Hoe ga ik om met de scheiding van mijn ouders als volwassen kind?

Het klinkt als een heel moeilijke situatie waar je in zit.
Je vader is dus al verhuisd, je moeder en jij wonen nog in het ouderlijk huis. Je maakt je vooral zorgen om je moeder. Is daar een speciale reden voor? Ze heeft geen familie, maar heeft ze ook geen werk, vrienden, kennissen, hobby etc.? Je moeder zal toch haar eigen leven moeten gaan dragen, dat kun jij niet voor haar doen. 
Wat gaat er gebeuren als jij eigen woonruimte vindt, waar ben je bang voor?
Het afgelopen jaar is er veel gebeurd schrijf je, politie, psychiatrie... ik hoop dat het nu rustiger is op dat gebied. Maar dan nog heb je wellicht iemand nodig om erover te praten om het allemaal te verwerken. Ik zou toch bij de huisarts beginnen. 
Waarom wil je het geheim houden op je werk? Sommige dingen hoef je niet in detail te beschrijven, maar kan ook in algemene woorden: heel moeilijke situatie thuis etc. 
Als je er woorden voor vindt kun je erover praten, word je minder bang dat het bekend wordt en krijg je wellicht ook een omgeving die je meer steunt. Probeer het eens, wat zou jouw verhaal zijn, wat is er gebeurd, hoe zou je het willen vertellen. 

hi TO, 

ik denk dat je ouders een juiste beslissing maken. Ik heb je vorige topics gelezen, over dat jullie elkaar slaan 🥊,politie aan de deur, verwarring, mishandeling er van alles misgaat en jij aan ze vastklampt en maar het huis niet uit wilt. Het is goed dat deze dynamiek doorbroken wordt. Het is verder niet jou scheiding, maar die van je ouders. 
ik zou zoals in alle topics die je opent je adviseren hulp te zoeken, je verantwoordelijkheid te nemen, volwassen worden en oude patronen te door breken en achter je te laten. 

mijn ouders zijn paar jaar geleden gescheiden ik was toen halverwege de 30. Er is minder heftigheid aan vooraf gegaan dan bij jou.

ik heb tegen mijn ouders gezegd: ik kies geen kant, ik ben er voor jullie allebei. beste stap die ze ooit konden maken. Achteraf had ik het in gang gezet want ik vroeg een keer: waarom zijn jullie eigenlijk nog samen?

als ik jou was: ga op jezelf! Jij gaat hieraan onderdoor. Zoek een plek voor jezelf zodat je uit die spanning kan gaan. En naar je ouders toe kan wanneer jij daarvoor kiest.

heel vervelend misschien om te horen: jij hebt een eigen leven. Je ouders moeten ook hun leven weer oppakken. Maar jij leeft niet hun leven. Kies meer voor jezelf en ga leven.

Anoniemvoornu schreef op 01-09-2025 om 09:13:

Waarom ga je niet op jezelf wonen? Dit advies is al meerdere keren gegeven , afstand nemen en een eigen leven opbouwen

Dit! Ik snap de volgende zin ook niet:

Ik ging normaal volgend jaa beginnen zoeken om iets te kopen

Vooral omdat er (blijkens je eerdere vragen hier) verschillende appartementen in eigendom zijn van het gezin, moet het toch mogelijk zijn om nu al op jezelf te gaan wonen. En als je in de buurt van je moeder blijft wonen, kun je haar steunen indien nodig. Correctie: OMDAT je dan in de buurt van je moeder blijft wonen - want die andere appartementen zijn op ca. half uur rijden of minder - dan kun je vrij makkelijk even langs gaan.

Voor jezelf gaan zorgen; op jezelf gaan wonen, eigen leven en netwerk ontwikkelen, navelstreng doorknippen. Je bent niet verantwoordelijk voor je ouders en hun levensgeluk. Natuurlijk kun je bij ze langsgaan en dingen voor/met ze doen, maar niet ten koste van alles. Dat jij tot nu toe geen eigen privéleven hebt gehad, zegt heel veel over jullie ongezonde relatie. 

En wees op je werk eerlijk over je thuissituatie. Vaak is er dan wel begrip. En zo niet, zegt dat ook een heleboel over het bedrijf en de werkcultuur.

Zoek hulp TO. Je hebt hulp nodig om je los te maken uit deze toxische dynamiek met je ouders. Desnoods eerst even bij de praktijkondersteuner van de huisarts. Dit wordt je inmiddels al jaren geadviseerd. Je redt dit niet alleen. 

To ik heb het idee dat jij verder niets doet met de adviezen hier. Je opent topics en schrijft van je af. Misschien lucht het op maar de situatie blijft gelijk. 

Je hebt de mogelijkheid om een grote meid te worden. Echt volwassen ipv een kind bij je ouders thuis. Zolang je daar blijft kom jij niet los van jullie situatie. 

Je ouders gaan scheiden. Jij niet!

Dweedledee schreef op 01-09-2025 om 18:13:

Zoek hulp TO. Je hebt hulp nodig om je los te maken uit deze toxische dynamiek met je ouders. Desnoods eerst even bij de praktijkondersteuner van de huisarts. Dit wordt je inmiddels al jaren geadviseerd. Je redt dit niet alleen.

Dit Annemerel! Nóg 20 topics openen, onder zoveel verschillende nicknames, of zelfs een kind overwegen om jouw leven op te fleuren hebben totaal geen zin, zolang je niets doet met de adviezen die je krijgt.

Een kind nemen terwijl je zelf mentaal zo kwetsbaar bent, is bijzonder onverstandig. Dat komt niet goed, voor jou niet en voor het kind niet. Jij overspannen, burnout of in de psychiatrie, kind in de pleegzorg en allebei diep ongelukkig. Niet doen!!

Kersje schreef op 01-09-2025 om 18:52:

[..]

Dit Annemerel! Nóg 20 topics openen, onder zoveel verschillende nicknames, of zelfs een kind overwegen om jouw leven op te fleuren hebben totaal geen zin, zolang je niets doet met de adviezen die je krijgt.

Is Annemerel dezelfde persoon als Ina333?