Gesommeerd door bedrijfsarts
Ben aantal weken ziek thuis, vanwege operatie. Zonet belde mijn leidinggevende en ik moet dinsdagochtend bij de bedrijfsarts verschijnen. Volgens haar heb ik geen keuze en moet ik gaan. Nou wil ik best gaan en ik snap dat het moet, dat is het probleem niet. Het probleem is het tijdstip en de dag. Op een andere dag kan ik eventueel een oppas regelen voor mijn baby en peuter, op dinsdag echt niet, dan werkt werkelijk iedereen die ik ken. Mijn 2 kinderen meenemen gaat ook niet, ik moet dan met ov, eerst er heen lopen, dan met de randstadrail en dan of een stuk lopen of met de bus. En ik kan dat niet opbrengen in mijn conditie.
Mijn vraag is: kun je zo maar gesommeerd worden door de bedrijfsarts, ook als je niet kan? Overigens zijn ma en vrij mijn werkdagen. Kan ik gedwongen worden om op de dagen dat ik niet werk (mijn vrije dagen dus) op mijn werk te verschijnen?
Het vervolg
Na alle ophef zal ik even laten weten hoe het gegaan is.
Uiteindelijk had ik het geluk dat mijn zwager gisteren thuis werkte omdat hij naar de fysio moest en kon hij mijn kinderen opvangen.
Gesprek met de bedrijfsarts viel mee. Alleen kreeg ik net een mail waarin staat dat hij vindt dat ik weer kan gaan werken in overleg met leidinggevende, beginnen met 2 uur. Mijn leidinggevende wil dus dat ik as vrijdag weer kom werken. Ik zei het zlef niet zo zitten want ik ben ccht uitgeput en kan me niet concentreren, maar goed. ALs ik zeg dat ik niet wil wordt er een deskundige van het UWV ingeschakeld. Dat ik aangaf dat mijn gynaecoloog zei dat ik nog wel even moest herstellen, maakte geen indruk.
Dus ik ga wel vrijdag, is maar 2 uur. Hoewel ik wel opzie tegen de hele reis.
Wat me tegenvalt in het hele verhaal is dat mijn leidinggevende niet gevraagd heeft hoe ik me voel en of ik me in staat voel, maar wel aangaf dat zij wil weten waar ze aan toe is, maw: kom maar weer gewoon werken.
Hetzelfde hier
Ik zit ook in de ziektewet. Details doen er niet toe op een openbare site, maar ik moet volgende week weer aan het werk. Ook 2 dagen met 2 uurtjes. Ik wil wel, hoor, maar ik weet dat ik nu niet in staat ben mijn werk goed te doen.
Maar de arbo-arts wil dat ik weer aan de slag ga? Tja, de mens wikt, de arbo-arts beschikt. Dus zal ik zo een mailtje sturen aan mijn baas (ik moet dat zelf regelen) met het verzoek of ze nog wat werk op Josti-niveau voor me hebben liggen (mind you, ik doe al vervangend werk vanwege een vervelende blessure die afgelopen zomer opspeelde, dus ze zullen not amused zijn).
Ik zal braaf luisteren en die 2 x 2 uur per week gaan doen. Maar ik heb zomaar het idee dat niemand er iets mee opschiet (integendeel).
Niet zeggen "ik kan het niet", want dat werkt als een rode lap op een stier. Wel zeggen: "Prima, ik zal er zijn", al valt het nog zo zwaar. En laat de praktijk maar uitwijzen hoe de vlag erbij hangt.
Belangrijk: GA NIET OVER JE GRENZEN HEEN, ook al moet je weer aan het werk! Doe wat je kan, en voor de rest: jammer maar helaas.
Op welke basis?
want je hebt aan het werk en aan het werk.
onze bedrijfsarts is erg goed in het "op therapeutische basis aan het werk" uitdelen. Betekend dat je wel aanwezig bent, en iets doet, maar er mag geen eis aan het geleverde gesteld worden.
Met name bij psychische klachten is het beleid nu zo snel mogelijk weer naar de werkplek. Dat schijnt beter te zijn. Onze ba vertaalt dat naar alle langdurige klachten. En dan idd voor 1 of 2 uurtjes per dag.
Klopt
Het is de vraag of deze werkgever hieraan kan voldoen. Dat is absoluut geen onwil, laat ik daarover duidelijk zijn! Maar aan mijn werk worden wel degelijk eisen gesteld en het wordt heel spannend of ik die kan redden, en alternatieven zijn er niet.
Ik heb net de mail gestuurd waarin ik heb gezegd volgende weer weer aanwezig te zijn, kort en zakelijk mijn beperkingen heb uitgelegd, dat mijn uitval niet door het werk komt en dat ik plezier heb in mijn werk, maar niet kan garanderen dat ik mijn oude niveau kan halen. Meer kan ik niet doen, denk ik.
Ik heb i.i.g. wel geleerd dat "nee, ik kan het niet" echt niet werkt bij dit soort dingen en als "onwil" wordt uitgelegd i.p.v. onvermogen.
Ook al kan Fianna het fysiek echt niet (het is me nogal geen ingreep...), ze kan maar beter gewoon wél op komen draven. En, tijdens haar aanwezigheid, haar grenzen goed in de gaten houden en er niet automatisch vanuit gaan dat een ander dat voor haar doet 
Vreemd
dat jij zelf moet gaan uitleggen wat je wel en niet kan/mag.
Bij ons gaat er een brief van ba naar werk met de eisen en beperkingen van het vervangende werk.
Amk
Ik verbaas me nergens meer over en maak me ook niet meer druk. Deze arbo-arts had absoluut geen gegevens, luisterde niet en had geen idee van 1) mijn actuele beperkingen en 2) het werk dat ik doe.
Ik ga niet eens de discussie meer aan met dit soort mensen omdat dat als onwil wordt uitgelegd. Volgende week ga ik 2 x 2 uur aan de slag en ik zie wel waar het schip strandt. Men zal mij in ieder geval geen onwil kunnen verwijten. En ik vind het heel vervelend voor mijn baas die met een (tijdelijk) incompetente medewerker wordt opgescheept, maar ik heb mijn handen al vol genoeg aan mezelf
Ja maar fladder
Hoe sta jij dan te boek bij die bedrijfsarts? Als iemand met fysieke klachten, of iemand met fysieke én mentale klachten? En komen die klachten voort uit je werksituatie, of heeft dat er niets mee te maken?
Als je mentale klachten hebt i.v.m. je privésituatie zegt dat niet dat je per definitie niet fysiek werk kunt doen en vice versa.
Gr. Poezie.
Fladder
Dat was hier ook wel een beetje. De bedrijfsarts wist NIKS van de complicatie, nabloeding, bloedtransfusie en het feit dat de operatie grotendeels mislukt is. Toen ik hem dat vertelde ging hij er verder niet op in. Hij heeft zich voornamelijk op mijn schouder gericht en dat als belangrijkste beperking aangevoerd. Ik doe administratief werk, dus veel achter de computer. Ik heb aangegeven dat ik als ik langer dan 15 minuten achter de computer werk (ik tiep nu vaak met 1 hand) ik tintelingen in mijn arm en hand krijg en mijn arm slap voel worden. Hij zei dat dat kan kloppen als er inderdaad een peesscheur is, maar deze beperking van maar 15 minuten zonder klachten te kunnen werken lees ik niet terug in het verslag. Dat moet ik dan zeker zelf aan mijn leidinggevende uitleggen. Hij heeft echt niet gezegd dat hij vindt dat ik weer voor 2 uur aan het werk kan, maar zet dat wel in het verslag. Ik heb verteld dat ik nog slappe benen heb en vaak duizelig word, daar ging hij niet op in. Dat ik moeiet heb om naar mijn werk te reizen met ov, ging hij niet op in. Ik heb verteld dat ik amper slaap en uitgeput ben: in het verslag staat dat ik moe ben. Ik heb ook aangegeven dat ik als ik bezig ben, pijn in mijn bekken krijg, waar ik geopereerd ben, lees ik ook niks over terug.
Ik voel me eignlijk een beetje genaaid
Zelf een verslag schrijven?
Dan zou ik zelf een verslag schrijven en aan de huisarts vragen dat te ondertekenen. (Als hij/zij het daarmee eens is natuurlijk) Het is van den gekke dat de bedrijfsarts meerdere zaken weglaat waar jij wel degelijk heel veel last van hebt.
Gr. Poezie.
Fianna
je HOEFT hier niet mee akkoord te gaan! Als jij het er niet mee eens ben kun je ook een second opinion aanvragen bij het UWV (zie www.uwv.nl). Als jij je niet in staat acht te gaan werken, dan geeft je dat gewoon door. Kan wel zijn dat je werkgever voorlopig je salaris opschort (al mag dat eigenlijk ook niet zomaar), maar als jij gelijk krijgt, komt dat wel weer goed....Niet zomaar gaan omdat je bang bent voor....!!!
Poezie
Ik begrijp je vragen maar wil daar i.v.m. de privacy niet te gedetailleerd op ingaan.
De fysieke klachten waarvoor ik al vervangend werk doe komen voort uit mijn werk.
De mentale klachten niet. Het is een vervelende spagaat, praktisch gezien, vooral voor de werkgever. Dat besef ik al te goed.
Kort door de bocht: mijn oorspronkelijke werk beviel me uitstekend. Maar fysieke klachten maakten het me onmogelijk. Dus doe ik vervangend werk. Ook geen vervelend werk, maar door de extra klachten (niet door werk ontstaan) kost dat werk me nu heel veel moeite om goed te doen.
Voor mijn "mentale klachten" zou het oorspronkelijke werk perfect zijn! Maar die "fysieke klachten" gooien roet in het eten. Voor mijn "fysieke klachten" is het vervangwerk dat ik inmiddels alweer een tijdje doe weer ideaal en ik vind het ook niet naar om te doen. Maar met de "mentale problemen wordt het een flinke dobber om zelfs de simpelste dingen uit te voeren.
Typisch gevalletje stomme pech en best wel gecompliceerd, ook voor mijn werkgever.
Fianna
In jouw geval wordt het dus heel moeilijk om toch maar naar het werk te gaan om je goeie wil te tonen.
Wat Poezie (verslag schrijven) en Nasha (2nd opinion bij het UWV) zegt, zou ik ook aanraden.
Ik vraag me soms werkelijk wel eens af wat sommige van deze artsen doen... De goeie niet meegerekend natuurlijk, want die zijn er ook!
Pfff
Ik baal eigenlijk omdat de bedrijfsarts niet 1 keer aan mij gevraagd heeft of ik me in staat acht weer te gaan werken. Wel heeft hij gezegd dat hij de uitslag mri scan wil afwachten. Ik ging er vanuit dat hij bedoelde dat ik voor die tijd niet hoef te werken. Nou ga ik weet aan mezelf twijfelen, stel ik me misschien een beetje aan, het s maar 2 dagen 2 uur, maar aan de andere kant als ik daarvan de rest van de dag verder moet bijkomen schiet dat ook niet op. Ik ben gewoon zoooo uitgeput dat ik niet meer kan nadenken.
Ik probeer syteeds min werkgever te bereiken, maar krijg haar niet te pakken, ook niet mobiel.
Is het een idee om een mail terug te sturen naar bedrijfsarts en naar werkgever te cc-en, waarin ik het verslag aanvul met mijn klachten. anders inderdaad wat poezie en Nasha zeggen...
Fianna
Dat vind ik een goed idee.
Blijkbaar heeft de bedrijfsarts het een en ander gemist. En je doet jezelf echt te kort door nu al op deze basis en op basis van dit verslag te gaan werken. En verder is je baas er ook niet mee geholpen als je jezelf nu gaat forceren en over een paar weken er nog slechter aan toe bent.
Luister naar je lichaam!
Bedrijfsartsenfixatie
Het is de huidige bedrijfsartsenfixatie; je moet zsm iig deels aan het werk 'om het contact met de werkvloer niet te verliezen' (ofzoiets).
Tinus
Precies.
En in mijn geval is het nog niet eens zo erg. Ik doe wat ik kan en ze zullen vanzelf wel merken als de boel misloopt omdat ik het allemaal niet kan overzien wegens tijdelijke hersenschemering. Mijn prestatielevel ligt momenteel op Jostiniveau, maar dat zal vooral mijn werkresultaat schaden en mij persoonlijk minder (hoewel het niet gunstig werkt voor mijn herstel, maar het is te overzien). Het werk is bijna naast de deur en fysiek kan ik het wel aan.
In Fianna's geval is het ernstiger, ze dwingen haar te reizen en te werken terwijl ze daar fysiek nog niet to in staat is. Met als gevolg mogelijk nog meer schade! Dankzij iemand die maar half leest wat er speelt en de situatie dus niet serieus neemt. Maar nee, werkwerkwerk is heilig en gaat boven alles, en dat je gezondheid en je gezin daaronder lijdt, who gives a f*ck...
(en ja, ik werk graag, maar niet ten koste van mijn gezondheid en mijn kinderen... Heb mijn lesje recentelijk erg goed geleerd...)
Fianna rechtshulp?
Heb je een rechtsbijstandsverzekering? Ben je lid van een vakbond? Zo niet, neem dan kontakt op met het juridisch loket! Momenteel ben je niet in staat jezelf te vertegenwoordigen! doen hoor!!!!
En verder
Ik heb de bedrijfarts een mail gestuurd met aanvullingen op zijn verslag (wat ik hierboven noemde). Hij is eigenlijk vrijwel nergens op ingegaan en blijft maar volhouden dat hij alleen mijn beperkingen in kaart heeft gebracht en tot de conclusie is gekomen dat het niet zo is dat ik NIKS kan. Dus kan ik weer werk hervatten. Dat hij niet gemeld heeft dat ik met mijn linkerhand niet lang achter een pc kan werken doet ook niet ter zake. Dat ik nog slap ben op de benen en wel eens duizelig word, daar reageert hij ook niet op. Dat ik aangeef dat ik de reis met het ov niet aan kan: dan moet een collega mij halen en brengen (ja, die collega is dan 2 uur kwijt met mij halen en brengen...).
Verder gaf ik aan dat ik herstellende ben van een operatie met complicaties en bloedtransfusie dat in het ziekenhuis al is aangegeven dat de herstelperiode weken langer zal zijn dan de aangegeven 6 weken. Dat mijn bekkenbodemgebied nog pijn doet, zeker als ik dingen doe. Ook daar gaat hij niet op in. Ik heb de naam van de gynaecoloog doorgegeven en gezegd dat hij ander contact moet opnemen met hem of het dossier moet opvragen. Zijn antwoord: laat de gynaecoloog mij bellen om mij te vertellen dat je niks.
Verder gaf hij ook aan dat gezien de werkzaamheden die ik thuis verricht ik ook kan gaan werken. Daar heb je het dan inderdaad: parttime werken en kinderen hebben = je kan niet ziek zijn. Ik heb tijdens het gesprek aangegeven dat ik het huishouden niet doe (klopt het is hier vies) en niet kook , de kinderen af en toe naar school breng, maar verder zo veel mogelijk op de bank zit. Toen ik aan hem vroeg naar wat voor werkzaamheden hij dan refereerde: geen antwoord.
Maar goed. Ik heb mijn leidinggevende gesproken en zij wist zich ook geen raad met de situatie. Zij kwam uiteindelijk met volgend voorstel: volgende week hoe ik nog niet te werken. 8 november word ik op mijn werk verwacht. Kom ik niet dan wordt er een deskunidge van het UWV ingeschakeld en zal het consequenties hebben voor doorbetaling van mijn salaris.
Dus ik ga dan inderdaad maar naar mijn werk. Wie weet ben ik een stuk beter.
Nasha, ik houd het in mijn achterhoofd hoor voor het geval het toch mis gaat. Maar is het niet de boel op de spits drijven? Ik ga toch weer steeds aan me zelf twijfelen.
Spits drijven
dat doe jij niet, dat doen zij door niet op jouw klachten etc in te gaan. Als jij de vakbond etc inschakeld is dat een verdedigende stap ter bescherming van jezelf.
Fianna, nu second opinion aanvragen
Fianna, ik heb niet het hele draadje gevolgd maar ik begrijp dat de bedrijfsarts een heel andere inschatting van jou inzetbaarheid maakt dan jijzelf,
Ik zou nu alvast die second opinion bij UWV maar aanvragen, want het kan even duren voordat je die hebt.
Je kan dan evengoed op 8 november aan het werk gaan om er zeker van te zijn dat er geen problemen met de loonbetaling komen, maar wel aangeven "sorry, ik wil best meewerken maar die arts ziet het toch echt verkeerd, ik heb een deskundigenoordeel bij UWV aangevraagd"
UWV is het niet altijd eens met de bedrijfsarts. Gelukkig net weer een positief voorbeeld van zien langskomen, dus het kan 
Voor info: kijk op de site van UWV en zoek op 'deskundigenoordeel'
Groeten,
Temet
Fianna
Herkenbaar maar heel vervelend hoor. Ik ben het eens met Temet: vraag alvast die second opinion aan bij het UWV. Je kan ook bij de GGD terecht voor een onafhankelijke medische keuring.
En vraag vandaag nog aan zowel je gyn als de huisarts en welke andere arts/specialist je dan ook hebt om zwart op wit je klachten, symptomen en beperkingen te beschrijven. Neem die mee naar het UWV en geef kopieen van die verslagen aan je bedrijfsarts en je leidinggevende.
Wat men nog weleens wil vergeten is dat als men iemand te snel aan het werk "helpt" dat weleens negatief kan uitpakken waardoor iemand voor veel langere tijd met ernstiger klachten kan uitvallen. En daar is niemand bij gebaat. Dat is dus bij mij gebeurd.
Er is een casus van een man die om deze reden het UWV (degene die de man voortijdig weer dwong aan het werk te gaan) voor de rechter heeft gedaagd en de man heeft de zaak gewonnen; het UWV moest toen een enorme schadevergoeding betalen aan de man.
Stel dat je op 8 november toch aan de slag gaat en het gaat niet, meld je dan weer ziek. Dat heb ik toen ook gedaan.
Laat je niet intimideren, hou je gezondheid voor ogen en trek maar even aan flink wat bellen. Jouw gezondheid staat voorop en niets anders!
Elisa
"Je kan ook bij de GGD terecht voor een onafhankelijke medische keuring. "
Echt waar? Op welke grond? En moet je daar niet voor betalen dan?
Een second opinion bij UWV kost €50. Maar dat geld zou ik er toch maar insteken.
Groeten,
Temet
Temet
Ik heb me laten keuren bij de GGD ivm UWV-perikelen rondom mijn WAO- en arbeids- en sollicitatieplicht. Hoefde ik niet zelf te betalen maar dat was natuurlijk een andere uitgangssituatie.
In het geval van Fianna is die second opinion door het UWV de aangewezen weg.
De gynaecoloog gesproken
Ik heb net met de gynaecoloog gesproken. Volgens hem was de operatie al een zeldzaamheid en die complicatie er bovenop helemaal. Het is moeilijk uit te leggen wat er allemaal gedaan en gebeurd is. Daarom snappen heel veel mensen niet wat er aan de hand is en hoe erg ernstig het allemaal is. Dat ik nog niet hersteld ben, vindt hij helemaal niet raar en als er iemand GEEN aansteller is ben ik het wel.
Hij gaat de bedrijfsarts bellen om het uit te leggen.
Ik ben hier erg blij mee, ging al aan mezelf twijfelen.
Ik twijfel of ik wel of niet een second opinion zal aanvragen. Stel dat ik me volgende week al een stuk beter voel en inderdaad 8 november voor een paar uur kan gaan werken. Dan heb ik iets voor niks in gang gezet.
Ik wacht even af hoe de bedrijfsarts op de gyn reageert...
Fianna
Je moet niet uit het oog verliezen door al dit gekrakeel wat het belangrijkst is: je gezondheid. Hoe voel je je nu? Slaap je al beter? Kan je al meer aan dan eerst? Denk je zelf dat je al weer in staat bent om te werken, ook al is het maar een paar uurtjes? Denk je dat je na een dag werken en reizen in staat bent om thuis weer volop aan de bak te kunnen? Ben je in staat om je grenzen goed af te bakenen en aan te geven? Jij en je gezin zijn belangrijker dan dat werk. Het is jammer dat je bedrijfsarts en je leidinggevende je zo te horen niet serieus nemen. Ik vrees dat ze meer van je gaan eisen dan je op dit moment daadwerkelijk aankan. En dan zit je straks met de gebakken peren...
Elisa
Ik vind het een hele lastige kwestie. Nu voel ik me niet in staat om te gaan werken, ook al is het maar voor 2 uur. De reis alleen al. En dan mijn concentratie. Ik vergeet continu wat ik aan het doen was en val dan stil, dwaal af. Zelfs met wat simpele berichten op OOL vergeet ik vaak halverwege de zin wat ik wilde zeggen. Tja, wat moet ik op mijn werk dan, 2 uur voor me uit staren? Dus ik vraag me dan ook af, wat willen ze van mij, wat hebben ze aan mij.
Ik ben extreem moe, uitgeput, slaap nog steeds heel slecht enz enz. Ik ben echt mezelf nog niet. Maar, het kan zijn dat ik volgende week wel wat beter ben en best een paar uur kan gaan werken. Daarom weet ik nu even niet wat ik moet doen. Misschien moet ik inderdaad toch een second opinion in gang zetten al was het alleen maar uit principe, ik vind dat het verslag en de bevindignen van de arboarts onjuist zijn. Ik ben zo'n koppig mens, alleen daarvoor heb ik al 50 euro over... Tja, moch zijn dat ik me zelf 8 nov nog niet in stata acht te gaan werken, heb ik het al in gang gezet. Ik twijfel.
De beslissing
hoef je nu ook nog niet te nemen, die neem je pas op 8 november op het moment dat je de deur uit zou moeten.
Gaat het dan niet meld je je gewoon af.
Besef je eerder dat het echt niet gaat, bel je eerder.
Ik heb wel eens gemeld dat ik niet kwam op het moment dat ik binnen had moeten komen. Ben halverwege de reis gekomen, en toen weer naar huis gegaan. Jammer helaas, geprobeerd maar het ging niet.
Doen hoor die second opinion
Wat heb je te verliezen? Niets toch, het ergste wat je kan gebeuren is dat je het op het laatste moment af moet zeggen omdat je er toch met je bedrijfsarts bent uitgekomen. Nou dat is dan alleen maar mooi en daar zullen ze dan vast wel begrip voor hebben.
Is er niet iemand in je omgeving die dit soort dingen van je over kan nemen, zodat je je weer wat meer op je herstel kunt richten? Lijkt me namelijk dat dit ook allemaal niet helpt.
Second opinion
amk, met de beslissing bedoel ik of ik wel of niet een second opinion zal aanvragen. Als ik 8 november miet op mijn werk verschijn wordt mijn salaris ingehouden.
Rosase, wat heb ik te verliezen? Weet je waar ik mee zit. Stel dat ik het nu in gang zet, aanvraag second opinion en stel dat ik de komende week genoeg herstel om inderdaad 8 november te verschijnen voor ene paar uur, dan heb ik mezelf voor l*l gezet en kom ik niet geloofwaaridg over, toch? Ik zou dat weer als een afgang zien.
Pfff, wat een gedoe. Waarom kunnen ze niet aan mij overlaten wanneer te komen, dus wanneer ik me goed genoeg voel. Wat vinden zij nou belangrijker: dat ik goed herstel of ik dat snel weer kom werken... En wat hebben ze aan moij als ik op mijn werk als een halve zombie voor me uitstaar. Mijn korte termijngeheugen werkt slecht, concentreer me heel slecht.
Fianna
Iedereen die op wat voor manier dan ook de hand even moet ophouden wordt gezien als een potentieel fraudeur... Het is helaas zo, en niet anders...
Verder vraag ik me in jouw geval af of er überhaupt al een kans is dat jij volgende week al aan de bak kan. Je hebt een behoorlijke dreun gehad, fysiek, en ik heb het gevoel dat jij dat ook een beetje onderschat... Dus ik zou echt voor die 2nd opinion gaan! En mocht je volgende week toch wonderbaarlijk genezen zijn, dan kan je altijd de maandag daarop weer aan de slag! Misschien beschouw jij dat als "voor schut gaan", maar beter voor schut gaan dan je gezondheid nog verder ondermijnen...
Zoals ik al zei zit ik min of meer in hetzelfde schuitje. Ik zie me echt geen postsorteren met de ruis die ik nu in mijn hoofd heb (vervangend werk is er niet), maar de fysieke inspanning die ik moet verrichten is veel minder dan die van jou en de schadegevolgen zullen bij mij vooral in het werk zelf zitten, vermoed ik. In jouw geval gaat het om je gezondheid, die toch al flink in de min zit, en daar zal dan ook de meeste schade gaan zitten als je niet oppast!!!