Kring voor heli
Om te helpen met het dragen van het verdriet en samen te hopen op eurotransplant kom op mensen pak mijn hand...
De kring blijft
en ik blijf staan!
Heli
ik blijf stevig staan in de kring
Ik ook
Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan jullie denk...
liefs,
Petr@
Ook
blijf ik staan waar ik sta en denk aan jullie!
Ben er ook
nog steeds -
Kring
Ik denk vaak aan jullie, aan hoe je je ventje moet missen, zo erg dat het gewoon lijfelijk pijn doet...
Dikke knuffel, ook voor je jongste
Een knuffel
en een kaarsje Ik denk zo vaak aan jullie.
Heli
ook hier wordt aan jullie gedacht...
Ben er ook nog steeds
sta nog op mijn plek in de kring
Lieve heli
Ik moet gewoon even aan jullie denken vanmorgen. Een lieve knuffel voor Levi.
Heli
Heel vaak lees ik even, weet ík wel dat ik onverkort in de kring sta, maar jij niet misschien. Daarom weer even een zichtbaar stapje in die kring, ik weet niet of wij er voor kunnen zorgen dat je niet alleen bent, maar ik wil een poging wagen. Nog heel vaak en heel lang. En ik denk aan Joram...
Maatje
Ook ik
blijf staan, voor jullie, voor Joram!
Heli
Ik sta hier, meer kan ik niet doen.
Heli
Ik wil je laten weten dat ik nog steeds aan jullie denk en in de kring sta...
Gr Pham
Vandaag
ben ik een dagje weggeweest. Even een dagje met een vriendin stadten; terasje pakken, lekker eten, mensen kijken. Heerlijk ongedwongen, niets moet, alles mag. Ook in gesprekken. Met zo iemand die weet en aanvoelt wat goed voor me is. En het was goed (heb alleen veel te veel geld uitgegeven 
).
Vanavond bracht ik haar naar huis. Op de terugweg - een landelijk weggeetje - , het was al donker, werd ik opgeschrikt door een paar lichten in de berm. Ik zag vaag iemand gebogen over iemand heen staan. Een meisje lag in de berm, haar brommer een paar meter verderop. Er was duidelijk iets aan de hand.
Hoewel mijn eerste gevoel heel beklemmend was, ben ik gestopt en gaan helpen. Het meisje was buiten bewustzijn. Ik heb snel een kleed uit de auto gehaald (altijd handig, dat blijkt maar weer) en deze onder haar hoofd gelegd. Ondertussen was de ambulance gebeld en kwamen, heel toevallig haar ouders voorbij rijden. Er kwamen beetje bij beetje meer omstanders die kwamen helpen/toekeken. De politie kwam, naar mijn idee na heel lange tijd, met gillende sirenes en even later ook de ambulance.
Ik kan niet vertellen hoe verschrikkelijk dit was. Ik ben niet snel verstijfd van angst. Meestal overwint de ratio het wel, of de andrenalinestoot. Maar nu... Ik kon maar weinig handelen en weinig uitbrengen. De hele film van twee maanden geleden; het vinden van Joram en de minuten daarna, totdat de ambulance en de politie kwamen, is daar in die berm meerdere keren aan me voorbij gegaan. Hoe ze erbij lag; in stabiele zijligging. Zo met dat kleed onder haar hoofd, haar handen op een bepaalde manier. Pfff.... ik zag gewoon mijn kind daar liggen en wilde dat tegen iedereen daar wel uitschreeuwen; dat kon natuurlijk echt niet, maar zodra ik zag dat er actie werd ondernomen door de verpleegkundigen en ik ook zag dat er genoeg omstanders waren heb ik iedereen sterkte gewenst en ben ik weggegaan. Heb een rustige parkeerplaats gezocht en mijn man gebeld. Ik moest nog een uur terugrijden maar moest eerst mijn verhaal kwijt. Ik kon niet rijden. Moest zo verschrikkelijk huilen.
Inmiddels ben ik een beetje bijgekomen. Het is nu een uur of twee later, heb even wat gedronken, even bijgepraat met manlief. Maar ik moet de hele tijd maar denken aan dat meisje en haar ouders... Ik hoop zo dat het met een sisser afloopt!
liefs, heli
Heli!
Wat sterk van je!!! wat ontzettend knap!!!! Maar ook wat ontzettend moeilijke en confronterend!!!
Pfffff, heb je geslapen vannacht? Kon je het een beetje loslaten?
Toch denk ik dat, hoe vreselijk het ook was, het ook positief kan werken op den duur, al zie je dat nu misschien nog niet.
Gelukkig had je daarvoor een heel fijne dag, en hopelijk loopt het goed af met het meisje. Heb je haar naam oid, zodat je nog eens kunt informeren?
Liefs, Minet
Heli
Heb je nog een beetje geslapen,meis??
Bastet
Ach heli
Wat vreselijk confronterend...
Misschien helpt het als je idd informatie over het meisje kunt achterhalen?
En dan net na zo'n fijne dag...
Oh heli
wat erg voor dat meisje en wat vreselijk moeilijk voor jou, ik kan me zo voorstellen dat je alles weer voor je ziet op zo'n moment. Pfff wat rot dat je op dat moment alleen was in de auto! Ik hoop dat alles goed gaat met dat meisje, misschien is dat idd nog te achterhalen.
Lieve heli
wat ben je toch lief. Je eigen gevoel geparkeerd en geholpen.
knuffel van Purk
Och heli
Eerst wil ik je zeggen dat ik het zo ontzettend dapper van je vind dat je een dagje uit bent geweest. Maar wat ongelofelijk dat dit precies jou moest overkomen! Geen woorden voor. De film weer op je netvlies...opeens weer zo dichtbij. Wat een heftige ervaring. Je zult nu zeker wel heel moe zijn?
Sterkte!!!
Heli
Jee, wat een akelig verhaal. Heel veel sterkte!
Heli
Dat is sowieso voor iedereen naar om te zien, maar voor jou helemaal! Sterkte..
Ik kan
me maar een fractie voorstellen van wat jij allemaal voelde, maar ik geloof gelijk dat het een verd*md rot gevoel was..
Weer helemaal zo in de het gevoel van toen met Joram..vreselijk!
Heb je nog wel kunnen slapen?
Sterkte!
Mien
Nee heli!
wat rot zeg! Ik kan me zo goed voorstellen dat het net voelde als in een nare film en dat je daar je eigen mannetje zag liggen....Probeer inderdaad te achterhalen wat er met het meisje is gebeurd en hoe het is afgelopen....en nu? Hoe gaat het nu?
Geen idee
hoe het nu met het meisje is... het stelt me gerust dat ik er niets over kan vinden in de kranten, op internet. (Bij ons was het meer in het nieuws dan ons lief was...) Ik hoop dat het betekent dat het allemaal meegevallen is. Hoewel bewusteloosheid natuurlijk nooit een goed teken is...
Heb nog wel met mijn vriendin gebeld; gevraagd of zij meer weet. Ze zou es wat rond vragen (het is daar echt een 'durp'), maar heb nog niets gehoord.
Vannacht heel erg slecht geslapen... Onrustig, steeds dezelfde beelden en geluiden. Lag er voor mijn doen ook heel laat in en ben gisteren voor mijn doen erg actief geweest. Vandaag heb ik daarom erg rustig gedaan. Het blijft nog steeds wel door mijn hoofd spoken, maar dat zal ook nog wel even duren ben ik bang. Dat is overigens niet verkeerd, was lastig af en toe. Vanavond ben ik wat gaan vilten; dat vind ik bijna medidatief.
Morgen gaan we weer een dagje weg. "Vieren" we de verjaardagen van manlief en mijzelf. We proberen onze verjaardagen sowieso altijd rustig voorbij te laten gaan met voornamelijk familiebezoek, maar ook daar hadden we nu geen zin in. Het voelt als het vieren van een feestje en dat past niet bij onze stemming nu. Omdat we voor jongste het natuurlijk niet zomaar voorbij kunnen laten gaan (hij heeft zo zijn best gedaan op onze verjaardagswerkjs!) gaan we een dagje weg met z'n drieën. Op een plek waar Joram al eens met schoolreisje is geweest maar waar we nooit met z'n vieren zijn geweest. Het beetje raar misschien, maar nu voelt het tenminste niet alsof hem iets 'ontnemen' omdat het voor hem ook zo leuk zou zijn geweest. Hij was daar immers al geweest. Aan de ene kant zie ik er tegenop want juist met dat soort dingen is jongste wel heel alleen, aan de andere kant hoop ik toch ook dat het voor hem een leuke dag zal worden. Even helemaal eruit.
En Kaatje, ik heb niet zoveel moeite om een dagje weg te gaan oid. Integendeel. Ik ga soms liever een dagje weg dan dat ik hier in de stad mijn weekboodschappen moet doen of naar de markt ga ofzo. Overal kom ik mijn mannetje hier tegen, heb ik herinneren aan hem. Kom ik mensen tegen die ik ken en dus ook ons verhaal kennen. Dat is soms fijn, maar soms ook niet. Ik vind het prettig om een soort van anoniem rond te lopen en zelf nieuwe dingen zie. Niet altijd dus, want die herinneringen hier zijn niet altijd pijnlijk. Maar zo af en toe... nou ja, beetje warrig... misschien snap je het wel
Hoe heb jij dat ervaren?
groet, heli
En het wordt tijd
om naar bed te gaan geloof ik... jemig weer schrijf- en spelfouten... bah! Welterusen
Aaahhhh!
welterusTen!
Je kan
altijd de politie bellen om te vragen hoe het met het meisje gaat....Meid, ik vind het zo rot voor je dat je dat dan ook weer moet doormaken....het is te veel....
Ik hoop dat je morgen toch een beetje kan genieten van de dingen die jullie gaan doen....inderdaad, voor je jongste moet je, hij is trots op zijn werkjes!
Lieve heli
Wat een ongelooflijke dag gisteren!! Eerst zo plezierig uit, en dan die enorme wending. Veel sterkte, je hebt het super aangepakt!! Wat kan een mens dan verbaasd naar zichzelf kijken.
tonny
