Werk, Recht en Geld Werk, Recht en Geld

Werk, Recht en Geld

Anne

Anne

24-02-2012 om 11:58

Ben ik goed genoeg? scherp genoeg?

Dag allemaal,

Ik werk als directiesecretaresse bij een tamelijk 'pittig' bedrijf. Daarmee bedoel ik dat er steeds sprake is van nieuwe ontwikkelingen in de organisatie. Gelukkig positief te noemen: het gaat vooral om uitbreidingen en verbeterd neerzetten van het facilitair kantoor.
Ik ben nu bijna 25 jaar werkzaam in dit beroep en heb in die periode drie kinderen gekregen en ben gescheiden. Dit is mijn derde werkgever (ik blijf dus lang 'hangen').

Op zich kan ik zeggen dat ik altijd gewaardeerd word. Ik lig goed bij collega's en directie.
Wat ik de laatste tijd opmerk - en waarschijnlijk doordat ik met jonge, ambitieuze collega's werk - is bij mijzelf een soort van 'ik vind het wel goed'-houding. Ik ben niet zo snel opgewonden als zij en ook mijn ambities zijn niet schokkend meer. Logisch, die tijd heb ik gehad.

En tóch wringt dat bij mij... Eigenlijk zou ik (zoals vroeger) net zo pittig en scherp als zij willen zijn. Ik denk dat mijn sterke punten (zeer dienstverlenend, accuraat en makkelijk in de omgang) niet zo spannend zijn. Ik doe mijn ding, maar ik zou wel wat meer ... (bijvoorbeeld) een vooruitziende blik willen hebben, willen méédenken.
Tegelijkertijd zucht ik, want daar moet ik dan ook de energie voor hebben.

Kortom: ik zit een béétje met mezelf in de knoop zonder dat het nou schokkend serieus is.
Zouden er workshops zijn voor de oudere medewerker? Hoe je jezelf scherp houdt bijvoorbeeld.

Of... ga ik lekker zo door mijn ding te doen zonder al teveel op te vallen of op te willen vallen.

Herkenbaar??

Groeten,
Anne

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Ely

Ely

24-02-2012 om 12:33

Geen ervaring

Maar zo iemand als jij lijkt mij goud in zo'n organisatie. Ik hoop dat ze zich dat realiseren. Je klinkt als een baken in woeste baren, laat de rest lekker meedeinen.
Het enige wat je wellicht kunt overwegen is om soms toe te lichten (zonder blasé te doen) dat de jaren ervaring rust en wijsheid brengen en dat je het leuk vindt om de 'bruis' bij de anderen te zien.
Ik zou je graag aan boord hebben

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Prada

Prada

24-02-2012 om 15:12

Toen

ik jong was en ook nog zo lekker scherp en alert, hadden we een directiesecretaresse die zo was als jij. Heerlijk mens, ik denk nog regelmatig aan haar terug. Belangrijk voor een goede balans binnen een organisatie.

Groet, Prada

bibi63

bibi63

24-02-2012 om 16:44

Precies

Je hebt de mensjes die bezig zijn met innovatie EN de mensjes die bezig zijn om de dagelijkse gang van zaken draaiende te houden. Allebei even waardevol.
Gr. Bibi

Valkyre

Valkyre

27-02-2012 om 07:59

Inspiratie opdoen

Ik ben het helemaal eens met de voorgaande reacties. Dat gezegd hebbende: ik zou eens goed om je heen kijken naar cursussen, hetzij werkgerelateerd (vraag je werkgever waar zij allemaal cursussen betrekken en zoek iets uit wat je spannend en nieuw lijkt. Natuurlijk goed beargumenteren waarom je die cursus wil doen als je wil dat je werkgever ervoor betaalt), hetzij iets dat je leuk lijkt op persoonlijk gebied. Zo'n cursus kan je weer nieuwe inspiratie geven! En verder: geniet gewoon van wat er om je heen gebeurt, en blijf lekker jezelf.

groet, Valkyre

Vic

Vic

27-02-2012 om 09:55

Beetje ander geluid

Ik weet niet precies hoe oud jij bent, maar als je nog 20 jaar (of langer) mag werken is het misschien wat vroeg om op je lauweren te rusten. Toevallig heb ik (bijna 40, 9 jaar in zelfde functie) vorige week een lovende beoordeling gehad, waarin ik een 'fijne collega en een stabiele factor' voor werd genoemd. Dat is natuurlijk fijn, maar gaf me ook een wat oud en uitgeblust gevoel. Met mijn leidinggevende heb ik besproken dat het nu even (tot mijn kinderen ouder zijn) niet erg is om in mijn comfort zone te werken, maar dat ik daarna wel wat meer spanning en uitdaging ga zoeken.
Ik denk zelf dat werken in je comfort zone ook prima is tot aan je pensioen, maar alleen als je daar helemaal tevreden mee bent. Als er (blijkbaar) toch iets kriebelt, kun je dat maar beter toch gaan onderzoeken.

ijsvogeltje

ijsvogeltje

27-02-2012 om 16:07

Eens met vic

Ik ben het eens met Vic. Ik vind je veel te jong om gewoon-te-doen-wat-je-altijd-hebt-gedaan. Vergeet niet: stilstand is achteruitgang. Je bent een stabiele factor, dat is geweldig. Maar dat betekent dat je geen ambitie moet hebben. Ik zou een leuke cursus gaan doen, of mij naar voren schuiven voor een net-iets-te-lastig-project. Gewoon, om weer eens lekker uit je comfort-zone te gaan. Dat kan je veel voldoening en energie opleveren!

ijsvogeltje

ijsvogeltje

27-02-2012 om 16:08

Foutje

Maar dat betekent NIET dat je geen ambitie moet hebben.

Rommy

Rommy

27-02-2012 om 17:36

Coach?

Ik sluit me hierbij aan. Vond de eerste reacties wat makkelijk. Leuk om stabiel gevonden te worden, maar voor je het weet wordt je over een paar jaar suf gevonden. Ik zou eens nagaan of er een poosje een coach inzit of zo. Of een cursus waarin je voor jezelf kunt uitstippelen op welke manier je jezelf verder kunt en wilt ontwikkelen.

Anne

Anne

27-02-2012 om 20:39

Goed zeg...!

Wat fijn dat ik deze posting heb gedaan. Ook leuk om te lezen dat ik gewoon mezelf mag zijn. Toen ik dat las, wist ik dat natuurlijk ook wel, hoewel het me tot glimlachen bracht omdat het zo aardig klonk en geruststellend. En toch... bleef er iets knagen. Dat is dan toch die oude ambitie die weer naar boven komt borrelen. Of zoals Vic zegt, comfort zone prima, maar er kan nog meer zijn. Het moet inderdaad niet al te suf worden.
De toeval wil dat ik in juni(inderdaad) een workshop ga volgen (schrijven) > betaald door de werkgever en goed bruikbaar in mijn werk. En dat ik die workshop later in het jaar ga uitbreiden met een opleiding PR & communicatie.
Tot die tijd ga ik mezelf blijven en ook genieten van het feit dat we allemaal zo'n lol hebben met elkaar, ik gewaardeerd word en ook nog eens vragen van jonge moeders mag beantwoorden.
Laat ik vooralsnog geduld oefenen. Mijn workshop begint 'dra

Veel dank voor de aardige en positieve reacties!

Herkenbaar anne...!

Ik lees je posting + reacties en wil er toch nog even op reageren. Ik herken nl. veel in je verhaal!

Ik ben wel een stukje ouder, echt wel 50+ zeg maar. M'n hele leven gewerkt, langzaam maar zeker meer in leidinggevende functies. Een viertal jaar geleden nog een pittige HBO studie gevolgd, op verzoek van mijn werk. Enige ambitie is me niet vreemd, dus ook al vond ik dat zwaar naast huis&gezin is het me wel gelukt en met goede cijfers. Kortom; er zat wel een stijgende lijn in mijn 'carriere' - al vind ik dit laatste een groot woord. Ook ik ben een trouwe medewerkster, 4 werkgevers in zo'n 35 jaar. Werkgevers dus ook altijd erg tevreden, ik heb nog steeds leuk contact met mijn ex-bazen.

Het laatste jaar 'kakt' de boel echter in. Ik ben veruit de oudste in mijn huidige bedrijf (snelle jongens branche), maar had het gevoel dat dat juist een voordeel was. Ik zat mee aan tafel met het MT, werd 1-op-1 door de directeuren gevraagd over belangrijke zaken, en kon regelmatig aankaarten als ik zaken zag die me zorgen baarden. En dan gebeurde daar ook iets mee. Ik had het idee dat ik echt mijn vinger aan de pols had, en juist door mijn positie (Manager P&O) veel mensen sprak en wist wat er speelde. Ik werkte vaak over, maar met plezier, en keek ook thuis altijd nog mijn mailbox in. Gedreven en betrokken waren de termen die ik vaak hoorde.
Echter; zo'n twee jaar geleden stapte 1 van de directeuren op. Ik had door mijn werk met hem het meeste contact, er was veel respect onderling. En daarmee ging het eigenlijk achteruit. Ik heb tegen overspannen zijn aangehangen (wel paar uurtjes doorgewerkt, maar zat er behoorlijk doorheen). Langzaam over 6 maanden mijn uren weer opgebouwd, maar mijn plezier is weg.
Ook ging de algemeen directeur weg, en kon ik totaal niet uit de voeten met de nieuwe. Dat is nogal een macho; die overduidelijk niets heeft met oudere dames vooral niet van het type 'ik heb overal een mening over' haha!

En langzaam maar zeker merk ik dat ik mezelf terugtrek. Soms op advies van mijn coach, die vind dat ik me het bedrijf veel te veel 'aantrek' en dat ik niet eindverantwoordelijk ben voor zaken. 'Laat het dan maar misgaan' dat idee. Maar zo was ik nooit, en het valt me soms zwaar om zo te werken. Om alleen te doen wat op mijn buro ligt, en als ik zaken zie of hoor waarvan ik denk dat ze niet goed zijn voor het bedrijf ik daar nu niets meer mee doe. Aan me voorbij laat gaan.
En gedeeltelijk geeft het wel rust, nu ik niet meer van alles op de hoogte hoef te zijn, nu manager X alle beslissingen neemt. Maar aan de andere kant stoort het me, ook en vooral van mezelf. Toevallig laatst met mn coach over gehad. Ik heb zoveel meer in me, en ben er nog helemaal niet aan toe om zo naar mijn pensioen (nog zo'n 12 jaar!) te sukkelen. Aan de andere kant is zoeken naar een andere baan nu gezien de economie niet echt een handig plan. Ik heb wel eens gereageerd op een vacature, maar niks gehoord... veeeeeel te oud natuurlijk

Kortom, ik heb ook zo'n dilemma. Gewoon maar zo verder gaan? Prima inkomen, gezellige collega's etc. Of toch op zoek naar een extra prikkel, en als ik die niet binnen het werk kan vinden, dan misschien wel daarbuiten in een hobby? Enfin. Daar zal ik zelf achter moeten komen, maar ik herkende in jouw posting gewoon veel van wat mij nu ook erg bezig houdt. En dat wilde ik even laten weten!

groet!

Werksfeer

Toch zou dat voor mij een reden zijn om een andere baan te zoeken, leeftijd of geen leeftijd. Ik vind het knap als mensen dat uitzitten, overal is weleens zo'n periode dat de bezetting, de collega's of de leidng, nou niet echt stimulerend is maar daar krijg ik wel gauw genoeg van en het kost bakken met energie.
En sommige werkgevers hebben geen moeite met oudere werknemers en kunnen er ook nog wel de voordelen van inzien. Dus in die situatie zou ik om me heen gaan kijken.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.