De nieuwe generatie werkenden
Sinds een jaar of 1,5 hebben we stukje bij beetje nieuwe collega's gekregen. Puur omdat de werkdruk te hoog was, er door overlijden 2 collega's minder waren en er gewoon al voor het overlijden nieuwe collega's nodig waren.
Er zijn totaal 5 nieuwe collega's gekomen waarvan 4 in de leeftijd van 21-23 jaar oud en 1 27 jaar oud. Ze zijn met zijn alle de jongste groep. Over 1 collega geen enkele vorm van kritiek hard werkende jongeman. Van de rest hebben we echt zoiets van "moeten we het van deze generatie hebben?" 1 collega werkt er nu 1,5 maand en heeft nu al 3 keer laten weten de wekker te zijn vergeten te zetten, hij werkt 3 dagen van 8 uur en 2 van 4 maar heeft nog nooit zijn uren gehaald. Een ander werkt er nu 1,5 jaar, is nagenoeg de hele dag met prive gedoe nee. Elke week wel weer een reden om eerder weg te gaan of later te beginnen altijd verhalen als naar de dokter moeten, auto reparatie, ouders naar de dokter brengen. Is in 1,5 jaar tijd inmiddels 8 keer ziek geweest, komt na een zieke altijd weer terug met nieuwe manicure of kapsel.
2 anderen raken al in paniek als er meer dan 2 taken voor hen komen, moeten ingewerkt worden maar staan beiden niet te springen om nieuwe dingen te leren. Staan om klokslag 17:00 bij de buitendeur.
Ik begrijp die nieuwe generatie echt niet, nee we verwachten niet dat ze net zoals ons veel overwerken wij doen dat namelijk ook uit gewoonte omdat we gewend zijn dat er tekort is en we vinden dat we de cliënten niet mogen teleurstellen. Maar deze collega's maken zich nergens anders druk om dan hun eigen prive leventje.
Jonagold schreef op 07-05-2024 om 17:16:
[..]
Zeker is dat irritant. Maar gemakzuchtig gedrag is niet voorbehouden aan de jongste generatie hoor.
Ik kan me van een van mijn eerste baantjes herinneren dat ik een oudere collega had die ik meer niet heb gezien dan wel in het jaar dat ik er werkte. Ze had namelijk een polsblessure. Kan inderdaad heel vervelend en beperkend zijn. Maar ... we waren telefonistes, we gebruikten een headset, en het ging om haar linkerpols terwijl ze rechtshandig was. Lijkt me dat je dan best kunt werken. Maar nee, zij niet. Steeds als de bedrijfsarts zei dat ze best aan het werk kon kwam ze 1 of 2 dagen, zat dan doorlopend te klagen dat ze zo'n pijn had, en dan was ze vervolgens weer een paar weken uit de running. Dat haar collega's, waaronder ik dus, de gaten dicht mochten lopen en regelmatig geen vrij konden krijgen wegens onderbezetting was voor mij reden om daar weg te gaan. Wat een slappe hap, niet alleen die collega, maar ook de leidinggevende die haar maar steeds de hand boven het hoofd hield.
Dus het zwak-ziek-en-misselijk-syndroom is volgens mij van alle leeftijden én alle tijden.
Nee, hier vooral ouderen, waaronder ikzelf. Echt jonge collega's hebben we niet, de jongste is begin 40.
De feiten: het gedrag van bepaalde collega’s levert jou werk en frustratie op TO. Ga dat bespreken met je leidinggevende en blijf dan ook bij de feiten. Wat jij vindt van het gedrag of zelfs van een hele generatie (!) is daarbij niet relevant. Blijf zakelijk. En let niet zo op wat ze doen, de enige die daar last van heeft ben je zelf.
Decembermamma schreef op 07-05-2024 om 17:02:
[..]
Tja wij doen dus administratie verwerken en van daaruit jaarrekeningen samenstellen. Het verwerken van administraties is vrij simpel aan te leren en dat hebben wij dus gedaan bij deze groep, een jaarrekening samenstellen is nog even een stap te moeilijk voor hen. 2 lijken het goed op te pikken de ander wat minder, na hun boekwerk moeten we namelijk hun werk nakijken en zien we dus dat het steeds maar bezig zijn met privé zaken het werk verziekt er zitten soms grote fouten in. Dit is al gecommuniceerd naar de directie alleen zitten we dus met een capaciteitsprobleem qua personeel. Maar zij verwerken dus de administraties en wij maken vervolgens de jaarrekening. Het is niet anders, het is bulkwerk.
Ik ben accountant in de samenstelpraktijk en ook wij hebben veel jonge collega's. Gelukkig geen gedoe met ziekmeldingen en privé dingen, eigenlijk vooral veel collegialiteit en inzet. Als je een keer vraagt om 's avonds of in het weekend te knallen kan dat gewoon (gebeurt nog maar weinig, het is echt anders dan vroeger, waar vroeger klant koning was en ik hele weekenden doorging is nu personeel en ons welzijn veel belangrijker en krijgen klanten eerder een 'helaas' te horen).
Klinkt alsof jullie toevallig een paar slechte collegas hebben getroffen, ik zou ZSM afscheid nemen want het is niet goed voor het moraal zulk gedrag. Maar ja, dat is niet aan jou waarschijnlijk.
Enige waar we tegen aan lopen is dat het lastig is mensen van voldoende niveau te vinden. Veel mensen die qua schoolcarrière redelijk onderaan zijn begonnen en met veel doorzettingsvermogen een HBO diploma hebben gehaald. Maar ze hebben een erg lange leercurve nu in de praktijk. Ook met het relatief simpele boeken van administraties.
AlisonH schreef op 07-05-2024 om 18:02:
De feiten: het gedrag van bepaalde collega’s levert jou werk en frustratie op TO. Ga dat bespreken met je leidinggevende en blijf dan ook bij de feiten. Wat jij vindt van het gedrag of zelfs van een hele generatie (!) is daarbij niet relevant. Blijf zakelijk. En let niet zo op wat ze doen, de enige die daar last van heeft ben je zelf.
Je bent op een accountantskantoor met elkaar een team, je doet het samen voor je klanten. Als daar mensen tussen zitten zoals OP beschrijft is het logisch dat je daar wat van vindt. Ik zou er ook echt niet tegen kunnen. Een goede werkgever lost dat ook op, want het gaat ten koste van de moraal van de al langer zittende collega's met normale werkethiek.
Herkenbaar maar zal ook de aard van het beestje zijn.
Gelukkig werk ik nog wel met jongeren die ieder geval niet te lui zijn om te werken en graag wat willen betekenen voor de samenleving.
Als een collega zich zo vaak ziek meld zal er toch ook wel een keer een gesprek komen met de manager om eens te kijken hoe dit komt?
Bij ons is dat ieder geval wel het geval.