Werk, Recht en Geld Werk, Recht en Geld

Werk, Recht en Geld

Buitenbeentje

Buitenbeentje

14-06-2010 om 21:12

Ik functioneer niet en lig eruit

Ik ben steeds zo om de 3 jaar van baan veranderd, heb wat korte projecten gedaan en in mijn huidige baan werk ik nu 3,5 jaar; een record tegen wil en dank. Ik zit niet in de juiste functie en het overgrote deel van mijn takenpakket bestaat uit zaken die mij niet goed liggen (conventioneel detailwerk). In de organisatie waar ik werk zijn ze sterk gericht op procedures en regels en ik ben meer voor creativiteit en inventiviteit. Iemand aanspreken past niet in de bedrijfscultuur, dus heb ik jaar na jaar goede beoordelingen en er valt geen woord van kritiek. Ondertussen zit ik mij stierlijk te vervelen en maak fouten omdat ik er met mijn gedachten niet bij ben, maar kan daar weer 's nachts van wakker liggen.
I heb de eerste 35 jaar van mijn leven in de randstad gewoond, daarna zijn wij naar het oosten verhuisd. Ik woon daar prima en heb ook leuke mensen leren kennen, maar op mijn werk loop ik tegen de conservatieve en burgerlijke normen op. Ik pas niet in hun plaatje en dus hoor ik er niet bij. Er wordt over mij gepraat (gesprekken vallen stil, deuren worden gesloten als ik in de buurt kom) en gefluisterd en ik krijg lang niet altijd de info die ik nodig heb om mijn werk te kunnen doen.
Ik wil daar uiteraard heel graag weg en hou al ruim een half jaar de vacature sites in de gaten, maar zie domweg geen passende functies. Ik kan niet bij mijn baas terecht, die voedt deze cultuur. P&O houdt zich net als de rest van het bedrijf alleen bezig met procedures en regels en mijn probleem bestaat niet in hun wereldbeeld. Wat kan ik doen om te voorkomen dat ik het straks helemaal niet meer trek. En hoe pep ik mijzelf op om mij sprankelend te presenteren, want inmiddels voel ik mij volkomen verstoft en ingedut.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Klinkt niet leuk

Hoe kan het dat je toch goede beoordelingen krijgt terwijl je het werk niet leuk vindt en fouten maakt?

Hopelijk lukt het je toch een andere baan te vinden. Solliciteren is gewoon heel hard werken, dus als je er een baan naast hebt, zal het gewoon langzaam gaan. Toch door blijven gaan! Drie jaar is een mooie tijd om weer weg te gaan. Loyaliteit wordt tegenwoordig niet zo belangrijk meer geacht.

Probeer ondertussen zoveel mogelijk leuke dingen voor jezelf in te plannen naast je werk.

Sterkte! Ik kan me je situatie heel goed voorstellen.

kueb

kueb

15-06-2010 om 07:12

Ik herken het

..en mijn cv vertoont nog kortere periodes. Door verschillende redenen zit er ook een aantal plekken tussen waar ik zelf maar een jaar heb gezeten.

Volgens mij lopen er veel meer mensen rond met dit soort vragen, het is een beetje taboe. Ik vind dat jij het al heel goed uitlegt en onder woorden brengt.

Waar ik de laatste tijd wel steun aan heb zijn sites (ook Engelstalig) over ADD en werk. Ik weet niet zeker of ik ADD heb, maar de problemen die daar worden geschetst zijn heel herkenbaar. De oplossingsrichtingen ook.

Laatste opmerking: een van de bedrijven waar ik zat had vestigingen in twee kanten van het land en manman wat was dat een verschil! Dat softe, niets uitspreken, alles uitstellen in het Oosten tegen het drukke, directe, soms te actieve in het Westen.

Irina

Irina

15-06-2010 om 09:17

Cv een probleem?

Volgens mij kan elke drie jaar van baan veranderen ok betekenen dat je veel potentie hebt. verder zou ik kijken of je niet ergen kunt smokkelen met je cv (een baantje weglaten, twee andere iets verlengen om het gat te dichten). mijne ervaring is dat men och alleen maar inhoudelijke naar de laatste pakweg vijf jaar vraagt.

Sancy

Sancy

15-06-2010 om 09:58

Heb je

wel eens bedacht dat je een bore-out kunt hebben? Je schrijft: "Ondertussen zit ik mij stierlijk te vervelen en maak fouten omdat ik er met mijn gedachten niet bij ben, maar kan daar weer 's nachts van wakker liggen.". Dat zou in dat beeld kunnen passen. voor een korte beschrijving, lees hier: http://nl.wikipedia.org/wiki/Bore-out
Verder schrijf je: "Ik heb de eerste 35 jaar van mijn leven in de randstad gewoond, daarna zijn wij naar het oosten verhuisd." Dat kan een flink mentaliteitsverschil betekenen, dat merk ik aan mijn partner die dezelfde verhuizing achter de rug heeft.
Misschien is het de moeite waard om eens te investeren in een goed competentie-onderzoek. Als je weet waar je krachten liggen, kun je ook beter inschatten wat je nodig hebt in je werkomgeving om goed te kunnen functioneren. Ook in het oosten zijn er bedrijven waar creativiteit en inventiviteit gewaardeerd worden. Ga dus gericht op zoek naar een bedrijf waar jij tot bloei kunt komen, en ga niet willekeurig een functie aannemen om hier weg te kunnen. Maak er een positieve keuze van!
Verder is het misschien mogelijk om een opleiding te volgen. Dat kan je ook wat voldoening en energie geven die je nu niet uit je werk krijgt.

Tinus_p

Tinus_p

15-06-2010 om 11:10

Aanvulling sancy

Wat vind je wel leuk??

Buitenbeentje

Buitenbeentje

15-06-2010 om 21:30

Dit alleen al lucht op

Bedankt voor de reacties. Ik vind het een wat genant probleem en ik mijzelf eigenlijk niet goed terug in zo’n situatie. Ik waardeer het enorm dat mensen willen meedenken.
Ik maak mij geen zorgen over mijn cv, die is prima en na 3,5 jaar kunnen ze je niet echt van jobhoppen beschuldigen.
Sancy ik heb inderdaad aan een bored-out gedacht, maar vooral als iets waar ik niet terecht wil komen. Ik heb een heel leuk privéleven, gezellige kids, een leuke vent, vrienden, hobby's een sociaal leven dat ik maar net kan behappen. Een opleiding zou er niet meer inpassen Er is een groot contrast tussen mijn werk en de rest van mijn leven. Dit is wel deel van het probleem. De hele dag ( 4 dagen in de week) op mijn werk zit ik te suffen en mij te vervelen (en maak ik dus fouten uit desinteresse), maar kom ik thuis dan begint mijn dag! Om 11 uur ben ik nog vol energie en ga te laat slapen (en soms liggen woelen en mij schuldig voelen). De volgende dag zit ik op mijn werk weer te suffen en knikkebollen. Doordat mijn verdere leven zo leuk is, hou ik het vol op mijn werk, maar de situatie wordt er niet echt beter van.
Tinus ik ga inderdaad eens meer gestructureerd nadenken wat ik wel leuk vindt en waar ik zelf vind dat ik goed in ben (ook in eerdere banen). En misschien kan ik er ook wel hulp bij gebruiken.
Vandaag sprak ik een collega en de situatie zat mij zo hoog dat ik het er ineens uitfloepte tegen hem, blijkt hij er net zo in te zitten (en ook al geruime tijd op zoek naar een andere baan)! Hij is overigens het andere buitenbeentje waarover wordt gekletst en gefluisterd. Ik heb nu een lotgenoot gevonden en misschien helpt dat ook om mijzelf bij elkaar te pakken en uit het verdomhoekje te komen.

Liesl

Liesl

16-06-2010 om 08:04

Pas op

pas op dat je niet verdrinkt in de negativiteit op je werk. Als je samen met iemand gaat zitten klagen over hoe erg het wel is dan wordt het er alleen maar erger op. zo red je het niet komende tijd. Het is wat overtrokken neergezet, maar je snapt denk ik wel wat ik bedoel.

Veel solliciteren is het belangrijkste maar stel dat je nog een jaar hier moet blijven, dan moet je dat ook nog zien te overleven.
Hou daar rekening mee: probeer op je werk naar mogelijkheden te zoeken, in plaats van onmogelijkheden. Probeer positieve kanten te zien en uitdagingen in plaats van problemen. geef niet de ander de schuld (je werk etc) maar zoek de movitatie bij jezelf: hoe kun je je huidige situatie op je huidige werk veranderen?

Liesl

Sancy

Sancy

16-06-2010 om 10:18

Buitenbeentje

je schrijft: "De hele dag ( 4 dagen in de week) op mijn werk zit ik te suffen en mij te vervelen (en maak ik dus fouten uit desinteresse), maar kom ik thuis dan begint mijn dag!". Ik hoop niet dat dit de enige reden is waarom je denkt dat het geen bore-out kan zijn, puur omdat je buiten je werk wel energie hebt. Het één sluit het ander namelijk helemaal niet uit Niet dat ik je nu een bore-out wil aanpraten, maar ik weet wel dat het heel goed mogelijk is om een interessante functie te hebben die een fijn sociaal en privéleven niet uitsluit. Een passende functie kan wel vermoeiend zijn, maar je krijgt er ook energie voor terug namelijk! Plezier in je werk hebben is heel belangrijk. Voor hetzelfde geld compenseer je die suffe functie met een spetterend privéleven. Nogmaals, ik beweer niet dát het zo is, maar sta gewoon eens stil bij die vraag: compenseer ik het één met het ander?

Vic

Vic

16-06-2010 om 21:02

Jobhoppen

Om de 3 jaar een nieuwe baan valt toch wel binnen mijn definitie van jobhoppen (been there), maar dat terzijde. Hoe ben je destijds bij deze werkgever terecht gekomen? Vond je je baan 3 jaar geleden wel nog leuk? Wanneer is dat veranderd? En hoe kan het dat je geen passende functies vindt, stel je te hoge eisen?
Het advies dat ik van een loopbaancoach heb gekregen is om rond te kijken naar functies die me aanspreken, ongeacht niveau of opleidingseisen. Als je eenmaal weet wat je wilt doen, kun je plannen maken om zo'n baan te krijgen.

Niet zo erg jobhoppen

Ik heb vrij veel jobgehopt en heb dat altijd weten te verdedigen tijdens sollicitatiegesprekken. Mijn laatste functie heb ik wel vijf jaar gedaan maar ik moest weg vanwege de recessie. Ik zeg gewoon dat aan het begin van mijn carrière ik nog niet zo goed wist wat ik wilde maar inmiddels door alle werkervaring dat wel duidelijk voor me is.

Als je veel verschillende banen hebt gehad, is het wel weer makkelijker raakvlakken te vinden met heel veel verschillende vacatures. Het is makkelijker jezelf te verkopen. Er zit er dan eerder een baan bij in je arbeidsverleden waar je parallellen naar toe kunt trekken.

Ik heb geen aandelen maar het boek van Jack van der Minden over loopbaanplanning vond ik heel goed. Heeft veel vragen waar je over na kunt denken. Misschien anders een keer een loopbaancoach.

Het leven is te kort om weg te kwijnen in een stoffig kantoor. Succes!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.