Friso

Verschrikkelijk

Ja, een moeder die haar kind verliest. Dat is wat ik steeds denk. Ik kan mij niet ergers voorstellen. Leeftijd maakt niet uit heb ik gezien toen mijn vader jong overleed. Mijn grootouders waren ontroostbaar. Mijn vader lag 2 jaar in coma. Wat een onzekerheid en verdriet. Dit alles rond Friso rakelt alles weer op.

Terwijl ik mijn vader ook jong verloren heb identificeer ik mij nu met de moeder die haar kind ziet wegglijden.
Misschien omdat ik ervaren heb dat mijn leven weer op de rails kwam, net alsdat van mijn moeder. Mijn grootouders kregen hier echter te weinig tijd voor. Beatrix is ook al 74. Zo intens verdrietig dat ze dir nog mee moet maken.
En zij niet alleen, met haar zijn er meer moeders en vaders die deze weg moeten gaan. Verschrikkelijk.

Nelleke

Sorry als ik misschien wat 'harteloos' overkom maar natuurlijk is het verschrikkelijk voor Beatrix om haar zoon zo te zien (tell me about it), maar de meisjes en Mabel moeten de rest van hun, hopelijk nog heel lange leven, door zonder hun papa en geliefde. Brrrr!

Joyeux

Dat was het eerste wat ik dacht toen ik de toestand en verwondingen van mijn zoon zag; het wordt nooit meer hetzelfde. Er zal altijd een voor en na het ongeluk zijn. Zelf dacht ik dat hij het niet zou overleven, wat later ook bleek, maar ook al was hij wel uit coma gekomen of coma vigil (vegetatieve staat); alles zou zo voorgoed anders zijn! Op de eerste plaats voor hem, maar natuurlijk voor iedereen. Dat is in de situatie van prins Friso denk ik net zo.
De opmerking van Nelleke raakte me; ik denk niet dat je in deze kan zeggen of iets voor de een erger is dan voor de ander. Het is hoe dan ook voor elke betrokkene een tragedie.