Gesommeerd door bedrijfsarts

Fladder

fladder, nou lees ik je bericht en krijg ik weer een huilbui. Emotioneel ben ik echt instabiel. Ik weet het, fysiek heb ik een dreun gehad, uit gesprek gisteren met gyn bleek nog erger dan ik dacht (bleek ook te zijn dat ik niet 3 weken niet mocht tillen, maar 6 weken niet). Plus het feit dat de operatie gedeeltelijk mislukt is, dat heeft echt wel een emotionele weerslag op me, leuk hoor als je half verminkt ben daar beneden.
Ik krijg steeds meer burn out klachten. Maar dan denk ik: die 2 dagen 2 uur, moet ik dan toch wel kunnen opbrengen. Niet dat ik die andere 3 dagen op bed lig en de hele dag rust heb, maar daar kan ik ook niet mee aankomen: want heb je kleine kinderen thuis, kun je ook werken. Het gaat dus om 'maar' 4 uur werken (oke, nog ruim 3 uur reistijd in totaal erbij). Ik voel dat ik het niet aan kan, maar hoe realistisch zal dat gevonden worden.

fladder, ik heb je verhaal gevolgd en wens je ook veel sterkte hoor! Pas goed op jezelf!

Toch werken

Zojuist mail gehad van de arbo arts. Hij heeft de gyn gesproken en gezegd dat de gyn een werkhervatting van 2x2 uur per 8-11 medisch verantwoord en reëel acht onder de door de arboarts aangegeven voorwaarden. Probleem is denk ik dat het zo inderdaad heel reeel klinkt: 2 dagen 2 uur werken. Is inderdaad niet veel. Probleem is natuurlijk deels dat ik op de andere dagen kinderen thuis heb (maar daar kan ik niet mee aankomen) en dat ik misschien wel richting een soort van burn out aan het gaan ben, alleen al vanwege mijn slaapstoornis.
Dit is overigens niet helemaal wat ik met de gyn heb besproken. Ik heb gisteren tegen hem gezegd dat de druk wat van de ketel was aangezien ik een week langer mocht thuis blijven van werkgever en dat ik misschien dan inderdaad genoeg hersteld was om te gaan werken. Ik geloof dat ik het weer dom gezegd heb.
Ik weet het even niet meer. Ik denk dat ik inderdaad een second opinion aanvraag maar ook 8 nov op mijn werk verschijn. Ik kan inhouding van salaris niet riskeren.
Kijk, ik snap het ook wel: 2 keer 2 uur klinkt ook bijzonder weinig, vooral als mensen er van uit gaan dat je de andere dagen echt goed kan uitrusten en niksen. Dat is in mijn geval dus niet zo, ook al probeer ik het zo veel mogelijk op te lossen.

Burnout

Ik herken wat dat betreft veel bij jou. Huilbuien, de wanhoop, het gevoel niet gehoord te worden, en dat werken zo ongeveer het allerheiligste is in het leven. Ik hou van werken, ben echt niet lui, maar het gaat op dit moment wel ten koste van Fladder en Fianna. En dat Fladder en Fianna momenteel al amper in staat zijn om hun privéleven te leven.
Ja, ik begrijp best dat de werkgever geen boodschap heeft aan de makke van Fladder en Fianna. Maar dat Fladder en Fianna hierdoor ook halfbakken (of erger) werk af zullen leveren, dat is toch ook niet gunstig voor de werkgever...?
Ik modder wel verder, en probeer niet te denken aan wat mijn behandelaar zei over blijvende schade na burnout: is het niet van deze, dan is het wel van de volgende, die geheid komt zolang ik niet hersteld ben en toch doorga. Mogelijk is de ruis in mijn hersenen, die na een maand maar niet minder wordt, blijvend...?
Maar ik maak me vooral zorgen over jou. Jij bent fysiek als een natte krant, en moet ook nog eens een rot end reizen!

Ik ben echt niet werkschuw, maar er zijn verdorie toch grenzen aan wat men van een werknemer kan eisen!!!

Fianna

Ik denk dat je je toch "te groot" houdt Fianna. Daar gaan artsen dan op af. Even praktisch: je werkgever/bedrijfsarts moeten als je ziek bent een re-integratieplan in overleg met jou opstellen waarin staat hoe je weer verantwoord aan het werk kan. In de 6e week van je ziek-zijn moet de bedrijfsarts een probleemanalyse opstellen en in de 8e week een plan van aanpak met daarin beschreven wat en hoe er wordt gedaan aan re-integratie. Is dat bij jou gebeurd? Jij moet deze dingen ondertekenen. http://www.uwv.nl/particulieren/ziek-of-zwanger/loondoorbetaling-bij-ziekte/re-integratie/index.aspx
Hier meer info over dat deskundigenoordeel: http://www.uwv.nl/particulieren/ziek-of-zwanger/loondoorbetaling-bij-ziekte/deskundigenoordeel/index.aspx
Waar het om gaat is dat ik nergens iets lees over een fatsoenlijke re-integratieprocedure. Iets wat wel verplicht is. Nog een tip: neem iemand mee naar al die gesprekken met artsen etc. Ik heb op een gegeven moment mijn moeder meegenomen want ook ik was geneigd om mezelf sterker voor te doen dan ik daadwerkelijk was. En mijn moeder wist hoe werkelijk afschuwelijk ik eraan toe was en hoeveel moeite ik had om zelfs maar de dagen door te komen en in mijn eentje voor mijn (zorgen)kind te zorgen. Plus dat mijn moeder aardig haar mond kan gebruiken en zich niet laat intimideren door die UWV-lui, artsen, reintegratiecoaches etc. Haar aanwezigheid heeft beslist geholpen. Men laat mij nu met rust en laat het aan mij over om aan te geven wanneer ik me lichamelijk en geestelijk weer stabiel genoeg voel om (eerst op therapeutische basis) weer aan het werk/reintegreren te gaan.
Dat heeft dus wel veel voeten in de aarde gehad en ik heb met de billen bloot moeten gaan. Dus dat was aardig confronterend omdat ik toen pas inzag hoe slecht het echt met me gesteld was. Gelukkig heb ik toen van het UWV zelfs nog meer hulp gekregen, oa voor zoon een bijdrage voor de NSO op sociaal-medische indicatie zodat ik ook thuis wat werd ontlast. Ze namen dus uiteindelijk wel degelijk ook de thuisomstandigheden serieus. En nog steeds.
Als je open en eerlijk bent valt dat kwartje wel. Dat kan lang duren; ik meldde me steeds ziek (want dat was ik) als ik toch weer gedwongen aan het werk moest gaan en er slechter vandaan kwam dan ik ernaartoe ging.
Ik heb alle behandelaars en specialisten, zowel die van mijzelf als die van zoon, gevraagd om alles op te schrijven en mijn huisarts ondersteunde me gelukkig ook.
Nu kan ik me in alle rust focussen op beter worden en daarna op reintegreren. Uiteindelijk kan ik dan op een gezonde, stabiele basis weer aan het werk en is iedereen blij en tevreden. Overhaasten werkt averechts en dat moet even goed duidelijk gemaakt worden. En dat begint bij jou. Met alle hulp die je daarbij kan krijgen. Het is jammer dat het zo'n machtsstrijd, zo'n "wie heeft er gelijk-spel" wordt. En als je een beetje op mij lijkt en op zoveel andere moeders laat je je maar al te snel en gemakkelijk omverpraten en doe je je sterker voor dan je bent. Hoor je alleen wat je wilt horen en zeg je wat zij willen horen. Wie zit er dan uiteindelijk straks thuis met de gebakken peren? Jij. En weet je, niemand is onmisbaar op zijn/haar werk. Maar als moeder en als persoon ben jij wel degelijk onmisbaar. Peuter dat die lui maar eens aan hun verstand. Stelletje e$#@!ls Laat ze maar eens een paar weken in jouw schoenen staan, dan piepen ze wel anders... Maar nogmaals, het is aan jou om de boel niet mooier voor te spiegelen dan het is. Om heel duidelijk te maken dat je wel wil, maar niet kan. Hou je pootje stijf en hou voor ogen dat het om jouw gezondheid gaat. Alleen daarom. En afgaande op wat ik nu van jou weet is het onverantwoord om nu al aan het werk te gaan, met inachtneming van het reizen, de zorg voor je kinderen, het slechte slapen etc. Met dat gegeven als uitgangspunt moet je nu even alles uit de kast trekken. Of niet, en dan maar zien waar het schip strandt. Zover zou ik het alleen niet willen laten komen. Hou vol; de aanhouder wint!

Ik weet het

Zoals ik me nu voel ben ik inderdaad niet in staat te werken, ook niet voor 2 uur. Dat is een feit wat mij betreft. Misschien voel ik me 8 november wel een stuk beter, laten we het hopen. Zo niet, dan heb ik een probleem. Ik zal dan wel op mijn werk moeten verschijnen, want ik durf niet het risico te lopen dat mijn salaris wordt ingehouden. Financieel loopt het al even niet zo lekker hier, dus dat kunnen we er echt niet bij gebruiken. Ik kan een second opinion aanvragen, daar gaat alleen tijd overheen. En ik ben bang dat er dan toch gezegd wordt: ach, je kan best 2 dagen 2 uur werken. En inderdaad, het klinkt ook zo weinig...
Ik vermoed dat ik weet hoe het gesprek met d egyn is verlopen. Ik had gisteren nl de gyn aan de telefoon en hij zei dat hij mij zou steunen. Ik denk dat de arboarts aan hem gevraagd heeft of het onverantwoord was om mij op basis van het medisch dossier van de gyn 2 dagen 2 uur te laten werken. De gyn heeft dan geen keus om te antwooorden dat het niet onverantwoord is. Tuurlijk, in de ideale situatie dat een mens de rest van de tijd niks heeft en kan rusten.
Ik ga even mijzelf bezinnen. Gelukkig is het weekend.
Elisa ik ga me verdiepen in wat jij schreef. Ik heb helemaal geen reintegratieplan gezien en niks ondertekend. Wel heb ik een probleem analyse (BPA) gekregen. Daar in staat wel dat mijn werk aangepast zou moeten worden, maar niet hoe of wat.
Ik ga me bezinnen.

Vakbond?

ik weet niet of je lid bent van de vakbond maar daar kunnen ze zeker antwoord geven of er in de huidige situatie loonkorting mag worden toegepast.

Verder kunnen ze je ook bijstaan met je contacten met de arbo-arts en leidinggevende. Bij het bedrijf is als het goed is een vertrouwenspersoon aangewezen, die is juist voor dit soort zaken heel belangrijk.

Ik open even een nieuw topic hierover

...

Geen arbeid, is geen loon

en omdat de bedrijfarts zegt 2 x 2 uur werken, zou de werkgever 2 x 2 uur mogen korten op je salaris, de rest ben je ziek. Maar, en ik zeg het nogmaals, net als zovelen al voor mij en dan stop ik er mee, zoek rechtshulp en VRAAG EEN SECOND OPINION AAN!!

zucht....

Ja fianna

die mogelijkheid is er ook, maar dan heb je toch niks verloren? Want dat moet je nu ook al. Maar het kan ook zijn dat het UWV wel openstaat om naar jou te luisteren...

Fianna

Je hebt echt niets te verliezen, eerlijk waar niet. In het ergste geval is de UWV-arts het eens met je arbo-arts en dan so what? Het is niet dat je die mensen nog vaak tegen gaat komen op verjaardagsvisites enzo. Voor hen is het gewoon werk en je bent slechts een van de velen voor hen.

En bovendien heb je er gewoon recht op. Dus waarom zou je geen gebruik maken van dit recht?

En als laatste ga je dan die UWV arts alles vertellen wat je ons hier wel verteld hebt en de arbo-arts niet. Hou je niet groot, overdrijf zelfs een beetje voor je eigen gevoel want je doet jezelf nu echt te kort. Dit is niet het moment in je leven om je groter voor te doen dan je bent. En er speelt veel meer dan alleen het fysieke. Het mentale gedeelte tikt veel harder door. Dus speel ajb echt openkaart met de UWV-arts. Zeg gewoon dat je niets kunt, ook niet thuis en ook niet met je kinderen. Dat is heel belangrijk nu.

Ik heb het al eens eerder gevraagd, maar doe het toch nog een keer: is er niet iemand in je omgeving die je kan bij staan in dit gesprek en het van je kan overnemen op het moment dat je er niet uithaalt wat erin zit? Volgens mij heb je dat namelijk echt nodig.

Sorry, als ik te hard en dwingend overkom. Dat is niet mijn bedoeling, maar ik maak me echt zorgen over je. Zo en nu laat ik het er bij.

Probleemanalyse

Tja op zich niet misschien, maar wie weet ben ik wel overgevoelig maar ik zou dan het idee krijgen dat ik voor mijn werkgever af ga en door haar niet meer serieus genomen wordt en zij me als een aansteller ziet. Wat ook meespeelt is dat mijn dienstverband in feb afloopt en zij mij een goede getuigschrift heeft beloofd, misschien geeft zij mij die dan niet meer.

Ik heb nog nagedacht en denk dat ik het volgende doe. Ik stuur een e-mail naar leidinggevende en bedrijfsarts. Daarin leg ik nogmaals uit hoe mijn situatie is en hoe ik mij voel, dat ik heus wil werken maar alleen als ik fit genoeg ben enz enz. Dat ik hoop dat als 8 nov blijkt dat ik er niet toe in staat ben zij dat serieus nemen en het op een andere manier opgelost kan worden ipv loon inhouden enz enz. Ik denk dat ik er ook in zet dat ik de indruk heb gekregen dat de arts niet goed mijn situatie inschat en dat ik het jammer vind dat niet in overleg met mij is besproken wanneer en hoe ik weer ga werken (er si niet eens gevraagd hoe ik me voel). Want dat is ook niet gebeurd. Sterker nog in de probleemanalyse staat:

Voorlopige conclusie
Conclusie: geen aanmerkelijk te verkorten verzuim
verwachte verzuimduur: nog onbekend
toelichting: is afhankelijk van uitslag behandelaar 3 nov en of er nog een operatie volgt

Verder staat er over werkhervatting: start met 2 keer 2 uur. Er staat alleen niks over wanneer dat dan zou moeten zijn. Dat heeft hij ook niet met mij gesproken. Nogmaals ik was in de veronderstelling dat de werkhervatting pas besproken zou worden na de uitslag van 3 nov
Oja, en ik denk dat ik inderdaad een second opinion in gang ga zetten.

ps klopt het nou dat ze pas mijn koon kunnen inhouden als ik het plan van aanpak wat door mij en werkgever opgesteld is niet nakom? Dat plan van aanpak is nog niet opgesteld, dus dat zou eerst toch moeten voordat zij van alles van mij kunnen eisen?

Rosase

Oke, je hebt me toch wel overtuigd dat ik een second opinion moet aanvragen.
Ik heb helaas niemand in mijn omgeving die mij bij kan staan. Mijn ene goede vriendin is zelf in de ziektewet met oa een hernia en is high van de Tramadol en ze kan het amper zelf aan. Mijn andere goede vriendin werkt als personeelsadviseur bij het bedrijf waar ik werk, dat kan ze dus niet doen. Buiten dat, haar advies: waarom neem je niet gewoon ontslag, dan ben je van het gezeur af...
Ik vrees dat ik dus niks aan haar inbreng heb
Verder heb ik nog wel wat vriendinnen maar niet op die manier. Ik heb geloof ikniet zo'n groot vangnet.

Emmawee

Ja, dat kan misschien ook: opnieuw ziekmelden.

Fainna

ben je lid van de vakbond? Zo ja, gebruik ze dan ook.
Zij kunnen je in dit soort gevallen prima helpen.

Amk

Oja, die vraag had je volgens mij al eerder gesteld:
nee, ik ben geen lid... Ik kan natuurlijk lid worden, heeft dat nog zin?

Nee

dat heeft geen zin meer, maar je kan wel kontakt zoeken met het juridisch loket, http://www.juridischloket.nl/Pages/default.aspx

en zelf ontslag nemen moet je al helemaal niet doen! Daarmee verspeel je alle rechten op een uitkering! lekker advies van je vriendin!

Nasha

Oja, da's waar het advies van het juridisch loket was ook al eerder gegeven door jou.
Dank voor de tip.

Ik snap het advies van vriendin ook niet goed, en ze is nota bene personeelsadviseur! Dan zou ze beter moeten weten!! Nou ja, gelukkig is dit forum er voor adviezen

Okee

Ik snap je probleem. Je wil het netjes afsluiten op je werk. Ik zou overigens als ik jou was niet al te veel ophangen aan dat getuigschrift. Ik heb er ook ooit wel eens een of twee gehad, maar het is nou niet zo dat mijn carriere er een verrassende wending door heeft genomen. Volgens mij heb ik ze zelfs nog nooit gebruikt.

Vraag me overigens af of je de second opinion niet gewoon voor jezelf kunt regelen, dus zonder dat je baas en de arbo-arts daar op voorhand al van op de hoogte zijn. Is er iemand in de zaal die daar antwoord op kan geven?

Fijn dat ik je heb kunnen overtuigen. Ik denk echt dat je gezondheid op dit moment veel belangrijker is dan een mogelijk positief getuigschrift dat je over een paar maanden zou kunnen krijgen. Wel of niet gezond zijn tikt op termijn veel harder door bij het wel of niet krijgen van een baan. Ik denk dus echt dat het belangrijk is dat je op dit moment dus daar in investeert en niet in een goede relatie met je baas.

Ik zeur nog heel even

Fianna, je bent ziek en de bedrijfsarts maakt naar jouw overtuiging een volstrekt foute inschatting van jouw belastbaarheid. Als je het daar niet mee eens bent - en dat ben je niet - dan is de normale procedure dat je een second opinion aanvraagt.
Nogmaals, ik heb niet het hele draadje gevolgd, maar wat ik zo links en rechts lees ben je tamelijk ver heen en dan ben je dat over een week waarschijnlijk nog steeds. Opnieuw ziekmelden is dan de oplossing niet. Want wat gebeurt er dan, dan moet je weer naar diezelfde bedrijfsarts. Die had al eerder geoordeeld dat je wel weer voorzichtig kon gaan beginnen. En zal dus concluderen dat die nieuwe ziekmelding niets toevoegt aan de oude ziekmelding (anders is het als je je ziekmeldt met iets nieuws, een gebroken been ofzo, maar dat zal toch hopelijk niet gebeuren). Dus dan ben je terug bij af.

Vraag die second opinion nou gewoon aan. Als je toch op tijd hersteld bent om die reïntegratie te volgen zoals de arts zegt, en je houdt het vol, dan trek je dat verzoek om die second opinion gewoon weer in (dat kan). Als je nu niks doet met het idee "ja, maar over een week lukt het misschien wel" en het lukt niet (wat te verwachten valt) dan wordt op jouw mededeling dat je ziek bent waarschijnlijk gereageerd met 'waarom heb je dan geen second opinion aangevraagd?'

Second opinion aanvragen, en dan vertellen wat je hebt, en hoe je je voelt. En niet hoe je denkt dat je je zou moeten voelen, of hoe je verwacht dat je je over een week zal voelen.

Sterkte ermee,

Temet

Ik begrijp fianna wel...

De eerste arts had een bord voor de kop van hier tot Tokyo. Wie zegt dat de 2nd opinion dat toevallig niet óók heeft...?

Ik snap haar angst heel goed...

Ik ook

Fladder, ik begrijp het ook. Maar wegduiken lost het probleem ook niet op, en kan nog tot irritatie leiden ook als over een week het probleem nog onverminderd groot is, Fianna geen second opinion heeft aangevraagd, maar ook niet aan het werk gaat. En zich dan opnieuw ziek meldt, terwijl er feitelijk niks nieuws aan de hand is.

En zoals ik in mijn eerste posting hierover al zei: het komt ook heus wel voor dat UWV de werknemer gewoon wel gelijk geeft.

Het is handig om iemand mee te nemen, twee horen meer dan een, en het geeft rust. Fianna, dat hoeft geen boezemvriendin te zijn. De buurvrouw is ook goed. Als het maar iemand is in wie je een redelijk vertrouwen hebt en die het hoofd er aardig bij kan houden.

Sterkte ermee

Temet

Ik ga het doen

fladder, dat is inderdaad waar ik bang voor ben.

Temet, je hebt gelijk. Ik denk niet dat ik over een week mezelf beter voel, ik merk eigenlijk dat het steeds slechter gaat.
Ik stuur mijn leidinggevende en bedrijfsarts een mail waarin ik nog een keer mijn toestand uitleg, zodat ik in ieder geval niet achteraf het verwijt krijg dat ik niet duidelijk ben geweest en ik begin vanavond met het online invullen van de vragenlijst voor een deskundigenoordeel.
Temet, ik denk dat ik liever niemand mee neem. Het gevaar is dat ik als er een bekende er bij is, me weer groot ga houden en daar schiet ik niks mee op.
Dank jullie allemaal voor het meedenken en me moed in praten. Ik waardeer het enorm! Die duw in mijn rug steun heb ik even nodig.

Goed zo! gewoon doen!

Tot nu toe heb ik alleen meegelezen maar voel nu toch de behoefte om even te reageren
Zelf heb ik in een ietwat soortgelijke situatie gezeten en heb toen idd een second opinion aangevraagd bij het UWV. Terwijl de bedrijfsarts mij gewoon weer voor 40 uur aan het werk wilde zetten kwam de UWV arts tot een geheel andere conclusie gelukkig met als resultaat dat ik nog eens 8 maanden(!) thuis mocht blijven om te herstellen. Niet geschoten is altijd mis dus
groet Jolanda

Jolanda

Jeetje zeg, wat een verschil: 40 uur of geheel thuis blijven!! Ongelooflijk....