Werk, Recht en Geld Werk, Recht en Geld

Werk, Recht en Geld

Ragdoll

Ragdoll

14-04-2012 om 16:50

Auto van schoonzus

Mijn schoonzus heeft bijna 3 jaar terug een leuk autootje gekocht (nieuw). Het is een Toyota Aygo. Echter, sinds de aanschaf van de auto heeft ze er amper in gereden. Wij hebben de KM-teller nog op een 2500 km gebracht vanwege de latere levering van onze eigen nieuwe auto.

Nu, na bijna 3 jaar wil schoonzus ervan af. Door een schade aan haar auto (door vandalen) is haar verzekering nu opgelopen tot 100 euro pmd. Ze betaald dus alleen maar aan de auto en rijdt er verder niet in.

Ze wil ervan af, maar wil de rompslomp van een garage, particuliere verkoop ook niet (heeft met persoonlijke omstandigheden te maken)

Wij hebben echter geen geld om de auto over te nemen en schoonzus weet dat. Schoonzus geeft aan dat ze het geld nu niet persé nodig heeft.

Ik weet niet zo goed wat te doen. De auto zou evt. op de verzekering van onze bestaande auto bijgeschreven kunnen worden waar we al een lage premie voor hebben. Maar verder….de auto moet hiervoor dan overgeschreven worden en komt op mijn naam of die van mijn man en is daarmee dus formeel van ons. Schoonzus zal mettertijd terugbetaald moeten worden.

Wat zouden jullie doen? De auto heeft zo rond de 11,000 euro gekost, heeft schade gehad van 2500 euro (vandalen hadden hem op z'n kant gegooid).

Een tweede auto zou voor mij met twee kleine kinderen wel erg handig zijn, maar het zijn toch extra kosten die we eigenlijk niet voorzien hadden als we akkoord gaan.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Ragdoll

Ragdoll

14-04-2012 om 17:04

Lezer

De website hebben we al bekeken. We zouden haar dan zo'n 7,000 euro verschuldigd zijn. Dat hebben we dan pas terug betaald als de auto allang weg is, vrees ik.

aan huur had ik nog niet eens gedacht. Alleen zij wil van die premie af. Dadelijk komen er ook nog onderhoudskosten bij en na een tijdje de wegenbelasting. Dat wil ze niet. Wij willen dat best betalen, maar dan zou de auto dus op onze naam komen en wij dus eigenaar worden.
We zouden misschien wel iets op papier kunnen zetten dat we dan alsnog de auto huren en de auto van haar blijft; zoiets?

Vic

Vic

14-04-2012 om 17:16

Opkoper

Ik zou niet de dagwaarde van de ANWB als uitgangspunt nemen, maar bij een aantal garages vragen wat zij ervoor zouden geven als ze hem zonder inruil kopen. En dan het gemiddelde van die bedragen nemen als verkoopprijs. Dan kom je een stuk lager uit dan de waarde volgens de ANWB, vermoed ik.

Chippie

Chippie

14-04-2012 om 17:21

Maar wat wil je nu echt?

Wil jij een auto en kun je hem ook betalen? Zo niet, dan zou ik er niet aan beginnen. En als ik het zo hoor, zou ik er niet aan beginnen. Je kunt het geld niet missen die die tweede auto kost. En feitelijk heb je die tweede auto niet nodig want je redt je nu ook zonder.

Wil zij de auto wegdoen? Zo ja, dan moet je hem verkopen

Maar ik denk eigenlijk dat jullie een ander een andere constructie willen. Volgens mij wil je zus de auto wel houden maar af van de hoge verzekeringskosten.

Als dat zo is, kun je hem eventueel op jullie naam zetten etc maar dit vind ik wel heel veel gedoe en is feitelijk fraude. Ik zou gewoon op Independer kijken naar een goedkopere verzekering. 100 euro pm voor een auto van 7000 euro is van de gekke.

"We zouden misschien wel iets op papier kunnen zetten dat we dan alsnog de auto huren en de auto van haar blijft; zoiets?" Linksom of rechtsom; je krijgt te maken met afschrijving, belasting, verzekering, etc.

Samen doen met een auto lijkt mij heel erg lastig en wat doe je als jullie op dag 3 de auto in de poeier rijden?

Ragdoll

Ragdoll

14-04-2012 om 19:04

Chippie

Dat zijn inderdaad allemaal zaken waaraan ik denk.
Wat je zegt….stel dat ik hem na twee dagen totall loss rijd of een ander rijdt me aan…..inderdaad, wat doe je dan.

Mijn schoonzus wil inderdaad van die kosten af, maar rijdt feitelijk ook niet in de auto. Het ding stond tot 2 keer toe een paar maanden achtereen stil…waardoor de accu het niet meer deed. Ze zegt dat ze rijden niets vindt…tja en dan na die schade ook nog eens een hoge verzekering betalen…..

Ze vind het heel veel gedoe om te onderhandelen met een garage en vreemde mensen aan de deur vinden ze eng. Ze woont nog thuis bij haar ouders die vreemden ook eng vinden.

Maar ja, aan de andere kant…die auto is wel reuze makkelijk, maar zeker niet onmisbaar. We hebben zelf onlangs een nieuwe auto gekocht en dan ineens zo'n tweede erbij…inderdaad je noemde het al: de verzekering, belasting, onderhoud en afschrijving en niet te vergeten de brandstof (maar hij rijdt wel erg zuinig dat weer wel)….Hij rijdt nu nog belastingvrij, maar dadelijk niet meer. Het is net een worst die je wordt voorgehouden, maar ik heb er niet zo'n lekker gevoel bij omdat wij domweg gewoon het geld niet hebben en we dus toch met een schuld zitten aan mijn schoonzus (hoewel ze zegt het geld niet nodig te hebben…, maar dat kan ineens veranderen natuurlijk).

Maar Chrippie, als we de wagen op onze naam zetten (en wij dus juridisch eigenaar worden) en haar na verloop van tijd terug betalen, is dat toch geen fraude of zie ik dat nou verkeerd?

Verkopen

Gewoon helpen met het verkopen van die auto. Jij kunt hem eigenlijk niet betalen en je kan ook zonder tweede auto.
Via de ANWB kun je ook je auto verkopen. Wij hebben dat 1x gedaan. Je krijgt er minder voor als wanneer je op marktplaats gaat leuren, maar je krijgt ook geen rare types aan de deur, het is best makkelijk.

http://www.anwb.nl/auto/koop-en-verkoop/auto-verkopen,/autoverkoopservice.html

Limi

Limi

14-04-2012 om 19:44

Gevoel

Je hebt er geen lekker gevoel bij omdat ze het bij jullie neerlegt terwijl het haar probleem is, denk ik? Tenzij je echt een nieuwe auto nodig hebt, zou ik het lekker haar probleem laten bijven. Als ze het gedoe vindt om te onderhandelen, zegt ze toch gewoon ja bij het bod van de eerste garage?

amk

amk

14-04-2012 om 20:17

Haar probleem

dan moet zij actie ondernemen en niet jullie met een schuldgevoel opschepen.

Zoals mijn manager zou zeggen: "Dat is niet jouw aapje. Laat 'm lekker op de schouder waar hij hoort."

Ragdoll

Ragdoll

14-04-2012 om 20:49

Limi en amk

jullie benoemen nu iets wat eigenlijk altijd binnen die familie speelt. Alles wordt voor deze schoonzus (38 jr) door papa en mama geregeld. Het was ook mijn schoonvader die belde met het hele idee…(van schoonzus 'mocht' hij (nog) niet bellen….). Schoonzus is haast in paniek (zeker nu de auto weer niet start) en heef te kennen gegeven ervan af te willen…
'De familie gaat dit dan voor haar regelen' want zelf doet ze niets...

Nu jullie dit zo benoemen, komt inderdaad dat gevoel bij me naar boven van het probleem bij ons neerleggen zodat schoonzus er geen last van meer van heeft. Geen gedoe met onderhandelingen bij de garage, geen enge mensen aan de deur…(dat is ook een groot probleem binnen die familie).

Want inderdaad, we hebben niet echt een auto nodig. We nemen een schuld en toch wel kosten op ons die we eigenlijk er niet bij willen hebben. Mijn man wil behulpzaam zijn (en zij zijn van het probleem af inderdaad) maar tegen welke prijs.

Als ik een leuk, klein autootje voor erbij had willen hebben, dan had ik allang inderdaad al een occasion ergens gekocht. Deze auto heeft vanaf de aankoop bijna alleen maar stil gestaan…en ik heb me laten vertellen dat dat niet echt goed voor een auto is.

Het is echt een eye-opener voor me zeg…maar inderdaad: Haar probleem is opgelost en ligt/staat nu bij ons voor de deur. Maar zij (hun dochtertje van 38 jaar) is er vanaf.

amk

amk

14-04-2012 om 22:48

Aapje terug geven

Je brengt die auto gewoon terug naar hun voordeur. En meldt dan: "lief dat jullie aan ons gedacht hebben, maar wij hebben geen 2e auto nodig. Wij denken dat jullie hem het beste kunnen verkopen aan iemand anders."

En daar wil je dan misschien eventueel als ze het heel lief vragen nog wel wat advies over geven. LET OP: je laat het hun dus wel zelf doen.

Chippie

Chippie

15-04-2012 om 01:26

Ragdoll

"Maar Chrippie, als we de wagen op onze naam zetten (en wij dus juridisch eigenaar worden) en haar na verloop van tijd terug betalen, is dat toch geen fraude of zie ik dat nou verkeerd?"

Nee, dat is geen fraude. Schoonzus mag je de auto ook gewoon cadeau doen. Maar...je wilt geen auto! Je hebt het geld er niet voor, nu niet en waarschijnlijk 'na verloop van tijd' ook niet. Niet doen!

Cato

Cato

15-04-2012 om 08:03

De verleiding van het tweede autootje

Als een tweede auto handig lijkt, kun je altijd nog overwegen een abonnement te nemen op green wheels (of conect car o.i.d). Dat kost je 5 € per maand; goedkoper dan de premie vr de 'bijgeschreven' tweede auti op je verzekering.

Limi

Limi

15-04-2012 om 08:11

Je man?

Het probleem terugleggen werkt natuurlijk alleen maar als je man het er ook mee eens is dat jullie helemaal niets doen. Dan moet hij dus ook niet met het autootje bij garages gaan lopen leuren.
Mijn ervaring met dit soort personen is dat die niet zo gauw tevreden bedankt en klaar zeggen, maar dat het een lange nasleep heeft. In jullie geval bijvoorbeeld dat ze niet zomaar een bod accepteren maar dat iemand alle garages afmoet voordat de bankzitters tevreden zijn, of dat ze, stel dat jullie de auto genomen hadden en nog niet konden betalen, iedere keer schoonzus ergens heen gereden moeten hebben, want die had immers geen auto meer nu en hij was eigenlijk toch nog niet helemaal van jullie.

Sociaal vaardig

Het komt op mij over als iemand die niet zo sociaal vaardig is. In paniek raken, een hele hoge premie laten aansmeren voor een probleem dat je niet zelf veroorzaakt hebt, bang zijn van mensen aan de deur, van mensen in een garage, ik weet niet of het onwil is of onvermogen.
Wellicht kan je man met zijn zus (en ouders) eens om de tafel gaan zitten, de problemen inventariseren, enkele mogelijke oplossingen uitwerken, kijken wat een en ander meebrengt aan kosten en dan samen een oplossing kiezen. Als je man wel sociaal vaardig is en niet bang voor vreemden aan de deur of mensen in de garage zou hij dat stukje op zich kunnen nemen.
Schoonzus is blijkbaar niet geïnteresseerd in het geld dat de auto zou kunnen opbrengen, dus je kunt ook samen de auto rijden, waarbij je de verzekering op jullie naam zet en samen de kosten deelt en goede afspraken maakt over de benzine. Ik heb ook jarenlang zo samen met een vriendin een auto gereden. Als je dan brokken maakt is het óf voor de verzekering óf pech en einde auto.
Waarom rijdt schoonzus eigenlijk zo weinig? Is dat ook angst?

Tsjor

Ragdoll

Ragdoll

15-04-2012 om 12:26

Tsjor

Je slaat de spijker op z'n kop. Het probleem is dat mijn man dat al meerdere keren heeft geprobeerd aan te kaarten in andere situaties; echter zonder enig resultaat. Ze berusten in de situatie en gaan zo door. De dochter wordt door haar ouders aan alle kanten gepamperd en beschermd. Doet schoondochter 1 stap terug, dan doen schoonouders 3 stappen naar voren zegmaar. Als je hun hoort praten zou je echt denken dat ze het over een 12-jarige hebben ipv over een volwassen vrouw van 38 jaar.
Schoonzus is inderdaad niet sociaal vaardig, raakt in paniek als dingen niet lopen zoals ze horen, bang voor 'vreemden'…Schoonmoeder is ook zo maar in iets mindere mate. Ze laten eigenlijk alles door anderen oplossen (familie dan). Is er een probleem, dan begint schoonmoeder het aan te kaarten bij de familie in de hoop dat het opgepikt wordt en het probleem wordt opgelost….wat vaak ook gebeurd.

Wij snappen eigenlijk ook niet waarom schoonzus überhaupt rijlessen heeft genomen en daarna een splinternieuwe auto heeft gekocht.

Misschien om toch iets van zichzelf te hebben in de hoop een stukje zelfstandigheid voor zichzelf te creëren. Maar zolang het niet in je zit…tja. Ze woont thuis en werkt (werk is ook geregeld door haar moeder en ze werkt bij familie) en dat is dat. Ze gaat nooit uit want…zo zegt ze zelf 'dat doe ik nooit dus waarom nu wel'. Net als het rijden. Dat doet ze nooit, dus waarom nu wel. Ze is heel ontoegankelijk wat dat betreft en je kunt eigenlijk geen goed gesprek met haar voeren.

Het woord doen mijn schoonouders voor haar.

Ze heeft geen behoefte aan contacten en is het liefst op zichzelf.
Ze vindt auto rijden een crime en vind het totaal niet leuk. Ze vindt het volgens mij ook doodeng ook, dus er speelt ook een stuk angst mee.
Nu de auto na maanden weigert te starten, raakt ze daar weer van in paniek.

Ik vrees dat wij dan alleen de auto zullen berijden..

Echter wat hierboven ook al is aangegeven, is dat met name schoonmoeder zich wel bewust is van het geld. Schoonzus zal ik daar denk ik echt niet over horen, maar schoonmoeder wel.
Die zal het niet nalaten om ons er keer op keer aan te herinneren dat schoonzus ons geld verschuldigd is en dat het eigenlijk toch haar auto is etc….

Schoonzus staat al tig jaar ingeschreven voor een huur woning (ze wil vlak bij haar ouders wonen). Nou, jullie voelen hem al natuurlijk….zul je dadelijk zien dat ze ineens een woning krijgt toegewezen die natuurlijk ingericht moet worden. Ik hoor schoonmoeder al zeuren: "Ja, dat kost best een hoop hoor en jullie zijn haar natuurlijk wel zoveel duizend euro verschuldigd". Ik zit daar helemaal niet op te wachten. Ik weet niet eens of we het volgend jaar of het jaar erop wel hebben….

Ik sta er niet positief tegenover. In de eerste plaats omdat we het geld gewoon niet hebben en we niet echt perse een auto nodig hebben (het lukt inderdaad nu ook zonder tweede auto), ten tweede omdat ik er toch een naar gevoel bij krijg dat het probleem van schoonzus door schoonouders nu bij ons wordt neergegooid (zodat schoonzus zich geen zorgen meer hoeft te maken en de rust daar weer is wedergekeerd). Ten derde omdat ik vind dat schoonzus haar eigen 'problemen' moet oplossen (hoewel dat denk ik nooit meer gaat gebeuren zolang mijn schoonouders leven).

Wat wel en wat niet

Waar ga je wel over en waar niet. Je zegt: 'Ten derde omdat ik vind dat schoonzus haar eigen 'problemen' moet oplossen'. Eigenlijk ga je daar niet over, je bent niet de opvoeder van je schoonzus. Wellicht heeft schoonzus geen etiketje, maar als het zo hoor zou ze er wel een kunnen krijgen. Ouders reageren in hun opvoeding meer op hoe kinderen zijn dan dat ze kinderen 'produceren'. Dus vermoedelijk hebben je schoonouders in de loop van de tijd een bepaalde manier van omgaan met hun dochter ontwikkeld, waardoor problemen niet echt grote problemen werden. Ze heeft toch werk, onderdak etc. Maar niet alles lukt, grote vrijheid om ergens naartoe te gaan lukt bijvoorbeeld niet. Het is dus echt de vraag of je schoonzus ooit wel zo zelfstandig haar problemen zal kunnen oplossen. Het kan ook zijn dat de ernst van de problemen pas echt zichtbaar wordt als de ouders wegvallen.

Waar ga je wel over, de schoonmoeder die op en bepaalde manier zal omgaan met het gld dat jullie aan schoonzus schuldig zijn. Die schuld is 'reëel' dus daar heb je weinig verweer tegen. En zij gaat er vervelend mee om. Als je dat voorziet zou ik me de ellende besparen en inderdaad zorgen dat de auto verkocht wordt. Als schoonouders en schoonzus niet zo sociaal vaardig zijn, maar je man wel , dan zou hij dat voor zijn zus kunnen doen. Als schoonmoeder zich wil bemoeien met de prijs moet ze meegaan naar de garage of meekijken op internet. De vreemde gasten kun je ook bij jullie thuis ontvangen. Eventueel vraagt je man een bepaald percentage van het verkoopbedrag voor alle tijd en onkosten die hij maakt, bijvoorbeeld 10%.

Tsjor

Eens met tsjor

Schoonzuster zou zomaar een etiketje kunnen krijgen. We zijn echt niet allemaal sociaal vaardig en zelfstandig en dat blijft lastig.
Ik zou overigens ook voorzichtig zijn met het verkopen van de auto ten gunste van je schoonzus. Als je dat doet zou ik goede afspraken maken en tijdig terugkoppelen anders kon je daar ook weleens een hoop gezeur van krijgen. Dit soort mensen zijn niet altijd realistisch. Als ze dan lezen dat zo'n autootje in de brochure een bepaald bedrag doet en jij krijgt het alleen verkocht voor een ander bedrag dan kun je daar vervelend commentaar op krijgen. Vooraf zakelijk bespreken kan helpen. En het benoemen van dit probleem: het is een kwestie van marktwerking, je moet maar net degene vinden die dat bedrag wil betalen. Mensen geven op het moment niet graag geld uit vanwege de crisis en onzekerheid of ze dat geld mogelijk in de toekomst nodig hebben.
Dus spreek een marge af van het bedrag dat ze ervoor willen hebben en spreek af dat ze het verder aan jou overlaten. Of zij doen het of jij, meer smaken zijn er niet.

Ragdoll

Ragdoll

15-04-2012 om 14:20

Tjor

Je hebt gelijk dat ik niet ga over het feit of schoonzus wel of niet haar problemen moet oplossen, maar het moet nu ook niet ons probleem worden, toch?

Wat ik ook niet wil is dat het 'probleem auto verkopen' bij ons wordt neergelegd zodat zij (schoonouders en zus) ervan af zijn. Schoonzus heeft een situatie gecreëerd waar ze vanaf wil en eigenlijk vind ik niet dat dit onze taak is.

Dit alles heeft ook met een verleden te maken. Alles wordt door anderen geregeld en opgelost voor ze. Schoonmoeder klaagt en zeurt net zo lang tot er iemand uit de familie opstaat en het voor ze regelt/oplost.
Dan krijgt diegene ook vaak genoeg nog eens de nodige kritiek over zich heen over de wijze waarop het is gegaan (schoonmoeder is erg kritisch namelijk).
Een bepaalde marge afspreken voor tijd, kosten etc….pikt ze dus echt niet en daar krijgen we geheid gedonder mee (dat kan ik je zo op een briefje geven) en eigenlijk nemen wij dan het gehele traject over. Schoonmoeder bemoeit zich er zeker mee, maar meegaan naar en garage of iets dergelijks doet ze echt niet; dan trekt ze zich ineens terug. Ja, ik weet het…een gecompliceerde familie.

Ik heb nu zoiets van: Jammer dat ze de auto weg wil doen want het is echt een leuk ding, maar wij kunnen hem niet overnemen en veel succes verder ermee. Ik wil me er echt afzijdig van houden.

Ook schoonmoeder is nou niet wat je noemt bepaalt sociaal vaardig. Erg angstig ook, zeker voor vreemden en vindt alles eng en raar wat van buitenaf op haar pad komt. Ook een mogelijke leuke vakantie voor schoondochter drukt ze de kop in met de woorden: "Dat kan toch niet leuk voor je zijn…je kent helemaal niemand", waarna schoonzus het voor gezien houdt. Schoonmoeder hoeft maar iets negatiefs te roepen en schoonzus gaat al met de hakken in het zand. Maar ik snap best dat dit dus een behoorlijk probleem voor ze is.

Heel eerlijk gezegd zagen we dit moment dus al maanden geleden al aankomen…..toen schoonzus volgens schoonmoeder er niet over peinsde om de auto weg te doen. Autootje staat op een voor hun vaste plek voor de deur (auto moet zelfs met de neus in de goede richting staan) en als de auto weg is (door ons een keer twee weken geleend) klaagde schoonmoeder al steen en been dat het toch wel een raar en vreemd gezicht was om de auto niet meer te zien staan….en dat dus iedere keer als ze ons belde. Toen we onze nieuwe auto gingen ophalen, hebben we diezelfde dag nog de auto teruggebracht. Ik kreeg er echt de zenuwen van...

Ook wel eens anders

'..... maar het moet nu ook niet ons probleem worden, toch?' Hmmmm, ik maak het ook wel eens anders mee, wanneer duidelijk is dat iemand in een gezin het niet helemaal voor elkaar krijgt om geheel zelfstandig te functioneren. Er zijn ook wel eens familieleden die elkaar helpen. Hoe je dat dan het beste doet is een tweede en daarbij mag je natuurlijk ook heel goed kijken wat je zelf aankunt, op alle manieren. Dus een auto overnemen is niet aan de orde, te duur, geen tweede auto nodig etc. Die paar keer dat je de auto leent kun je ook zonder auto.

Verder lijkt het alsof je ergernis veel met schoonmoeder te maken heeft, waarbij je overigens nagenoeg dezelfde patronen beschrijft als bij schoonzus. Misschien weet je man hoe hij met moeder en zus het beste om kan gaan. En misschien kun je je verdiepen in wat amateurpsychologie om zo do en don'ts te achterhalen voor de omgang met deze bijzondere mensen.

Tsjor

Ragdoll

Ragdoll

16-04-2012 om 09:17

Tja tjor

"Hmmmm, ik maak het ook wel eens anders mee, wanneer duidelijk is dat iemand in een gezin het niet helemaal voor elkaar krijgt om geheel zelfstandig te functioneren. Er zijn ook wel eens familieleden die elkaar helpen".

Het ligt ook wel iets gecompliceerder, want het is absoluut niet zo dat we schoonzus niet willen helpen. Als zij onze hulp zou vragen, krijgt ze die.
Punt is, dat schoonzus totaal niet in beweging is te krijgen; ook schoonouders niet hoor. Ze roepen iets, en de hele tam tam erom heen gaat zich ermee bemoeien en alles regelen totdat ze hebben wat ze willen. Ze hebben eigenlijk nooit ergens zelf moeite voor hoeven doen en ze vinden dat heel normaal.
Als je ze al helpt krijg je nog commentaar van hier tot Tokio wat er allemaal niet goed is aan de hulp. Schoonmoeder is erg kritisch en heeft overal commentaar op….zelfs als ze hulp krijgt inderdaad. Het is nooit goed. Dan heb ik het eerlijk gezegd wel een beetje gehad zo.

Kan zijn dat schoonzus een 'etiketje' heeft, ik weet het niet. Ze is nooit onderzocht (niemand binnen die familie overigens…ja, schoonvader slikt prozac tegen depressies). Ik denk echt wel dat schoonzus ons zal vragen als ze hulp nodig heeft, maar schoonouders lossen dit altijd gelijk voor haar op…op hun manier (en dat is klagen en zeuren naar anderen toe).

Het lijkt er haast ook op alsof schoonzus nergens inspraak heeft, alsof alles langs haar heen geregeld wordt. Schoonzus heeft geen mening en vindt eigenlijk…..niets van de hele situatie; ze laat het ergens ook gebeuren want het is wel makkelijk zo (hoef je je ook nergens in te verdiepen). Schoonzus is overigens zeer intelligent (Universiteit Rechten gedaan, maar niet afgestudeerd maar dat is een ander verhaal).

Ik denk eerder dat het andersom is.

Wellicht heeft schoonzus geen etiketje, maar als het zo hoor zou ze er wel een kunnen krijgen. Ouders reageren in hun opvoeding meer op hoe kinderen zijn dan dat ze kinderen 'produceren'.

Dat is echt niet in alle gevallen zo! ik denk eerder dat het andersom is.

Ik heb ook zo'n schoonzus, de jongste van een gezin met 3. Moeder heeft een vreselijk lege-nest syndroom. Nu de rest op eigen benen staat heeft ze niks meer om te zorgen.

Dus is het meisje is door de schoonmoeder tot zorgenkind gebombardeerd.

Ieder kuchje betekent minstens een week op bed, met schoonmoeder die de universiteit belt dat ze niet naar het practicum kan, en vervolgens de hele week met kruidenthee klaar staan.

Alles wordt haar uit handen genomen.

Het karakter van zo iemand heeft natuurlijk geen schijn van kans, ze is inderdaad zo onzelfstandig als wat, net zoals de zus van Ragdoll. Wat moeder weer bevestigt dat ze 'gevoelig' is..

Iedereen denkt dat

Henk: 'Dat is echt niet in alle gevallen zo! Ik denk eerder dat het andersom is.' Ja, iedereen denkt dat en het is ook zo heerlijk eenvoudig om dat te denken, alle ongewenste gedragingen (vooral dat) worden toegeleid naar: de ouders. Gezien de lange en intensieve staat van dienst van 'ouders' ten opzichte van een kind is er altijd wel ergens iets te bedenken waardoor dat ook nog eens waar zou kunnen zijn.
Maar een onderzoek in Engeland heeft uitgewezen dat de invloed eerder andersom is: keurig opvoedende ouders gingen probleem opvoeding vertonen bij een onhandelbaar kind; en omgekeerd. Ik zeg het wat sterker, het is niet zo dat het altijd zo is en er zijn overal uitzonderingen op te bedenken. Maar één van de redenen waarom scholen soms problemen met kinderen zien die ouders niet zien is dat ouders automatisch in de loop van de tijd bepaalde manier van omgaan hebben ontwikkeld waardoor sommige problemen niet meer opvallen.Bijvoorbeeld: nooit onverwachts iets doen, omdat het kind dat niet aankan. Na een aantal jaren weet je niet eens meer dat je elke stap zorgvuldig aankondigt.

Ik ben geen psycholoog, gelukkig, maar zelfs heel intelligent mensen kunnen toch extreem angstig zijn (bijvoorbeeld).

Tsjor

Niet aan kunnen.

"gingen probleem opvoeding vertonen bij een onhandelbaar kind; en omgekeerd".

Ik heb niet het idee dat ze onhandelbaar is en zwaar gestoord. Integendeel, ze zou de wereld kunnen veroveren als ze wat meer op eigen benen stond.

"Bijvoorbeeld: nooit onverwachts iets doen, omdat het kind dat niet aankan."

Maar wat is 'niet aan kunnen'? Geen kind vindt het leuk om uit zijn comfort zone getrokken te worden. Maar de ene waar de ene ouder denkt 'dat moet ie toch een keer leren' denkt de andere 'zie je wel, hij kan het niet aan'. En omdat ouders hem dan gaan ontzien leren ze het ook niet.

Ik zie best vaak ouders die dan maar hun leven om hun kind heen plannen omdat hij dit en dit niet aan zou kunnen.

En dan vraag ik me af, was dat vroeger ook zo? Vroeger werden kinderen misschien meer in een mal gepusht. Maar ze konden ook meer. Wij gingen als zesjarigen mee naar het restaurant. En daar zaten we aan tafel, tot het eten klaar was.

Nu zie ik genoeg zesjarigen rond tafels rennen. Zou dat ook zijn omdat ouders denken dat hun kind nog niet kan stilzitten?

Vraag

'Ik heb niet het idee dat ze onhandelbaar is en zwaar gestoord. Integendeel, ze zou de wereld kunnen veroveren als ze wat meer op eigen benen stond.' En dat is de vraag, dat wil zeggen het is de vraag waarom ze niet meer op eigen benen staat. 'Omdat moeder het niet goed doet' is voor niet-verder-kijkenden de meest gemakkelijke analyse. Het is namelijk altijd waar als je niet verder wil kijken.

Een lang citaat in het engels, uit: Families and the state, van de commission on Families and the Well-being of Children 2005:
"The government's supposition underlying it enforcement of parental responsibility is that parents are able to control their children's behaviour in most circumstances. However, reserch evidence shows that there are significant limits to the capacity of parents to control their chjildren's behaviour, particularly as children grow older.
Most crucially, their is good evidence that the way in which parents respond to theur child -the quality of parenting- is influenced by their child's behavior. Thus the relationship between parent and child is bi-directional and not wholly the responsability of the parent. A landmark study by Anderson et al (1986) showed this through an ingenious experimental design. Parents of normally developing children and parents of children with conduct problems comprised two samples. Each parent was observed in three conditions: interactions with their own child, interactions with someone's else's child with similar behaviour and someone else's child with different behaviour. Similar and different in this context refer to the presence or absent of conduct problems. findings were striking in showing that the paent's behaviour was stronly influencedby the behaviour of the childwith whom they were interacting, regardless of whether it was their own child or someone else's child."
Het onderzoek waarnaar gerefereerd wordt is:
Andersom K.E., Lytton, H. and omney, D.M. (1986) 'Mothers'interctions with normal and conduct disordered boys: Who affects whom?"in: Development Child Pyschology, 22, pp 604-609
Ook andere onderzoeken worden gehaald, met name:
Barckley, T.A. (1081) 'The use of psychopharmacology to study reciprocal influences in parent-child interaction', Journal of Abnormal Child Psychology'9.
en nog enkele onderzoeken naar adoptiekinderen.

De conclusie is:
"Again, findings show reciprocal influences. That is, parents do indeed have effects on their children but so too do children have effects om their parents."

Ik vind dit belangwekkende observaties en conclusies, omdat je bij elk 'wangedrag' van ouders (moeders) je moet afvragen of het soms een goede reactie is op problemen die bij het kind aan de orde zijn.

Tsjor

Geen vervelende buurman

Ik heb niet het idee dat ze onhandelbaar is en zwaar gestoord. Integendeel, ze zou de wereld kunnen veroveren als ze wat meer op eigen benen stond.' En dat is de vraag, dat wil zeggen het is de vraag waarom ze niet meer op eigen benen staat. 'Omdat moeder het niet goed doet' is voor niet-verder-kijkenden de meest gemakkelijke analyse. Het is namelijk altijd waar als je niet verder wil kijken.

Ik ben geen vervelende buurman die een keertje een autistisch kindje ziet op een verjaardag en zegt 'geef hem maar een weekje aan mij'.

Ik ken deze familie al 10 jaar, en weet dat moeders, los van dochter, een aantal hang-ups heeft.

Ze heeft weinig omhanden, en wil het liefst voor iets of iemand zorgen.

Het zou kunnen, dat de onzelfstandige dochter stiekem toch autistisch is of een gedragsstoornis heeft, misschien als wij niet kijken? Het enige gestoorde gedrag dat ik zie is als mevrouw haar zin niet krijgt.

Maar goed, misschien is er ook een neurologische aandoening waarbij kinderen er niet tegen kunnen als ze hun zin niet krijgen? Het zou zomaar kunnen, hoor..

Haar zin

Wat mij dan verbaast is dat ze haar zin wel degelijk heeft gekregen, er staat een auto, een nieuwe nog wel. Maar dat ze er dan neit in gaat rijden.
en wellicht kun je dan ook de hoge autoverzekering verklaren. Ik heb wel meer schade gehad, eenzijdig ongeluk, dus niemand om de schuld aan te geven, maar dat had geen enkel gevolg voor de hoogte van mijn premie.

Tsjor

Tirza G.

Tirza G.

21-04-2012 om 23:47

Ach

Dit klinkt een beetje als mijn zus, en die is nog een jaar of 15 ouder. Mijn zus is 'anders', maar hóe erg anders merk je eigenlijk pas weer als je haar in gezelschap met buitenstaanders ziet. Mijn ouders richtten hun leven op haar in, de hele familie en kennissenkring had iets vergoelijkends (ach ja, we weten hoe ze is he) en ondertussen gaat zus haar Portugese gang en laat de wereld om haar heen inrichten zoals zíj het wil. Totdat ouders wegvallen (nu zo'n 20 jr terug) en daarmee de toegang tot vrienden/familie/buren (affijn, dat automatische netwerk) wegvalt. En tja, toen stond ik er in mijn eentje voor. Alle familie en andere mensen die-weten-hoe-ze-is zijn dood of over de 80 en haar wereld stort in elkaar, of beter gezegd: brokkelt beetje bij beetje af.
En nou kan ik amateurpsychen tot ik er bij neerval, feit is dat het een vrouw is van over de 50 met een sociaal aanpassingsprobleem, een chronische depressie en een brede angststoornis. En oh jah, hoogbegaafd ook nog. Een top-combi. Haar auto staat bij mij voor de deur (ze mag zelf niet meer rijden ivm medicatie en wil dat ook niet meer) en via die auto probeert ze mij en mijn gezin te sturen en te claimen.
Zie dit als een waarschuwing. Je schoonouders (en rest van de familie) is er niet voor eeuwig en dan zit jij er mee.

Tirza

Lekker zelf uitzoeken.

Misschien moet je besluiten 'er niet mee te zitten'.

Dat klinkt gek, en natuurlijk is het niet zo simpel als dat, maar waarom is haar leven jouw verantwoordelijkheid?

Ik zit in dezelfde situatie, maar dan 25 jaar terug. Ik zie niet in, waarom, als moeder weg valt, ik maar als plaatsvervangende lakei voor mevrouw op moet gaan treden, en moeders fouten mag gaan herstellen. Daar pas ik voor.

Dus, mijn waarschuwing zou zijn, trek het je niet aan, laat het haar lekker zelf uitzoeken.

Waarschuwing, waartegen?

'Zie dit als een waarschuwing. Je schoonouders (en rest van de familie) is er niet voor eeuwig en dan zit jij er mee.'Ja, en dus?
Mijn broer heeft een gediagnostiseerd bekend probleem. Mijn moeder is een belangrijk onderdeel van zijn noodzakelijke vangnet. Als zij er niet mee is zal het op mijn broer en zus (en mij, maar ik woon verder weg) aankomen.
Mijn tante heeft een bekend probleem. Toen opa en oma wegvielen kwam het op de zussen en broers van mijn tante neer. Met heel wat ingewikkelde situaties van dien. Nu is er eindelijk een bepaalde professionele instantie bij betrokken, zodat de grootste ergernissen weg zijn bij de familie. Maar voor heel wat wissewasjes moeten de (inmiddels allemaal 65+-ers) nog opdraven.
Tirza, wat is de waarschuwing? En wat is de oplossing? Als zus en ouders niet zien dat er een probleem is kun je op dit moment nog niet zo heel veel doen. Als ouders wegvallen en de problemen worden aanzienlijk zichtbaarder en storender kun je wellicht een lange gang maken door de welzijnswereld, in de hoop dat er ergens een instantie is die jou en de zus kan helpen. Of je moet bereid zijn om haar te laten gaarkoken in haar eigen sop.

Tsjor

Tirza G.

Tirza G.

22-04-2012 om 15:25

De balans

Mijn waarschuwing slaat op het vinden van de balans. In de tijd dat het vangnet van mijn zus groter en vanzelfsprekender was, heb ik me nergens mee bemoeid. Gaar koken in haar eigen sop was nog een te milde benaming, ik had zus compleet uit mijn leven geschrapt. Echter, die mantelzorg en het inrichten (en met mantel der liefde bedekken) van het leven rondom haar 'anders zijn', heeft geleid tot een soort aangeleerde hulpeloosheid. Mijn zus kan niks, weet niks, regelt niks. Da's nie handig als je leeft van een uitkering. Daar heb ik de afgelopen 20 jaar mijn energie in moeten steken omdat ze weigert om het zelf te leren (dat hoefde nooit van pa) of om het door een instantie oid te laten doen (nee, dat moet door een vertrouwd persoon - en dan ben ik de enige). Dat is een lang en taai proces geweest en heeft uiteindelijk geleid tot een volkomen scheefgegroeide verhouding, een claimende zus die helaas intelligent genoeg is om álle middelen in te zetten - kortom: dat overnemen van dat pakketje van mijn ouders heeft wel tot íets geleid (ze doet meer zelf) maar zo langzamerhand blijkt wel dat het eigenlijk allemaal te laat was.
Het normaliseren van de verhouding, het bewaken van je eigen grenzen en het afleren van die hulpeloosheid had vele malen hoger op mijn lijstje gestaan als ik geweten had wat ik nu weet.

Tirza

Aanleren

Het is ook wel erg makkelijk om het onvermogen van dit soort mensen af te schuiven op de verwennende houding van ouders. Wat nodig is is het aanleren van vaardigheden op een praktische manier en dat kost moeite maar vooral begrip van de situatie. En dat in een tijd dat we maar net zijn gaan begrijpen hoe dat in elkaar steekt: ook mensen die hoogbegaafd zijn kunnen praktisch en sociaal op te lossen belemmeringen hebben. En als je dat snapt kun je er een eind mee komen. Toch zit daar een grens in. Er zullen altijd mensen zijn die geen uiterlijk zichtbare handicap hebben maar het gebeurt in hun hoofd.
En als familie en samenleving is het wel erg makkelijk om die mensen in hun sop te laten gaarkoken. Dat is van een mensbeeld waar ik zelf niet achter sta.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.