Werk, Recht en Geld Werk, Recht en Geld

Werk, Recht en Geld

harde werker

harde werker

07-06-2011 om 22:52

Advies gevraagd - carriere moet vooruit, maar ik wil niet!

Even kort, en zonder teveel in detail te treden: ik werk fulltime in een semi-overheidsinstelling en heb het erg naar mijn zin op mijn werk. Het werk is afwisselend, bij tijden erg zwaar, maar ook erg flexibel en redelijk betaald.
Nu sta ik op een punt waarop ik moet beslissen waar ik over 10 jaar zou willen zijn en heb daar binnenkort een gesprek over met mijn baas. Het ziet ernaar uit dat ik meer verantwoordelijkheid op me zal moeten nemen, en ik zie er vreselijk tegenop.
Ik weet dat dit ermee te maken heeft dat ik zelf altijd de laatste ben die overtuigd is van mijn eigen kunnen. Ik kan mezelf pas serieus nemen in een rol als ik eerst aan mijzelf bewezen heb dat ik het kan. Mijn carriere gaat ondertussen wel gestaag, maar ik doe vrij lang over elke stap. Ik moet er wel bijvertellen dat als ik eenmaal zo’n stap heb genomen het altijd goed gaat.
Het probleem is nu dat ik ten eerste me nog niet ver genoeg voel voor de volgende stap, maar ook dat ik er geen zin in heb. Ik leid nu bescheiden projecten en doe dit met veel plezier. Als ik meer verantwoordelijkheden krijg zal ik daar heel veel energie in moeten steken. En ik heb niet heel veel energie over, met een gezin en fulltime baan. Aan de andere kant ben ik ook wel ambitieus en bovendien is stilstaan niet echt een optie waar ik werk.
Herkent iemand dit? Hoe gaan jullie hiermee om?
Groeten van een harde werker

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Nou

wat een kans, ik zou springend op tafel staan.

Wat heb je nodig om jezelf sterker te voelen, welke input en begeleiding kan die baas geven zodat jij deze functie goed aan kan ?

wat schuift het extra, onderhandel dat eens uit en misschien dan in meer uren vrij zodat je met het zelfde salaris minder uren draait.

Goed joh, wees trots op jezelf, je hebt bewezen kwaliteiten anders zou dit niet op je pad komen, geef jezelf erkenning.

haal eruit wat er in zit !

Boekentip

Je hoeft het niet eens te zijn met alle stellingen in het boek, maar ik vond 'Verwende prinsesjes' van Elma Drayer vrij inspirerend. Het gaat o.a. over hoe vrouwen meer van mannen kunnen leren, ipv alleen maar vrouwelijke eigenschappen op te heerlijken. Eigenlijk is het typisch vrouwelijk om zo'n kans te laten schieten omdat je twijfelt of je het aankan. Kun je met jezelf anders afspreken dat je als je het neemt, je een x bedrag gaat besteden aan het uitbesteden van huishoudelijke taken?

Thursday Next

Thursday Next

08-06-2011 om 14:51

Carriere

wat wil je echt? Wil je die carriere maken, nu of in de toekomst? Zou je (voorzover je nu kunt zien) over 10 jaar nog gelukkig zijn in je huidige functie?
Ik heb in een grote organisatie gewerkt waar het vrij standaard was om carriere te maken. Ik kreeg daar zelf ook de kans voor, en heb een leidinggevende functie gekregen. Ik kwam er achter dat ik dat niet wilde. Ik ben toen weer teruggegaan naar mijn oude werkzaamheden. En dat soort werk wil ik blijven doen. Dan maar geen carriere.

Vic

Vic

08-06-2011 om 19:41

Wikken, wegen, doorhakken

Het heeft mij 4 jaar gekost om de knoop door te hakken. Op de een of andere manier voelde ik me verplicht (aan mezelf, aan mijn ouders, de rest van de buitenwereld) om eruit te halen wat er in zit. Dat terwijl ik nu echt een leuke baan heb, waarin ik zelf kan beslissen waar ik me mee bezig wil houden, maximaal flexibel qua werktijden. Ik behoud me het recht voor om over een paar jaar weer van gedachten te veranderen, maar tot die tijd zit ik prima waar ik zit. Over 6 jaar heb ik geen kinderen meer op de basisschool, en zelfs eentje die volwassen is. Dat lijkt me een mooi moment om eens hogerop te komen. Of niet natuurlijk.
Als het angst of een gebrek aan zelfvertrouwen is, waardoor je niet hogerop wilt, gaat dat verhaal natuurlijk niet op. Je moet niet over 6 jaar spijt krijgen dat je het níet hebt gedaan.

harde werker

harde werker

08-06-2011 om 21:57

Wikken en wegen

Ik worstel een beetje met al de aspecten die voorbij komen. Ik vraag me af of ik eigenlijk wel een andere functie wil. Ik vind eigenlijk dat iedereen moet doen waar hij goed in is, en ik doe dat nu. Maar misschien ben ik ook wel goed in wat anders? Misschien wil ik ook wel gewoon niet harder werken, want dat zou het wel inhouden.
Ik heb in de afgelopen jaren steeds pas gezorgd dat ik een nieuwe functie kreeg als ik de vorige echt zat was. Dan pas gaf ik mezelf dat duwtje dat ik nodig had. Ik merk dat ik de laatste tijd een beetje begin te klagen over ‘ dingetjes’, wat een eerste teken van onvrede is. Het wel eens zo zou kunnen zijn dat mijn baas ziet dat ik iets nieuws nodig heb om mijn tanden in te zetten. Misschien kent ze me wel beter dan ik denk .
Ik maak me geen zorgen om het huishouden, het gaat me er meer om dat ik thuis graag energie over wil hebben om aandacht aan de kinderen en mijn man te besteden. Ik kan nu mijn werk redelijk goed achter me laten als ik thuis kom, ik ben bang dat dat anders wordt als ik meer verantwoordelijkheden aanga.
Ik krijg overigens niet beter betaald als ik meer verantwoordelijkheid neem, maar als ik goed presteer in de rol kan ik wel een salarisverhoging aanvragen.
Maar.... ondertussen kwam ik mijn baas vanmiddag tegen en zijn we meteen in gesprek gegaan. Ze vertelde me wat ze voor ogen had en ik moet zeggen dat het wel in mijn straatje past. Het is wel een flinke klus en ik kan echt niets op routine doen, alles is nieuw. Aan een kant leuk en ik voel me gevleid dat ik het mag doen. Maar ik zie ook dat ik een paar kanten van mijzelf flink moet ontwikkelen om het goed te laten verlopen, en ik heb er weinig zicht op hoe goed dat gaat lukken. Mijn baas erkende ze dat ik in tegenstelling tot veel van mijn collega’s niet naast een meer ervaren kracht werk, en ze denkt dat het mijn zelfvertrouwen veel goed zou doen als zo’n mentorschap geregeld zou kunnen worden.
Ik heb gezegd dat ik er even over na wil denken. Ik moet nu inderdaad gaan wikken en wegen en op een rij zetten wat ik wil voor de toekomst.

Ella2007

Ella2007

10-06-2011 om 12:55

Soortgelijke situatie

Ik zit nu zo ongeveer in een soortgelijke situatie, nou ja, het lijkt er een beetje op. Ik zit nu in een baan die me niet meer 100 % bevalt, (wel zeg 80%), en ik heb gesolliciteerd op een baan, die een promotie (schaal hoger) met zich mee brengt, maar waar tegelijkertijd andere eisen gesteld worden waarbij ik mijn twijfels heb of ik daaraan kan voldoen, zonder dat het me al te veel negatieve stress oplevert (als ik bepaalde zorgen heb over het werk kan ik echt 's nachts wakker liggen en me de rest van de tijd ongelukkig voelen, ook dus op mijn dagen thuis. ) Verder ook bepaalde dingen waar ik niet helemaal op zit te wachten zoals meer uren en meer reistijd, maar als ik het heel graag zou willen zou ik dat geen onoverkomelijk bezwaar vinden.

Het gaat met name om de hoge verwachtingen en mijn twijfel of ik daar wel aan kan voldoen, en het feit dat ik dus stress moeilijk van me af kan zetten. Maar ja, misschien moet ik daar dan hulp (coach) bij zoeken. In jouw geval klinkt dat mentorschap wel heel goed. Iemand die je een stukje begeleidt. Het fijne bij jou is dat je ervoor gevraagd bent en dat men dus al vertrouwen heeft in jouw capaciteiten. Ik heb er zelf op gesolliciteerd terwijl ik nog niet eens zelf echt overtuigd ben van mijn capaciteiten t.o.v. wat men vraagt. Maar ja, ergens vind ik ook dat ik deze kans om weer een stapje te maken niet mag laten schieten. Ik zal ergens volgende week wel een gesprek hebben en dan wil ik ook open kaart spelen. Is misschien niet verstandig qua kansen, maar ja, anders heb ik ook alleen mezelf ermee. Ik kan goed met mijn leidinggevende overweg, dus ik verwacht wel dat dat een eerlijk gesprek kan worden. Hij zou het persoonlijk me ook gunnen, dat weet ik zeker, maar ja ik moet wel in het profiel passen.....
Succes jij, het klinkt allemaal wel goed doordacht en positief!

Vic

Vic

10-06-2011 om 20:35

Wat vinden jullie van deze uitspraak?

Ik vertelde gisteren een collega over mijn beslissing om voorlopig even pas op de plaats te maken qua loopbaan. Een van de redenen is dat ik de afgelopen weken nogal wat lange dagen heb gemaakt (07.15 de deur uit, kinderen vso, en 18.00 uur op bso). Ik merk dat ik dat niet 4 of 5 dagen per week zou trekken, en mijn kinderen reageren er ook niet heel goed op. Vooral mijn kleuter is na zo'n dag echt behoorlijk moe en opstandig. Zijn reactie 'kinderen zouden dat ook niet moeten trekken'. Ik heb maar een 'hmmm tja' reactie gegeven, maar achteraf vind ik die opmerking nogal beledigend. Is dat overdreven?
Volgens mij weet die collega niet eens dat ik alleenstaande ouder ben, anders zou hij het misschien wel nog erger vinden.

dc

dc

11-06-2011 om 08:56

Niets

Ik zou er niets van zeggen. Zijn mening verandert helemaal niets in jouw leven. En het zijn ook lange dagen voor een jong kind. Het is gewoon even niet anders, maar je merkt het zelf ook.

Roosje Katoen

Roosje Katoen

11-06-2011 om 12:56

Vic

Wat vind je dan eigenlijk beledigend aan die opmerking? Ik zie het juist meer als ondersteuning van wat je zelf ook al had opgemerkt, dus positief.

Ik zou zelf ook niet willen dat mijn kinderen vijf dagen in de week van half acht tot zes op school of opvang zouden moeten zitten.

Vic

Vic

11-06-2011 om 15:10

Hmmm

"Bovendien is het niet eens LEUK om je kinderen van 7.30 tot 18 uur te missen. En je 'hebt' kinderen toch om er van te genieten? Niet om ze kado te doen aan bso-leidsters "
Die heb ik al vaker gehoord, in de vorm 'je neemt toch geen kinderen om ze in de opvang te dumpen'. Ik zou er geen moeite mee hebben om lange dagen te werken, als ik thuis iemand zou hebben die dan de dagelijkse zorg op zich neemt en het eten klaar heeft als ik thuis kom. Heerlijk lijkt me dat. Dan doe ik de quality time

Maylise

Maylise

11-06-2011 om 23:10

Knurf

Ik ken veel mensen waarvan de kinderen maandag tot en met vrijdag van 8 tot 18h of iets dergelijks naar de opvang gaan. Zo raar is dat echt niet. Inderdaad hebben ze gedurende de week weinig tijd met hun kinderen maar ik heb niet het idee dat de kinderen daar nou ongelukkig van worden of dat zij het er zelf zo moeilijk mee hebben.

Hoewel ik nu ook fulltime werk heb ik flexibele uren en dus maak ik inderdaad weinig gebruik van de opvang. Ik heb vroeger echter ook periodes gehad dat mijn kinderen wel fulltime naar de opvang gingen. Ik heb niet het gevoel veel gemist te hebben in die jaren of te weinig tijd met ze te hebben doorgebracht.

dc

dc

12-06-2011 om 15:35

Knurf

Volgens mij maakt dat onregelmatige het juist zo onrustig voor kinderen. Het hangt van de dag af hoeveen en welke kinderen er zijn.

Vic

Vic

12-06-2011 om 20:09

Ojee

Die tekst over het dumpen was van mij! Niet omdat ik het zo zie, maar omdat ik me er soms aan stoor als mensen menen het beste met mijn kinderen te moeten voorhebben. Net of ik hun belangen niet naar behoren behartig ofzo. Ik bedoel, ik had zelf al de beslissing genomen om ze juist niet elke dag naar de vso te brengen, dan hoef je niet na te trappen door dat zo overdreven te bevestigen (mijn collega dus, niemand hier). Daar zat ook wel wat egoïsme bij, ik zou er niet vrolijk van worden om elke dag om 6 uur de wekker te hebben. Kun je nog zo'n leuke baan hebben, maar dat trek ik niet.

Belle Époque

Belle Époque

12-06-2011 om 21:11

Ach...

Wat je als moeder ook doet, je doet het nooit goed in de ogen van een ander, of je nou thuismoedert, parttime werkt of fulltime.

Ik zou zeggen: doe wat bij je past en goed voelt. Als je niet zo'n carrièrejager bent en genoegen kan nemen met een lager inkomen: prima. Als je dat wel bent en op je best bent als je de volle 40 uur per week pakt, ook prima. Als je de mogelijkheid hebt om thuis te blijven en je partner is volledig éénverdiener, net zo prima.

Alles heeft voor- en nadelen. Zowel fulltime moederen als fulltime werken en alles wat er tussen zit.

Zo simpel is het

Kiki

Kiki

12-06-2011 om 21:53

Ach vic,

trek je toch niets van die collega aan, daar heb ik echt een brede rug voor gekregen en mijn kinderen hebben maar drie dagen opvang en geen vijf en daar krijg je al commentaar op. Gewoon naast je neerleggen, je kinderen willen toch echt geen andere moeder.

Dat soort uitspraken zet ik in dezelfde categorie als opmerkingen als "ik ben 100% moeder, ik heb geen kinderen gekregen om ze uit te besteden, opvang is prima voor sommige, maar ik kies er niet voor"

Gewoon negeren

Rosase

Rosase

13-06-2011 om 21:33

Belle

En zo is het maar net!!!

Jammer dat dit soort geluiden niet vaker te horen zijn. Ik word zo moe van dat gehak op elkaar....

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.