Slaande ruzie met familie
hallo allemaal
Ik zit met een vreselijk groot probleem en verdriet en voelt tevens als verlies.
Wij zijn een familie met een hechte band.
Wij zijn altijd veel op vakantie geweest met elkaar en hebben altijd veel tijd met elkaar doorgebracht.
Sinds we een kleine hebben van 3 veranderde de band ook waardoor me ouders vaak met veel dingen bemoeide.
Voor hun was dat uit voorzorg maar vaak voor mij was het heel lastig om hun te begrijpen omdat ze een andere jeugd en tijd hebben beleefd.
We zijn vorige week op vakantie geweest en daar kregen mijn man en vader een discussie.
Het liep zo hoog op dat ze elkaar vernederde en me moeder erbij kwam zitten en riep als hij jou pakt maakt hij jou dood.mijn vader zei iets wat me man boos maakte omdat me moeder laatste tijd heel veel heeft geklaagd over mijn vader. En juist waar het om ging doet hij zelf.dus moeder klaagt bij kinderen en bij de ruzie komt ze juist voor me vader op.
Dat voelde voor me man als een dreigement.
Vervolgens staan ze beide op en gingen mijn moeder,zusje en ik hun 2 uitelkaar duwen.
Mijn man voelde zich bedreigt en dacht dat mijn vader ging slaan.
Mijn vader is zwaarlijvig en man 90 kilo.
Dus hij was bang dat hij geklapt gingen worden.
Uit reactie heeft hij dus me vader geslagen op zijn oor maar perongeluk zo hard dat hij op de grond is gevallen en even buiten westen is geweest. Wat ik heel erg vind ! Ik ben me kapot geschrokken !
Ik stond erbij en ik heb geschreeuwd waar dit op slaat en hoe dit kan.
Zo ongelooflijk!!
Later is me vader na ziekenhuis gegaan voor hechtingen.Een hele gedoe terwijl de vakantie net is begonnen.
Op het moment zijn me ouders nog op vakantie en zegt me vader dat hij er echt helemaal klaar mee is en nooit meer contact met hem wil.
Mijn man is ook nog boos maar zegt dat hij schuldig is en het in de toekomst goed zou willen maken maar mits er van beide kant word bekend.
Mijn ouders zeggen dat ze dit niet normaal vinden en verwachtten dat ik bij mijn man wegga.
Tuurlijk vind ik heel heel heel erg maar ik was voor deze vechtpartij wel heel gelukkig met hem.
Ik sta nu tussen een 2 strijd.
Ouders verwachtten dat ik bij hem weg ga uit respect omdat ik van ze de hou.
Maar niemand kan mij vertellen wat ik moet doen maar makkelijk is het niet als je een kleine hebt en koophuis.
En dat terwijl van de voren wel alles leuk was.
Heeft iemand dit ook eens meegemaakt ? Of hoe ga ik hiermee om ? Of wat moet ik doen ? Ik ben even helemaal in de war
Liefs
tsjor schreef op 24-09-2022 om 06:40:
Heb je zelf al eerder te maken gehad met geweld van hem?
Tsjor
Nee nooit
Ariz schreef op 23-09-2022 om 16:16:
[..]
Dat is juist het probleem mijn man wilt geen relatietherapie
Hij heeft een moeilijke jeugd gehad en daaruit merk ik dat hij veel trauma’s heeft en het met geweld ‘oplost’
Heb hem 8 jaar geleden al gevraagd of hij hulp wou zoeken maar dat wilt hij niet
Kennelijk waren er dan al wel relatieproblemen tussen jullie? En ook al lange tijd?
Voor mij als buitenstaander was het op basis van de OP niet te begrijpen dat je je man laat vallen als gevolg van een uit de hand gelopen conflict met jouw ouders waarin jij eigenlijk, qua inhoud van de ruzie (‘ze bemoeien zich te veel met ons’) aan zijn kant staat. Het lijkt nu alsof jouw ouders jou heel erg in de tang hebben, dat ze je kunnen overhalen te scheiden van je man terwijl je het eigenlijk met hem eens bent.
Maar kennelijk is/was er veel meer aan de hand tussen jullie. Als er heel veel is wat je niet vertelt, kan het nooit kloppen wat wij tegen je zeggen natuurlijk. Ik hou het er maar op dat ik kennelijk geen idee heb van wat er nou echt aan de hand is geweest. Maar, zorg goed voor jezelf; er lijken maar weinig mensen in jouw leven die echt met jouw belang en jouw welzijn bezig zijn. Het zou goed zijn als je wat steviger op je eigen benen kwam te staan.
Ook al is je man (tot nog toe) niet agressief naar jou toe, als geweld zijn coping mechanisme is om met lastige situaties/trauma's om te gaan zou ik daar persoonlijk wel een probleem mee hebben. Ik zou niet getrouwd willen zijn met 'die gast die je knock out mept als je iets zegt/doet wat hem niet zint'. Ik vind dat ook geen goed voorbeeld voor je kind.
En verder eens met Mija dat het goed zou zijn om steviger in je schoenen te komen staan en dat je ouders je wat meer los gaan laten.
MamaE schreef op 25-09-2022 om 09:40:
Ook al is je man (tot nog toe) niet agressief naar jou toe, als geweld zijn coping mechanisme is om met lastige situaties/trauma's om te gaan zou ik daar persoonlijk wel een probleem mee hebben. Ik zou niet getrouwd willen zijn met 'die gast die je knock out mept als je iets zegt/doet wat hem niet zint'. Ik vind dat ook geen goed voorbeeld voor je kind.
En verder eens met Mija dat het goed zou zijn om steviger in je schoenen te komen staan en dat je ouders je wat meer los gaan laten.
Ja precies zoals je zegt ! Praten is beter dan met je handen alles oplossen als het even niet zint.
Dan denk ik weer ; wat is het volgende ?
Mija schreef op 24-09-2022 om 11:09:
[..]
Kennelijk waren er dan al wel relatieproblemen tussen jullie? En ook al lange tijd?
Voor mij als buitenstaander was het op basis van de OP niet te begrijpen dat je je man laat vallen als gevolg van een uit de hand gelopen conflict met jouw ouders waarin jij eigenlijk, qua inhoud van de ruzie (‘ze bemoeien zich te veel met ons’) aan zijn kant staat. Het lijkt nu alsof jouw ouders jou heel erg in de tang hebben, dat ze je kunnen overhalen te scheiden van je man terwijl je het eigenlijk met hem eens bent.
Maar kennelijk is/was er veel meer aan de hand tussen jullie. Als er heel veel is wat je niet vertelt, kan het nooit kloppen wat wij tegen je zeggen natuurlijk. Ik hou het er maar op dat ik kennelijk geen idee heb van wat er nou echt aan de hand is geweest. Maar, zorg goed voor jezelf; er lijken maar weinig mensen in jouw leven die echt met jouw belang en jouw welzijn bezig zijn. Het zou goed zijn als je wat steviger op je eigen benen kwam te staan.
Klopt ook helemaal wat je zegt! Er is van te voren nog veel meer gebeurd
Heb geen leuke zwangerschap gehad, man was 6 maanden lang feesten
Maar goed dat had ik vergeven , hij was na de geboorte een goeie vader.. maar heeft ons op sommige momenten als het niet naar zijn zin was in de steek gelaten
Een keer gingen we weekendje weg na Friesland … had hij gedronken en heeft hij auto gepakt en zomaar na huis gereden zonder ons ..
Leuk daar sta je dan ..
Maar goed alweer vergeven ..
En nu gebeurt dit weer met me vader …
Uhhm...what the fuck...je gezin achterlaten op vakantie?! En dan ook nog dronken autorijden (op zich fijn dat je daar niet bij zat met je kind). Vergeving is een mooi iets (en lastig), maar dan moet iemand wel oprecht berouw tonen en zijn leven beteren.
En sommige dingen vind ik gewoon niet vergeeflijk. Mensen knock out slaan, ergens op een vakantieadres staan met een baby omdat je man simpelweg zin had om te vertrekken met zijn dronken harses.
Ik ben het volledig met mamaE eens. What. The. Fuck.
Eerlijk gezegd begrijp ik je ouders nu een stuk beter. Dat hij jou niet geslagen heeft, maar jouw vader wil niet zeggen dat dit een fijne vent is. Je verhaal wekt de indruk dat jij veel goed vindt of vergeeft. Dat heb je misschien altijd als voorbeeld van je moeder gezien, want ook je pa klinkt niet als een fijne vent met zijn gedrein richting je echtgenoot.
Tijd om los te komen van deze gewelddadige en agressieve omgeving misschien? Of wil je dat je kinderen ook dit soort agressie in hun omgeving toestaan en opzoeken?
MamaE schreef op 25-09-2022 om 17:31:
Uhhm...what the fuck...je gezin achterlaten op vakantie?! En dan ook nog dronken autorijden (op zich fijn dat je daar niet bij zat met je kind). Vergeving is een mooi iets (en lastig), maar dan moet iemand wel oprecht berouw tonen en zijn leven beteren.
En sommige dingen vind ik gewoon niet vergeeflijk. Mensen knock out slaan, ergens op een vakantieadres staan met een baby omdat je man simpelweg zin had om te vertrekken met zijn dronken harses.
Klopt helemaal ! Ik had toen geluk dat me zusje en me schoonbroer daar ook waren dus ik kon mee rijden na huis .. maar als hun er niet waren stond ik mooi te kijken met een 1 jarig kindje
MamaE schreef op 25-09-2022 om 17:31:
Uhhm...what the fuck...je gezin achterlaten op vakantie?! En dan ook nog dronken autorijden (op zich fijn dat je daar niet bij zat met je kind). Vergeving is een mooi iets (en lastig), maar dan moet iemand wel oprecht berouw tonen en zijn leven beteren.
En sommige dingen vind ik gewoon niet vergeeflijk. Mensen knock out slaan, ergens op een vakantieadres staan met een baby omdat je man simpelweg zin had om te vertrekken met zijn dronken harses.
En berouw tonen heb ik niet echt wat van gemerkt , het was meer van ; je had me niet boos moeten maken want dan ga ik gewoon ..
Het ging zich erom dat het 35 graden was toen en hij zat te drinken in de zon , en ik dacht dit gaat niet goed komen dus ik zeg er voorzichtig was van 😬
Ik vind het woord 'vergeven' niet echt op z'n plaats, net zoals iemand hierboven al schreef. Als ik in jouw schoenen stond zou ik het 'overleven' noemen, waarbij je een heleboel moest incasseren/accepteren omdat je er niet uit kon stappen. Punt is dat je wel voldoende energie moet houden om weer jezelf te kunnen worden - en zonder hem te gaan leven. Ik begrijp dat jullie nu uit elkaar zijn? Houden zo! En ga zo ver mogelijk weg wonen van foute invloeden, en probeer je eigen waarde(n) te vinden en ernaar te leven.
gr Angela
Biebel schreef op 25-09-2022 om 18:11:
Ik ben het volledig met mamaE eens. What. The. Fuck.
Eerlijk gezegd begrijp ik je ouders nu een stuk beter. Dat hij jou niet geslagen heeft, maar jouw vader wil niet zeggen dat dit een fijne vent is. Je verhaal wekt de indruk dat jij veel goed vindt of vergeeft. Dat heb je misschien altijd als voorbeeld van je moeder gezien, want ook je pa klinkt niet als een fijne vent met zijn gedrein richting je echtgenoot.
Tijd om los te komen van deze gewelddadige en agressieve omgeving misschien? Of wil je dat je kinderen ook dit soort agressie in hun omgeving toestaan en opzoeken?
Ja ik ben vergevingsgezind, het was niet dat ik geslagen ben ofzo .. maar me vader wou voor mij opkomen op vakantie maar dat viel hem in het verkeerde keelgat waardoor hij gewelddadig werd
En zowiezo is de kleine nu 3 jaar en ik wil niet dat hij opgroeid in een omgeving vol agressie
Het is ook zo dat me man voor de rest wel alle verantwoordelijkheden opzich neemt met werk /gezin enzo , daarom was ik wel vergevingsgezind maar toen dit op vakantie gebeurde had ik wel ineens de druppel bereikt ..
En nu achteraf weet ik dat het ook komt omdat hij wat gedronken had en daar eigenlijk niet goed tegen kan
Heb ik ook trouwens al 8 jaar gezegd dat hij dan beter niet moet drinken . Maar goed snap wel dat het gezellig is maar er zijn grenzen
Angela1967 schreef op 25-09-2022 om 19:34:
Ik vind het woord 'vergeven' niet echt op z'n plaats, net zoals iemand hierboven al schreef. Als ik in jouw schoenen stond zou ik het 'overleven' noemen, waarbij je een heleboel moest incasseren/accepteren omdat je er niet uit kon stappen. Punt is dat je wel voldoende energie moet houden om weer jezelf te kunnen worden - en zonder hem te gaan leven. Ik begrijp dat jullie nu uit elkaar zijn? Houden zo! En ga zo ver mogelijk weg wonen van foute invloeden, en probeer je eigen waarde(n) te vinden en ernaar te leven.
gr Angela
Ja mooie woorden ! Het is ook vaak een gevoel van overleven … dan gaat het heel goed en toch heb ik me achterhoofd hoelang dit nog goed gaat ?
ik heb besloten om te gaan scheiden
Ik vind dat erg voor de kleine maar ik kan beter nu gaan dan over 2 jaar en nog meer verdriet.
Liefste wil ik natuurlijk een happy gezinnetje maar ik kan en wil dit niet meer accepteren ..
me man wil geen hulp zoeken en vind nog steeds dat hij maar een beetje schuld is
En ik voel vanuit zijn kant ook geen enkel berouw om hoe ik me voel hieronder
Dat geeft me het seintje dat dit niet gezond is … ik bedoel hij wilt graag bij me blijven ( logisch ) maar laat dan wel je berouw zien ?
En ga niet steeds nu dreigen met van alles en nog wat en boos zijn en steeds mij de schuld geven en andere
Echt jammer dat hij het nog steeds niet echt begrijpt
ik heb zeker nog 2 weken hierover gediscussieerd met me man
Maar iedere keer kwamen we er niet uit
Hij blijft erbij dat hij het genoodzaakt vond om te slaan
Omdat hij dacht dat me vader wou slaan
Mijn vader heeft wel altijd 2 dagen per week met liefde opgepast voor ons kind.
Puur zodat wij samen konden werken.
En een leuk leven hebben.
Maar hem stoorde het de laatste tijd dat me man erg denigrerend deed naar mij.
En mij stoorde het ook echt ! Een paar keer wat van gezegd maar hij lapt het aan zijn laars.
Zodoende dan ik echt onterecht vind om iemand knock-out te slaan en dan bloedend op de grond laat liggen
En dan nog dikzak na schreeuwen! En dan nog willen terug komen om het liefste tegen de kop de schoppen.
Nee ik vind dit echt niet kunnen waar ons kind bij staat.
Ik heb echt nog nooit gehoord dat iemand zoiets doet op een vol terras met je eigen familie …
Dus omdat jij van ongewenst gedrag iets zegt is het jouw schuld dat je daar staat met je kind?! Victim blaming ten top dit. Dikke rode vlag. Ga weg, deze man is niet goed voor jou en ook geen goed voorbeeld voor je kind. Je wil hem niet meegeven dat het normaal is om je vrouw te behandelen zoals hij met jou doet.
MamaE schreef op 25-09-2022 om 20:04:
Dus omdat jij van ongewenst gedrag iets zegt is het jouw schuld dat je daar staat met je kind?! Victim blaming ten top dit. Dikke rode vlag. Ga weg, deze man is niet goed voor jou en ook geen goed voorbeeld voor je kind. Je wil hem niet meegeven dat het normaal is om je vrouw te behandelen zoals hij met jou doet.
Ja ik vond het nogal logisch dat als je drinkt in de zon ( sterke drank ) dag het slecht kan gaan vallen.
Dus ik zei daar op een normale manier want van .
En toen werd hij boos en schreeuwde hij naar mij waar 30 man bijstonden ( familie)
Iedereen was stil ervan en ik stond voorschut .
Als gevolg dat ik later hem in huis was gaan zoeken ( waren bij familie logeren )
En toen was hij dus onverwachts vertrokken zonder hoi te zeggen
Ik voelde me gewoon alweer voorschut staan , bedoel je kunt best familie bedanken voor logeerplaats en dan blijven of uitpraten maar niet gewoon zomaar vertrekken
