dat ook. Voor de kinderen, maar inmiddels ook voor mezelf. Beslissingen nemen, ja, met een hoofdletter. Want wat wil ik? Ik kan wel krampachtig blijven volhouden dat 2010 niet is wat ik wil, maar ik heb niets te willen. De aardse tijd tikt verder, ongeacht wat ik wil. Dus heb ik bedacht, kan ik alleen iets willen in het stukje waar ik wel invloed op heb. En daarin zijn dus lastige Beslissingen te nemen. Want ik moet dat alleen doen. Ik kan het niet overleggen met Bas.
Ik wil niet voor altijd vrijwilligerswerk blijven doen. Ooit moet ik toch zelf zorgen voor brood op de plank. Zal ik een spw-opleiding gaan doen om daar te blijven werken, bij de meervoudig gehandicapte kleuters? Of zal ik hoger inzetten? Iets opvoedkundigs op HBO-niveau, of universitair? Wat is haalbaar? Wat wil ik? Dromen over directrice zijn van een weeshuis in Nederland voor de arme kindjes uit Afrika? Of een privé-kliniek oprichten voor anorexia-patienten? En als er dan al verplichte opvoedcursussen komen, mag ik dan alsjeblieft de inhoud bepalen? Dat soort dingen, dat zijn mijn dromen.
Het is moeilijk te bedenken dat er een stukje is waarin ik iets te willen heb, te kiezen. Mag ik groots denken? Moet ik het klein houden? Heb ik een toekomst? Of moet ik alleen vandaag aangenaam door zien te komen?
Ik wil geen 2010, het is te moeilijk, te ingewikkeld en te ver weg van ons leven samen. En toch zit ik hier. Met nog wel 8 wassen te draaien van onze vakantie ).

Ondanks alle vragen, verwacht en wil ik geen antwoorden.
xxx

Natuurlijk

'Heb ik een toekomst?' Natuurlijk wel, alleen waarschijnlijk niet zo mooi en intensief en met minder liefde dan je verleden is geweest. Je wil de toekomst nu nog niet, maar de toekomst wil jou wel. De toekomst is geduldig, de toekomst wacht wel op je. Zet maar kleine stapjes, dan komen de grotere later wel.

Veel zegen en een beetje minder pijn in 2010.

Tsjor

Lieve kaatje

gelukkig komt het jaar niet in een klap, maar dag voor dag. En de dagen uur voor uur (of nog minder dan..)..

En natuurlijk wens ik je een goed jaar, en zo te lezen borrelt er van alles, al lijkt dat alles toch niet zo fijn als mét Bas plannen maken en overleggen..

Welkom thuis, in het witte noorden!
Liefs!

Welkom thuis

Stap voor stap,je komt er wel.Je bent al zoveel verder dan je had gedacht nu te zijn.Liefs!
bastet

Hele grote kaars...

...wat raakt je schrijven me... een stille, hele grote krachtige kaars voor jou, je kinderen en Bas*

Liefs, Beertje(s)

Toch de beste wensen

omdat je ze nodig hebt.

Kaatje

Herkenning hier bij de gevoelens die je neerpent: Mijn ouders zijn al jaren dood. Ze hebben beiden dit millennium niet gehaald, ik ben al duizend jaar van ze af, zo voelt dat soms.
Mijn moeder was heel actief in de kerk, en toen deze nieuwe paus kwam was er weer een stukje afscheid, weer meer afstand. Bij elke schrijver of acteur die sterft is de wereld weer een beetje minder van hen, en zo gaat dat elke keer opnieuw, nog steeds.
Daarover peinzend denk ik ook vaak dat ik degene ben die mijn ouders met mijn leven, met deze wereld verbind. Ik bedoel dat niet zoetsappig maar letterlijk, elke voetstap die ik zet komt door hen, ik ben hun product, ik ben hun anker met deze wereld, en via mij ook weer mijn kinderen.
Zo zie ik jou voor me omweven door Bas, in je kinderen die om je heen dansen, denken en doen, die bij elke voetstap die ze zetten doen denken aan hem. Zijn levenskracht leeft voort in hen, en in jou en jullie liefde.
Maar misschien zeg ik nu alweer te veel, het is niet mijn bedoeling voor je in te vullen, of voor te schrijven. Het is puur hoe ik het soms voor mezelf ineens echt zuiver kan voelen, terwijl ik een andere dag ineens weer zo kan treuren omdat ze weer een stukje verder van me af zijn gedreven... Het is gewoon zo heel erg ingewikkeld, die dood.

Kaatje

ik hoop dat het goed is geweest, Drenthe en Amsterdam, voor jullie allemaal. Kerst was hier kl.te - en da's zacht uitgedrukt -, zo moeilijk, maar daarna zijn we ook een week weggeweest en dat was ondanks dat het zo ontzettend dubbel was, wel goed. Beter dan Kerst in ieder geval. En ons mannetje heeft genoten, en daardoor wij ook. Het was sowieso beter, even weg van huis; ik hoop dat dat voor jullie ook zo was.
En dan 2010... het is zo hard! Zo ver weg van wat jullie en Bas samen hadden. Voor hem nog zo ver in de toekomst en verdorie nu sta jij er 'al' in. 2010 en je moet gewoon verder. Niet zoals als al die anderen die 'gewoon' doorgaan, maar in je gedachten nog steeds met hem aan je zij en tegelijkertijd zo eenzaam.
Ik herken je gevoel zo... al is het hier natuurlijk op een ander vlak; ik kan nog steeds overleggen, maar met zo'n grote zwarte leegte in ons 'zijn'. En het mannetje waar we zoveel plezier mee hadden, maar waar we ook heel wat kopzorgen om hadden (en dus ook veel over moesten overleggen) is er niet meer. 2010; ik zou er zo graag voor willen vluchten. Tegelijkertijd moet je door. Het kan niet anders.
En ook hier plannen, ideeën. Geen idee of ik het (aan) kan, maar ook hier zal het waarschijnlijk "moeten" (uwv-technisch). Dubbele gevoelens daarover; ik wil heel graag maar wil ook nog zo graag in mijn warme veilige cocon blijven, ben ik bang dat het niet gaat, er nog geen ruimte voor is. Tegelijkertijd hoop ik dat het afleiding zal bieden; interessante mensen ontmoet, opnieuw ga leren.
Sorry, zit ik hier weer over mezelf te beppen. Dat wil ik helemaal niet. Sorry!
Ik hoop zo dat het je lukt je plannen te kristalliseren; dat het gaat. Dat, hoewel het je waarschijnlijk tegen al je gevoel ingaat, met iemand anders kan overleggen over plannen. Beslissingen nemen. Dat je 'een toekomst hebt' ( natuurlijk (!) alleen zo'n andere dan wat je er zo kort geleden van had bedacht) en het je daarbij ook nog lukt de dagen een klein beetje aangenaam door te komen. En je wassen te draaien En met het grootste deel van de Cupcakes om je heen is het in ieder geval al heel wat! Wat zijn ze geweldig!
Liefs!