Heao'er zoekt parttime baan
Ik ben moeder van 2 jonge kinderen (jongste is net een jaar), ben 39 jaar en ik zou graag parttime willen werken. Ik heb voordat ik kinderen kreeg, altijd fulltime gewerkt in commerciele functies. Hoewel het moederschap mij veel voeldoening geeft, heb ik toch sterk de behoefte om iets voor mijzelf te hebben buiten de deur. Even iets heel anders, andere mensen en dingen om mij heen; iets waarin ik mij helemaal kan ontplooien.
Echter, ik heb een HEAO-opleiding. Nu zullen jullie denken, "kat in het bakkie", maar jeetje, ik had niet verwacht dat het zo lastig kon zijn zeg om een leuke parttime baan te vinden.
Of ik ben te hoog opgeleid of ze willen mij fulltime in dienst nemen.
Ik heb ook een verantwoording naar mijn kinderen toe (manlief heeft helaas een functie waarin hij eenvoudigweg niet parttime kan werken....), dus fulltime zit er voorlopig niet in.
Ik solliciteer ook op MBO-functies omdat die vaak wel parttime worden aangeboden. Maar het lijkt gewoon alsof mijn opleiding en ervaring eerder tegen mij werken dan meewerken. Het schrikt mensen gewoon af. En ik wil zo graag!
Ik wil gewoon werken! Een leuke uitdagende functie met leuke collega's.
Een MBo-functie zal qua werkzaamheden voor mij betekenen, dat het mij misschien wat makkelijker af zal gaan, maar ik vind het helemaal niet erg en zie het als een mogelijke stap naar een evt. doorgroei later...(dan zijn mijn kids ook ouder).
Wie herkent dit en heeft het desondanks toch voor elkaar gekregen?
ik herken het. ik ben twee jaar tbm geweest en daarna wilde ik weer gaan werken. ik heb een bedrijfskundige universitaire achtergrond, met goede werkervaring bij bekende bedrijven.
Het werk zelf maakte me niet zoveel uit als ik maar weer aan het werk was met iets wat enigszins in mijn richting was, en dan voor 24 uur per week. Lekker aan de slag!
ik heb bijna een jaar gesolliciteerd maar werd niet eens uitgenodigd voor een gesprek. Bij navraag waren ze bang dat ik heel snel op de baan uitgekeken zou zijn, en daarbij waren er meer dan genoeg mensen met wel precies de goede opleiding en ervaring.
uiteindelijk hebben mijn man en ik er voor gekozen om dat hij 4 dagen per week ging werken en ik ook 4 dagen per week. We zijn gaan verhuizen zodat we dicht bij zijn werk wonen, en ik heb werk in dezelfde stad gezocht. Zo kunnen we de zorgtaken enigszins goed verdelen. Ik had binnen 2 maanden een (leuke, goede) baan voor 32 uur per week.
nog steeds zou ik liever voor 24 uur gaan maar dat lijkt niet te lukken en dan is dit een redelijke tussenoplossing.
Els
Els
je weet dat er een wettelijk recht is op aanpassing van de werkduur?
Je werkgever kan dit niet weigeren, tenzij het bedrijf er min of meer aan onder door gaat als jij meer of minder gaat werken.
Je kunt van dit recht gebruik maken als je 1 jaar of langer in dienst bent en een contract onbepaalde tijd hebt.
Het gaat om de Wet Aanpassing Arbeidsduur (WAA)
Bekend verhaal
...het kan heel lastig zijn om weer terug te komen. Ik heb zelf ook in deze situatie gezeten.
Een paar tips:
- heb je al je netwerk ingezet en gepraat met mensen die op de stoel zitten waar de beslissingen genomen worden over dit soort vragen? In mijn ervaring is solliciteren met brieven geen goede methode om terug te komen.
- het kan nodig zijn om een terug te komen met een aantal stappen, dat is in ieder geval mijn ervaring. Ik ben via een uitzendbureau begonnen, later doorgerold, nog 2x van werkgever gewisseld en nu zit ik pas op een plek die enigszins aansluit bij wat ik deed voordat ik stopte met werken.
Je moet het in ieder geval niet opgeven, maar zoals je begrijpt is mijn advies om je aanpak eens grondig onder de loep te nemen. Afwijzingen verzamelen is een verschrikking.
Wat de taakverdeling betreft: Juist bij die eerste baantjes heb ik de steun van mijn man en zijn flexibele werktijden heel hard nodig gehad. Je moet je toch eerst weer bewijzen. Ik zou dus nog een keer kijken naar de ruimte bij je man.
Verder je motivering: daar zou ik ook nog wat aan werken. Als er echt helemaal geen reden is om te gaan werken anders dan de deur uitkomen en eens tegen een ander behang aankijken (even gechargeerd)... dan zijn werkgevers gewoon minder happig. Je moet er dus een verhaal van bakken. Wat de tijd thuis je gegeven heeft, wat werk je kan geven en vooral ook wat jij aan je werkgever kunt bieden. En dan niet zozeer op het gebied van ervaring en opleiding/kennis, maar vooral op het gebied van houding en inzet. Er moet een wisselwerking zijn. Verder moet je ook een logisch verhaal hebben over cursussen/vrijwilligerswerk/bezigheden die je in je baanloze tijd hebt gedaan om je arbeidsmarktpositie te onderhouden.
om op mijn eerste punt terug te komen: als je mensen persoonlijk spreekt dan is het veel makkelijker om erachter te komen waarom fulltime de enige optie is/lijkt. Vaak zie je dat 4 dagen werken een minimum is om goed mee te draaien op de werkvloer, met 3 dagen hoeft er maar iets te gebeuren en je bent de aansluiting kwijt. Overigens is het mij wel gelukt om al die tijd 3 dagen te werken, maar ik blijf dat als een nadeel zien. Mijn jongste gaat nu naar school en zodra mijn moeder mijn zorg niet meer nodig heeft (ze zit in de eindfase van een neurologische aandoening) ga ik ook die vierde dag werken, op zijn minst binnen schooltijd.
Wat voor mij werkte
was tijdens mijn zwangerschapsverlof onderhandelen om van 37.5 naar 22.5 uur te gaan. Nu werk ik dus in mijn oude functie 3 dagen met flexibele tijden en pro-rata salaris. Zo'n baan vind ik nooit ergens anders.
Ik zie ook hoor dat als er part-time gewerkt wordt, dat het vrijwel altijd 4 dagen is. Jammer, want ik vind 3 dagen werken de perfecte balans.
Amk
natuurlijk zou ik mijn recht kunnen halen maar dat zou een flinke inbreuk op de arbeidsrelatie maken. het recht hebben betekent niet dat het binnen een bedrijf geaccepteerd is. dat heb ik er niet voor over.
Ik bied tegenwoordig 28 uur. En dan in de vorm: 3 dagen aanwezig en de overige uren flexibel (thuiswerken of mobiel bereikbaar zijn of naar een vergadering komen). Niet dat het me al is gelukt... 1 keer afgewezen omdat ze alleen fulltimes aan móchten nemen in die functie (hebben ze 2 dagen over gesoubat hoe ze het toch konden inkleden) en 1 keer verslagen op de finishlijn, "op teamsamenstelling".
Anyway, ik vind 28 uur behoorlijk richting fulltime gaan. Nu nog een werkgever vinden die dat ook vindt, of blijven zitten waar ik zit natuurlijk (50% dienstverband, maar te laag betaald).
Hier 24 uur geen punt
Maar ik denk ook niet dat ik ooit nog ergens anders een baan als deze ga vinden.
Overigens vind ik zelf een 24 urige werkweek voor mijn werk te weinig en voor het thuisfront te veel. Het blijft altijd schipperen dus.
Ik heb na de geboorte van de oudste een tijdje op projectbasis gewerkt. Eerst voor 30 uur (was een fulltime functie, maar omdat het toch maar tijdelijk was vond men het niet zo erg om een dag je in te leveren) en daarna voor 16 uur (en dat was ter vervanging van iemand die 20 uur werkte en met zwangerschapsverlof ging) bij een overheidsorganisatie. En daarna liep ik tegen deze baan aan. Was fulltime, maar bestond eigenlijk uit twee functies en toen heeft men de ene functie uitbesteed en bedacht dat ik de andere in de door mij gewenste 24 uur zou moeten kunnen doen. Achteraf gezien was dat dus een beetje te optimistisch, maar ach ik heb me lange tijd kunnen redden met her en der wat flexibel thuiswerken.
En nu werk ik trouwens ook weer voor de overheid. En ik moet zeggen dat ik heb gemerkt dat het daar vaak wel wat makkelijker ligt om een 3 daagse werkweek op niveau te hebben, ken wel meer mensen die dat doen namelijk bij verschillende organisaties. In het bedrijfsleven is 4 dagen volgens mij echter wel het minimum.
Mijn tip zou dus zijn: kijk eens of je via een detacheringsbureau ergens parttime binnen kunt komen en kijk van daar uit verder. En tip 2 zou zijn: al eens overwogen om voor jezelf te beginnen?
