Werk, Recht en Geld Werk, Recht en Geld

Werk, Recht en Geld

Nieuwe leuke baan maar ...

Poosje geleden hier al kort de aanloop gepost.
Werk nu bij IT-bedrijf. Klein, snelgroeiend, ambitieus. Jarenlang heel leuk, maar superdruk. Afgelopen jaar zo lang zo veel (over-)gewerkt dat ik begin dit jaar overspannen bleek. Sinds paar maanden coachingstraject, en ik werk maar 50%. Word niet veel beter helaas. Oorzaak vooral nieuw management; focus op prestatie, heel hard. Nou lang verhaal, maar ik ben plezier in m'n werk behoorlijk kwijt.

Nou heb ik de kans op een andere baan. Zag adv. mail+CV gestuurd en meteen gebeld. Vergelijkbaar soort werk maar heel ander soort bedrijf, kleiner, persoonlijker. Twee erg leuke gesprekken gehad, ze zijn steeds heel enthousiast. Hadden 2 functies, met bruto salaris van 2500/maand. Omdat dat wel erg ver bij mijn salaris uit de buurt lag en ze bij mij toch wat andere kwaliteiten zagen hebben ze de profielen omgegooid naar mij; nu wordt het 'mijn' functie en een (veel goedkopere) assistente. Zo hebben ze meer budget voor mijn functie. Helaas is het aanbod nog steeds (ver) onder mijn huidige salaris. Om maar gewoon concreet bedragen te noemen (voor jullie beetje lastig meedenken anders); het scheelt op fulltime basis 860 euro/maand (4208 vs 3333), en bij 24/mnd (ik werk 3 dgn) 525 euro (2525 vs 2000).
Daarnaast heb ik nu een 13e maand (bij nwe bedrijf niet), een pensioen (werkgever betaald 2/3), hebben zij niet, en wat netto onkostenvergoedingen van zo'n 60 euro per maand. Al met al is het verschil dus echt heel groot....

En hoewel ik werken (meestal haha) leuk vind en graag doe, is mijn inkomen geen leuk extraatje of zo maar een essentieel onderdeel van het gezinsinkomen.Duss... het verschil wegwuiven is geen optie.

Maar wat dan wel? Het belang van weer gewoon lekker werken ipv al die stress is erg belangrijk. Ik ben nu al maanden bezig met herstellen en reintegreren, maar ook mijn coach zegt dat een deel van het probleem ook gewoon in het bedrijf zelf zit, en dat ik die cultuur niet kan veranderen. Beetje (mee-)buigen of barsten dus. En ik ben een beetje uitgebogen zeg maar. In die zin is de beslissing natuurlijk heel simpel; lekker naar de nieuwe baan. Maar ja, dat moet financieel wel kunnen. En met straks een studerend kind is het verschil per maand gewoon (te) groot.

Zou ik nog een tegenvoorstel kunnen doen hun kant op? En zo ja, wat zou dan redelijk zijn? Ik kan enorm marchanderen; maar onderhandelen voor mezelf vind ik heel erg moeilijk... Ben benieuwd wat jullie ervaringen zijn met het onderhandelen over salarissen!

Mare

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Vic

Vic

08-07-2011 om 10:23

Proberen

Ik zou proberen zoveel mogelijk in de buurt te komen van je huidige salaris. Met 13e maand en pensioen e.d. scheelt het anders echt teveel met je huidige salaris. Daar zou ik niet mee kunnen leven (en het ook niet kunnen missen). Aan de andere kant is het misschien ook handig om te bekijken wat marktconform is. Als je nu heel veel verdient in vergelijking met wat andere bedrijven betalen voor een soortgelijke functie, ga je dit probleem ook bij andere sollicitaties tegenkomen.
Overigens vind ik de bedragen bij deze werkgever, op het eerste gezicht, best laag. De assistent gaat dus (ruim) minder verdienen dan 2500 euro per maand. Ik weet niet welke taken daaronder gaan vallen, maar dat is onder MBO-niveau qua salaris.

Ik zou verder gaan zoeken

Waarschijnlijk ben je gewoon te duur voor dat kleine bedrijf. Je weet niet voor 100% zeker of het echt zo veel leuker is bij dat ander bedrijf. Ook daar kun je bij een vervelende klant worden geplaatst, kan er een nieuwe manager komen enz. Ondertussen zit je wel met een veel lager salaris en omlaag vallen is makkelijk maar weer omhoog klimmen vrij moeilijk.

Ik zou dus verder zoeken als ik jou was. Is de overheid anders niets voor je? Volgens mij is de IT gewoon een vrij snelle harde wereld (zelf vroeger ook IT consultant geweest).

Rosase

Rosase

09-07-2011 om 14:51

Vind het verschil ook erg groot

Niet eens zozeer in salaris. Dat is 500 euro bruto, dus ca. 300 euro netto. En als je dat middelt scheelt het 150 euro per maand. Nog best een hoop geld, maar ach als je het daardoor beter naar je zin hebt is dat misschien nog wel te overzien.

Het zijn vooral de secundaire arbeidsvoorwaarden die hier flink doortikken. Vergis je niet in het verschil in pensioenvoorwaarden, dat kan op de lange duur flink aantikken.

Ik weet overigens niet hoe groot de werkdruk in je huidige werk is, maar voor ruim 4000 euro bruto per maand verwacht een werkgever doorgaans ook echt wel wat. Vraag me wel af of je voor dat salaris ergens anders iets gaat vinden dat beter bij je past.

Vic

Vic

09-07-2011 om 15:34

Daarbij

Ik ben echt benieuwd of je nu een marktconform salaris hebt. Ik ben namelijk wat allergisch voor bedrijven die voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten. Zo'n instelling ga je dan zeker ook merken als je er eenmaal werkt.

Mare

Mare

09-07-2011 om 20:07 Topicstarter

Lang bezig geweest met....

.. een overzicht in Excel, gewoon om alles naast elkaar te zetten. Het verschil blijkt nog groter, helaas .
Ik betaal van mijn huidige salaris zelf 1/3 pensioenpremie; die wordt er meteen vanaf getrokken en 'zie'je dus niet terug in het netto-bedrag maar is wel onderdeel van mijn salaris.
Sec; bruto nu 24/week is 2.525,10 minus eigen bijdrage pensioenpremie, plus 61,85 reiskosten en onkostenvergoedingen (totaal 45 euro/maand) komt maandelijks op netto 1873,78. Daar komt dus nog de 2/3 pensioenpremie die mijn werkgever betaald (322,52) bij.
Vergelijking met andere bedrijf is 2000 bruto bij 24/week is netto (geen pensioen of onkostenvergoeding) 1556,74. Maar... zoals jullie ook zeggen; dan is de 483,78 pensioenpremie er nog niet bij gerekend. Als ik zelf een (vergelijkbaar) pensioen moet gaan ophoesten, moet ik dat bedrag (zeg voor 't gemak even 450,-) er eigenlijk op in mindering brengen, en blijft er maar 1106,74 netto over... Dat gaat niet lukken, mijn deel van wat ik maandelijks op onze en/of stort voor onze hypotheek/huishouden/verz/studiekosten etc. is 1460 euri. Ik vond de tip van 'wat heb je nodig'een goede; ik heb voor mezelf maandelijks zo'n 200 euri nodig; benzine, kosten auto (net de APK gehad, aiii), af en toe een kapper, enfin, niks bijzonders eigenlijk.

Dat terugrekenend kom ik op een tegenvoorstel van 2400 bruto/maand voor 24 uur PLUS zo'n 400-450 voor een pensioen. Daarbij doe ik dan afstand van mijn bonus, de onkostenvergoeding, zo'n 200 euro netto p/maand, een vast contract tov een jaarcontract, en allerhande andere leuke extra's (laptop etc.). Ik ben echt heel enthousiast over deze baan, en denk dat het heel goed voor mij en mijn persoonlijke ontwikkeling zal zijn ipv het harde, nietsonziende zakelijk zijn van de ICT. Maar; ik heb ook een gezin, met een studerende dochter en 1 die nog op het middelbaar onderwijs zit. Een man die al hard werkt en ik wil mijn eigen steen blijven bijdragen aan het gezinsinkomen. Daarnaast, vooral gezien mijn leeftijd, is het geen optie om een pensioen 'weg te wuiven' - zoals ik dat eigenlijk te lang heb gedaan in mijn twintiger en dertiger jaren.

Ik baal enorm. Tuurlijk kan ik verder zoeken, maar geloof me; ik ben (bijna) 53, ik kom ondanks mijn fraaie CV meestal niet eens door de voorselectie. Te oud - ook al zeggen ze dat niet met zoveel woorden. 'U past niet in ons team' of zoiets (lees: jong team, niet zo'n oude taart bij).

Het is dubbel. Ik realiseer me nu extra dat mijn werkgever toch - iig op dit vlak - goed voor zijn mensen zorgt. Tegelijkertijd betekent dit ook dat ik ahw 'vastzit' - het zal lastig zijn een vergelijkbaar salaris te vinden. Of zelfs iets wat honderden euro's lager is (als je de bonus etc er bij telt).

Pfff wat een beslissing. Ik zou uiterlijk maandag reageren; mijn reactie bepaalt ook wie van de andere kandidaten als mogelijke assistente een baan krijgt. Neem ik de baan, dan is er ergens een jong meisje heel blij, neem ik 'm niet, dan zijn er ergens 2 andere dames happy. Want echt; een enorm leuk bedrijf. Zo warm, zo persoonlijk, zo gelijkwaardig - ik was er echt van onder de indruk.

Maar; wie weet. Misschien is het een onderhandeling, en komen we toch nog tot elkaar? Ik hoop het zo... maar vrees het ergste.
En houd mezelf maar voor dat ik niets te klagen heb; ik heb werk, en goed werk. Waar veel mensen werkeloos zijn.

Vwb hoog salaris, hoge eisen. Ja, dat klopt helemaal. Dat is niet zozeer waar ik op stukgelopen ben in mijn huidige baan. Het is de werksfeer, de cultuur, het gebrek aan communicatie, de eilandjes. Hard werken heb ik al mij hele leven gedaan, er kon altijd nog een schepje op. En 's avonds thuis mijn mail checken, en vrijwel continu telefonisch bereikbaar zijn, ook op vakanties en in weekenden vond ik nooit een probleem. Mits de sfeer goed is, en wat je doet ook gewaardeerd en gezien wordt. Dat laatste is al lang niet meer het geval, vooral nu de mensen met wie ik graag en goed nauw samenwerkte er niet meer zijn (1 is uitgekocht, 2e is contract niet verlengd, 3e zit al maanden overspannen thuis), en de nieuwe mensen ronduit onprettig zijn. Tuurlijk heb je gelijk, die kun je overal tegenkomen. Ik heb echter bij nieuwe bedrijf heel concreet nagevraagd; wat zijn de toekomstplannen, wat is groeiscenario? Zij zullen door de aard van het bedrijf niet veel groter worden, en ik heb met alle drie de partners gesproken. Dat zit aan alle kanten goed, en daar heb ik alle vertrouwen in.

Ik heb ook eens wat vergelijkingen gedaan oa op loonwijzer.nl. En mijn salaris klopt eigenlijk heel aardig bij wat ze daar aangeven bij 30 jaar werkervaring, HBO, leidinggevend, klein bedrijf, vnl mannen (dat maakt dus verschil!). Ik hoef me dus niet schuldig te voelen over een absurd hoog salaris; het is best hoog, maar past wel. En wat nu het aanbod is, is echt laag voor wat zij vragen.

Kortom; het houdt me erg bezig, jullie zien het .
Ik ga morgen inhoudelijk reageren, en dan maar fingers crossed. Ik zie 't somber in eerlijk gezegd maar zie het dan maar als een heel verrijkende ervaring; een enorme boost voor mijn ego, paar erg leuke gesprekken gehad, en een nieuwe realisatie dat ik het vwb de arbeidsvoorwaarden iig wel goed heb waar ik nu zit.

Ik laat wel weten als ik een reactie heb, en dank voor jullie input!

Mare

Andere manieren om te bezuinigen?

Ik heb zelf jaren in de IT gewerkt en mijn man werkt er nog steeds in. Ik heb dus geloof ik wel een beeld bij wat je schetst. Persoonlijk zoek ik momenteel een beter betaalde baan zodat mijn man minder kan gaan werken.

Kun je in jouw situatie eventueel niet naar een kleiner en dus goedkoper huis verhuizen? Als je daardoor het je kunt veroorloven om een leukere baan te nemen... Of zijn er andere dingen te verzinnen?

Mare

Mare

09-07-2011 om 21:31 Topicstarter

Verhuizen vind ik wel wat drastisch

eerlijk gezegd. Dat wil ik mijn gezin echt niet aandoen, alleen omdat mama graag een andere baan wil... Dat nog even geheel los van 't feit dat we hier net 2 jaar wonen, en het op dit moment niet echt een lekkere verkoopmarkt is natuurlijk .
Ik waardeer je meedenken hoor, en fijn te horen dat je het ICT-wereldje ook kent.

Ik heb gisteren en vandaag natuurlijk ook al flink zitten rekenen hoe/waar ik winst zou kunnen halen om daarmee dan wat 'wisselgeld' te hebben in een tegenbod. Ik kom niet veel verder dan het abonnement op de sportschool (50 euro/mnd). Verder doe ik niet zoveel geks, geen dure hobbies of zo. Gewone auto, verzekering van 26 euro/mnd, mobieltje wordt dus betaald door werk, af en toe op stap met een vriendin maar dat zijn de uitgaven ook niet. Dus nee, heel veel bezuinigen kan ik niet. Door al een stap terug te doen in netto salaris in mijn voorstel ruil ik ahw al leuke extraatjes zoals uitstapjes, weekendje weg, schoonheidsspecialiste etc., in. Dus die heb ik in gedachten al 'afgeschreven' in ruil voor een leukere baan zonder stress.

Puntje bij paaltje denk ik wel dat je om echt lekker te werken ook wel het gevoel moet hebben dat je salaris ook klopt met je werkzaamheden en verantwoordelijkheden. Niet veel te veel, want dan moet je het steeds waarmaken en dat geeft ook weer stress. Aan de andere kant, als je echt het gevoel hebt dat je (veel) te weinig betaald krijgt voor wat er van je verwacht wordt, dat gaat ook wringen.

Voor nu is mijn gevoel dat mogelijk nieuwe werkgever wel wat laag zit met salarisaanbod, vooral gezien de nadruk die ze leggen op dat ze me zo graag willen hebben, op hetzelfde niveau zien opereren als zijzelf, en mij zelf mijn assistente willen laten trainen en opleiden.

We zullen zien!

Tijgeroog

Tijgeroog

09-07-2011 om 22:20

Mare

In welk stukje van de ICT-wereld werk je? M'n man werkt bij een detacheringsbedrijf waar juist wat oudere, ervaren IT-ers heel welkom zijn. Ze zitten vooral in de industriele sector. Misschien dat dat iets voor je is?

Vic

Vic

09-07-2011 om 22:39

Kijk eens op

Heb je al gekeken op www.werkenbijdeoverheid.nl ?
Daar staan best veel ICT-functies, ook in schaal 11, 12 en 13. Bij ons worden regelmatig mensen aangenomen die ouder zijn dan 50, en ik denk dat dat bij andere onderdelen ook zo is.
Verder vroeg ik me af of dit bedrijf een echt 'vrouwenbedrijf' (je hebt het over 2 dames en een meisje) is. Bedenk wel dat werken tussen vrouwen heel anders is dan tussen mannen. Ben je van de veeleisendheid en prestatiegerichtheid van mannen af, krijg je er vrouwenkift voor terug.

Zo te zien ben je er dus uit...

je kunt het jezelf gewoon niet permitteren om te veel omlaag te gaan met je salaris. Het is inderdaad erg jammer om na twee jaar weer te verhuizen.

Mijn man vindt zijn werk momenteel ook niet zo leuk meer, maar we zijn flink aan het investeren om er voor te zorgen dat hij eerder met pensioen kan. Verder zorgt hij ervoor dat hij 's avonds en in het weekend genoeg ontspant.

Mocht dit niet lukken, dan zou ik toch blijven solliciteren tot je iets vindt wat én leuk is én waar je je eigen salaris behoudt. Het is misschien moeilijker dan toen je dertig was en deze crisis helpt ook niet mee, maar je hebt niets te verliezen toch?

Mare

Mare

10-07-2011 om 18:46 Topicstarter

Ik ben geen ict-er

maar werk in de ICT als (o.a.) HR-manager . Misverstand dus. Dat betekent dat ik dus wel meedeel in de vaart & groei van 't bedrijf (en de bonussen en leuke extra's). Maar ook dat ik dus niet perse binnen de ICT (liever niet eigenlijk) hoef te zoeken voor een nieuwe baan. Maar voor dit soort management functies staan ook een hoop 30-ers klaar, met pittige HBO en vaak zelfs universitaire opleidingen. Want ja, in hun eigen vakgebied (communicatie oid) vaak geen werk te vinden, dus dan de uitwijk naar iets wat er zijdelings aan verwant is. Dat zie ik althans veel gebeuren, en dat begrijp ik ook. Maar dan speelt leeftijd dus wel een rol, helaas.
De baan waar ik nu mee bezig ben (was? boehoehoe) is op een heel ander terrein. Meer zeg maar lifestyle & financieel management. Ik heb jaren in 't buitenland in de hospitality gewerkt, en het daarmee ontzettend naar m'n zin gehad. Dit ligt daarvan eigenlijk in 't verlengde, en zou me passen als een jasje. Ik zou mijn huidige baan&ervaring mooi kunnen combineren met wat ik in het buitenland allemaal gedaan heb. Ik spreek vloeiend 5 talen, en die zou ik weer allemaal kunnen gebruiken. Af en toe naar 't buitenland om daar iets op te lossen of te regelen; och hij leek me zo ontzettend leuk. In huidige bedrijf ben ik meegegroeid 'omhoog' zeg maar; en zit ik soms vooral in overleg en vergadering. En het werken met al die mannen (behalve m'n assistente en ikzelf) - er zitten een paar heel leuke tussen. Maar ik lunch liever in m'n eentje achter m'n computer, want de gesprekken tijdens de lunch zijn echt alleen maar over cloud computing en hosting en techniek. Echt niet leuk. Verder is er geen ruimte voor emotie, er wordt niet gevraagd hoe je vakantie was als je 3 weken weg was, en ik ben dus al maanden bezig met reintegreren en niemand (echt niemand) vraagt ooit hoe het met me gaat. Ik ben m'n eigen 'case-manager' binnen het bedrijf, hoe absurd dat ook is. Daarnaast heb ik enorme moeite hoe met sommige werknemers is omgegaan, terwijl ik wel dat beleid moet uitvoeren. Wie niet meedoet, rot maar op is het credo. Kortom; mijn tijd daar is wel klaar. Toen de nieuwe baan langs kwam kon ik m'n ogen niet geloven. Het is zo'n mooie combi van wat ik goed kan EN heel erg leuk vind, precies de uren die ik wil (24, veel leuke functies zijn fulltime), het zit op een prima rij-afstand, en de hele sfeer van het bedrijf ademt een soort zakelijke integriteit die ik enorm prettig vind. Het past bij wie ik ben, zeg maar. De partners zijn 2 vrouwen en 1 man. Beide dames komen uit het (hogere) zakenleven dus voor vrouwengeneuzel ben ik niet zo bang, haha. Heb dat wel eens gehad, van dat eindeloze geneuzel en gemopper van vrouwen - daar had ik idd niet zoveel geduld voor. Ik denk niet dat dat hier het geval zal zijn.

Anyhow, met tikje kloppend hart heb ik een mail gestuurd vandaag. Gemeld dat mijn enthousiasme onverminderd groot is voor die baan, maar dat het financieel wel haalbaar moet zijn. Dat ik eea naast elkaar heb gezet en dat in alle openheid wil delen. En dat ik hoop dat ze inzien dat mijn tegenvoorstel inhoudt dat ik netto maandelijks een aardige stap terugdoe, net als op gebied van overige arbeidsvoorwaarden maar dat ik dat graag als investering zie in een enorm leuke baan...
Fingers crossed maar dames...

En liat; ik zal anders natuurlijk verder zoeken. En dan maar genieten van het feit dat huidige goed betaalde baan dus ook er voor zorgt dat ik naast de stress af en toe extra leuke dingen kan doen. En geen financiele zorgen hoef te hebben, en dat is ook veel waard want dat is vroeger met 2 kleine kinderen wel eens anders geweest.

Ik kan wel heel erg kijken naar een half vol glas hoor, ipv half leeg, dus ik zal niet in de put gaan zitten als het echt niet doorgaat. Maar van deze baan had ik echt vlinders in mijn buik!

Mare

Maar zou je dan echt niet vier dagen

per week willen werken? Dan ga je misschien niet zoveel in inkomsten achteruit. Je kinderen zijn toch al ouder? Het klinkt als inderdaad een heel leuke baan. Ik begrijp je helemaal met je collega's. Ik vond die gesprekken over techniek nog gaan, die gesprekken over lease-auto's en aandelen vond ik nog veel erger.

Ik duim voor je!

Mare

Mare

11-07-2011 om 14:42 Topicstarter

Helaas....

Vanmorgen werd ik al snel gebeld door 1 vd partners. Hij bedankte me voor alle moeite en tijd die ik er in had gestoken, maar.... hun aanbod was echt wel het aanbod wat ze te bieden hadden. En hij stelde nogmaals dat ze enorm graag met me in zee zouden gaan, dus of ik niet toch genoeg basis zag om etc. Ik zat op dat moment echt letterlijk met pijn in m'n buik, kon ergens niet geloven dat ik baan nu toch echt, definitief, aan me voorbij liet gaan. Er zat bij hen verder echt geen ruimte, zoveel was wel helder. Hij liet ook fijntjes doorschemeren dat het geen vergelijking was met mijn huidige baan maar ik heb gezegd dat ik me daar wel van bewust ben. En dat ik daarom ook al een flinke stap terug heb gedaan in mijn tegenvoorstel. Ik bedoel; zeker als je de bonus er bij telt scheelt het toch zo'n 250-300 p/maand netto (!), dat vind ik toch best een stap. Ik had gehoopt dat er nog een tegenvoorstel zou komen, maar helaas, de wederzijdse conclusie was dat het er niet inzat, dat het leuk was kennismaken maar dat zij verder gaan met andere kandidaten. Super, super jammer. Ik ben er sindsdien de hele tijd mee bezig en al paar keer de neiging gehad om terug te bellen om te zeggen JA! Ik doe het wel.
Maar dat is niet reeel. Dan lukt het hier maandelijks niet meer om de boel financieel rond te krijgen.

@ liat, ja, dat scenario is ook langsgekomen. Ik verdeel mijn uren nu altijd zelf. Veelal is het overigens ook 24 verdeeld over 4 dagen, beetje afhankelijk van wanneer mijn assistente er wel of niet is. Heel veel meer kan ik niet werken; ik heb erge bekkeninstabiliteit gehad (tijd helemaal niet kunnen lopen) en zulke heftige RSI (geen gevoel meer linkerarm + -hand) dat ik zelfs een poos in de WAO heb gezeten. Dat gaat inmiddels allemaal ok, en ik 'houd weer m'n eigen broek op' zeg maar; geen uitkering, gewoon m'n eigen brood verdienen. Maar ik moet wel binnen m'n grenzen blijven zowel fysiek (dus niet heel veel meer dan 24 uur) als geestelijk (stress). Wat er gebeurt als ik daar wel, te lang, overheen ga is het proces waar ik nu in zit. Doordat mijn vorige assistente zeer langdurig uitviel, heb ik ruim een half jaar haar werk & uren (20) bij mijn al drukke werk gepakt. En maar doorgaan, en maar doorgaan. En dat heeft er uiteindelijk zo diep ingehakt dat ik nu, maanden later, nog steeds aan het herstellen ben. En dus de zoektocht naar een andere baan.

Hoe dan ook; dit verhaal is over. Al moet het nog even inzakken, want ik blijf maar denken maar als ik nou... Man had al aangeboden dat hij misschien weer meer zou kunnen gaan werken (heeft nu om de week een vrije dag). Maar ik gun hem ook in zijn enorm drukke baan af en toe wat adempauze.Hoe je er ook naar kijkt; ik moet een bepaald minimum inkomen binnen halen. En dit aanbod haalde dat minimum niet, dus einde verhaal.

Dank voor het meeleven en -lezen allemaal. Ik blijf verder zoeken.... over een paar dagen. Nu ff niet

Je hebt de baan niet kunnen krijgen

omdat er ergens anders vast een nog veel leukere baan op je wacht.

Sterkte met het verwerken!

jippa

jippa

12-07-2011 om 22:10

Je weet nu wel

...waar je grenzen liggen qua inleveren. daar kom je op deze manier alleen maar echt achter. En dan verder zoeken, succes!

Mare

Mare

13-07-2011 om 17:58 Topicstarter

Thnx!

voor de support. De teleurstelling is al weer een beetje gezakt. Het is ook fijn om te weten dat ik niet krampachtig met geld hoef te doen, leven zonder geldzorgen is ook wel erg fijn. En scheelt een hoop stress!

Ik heb vooral ook het gevoel dat het een waardevol 'proces' was. Veel geleerd, idd helder mijn grenzen ontdekt (dan wel simpelweg berekend haha). Maar toch ook wel gemerkt dat ik echt open sta voor een andere baan. Dus mijn profiel op Monsterboard maar eens opgepoetst na al die jaren. En wat mailalerts ingesteld op potentieel interessante banen.
Al met al heeft de manier waarop dit is verlopen, zulke prettige gesprekken, zo veel waardering, me wel een boost gegeven dus ik ga met hernieuwd zelfvertrouwen de arbeidsmarkt weer verkennen

En ondertussen, want het kan natuurlijk nog wel even duren, het gesprek aangegaan met mijn manager. Hoop dat ik daarmee de lucht wel wat heb geklaard... simpelweg gemeld dat ik toch de indruk heb dat onze samenwerking niet optimaal is (oh ja? opgetrokken wenkbrauwen aan de andere kant vd tafel). En dat ik dat maar liever direct aankaart ipv dat we allebei zien dat er een mega-drol op tafel ligt en we niet doen of we die niet zien of ruiken. Haha. Nou ja, dan heb ik mijn ei maar gelegd.

Dank voor het meedenken en rekenen ladies. Was echt behulpzaam in het komen tot een beslissing waar ik nu ook wel vrede mee heb!

Mare

Mare

Mare

18-07-2011 om 16:17 Topicstarter

Af en toe zo'n spijt....

Echt vreselijk. Ben ik ontzettend onrustig en loop alleen maar te denken, zal ik hem bellen? Zeggen dat ik het helemaal verkeerd heb besloten? Dat ik wel ontzettend graag wil? Dat ik de leukste baan heb laten lopen omdat... Ja. Omdat. En dan kickt 't weer in dat het eigenlijk geen keuze was, maar echt niet kon. Dat het verschil TE groot was.
Dat ik er uren en uren op gerekend heb. Dat is evtl nog wel een paar uurtjes meer had kunnen/willen gaan werken maar toch echt ook aan dat pensioen moet denken willen we 'straks' (en zo vreselijk ver is dat niet meer) ook nog een beetje leuk leven. Wat een conflict tussen gevoel en verstand zeg!

Zeker als ik weer zo'n rotdag heb gehad als vandaag. Echt een vervelende manager. Doet er alles aan om mij buiten (voor mijn functie wel relevante) zaken te houden. Ondanks meerdere (allemaal op mijn initiatief) gevoerde gesprekken waarin hij 1-op-1 nog steeds erg vol van zichzelf en zijn plannen blijkt maar mij wel mijn verhaal laat doen; betere samenwerking en communicatie, profiteren van elkaars sterke kanten bladibla. Maar puntje bij paaltje kom ik er dan vanmorgen weer achter dat hij een overleg plant met aantal mensen over iets dat mijn verantwoordelijkheid is. En dan schiet m'n bloeddruk al weer omhoog. Grrrr.... Maar aan de andere kant komen de mensen bij mij mopperen 'dat er niks gebeurt'. Ben dat zo zat, dus zeg nu ook gewoon 'daarvoor moet je tegenwoordig kennelijk bij X zijn, ik weet er niets meer van'. Maar ja zeg, zo heb ik nooit gewerkt. Gewoon je verantwoordelijkheid nemen, en niet met de vinger wijzen naar een ander. En zo wil ik ook helemaal niet werken. Ik ben niet van de spelletjes en het mensen te kijk zetten. Bah..

Zat gewoon te huilen in de auto op weg naar huis, en weet niet hoe het ooit nog goed komt. Ik zit dus nog steeds (gedeeltelijk) in de ziektewet. En ik doe enorm m'n best, maar het valt me met de dag zwaarder om te functioneren. Krijg ook steeds meer het idee dat betreffende manager me graag weg wil hebben. En alhoewel ik met coach pittige sessies heb kan ik nog zo hard aan mezelf werken, maar op het bedrijf zelf veranderd niks. Sterker nog, dat wordt alleen maar erger en vervelender.
En in die frame of mind reed ik dus naar huis en dan gaan m'n gedachten met me op de loop; f*ck 't geld, ik bel bedrijf Y dat ik toch wel bij ze wil werken, heerlijk weg bij bedrijf Z.

Maar; gelukkig staan jullie reacties er nog. En ben ik die stuk voor stuk gaan nalezen met mijn eigen postings ertussenin. En dat is dan wel weer een realitycheck. Dat het echt niet kon financieel. En dat het ook eigenlijk voor die functie ook wel een tikje aan de lage kant was, qua totaal aanbod. En dat dat - al had het wel gekund - toch wel was gaan wringen op den duur. En dan word ik weer rustiger. En weet ik weer waarom ik dat besloten heb.

Maar het is gewoon even niet leuk nu. En ik heb altijd met zo veel plezier zo veel verschillende banen gehad dat ik nu voor 't eerst merk hoe het is als je het gewoon even echt niet leuk hebt op je werk.

Mare

NaShA

NaShA

19-07-2011 om 23:57

Snap ik

heb ik ook een tijdje gehad, jaar of 2 geleden kon ik van mijn huidige werkplek weg naar een vestiging van het WERKbedrijf, ik was al aangenomen. Toch koos ik er toen voor om te blijven waar ik was. Lange tijd gedacht, heb ik er wel goed aan gedaan. Tot onlangs bekend werd welke vestigingen gaan sluiten en welke functies komen de vervallen. juist, ook die functie. En ok, over 2 jaar vervalt deze werkplek waar ik nu zit ook (of eerder als de leegloop zo blijft), maar die andere functie was ook een schaal lager dan wat ik nu heb...

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.