Werk, Recht en Geld Werk, Recht en Geld

Werk, Recht en Geld

Smileysmiley69 Smiley69

Smileysmiley69 Smiley69

29-08-2011 om 23:25

Schuldsanering


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
snicksel

snicksel

02-09-2011 om 16:17

Huh

Jouw wijsheid achteraf is een slang die zichzelf in de staart bijt. Hoe had Smiley ooit in de positie van dreigende WSNP kunnen geraken als ze wél rekening had gehouden met tegenslagen? Kennelijk hebben ze dat niet of onvoldoende gedaan, gemeten tegen de hoeveelheid tegenslag die ze nu ervaren.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

02-09-2011 om 18:29

Achteraf

Achteraf praten is altijd makkelijk... Als mensen achteraf dingen en keuzes konden veranderen waardoor ze niet in bepaalde ellendige situaties terecht waren gekomen zou de wereld en het leven er heel anders en veel beter uitzien... Bovendien heb je sommige zaken gewoonweg niet in de hand. Ik heb honderden verhalen gehoord en gelezen van mensen die in de schuldhulpverlening terecht zijn gekomen en echt, bij de meesten was het overmacht, ziekte of domweg een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Werkelijk hartverscheurend. Slecht bij een klein deel was het aan hunzelf te wijten. En dan nog kwam het vaak door naiviteit; niet zozeer door overmatige kooplust oid.
Door schade en schande leer je (hopelijk). Daarom is er schuldhulpverlening. Alleen met de juiste instelling heb je kans om zo'n traject tot een goed einde te volbrengen. Slechts eenderde van de schuldenaren krijgt een schone lei; de rest wordt uit de schuldhulp gegooid omdat ze zich niet houden aan de regels en verplichtingen, fraude plegen of gewoon door blijven gaan met domme keuzes maken of het gewoonweg te zwaar vinden.

Reacties

De redenatie van Mirjam volg ik niet meer dus daar ga ik ook niet meer op in.
Ik weet ondertussen dat de bewindvoerder werkt voor de schuldeisers en niet maalt om ons. Ik accepteer ook de consequenties daarvan maar mijn prioriteiten liggen bij mijn gezin en niet bij mijn schuldeisers. En zo zou het ook moeten zijn. De bewindvoerder heeft zijn verantwoordelijkheden en ik de mijne.
Maar ik wil daar eigenlijk helemaal niet meer over verder discussieren. Ik geloof niet dat dat zin heeft.

Mijn uitkering komt inderdaad van het UWV. Ik zal zeker nagaan of ik straks recht heb op een toeslag of aanvullende bijstand. Dank voor de tip Temet.
Budgetbeheer gaan we zeker doen, jij ook bedankt Elisa.
Nogmaals over die budgetcoach. Ik had/heb totaal geen inzicht in onze financiën. Op het moment dat er inkomen wegviel heb ik die budgetcoach ingeschakeld om de boel inzichtelijk te maken. Dat heeft even geduurd en uiteindelijk kwam daar dat advies uit om de WSNP in te gaan. Daarna kwam ze met de optie om daar eventueel die advocaat voor in te schakelen omdat dat een snelle manier zou kunnen zijn. Niemand heeft me iets verplicht of aangepraat. Uiteraard heb ik niet eerder een aanvraag bij de kredietbank gedaan. Dat lijkt me pas iets wat je doet als je weet dat je een probleem hebt.
Nu weet ik dat ik een probleem heb en nu ben ik me ook aan het informeren. Daarom heb ik ook het verhaal van die advocaat hier neer gezet. Ik ben op zoek naar advies hoe ik dit het beste kan aanpakken.
Mijn man is niet medisch gekeurd. Ik heb begrepen dat in de loop van het komende traject vanzelf wel een keuring aangeboden wordt dus daar wachten we op.
Ik ben wel gekeurd maar dat is alweer een paar jaar geleden. Ook ik wacht gewoon op een oproep. Ik heb wel alle behandelaren ingeseind dat ze een vraag om informatie kunnen verwachten.
Toen wij die hypotheek afsloten waren de banken nog buitengewoon gul, zeker op ons inkomen destijds. De schuld is nog verder opgelopen omdat ons vorige huis 2 jaar in de verkoop heeft gestaan en zo kwam de uiteindelijke schuld hoger uit dan de waarde van het huis. Dat had natuurlijk consequenties voor de maandelijkse betalingen maar zolang die binnen kwamen hoorde je de bank niet. En dit huis bleek ook heel duur te zijn in stookkosten bijvoorbeeld. Dus alles wat binnenkwam is ook schoon opgegaan. Er is nooit geld over geweest voor een spaarpotje. En wij hebben er ook goed van geleefd, dat geef ik meteen toe. We hadden veel zuiniger moeten zijn en iets opzij moeten leggen. Dat is iets wat ik mezelf aanreken. En we hebben heel veel ellende meegemaakt de afgelopen tijd waar ik ivm de herkenbaarheid niet over wil uitweiden maar wat mede heeft bijgedragen aan onze financiele ellende.
Vandaag heb ik gebeld met de kredietbank en ze zouden een informatiepakket opsturen. Als dat binnen is maak ik alvast een beginnetje en dinsdag als die budgetcoach komt krijgen we het hopelijk af.
Ik ga de budgetcoach ook mijn twijfels over die advocaat voorleggen en dan beslissen wat ik doe.
Wie nog concrete tips heeft over hoe het werkt bij de kredietbank, waar ik op moet letten, hoe we de komende periode het beste kunnen doorkomen, over hoe het er bij de rechter aan toe gaat en waar we daar op moeten letten, heel graag.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

02-09-2011 om 23:59

Smiley

Goed zo Smiley! Het begin is gemaakt.
Hier nog een overzichtje van nuttige websites met meer informatie over de schuldhulpverlening:
-via de Kredietbank http://www.nvvk.eu/Schuldenplein.aspx?PageID=30
-Zelf je schulden regelen (stappenplan) http://www.zelfjeschuldenregelen.nl/index.html
-via de WSNP http://www.wsnp.rvr.org/
-het WSNP-forum (aanrader, ook als je in het minnelijk traject zit!) http://zulu.messageboard.nl/13141/portal.php
Tips, werkwijze, hoe gaat het er bij de rechter aan toe, waar je allemaal op moet letten, wat je wel en vooral niet moet doen kan je allemaal op die sites vinden.
Toen ik de schuldsanering inging heb ik dagen achter elkaar deze sites bekeken en overal vragen gesteld. Zo heb ik ook veel (online) lotgenoten ontmoet en van die mensen leer je het meest. Niet van de zgn. professionals tenzij ze zelf ook in de schuldsanering hebben gezeten.
Belangrijkste advies wat ik je voor nu kan geven: ga voorbij de schaamte en het taboe en wees open en eerlijk over jullie financiele situatie, geldproblemen en het feit dat jullie hulp zoeken. Ik heb gemerkt dat openheid loont en zodoende heb ik vele lieve mensen op mijn pad ontmoet die belangeloos en vrijwillig kwamen aandragen met kleding, levensmiddelen, een Kerstpakket, een verjaardagscadeautje voor kind etc.
Je bent beslist niet de enige in deze situatie, integendeel. Het feit dat je aan de bel trekt en nu je verantwoordelijkheid neemt is stap 1 en een moedige, goede stap op weg naar een oplossing.
Sterkte hoor en hou je ons op de hoogte?

Snuggle's

Snuggle's

03-09-2011 om 00:17

Wat nou als (enigszins ot)

Wat als je met zulke schulden niet wordt toegelaten? Een hele vage kennis van ons had dat, werd haar huis uitgezet (kinderen dus uit huis geplaatst daardoor..), zij zelf kon terecht bij kennis, daarna ben ik haar uit het oog verloren. Maar hoe gaat zoiets nou verder? Aflossen gaat nooit meer lukken, huis huren of kopen kan niet meer. Als je niemand hebt waar je terecht kan moet je dan de rest van je leven zwerven, met die schuld boven je hoofd?

Snuggle's

Elisa Gemani

Elisa Gemani

03-09-2011 om 08:24

Snuggle's

Je kan altijd nog faillisement aanvragen. Dit kan de schuldenaar zelf doen bij de rechtbank (geen advocaat voor nodig).
Je moet wel minstens twee schuldeisers hebben en twee schulden waarvan er een opeisbaar is en je bent opgehouden met betalen. Heb je een betalingsregeling en betaal je regelmatig een klein bedrag, dan zul je niet eenvoudig failliet worden verklaard. Wel als je volledig stopt met betalen.
Er wordt via een curator beslag gelegd op je bezittingen en vermogen; in de tussentijd mag je niet worden afgesloten van gas en licht en niet je huis uit gegooid worden. Er mogen ook geen andere incasso's worden gevorderd. De hypotheekschuld is dan een van de schulden.
Stap 1 in de schuldsanering is dus zelf proberen te overleggen met je schuldeisers om tot een betalingsregeling te komen; als dat niet lukt
-stap 2 de minnelijke weg via de gemeente; als een van de schuldeisers niet wilt meewerken
-stap 3 de WSNP; lukt dat niet dan rest nog
-stap 4 failissement aanvragen.
En lukt dat ook niet dan sta je op straat inderdaad. Triest maar de keiharde realiteit van toch een behoorlijk aantal daklozen, zeker voormalig ondernemers en alleenstaande vrouwen met kinderen.

Failliet

Ellisa:"-stap 4 failissement aanvragen. En lukt dat ook niet dan sta je op straat inderdaad."
Dat is hetzelfde. Er is geen stap 5. Bij een faillisement mogen alle schuldeisers tegelijk op alles wat je hebt of krijgt beslag leggen, in beslag nemen, verkopen, zolang je leeft en met toevoeging van alle rentes.
Dat duurt net zo lang totdat de schuldeisers tevreden zijn/het opgeven. Dat kan je hele leven zijn.
Als je niet toegelaten wordt tot wsnp en failliet verklaard wordt, dan kun je uiteindelijk toch nog in de wsnp komen. Daarvoor moet je zorgen dat je inkomsten krijgt.
Groet,
Miriam Lavell

Elisa Gemani

Elisa Gemani

03-09-2011 om 09:04

Inkomsten

Je hebt gelijk Miriam. Wat het verkrijgen van (meer) inkomsten betreft: ze kijken zeker ook naar de periode van voor aanvraag schuldsanering. Ben je ziek maar (nog) niet medisch gekeurd door een onafhankelijke instelling; ben je niet 100% arbeidsongeschikt en heb je er niet alles aan gedaan om voor het percentage dat je wel kan werken werk te zoeken dan kan de rechter heel moeilijk gaan doen. Iedere euro die binnenkomt zodat die naar je schuldeisers kan gaan telt.
Dus ook niet wachten met een medische keuring totdat je in de schuldsanering zit! Je moet in dit traject heel pro-actief zijn zodat je laat zien dat je van goede wil en ter goede trouw bent.
Anders heb je kans dat je niet eens wordt toegelaten tot de WSNP (minnelijk traject is wat dat betreft dus coulanter).
Het is ook jammer dat je niet eerder toeslag van het UWV hebt aangevraagd en/of aanvullende bijstand. Ook dit kan je aangerekend worden. Alhoewel je waarschijnlijk geen aanvullende bijstand krijgt omdat jullie een eigen huis hebben (maar nogmaals, ik ben niet op de hoogte van de regelgeving als het gaat om het bezitten van een koophuis).
Je zou alvast aan iets als thuiswerk kunnen denken. Simpel inpakwerk oid. Laat zien dat jullie er alles aan doen om meer inkomsten te vergaren.

Zwerven

"Als je niemand hebt waar je terecht kan moet je dan de rest van je leven zwerven, met die schuld boven je hoofd?"
Ja. Hoewel je wel via hulpverlening voor zwervers weer aan een dak (van nachtopvang tot en met een kamer) en voedsel (van verstrekking tot en met een uitkering) kunt komen. En ook, als je maar netjes meewerkt, aan werk en schuldhulpverlening.
De crux in dat traject is, net als bij toelating tot wsnp, dat je je schuldbewust gedraagt en dus keurig, netjes, beleefd en op tijd doet wat je wordt opgedragen en élk werk dat geld op kan leveren accepteert, ook al is dat het verkopen van de z-krant.
Er is in dit soort trajecten geen enkele clementie voor 'dat wist ik niet' of 'sorry te laat' of 'maar ik voel me niet zo lekker' of lieverkoekjes van een of andere soort.
Groet,
Miriam Lavell

liora

liora

03-09-2011 om 10:23

Poeh

Wat heftig zeg! Smiley ik wens je heel veel sterkte! Vergeleken bij faillissement lijkt de WSNP toch beter!
Elisa, mijn complimenten dat jij dit traject hebt doorlopen!

Liora

Elisa Gemani

Elisa Gemani

03-09-2011 om 12:33

Schuldsanering

Hier nog een link naar een forum met in het kort een uitleg over schuldsanering http://www.schulden-vrij.info/index.php?action=articles;sa=view;article=5
Je ziet dat je allereerst toch de minnelijke weg moet proberen. Die advocaat a 700 euro is weggegooid geld.
Liora, ik ben ook heel trots en dankbaar. De werkelijkheid was vele malen zwaarder dan ik ooit had kunnen vermoeden (en ik had me vantevoren heel goed voorbereid en geinformeerd; ik had mijn financiele zaakjes keurig op orde; ik had geen buitengewoon grote schuld en ik was op de hoogte van alle regelingen, vergoedingen en tegemoetkomingen).
Na het uitspreken van de schone lei vorig jaar augustus was ik dan ook zwaar overspannen en ziek van de stress die die periode van in totaal bijna vijf jaar schuldhulpverlening (ruim anderhalf jaar minnelijk + drie jaar WSNP) heeft opgeleverd.
Maar achteraf was het de moeite waard want ik ben schuldenvrij en ik heb zoveel geleerd! Ik ben er sterker en daadkrachtiger uit gekomen en heb geleerd waar mijn prioriteiten liggen.
Voor mijn zoon (nu 10) was het zo mogelijk nog zwaarder. Voordeel is wel dat hij nu als geen ander kind de waarde van geld weet en er zo'n tic aan heeft overgehouden dat hij erg zuinig is en er zelfs op let dat ik niet teveel betaal of uitgeef Ik heb hem heel veel moeten ontzeggen helaas. Geen uitgebreide verjaardagen kunnen vieren, geen uitstapjes, geen vakantie, geen nieuwe kleding of speelgoed.
Maar nogmaals, als je er eerlijk en open over bent komen de goede mensen en zaken vanzelf op je pad en die giften neem je dan dankbaar aan. Zo hebben we dankzij een paar lieve mensen op dit forum toch nog Sinterklaas en Kerst kunnen vieren. En via de diaconie kon ik een tweedehands bankstel en een nieuw bed krijgen.
Het was een harde, wijze les. De schuldsanering is een kans die je maar een keer krijgt en die mag je dan niet verpesten. Alles verschuift naar de tweede plaats; ook je gezin, je gezondheid, je relatie. Nummer een staat het afbetalen van je schulden. Dat moeten mensen zich terdege realiseren voordat ze de schuldsanering in gaan.

Zwart zaad

Zwart zaad

03-09-2011 om 13:14

Klopt

"En het zure is dat heel vele mensen met meer geluk (!) echt serieus denken dat al die daklozen het aan zichzelf te danken hebben. Terwijl de lijn tussen WSNP en uit je huis gezet worden soms zooooo dun is."
Ik ben over het algemeen altijd verantwoordelijk omgegaan met mijn financiën. Door 1 foute beslissing (duur huis gekocht, relatie over, huis verkocht) zijn wij met een schuld blijven zitten van ongeveer 4 modale jaarsalarissen. Door goede afspraken met de schuldeisers kunnen we dat hopelijk zelf afbetalen (in 15 jaar ofzo), maar dat had heel anders kunnen lopen.

liora

liora

03-09-2011 om 13:18

Vreselijk

Oh wat erg zeg!! Ik heb even de link van Elisa gelezen... lijkt me zo vreselijk frustrerend om dan te werken en dat al je geld naar de schuldeisers gaat. Ook al heb je zelf de schuld gemaakt, vreselijk lijkt me dat!
Of gedwongen worden te verhuizen naar een goedkopere woning... als ik me dat voorstel, hoe upsetting dat voor kinderen moet zijn, en voor jezelf ook, bah. Heel heel moeilijk!

En hoeveel geld heb je dan te besteden per maand aan boodschappen, kleding en noodzakelijke spullen?

Liora

Elisa Gemani

Elisa Gemani

03-09-2011 om 13:44

Liora

Hoeveel geld je te besteden hebt (leefgeld of vrij te laten bedrag) hangt van je inkomsten af, je schuldenlast en je gezinssamenstelling. In principe gaat men uit dat je ongeveer 90% van de bijstandsnorm overhoudt om alles van te betalen (inclusief vaste lasten) maar in werkelijkheid hou je veel minder over voor de broodnodige zaken.
Ik had ongeveer 50 euro per week voor mijzelf en 15 euro per week voor mijn zoon en daar moet je dan ook werkelijk alle boodschappen, medicijnen, kleding, vervoer, sportspullen, schoolspullen, onvoorziene uitgaven etc. van betalen. Sparen is er niet bij en als je koelkast bijv. kapot gaat moet je het maar zonder koelkast doen.
Als je recht hebt op bijzondere bijstand kan je daar gelukkig nog wat aanvragen en een vergoeding krijgen voor schoolkosten etc.
Ik heb maanden gehad dat ik het met nog minder moest doen en zelf nauwelijks te eten had zodat zoon tenminste nog iets fatsoenlijks en gezonds kon eten. Met kapotte, versleten kleding rondgelopen, afgetrapte schoenen, een bank waar je niet meer op kon zitten. Geen geld hebben voor het ov, geen 2 euro kunnen missen voor het verjaardagscadeautje van de juf etc.
Het is echt pure armoede want iedere cent gaat naar de boedelrekening. Ook je vakantiegeld, tegemoetkoming buitengewone uitgaven, teruggave elektra, belastingteruggave etc.
Het is echt zwaar. Veel mensen verkijken zich daarop.

liora

liora

03-09-2011 om 14:06

Elisa

Ik vind het bewonderenswaardig echt, maar aan de andere kant zou ik ook heel graag wat kleren voor jullie hebben gekocht of op een andere manier geholpen hebben.

Klinkt wel alsof de WSNP een straf is voor het aangaan van schulden. Daar heb ik moeite mee, met dat idee.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

03-09-2011 om 14:40

Straf

Het is geen straf, het is een uitzonderlijke kans die je geboden wordt om binnen relatief korte termijn schuldenvrij te raken. Maar het is beslist geen makkelijke weg en terecht. Anders zouden veel mensen zich maar lukraak in de schulden steken en denken: "ach, ik kan toch via de schuldsanering lekker snel van m'n schulden afkomen".
Schuldeisers krijgen vrijwel nooit op deze manier hun gehele bedrag terug; vaak slechts een klein gedeelte. Via het minnelijk traject houden ze er meer aan over en vandaar dat altijd eerst het minnelijk traject gevolgd moet worden.
En laten we wel wezen, er is toch een klein aantal mensen dat een gat in hun hand heeft, op de bonnefooi luxegoederen koopt en aldus in de schulden komt. Ook voor die mensen is de schuldsanering. Ik vind het al met al niet meer dan logisch dat er strenge regels en verplichtingen zijn aangaande de schuldsanering en zeker in de WSNP.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

03-09-2011 om 16:24

Joyeux

Ja, dat is het ook. Weten dat er geen cent extra ruimte is. Niet voor leuke dingen maar ook niet voor noodzakelijke zaken.
Ik had al niet veel, omdat ik altijd een inkomen op bijstandsniveau heb gehad (part-time gewerkt en sinds de geboorte van mijn zoon een gedeeltelijke WAO-uitkering + toeslag) dus op een gegeven moment raken zaken kapot en gaan kleren stuk. Gelukkig heb ik een hele lieve moeder en weet ik de weg wel te vinden in het oerwoud van voorzieningen en regelingen maar ik heb maar al te vaak ziek van de stress en zorgen jankend in mijn bed gelegen...
Toch kan ik zeggen dat ik nog nooit mijn vaste lasten niet heb betaald; ik heb nooit achterstand gehad en ik heb altijd alles betaald wat ik moest betalen en nooit buitensporige dingen gekocht. Alleen is op een gegeven moment de koek op en tja, je moet toch ergens van leven. Enter de schuldhulpverlening. Anders had ik nog 15 jaar lang mijn schulden + rente moeten afbetalen op dit minimum-inkomen. Dus ook al was het #@!* zwaar, het was de moeite waard. Nog steeds heb ik het niet breed maar geloof me maar als ik zeg dat ik me rijk en gezegend voel en blij ben met alles wat ik heb, hoe weinig ook...

liora

liora

03-09-2011 om 17:23

Elisa

Dat is echt weinig, 65 euro per maand voor alles voor jou en je zoon.

Nogmaals: heel veel bewondering!

Hee en voel je je nu dan niet rijk?

Elisa Gemani

Elisa Gemani

03-09-2011 om 17:32

Liora

Nou 65 euro per week hoor; van 65 euro per maand kan zelfs ik niet rondkomen
Ik voel me de koning te rijk ook al is en blijft het financieel behelpen. Ik heb nu zo'n 100 euro per week te besteden maar ik mag nu tenminste m'n vakantiegeld houden en andere extraatjes. Sparen zit er ook nog niet in maar dat komt wel. Maar ik heb geen schulden meer en dat hou ik zo!!

liora

liora

03-09-2011 om 18:06

Ja per week

Dat bedoelde ik ook hoor!

100 nog steeds erg weinig trouwens. Als ik jullie kan helpen wil ik dat graag doen! Vraag anders forumbeheer om mijn mail ok?

Hee en als je gaat werken, want dat was je toch van plan, dan breken er denk ik betere tijden aan niet?

Elisa Gemani

Elisa Gemani

03-09-2011 om 19:08

Liora

Dat is heel lief van je aangeboden maar het is op het moment niet nodig hoor gelukkig. Zeker niet nu zoon en ik voor het eerst saampjes een week op vakantie naar het buitenland hebben kunnen gaan.
Tja, werken. Ik probeer al bijna 9 jaar aan het werk te komen en zit nu voor het vierde achtereenvolgende jaar in een reintegratietraject. Het is moeilijk voor iemand in mijn situatie en met mijn beperkingen. Maar ik blijf positief, zeker nu ik eindelijk een goed reintegratiebureau heb gevonden met een fijne, daadkrachtige arbeidscoach! Wellicht dat ik een opleiding tot doktersassistente kan gaan doen en zodoende meer kans heb op een geschikte baan.
En dan sparen, weer een (tweedehands) autootje kopen en hopelijk volgend jaar weer op vakantie. En dan in goede gezondheid. Uiteindelijk gaat het niet om geld en materiele zaken maar dat jij en je kind gezond zijn. De rest is mooi meegenomen maar bijzaak...

Elisa, nog even over de toeslag

Elisa, je zegt ergens tegen Smiley "ik snap niet dat je niet al eerder een toeslag bij UWV hebt aangevraagd". Maar ik begreep uit een eerdere posting dat haar partner nog inkomen heeft, maar dat dat inkomen zeer binnenkort zal wegvallen. Vermoedelijk heeft ze nu dus helemaal nog geen recht op toeslag of aanvullende bijstand. Je kan dat soort dingen pas aanvragen als echt heel duidelijk is dat het inkomen onder de bijstandsnorm ligt, niet al een half jaar van tevoren ofzo voor de zekerheid.

Nog even over faillissement (naar aanleiding van een posting van Miriam): een faillissement kan worden opgeheven wegens gebrek aan baten (zoals het in de wandeling heet, officieel noemen ze het dan geloof ik 'vanwege de toestand van de boedel' - als de curator tot de conclusie komt dat er werkelijk geen stuiver te halen valt. Geen idee hoe vaak dat voorkomt bij privépersonen, maar ik vermoed eigenlijk dat het best wel vaak gebeurt.
Maar ja, dan is je faillissement wel opgeheven, maar je schulden staan nog fier overeind dus al je schuldeisers kunnen onmiddellijk weer beslag leggen zodra ze er lucht van krijgen dat er ergens iets te halen is. Die WSNP is natuurlijk niet voor niks ingevoerd.

Groeten,

Temet

Kaaskopje

Kaaskopje

03-09-2011 om 22:49

Miriam

Aha. Kennelijk leef je in de veronderstelling dat je die schulden helemaal niet af hoeft te lossen. Dat is een misverstand. Dat moet je wel. Het nog sterker: als het vermoeden bestaat dat je inderdaad niks terug kunt betalen, dan krijg je niet eens wsnp. Dan word je gewoon failliet verklaard en blijven die schulden je je leven lang achtervolgen.

Ja, je moet afbetalen. Elke euro (elke moeite die je doet) telt daarbij. Dus ook 3000 euro die je eventueel voor je meubels vangt. Ook dat wat je bespaart op het hebben van een auto. Of een vriezer, een veel te grote koelkast, of what ever zoveel energie gebruikt dat je 3000 euro schuld hebt bij de energiemaatschappij. Zelfs, echt waar, alles wat er in de spaarpot van je kinderen zit zul je in moeten leveren om je schuldeisers gunstig te stemmen.+++
Jij ziet het wel heel spartaans in. Je hoeft echt je meubels niet te verkopen om voor de WSNP in aanmerking te komen en je mag ook in de bijstand zitten om in aanmerking te komen, maar je wordt dan wel onder druk gezet om werk te vinden en aan te nemen. Bij iedereen kan het anders gaan uiteraard, maar wij hebben hier echt geen bewindvoerder over de vloer gehad voor het taxeren van onze inboedel. Had ze dat wel gedaan dan zou ze hebben gezien dat daar geen droog brood mee te verdienen viel. Wat heeft het voor zin om iemand te verplichten een grote koelkast weg te doen, als er een kleinere voor gekocht moet worden. In onze keuken staat een koelvriescombinatie van vóór onze 'crisis'. Toen nog een stuk nieuwer dan nu uiteraard. Een kledingkast hoeft niet verkocht te worden, net als de eettafel en salontafel en de stoelen/banken waarop je zit. Een tv op de grond zetten wordt ook niet van je verwacht en bij familie-erfstukken als een oude linnenkast strijken ze vast wel over het hart.
Je maakt Smiley onnodig bang voor zaken waar je blijkbaar niet genoeg van weet. Bij de WSNP worden de kinderen buitenschot gehouden. Hun spaarpotje blijft ongemoeid, tenzij er opeens 1000 euro op gestort is natuurlijk door paps en mams, de kinderbijslag mag je houden. Het probleem van de schulden ligt bij vader en moeder, niet bij de kinderen.

Kaaskopje

Kaaskopje

03-09-2011 om 22:54

Liora

Laat ik vooral beginnen met dat ik het je vindt sieren dat je wilt helpen en tot je door hebt laten dringen wat het is om zo diep in de schulden te zitten dat je alles kwijt dreigt te raken, hoe het is om in de WSNP te zitten en wat de consequenties zijn, maar waar ik mij over verbaas is dat jij ook al heel wat jaren meedraait op het forum en dit is écht niet de eerste keer dat het onderwerp ter sprake komt doordat forumleden in dezelfde puinhoop zaten. Waarom dringt het nu wel tot je door en eerder blijkbaar niet?

liora

liora

03-09-2011 om 23:01

Kaaskopje

Weet niet waarop jij je conclusie baseert, maar ik kan je vertellen dat ik al enkele malen forumledrn heb geholpen die het financieel erg zwaar hebben.
Ik wist ook wel dat de WSNP heel krap was, maar wist niet zoveel van de bijkomende ellende die in dit draadje wordt beschreven. Ben je nu tevreden?

Elisa Gemani

Elisa Gemani

03-09-2011 om 23:45

Spaarpotje

Hier kwam de bewindvoerder wel over de vloer om de boel door te nemen en te kijken of er geen giga-plasma tv in de woonkamer stond en nog -tig tv's in de slaapkamers etc.
Verder moest ik ook zeker wel de spaarrekening van mijn kind opgeven. Net als bij de (bijzondere) bijstand.
Mijn vader overleed toen ik net een jaar in de WSNP zat en via een ingewikkelde constructie heeft mijn moeder samen met de notaris kunnen voorkomen dat ons (zoon en mijzelf) deel van de erfenis niet naar de boedelrekening hoefde. We praten over een paar honderd euro maar toch.
Nee, je hoeft niet op een kistje te zitten maar het is wel een aardige metafoor voor hoe streng de regels zijn.

Snuggle's

Snuggle's

04-09-2011 om 00:51

Leerzaam

Wat een leerzaam draadje. Ik moet eerlijk zeggen dat ik stomverbaasd was dat die kennis niet in de wsnp kwam. Ik dacht echt dat dit bijna een soort 'recht' was.
En hoewel het probleem van niet geaccepteerd worden in haar geval zeer goed haar eigen schuld kan zijn, vind ik het wel erg triest voor de nu uit huis geplaatste kinderen.

Snuggle's

Elke geval is anders

Inderdaad Kaaskopje, elke situatie is anders. De overeenkomst is dat er, voordat je in de wsnp komt, al sprake moet zijn van inspanningen om schuld in te lossen en erger te voorkomen. Met die inspanning toon je je goeder trouw aan.
Daar zijn twee strategieën voor: Meer inkomen genereren, kosten naar beneden brengen.
Als je dat eerste niet lukt met werk (zie Smiley), dan lukt het wellicht met de verkoop van bezittingen. Niks doen en afwachten tot je wsnp krijgt, is geen optie. Dan krijg je die wsnp niet en moet je sowieso op kistjes of zelfs op straat wonen.
Verkoop van bezittingen levert vaak bovendien besparing op (auto, energievretende apperatuur). Het mes snijdt minstens aan een kant, maar vaak aan twee.
Kaaskopje:"en bij familie-erfstukken als een oude linnenkast strijken ze vast wel over het hart. "
Deze opmerking verheugt me aan een kant. Kennelijk heb je ondanks de wsnp, toch een vriendelijke indruk overgehouden aan de situatie. Dat is fijn.
Maar het is wel dit soort vermoede lievigheid waar Smiley zelf ook last van heeft. "Ze zullen me toch niet met mijn hele gezin dwingen om....."
Dat doen 'ze' wel. Zo is er geen enkele clementie voor het bezit van familieerfstukken van enige waarde. Dat is jou niet overkomen, omdat je ze niet had én omdat je door werk geld kon generen.
Kaaskopje:"Bij de WSNP worden de kinderen buitenschot gehouden. Hun spaarpotje blijft ongemoeid, tenzij er opeens 1000 euro op gestort is natuurlijk door paps en mams"
Ook dat is niet per definitie waar. Het ligt aan de leeftijd van de kinderen (kunnen ze werken, zitten ze nog op school), de grootte van het spaarpotje (100 of 1000-en euro's), de diepte van het schuldengat en de kans van de ouders op op een andere manier aan geld te komen. Spaarrekeningen van de kinderen zijn formeel niet van de kinderen maar van de ouders.
Kaaskopje:"Je maakt Smiley onnodig bang voor zaken waar je blijkbaar niet genoeg van weet. "
Je haalt wat dingen door elkaar. Het enige wat jij ervan kunt zeggen is dat het in jouw geval allemaal zo erg niet was. Maar dat was dan ook een heel ander geval. Jij kon wel werken. Jij had geen inboedel die 3000 euro op zou kunnen brengen. Jij had vermoedelijk geen schuld die met gemakt tot 2 ton op zou kunnen lopen.
In het geval van Smiley ziet het er somber uit, vooral door haar eigen houding. Die is juist iets te veel vol van de gedachte dat dat haar allemaal niet zal worden aangedaan en dat ze voor de finale uitspraak nog wel even die auto kan gebruiken en restjes geld kan rondstrooien.
Ze is niet bang genoeg. Nou ja, niet respectvol genoeg naar de situatie waar ze in zit en het feit dat elk bezit dat ze heeft in feite niet meer van haar is, maar van haar schuldeisers.
Groet,
Miriam Lavell

Opvoeders

Snuggle's:"Ik moet eerlijk zeggen dat ik stomverbaasd was dat die kennis niet in de wsnp kwam. Ik dacht echt dat dit bijna een soort \'recht\' was. "
Het is een beetje een begrijpelijke gedachte. Ook met die schuldeisers in je achterhoofd. Iemand op straat zetten levert niemand wat op en berokkent het gezin extra leed.
Maar hier geldt onverbiddelijk de angst voor 'aantrekkende werking'. De angst voor mensen die met gemak schulden maken of niet opletten en die denken dan altijd nog met hun gezin recht te hebben op een woning (met tv) en een bestaansminimum.
Deurwaarders, curatoren, bewindvoerders en rechters, gedragen zich dan ook niet zelden als een soort opvoeders.
Je gedrag is bijzonder bepalend voor de omgang. Dat betekent niet dat je alles hoeft te slikken. Het betekent wel dat je een realistisch beeld moet hebben van het bezit dat je hebt en de kosten die je maakt.
Zie http://www.schuldinfo.nl/index.php?id=52
Deurwaarders gebruiken beslag nog wel eens als oneigenlijk drukmiddel (ze zijn helemaal niet van plan om de ijskast of de hond te verkopen).
Omgekeerd: als je een dubbele amerikaan hebt staan met ijsblokjesmachine, dan biedt het wegdoen van dat apparaat (al geef je hem weg) wel de gelegenheid om te besparen op energie en dus eerder terug te betalen.
Datzelfde geld voor de hond, de kant en de cavia's, want hoewel onverkoopbaar, ze kosten wel. Terwijl je bovendien op je vingers na kunt tellen dat rasexemplaren wellicht wel wat op kunnen leveren.
Je moet die omgang afwachten en op voorhand je gedragen alsof ze alles van je willen hebben. Je kunt niet zelf aan jezelf verzachtende omstandigheden toekennen (ze zullen toch niet....).
Dan kun je erop rekenen dat ze dat zeker wel zullen en kunnen of althans tot het uiterste proberen.
Groet,
Miriam Lavell

Belle Époque

Belle Époque

04-09-2011 om 13:15

Klopt helaas allemaal

Helaas denken nog teveel mensen dat de schuldsanering (in welke vorm dan ook) wel zo lekker makkelijk is voor mensen die er "een potje van gemaakt hebben". De werkelijkheid is anders.

Miriam schreef dit: "Datzelfde geld voor de hond, de kant en de cavia's, want hoewel onverkoopbaar, ze kosten wel. Terwijl je bovendien op je vingers na kunt tellen dat rasexemplaren wellicht wel wat op kunnen leveren."

Een klein voorbeeldje, maar heel erg waar en heel erg schrijnend. Ik heb mijn cavia's van marktplaats, van mensen die ook het traject in moesten, en gedwongen waren te kiezen tussen de kat en de cavia's, anders moesten ze het maar zelf uitzoeken. Hartverscheurend...

En dat geldt ook voor de zilveren hanger van oma, dat geldt ook voor die bijna door de assen zakkende auto waarmee je je gehandicapte kind naar de dagopvang moet brengen omdat je net 500 meter te dichtbij woont voor leerlingvervoer, dat geldt voor heel veel dingen. Zoals ik in mijn directe omgeving heb gezien.

En in geen enkel geval waren de schulden een gevolg van "te makkelijk uitgeven". KleineZelfstandige noemt een goed voorbeeld, maar er zijn ook genoeg andere voorbeelden.

Nog even doorborduren op KleineZelfstandige: er wordt tegenwoordig best wel veel druk op iemand uitgeoefend als die niet in staat is (door werkloosheid, ziekte etcetera) in loondienst te werken, om dan maar ZZP-er te worden. Toen de kredietcrisis net was losgebarsten, kwam er een enorme ZZP-golf (waar ik ook bij zat). Er heerste een sfeer van "alles kán, als je maar wíl". Er werd enorm geïnvesteerd, ik stond soms met enorme ogen te kijken: hoe kan je juist in deze tijden zoveel geld uitgeven dat je nog niet hebt? Investeren, prima! Maar dit voelde niet goed!
Bijna alle enthousiaste ZZP-ers die ik in die tijd heb leren kennen, zitten nu diep in de problemen. Weinig werk en hoge schulden. Ik zit er ook niet lekker bij, want ik ben ziek geworden en had geen verzekering, gelukkig red ik het financieel nog wel en als het echt niet anders kan, zal ik de bijstand in moeten. Maar zonder schulden. En nee, dat zeg ik niet uit leedvermaak, want ik vind het verschrikkelijk wat er om me heen gebeurt. Vooral omdat we allemaal dachten dat we toch het best gingen maken uit een slechte situatie, en ons niet lieten ringeloren door bazen die geen plek voor ons hadden.

KleineZelfstandige, ik sta helemaal achter wat je zegt. En wil er nog wat aan toevoegen: laat je door niets en niemand opjutten, als het niet goed voelt! Ik heb heel wat verwijten naar mijn hoofd gekregen omdat ik "er niet voor ging" (als in: allerlei investeringen doen in de breedste zin van het woord), maar ik zie de mensen die "er wel voor gingen" nu zo verschrikkelijk op hun bek gaan, dat is zo pijnlijk...

Ik hoop straks, als ik weer wat beter ben, een doorstart te maken. Maar ik blijf realistisch, ken mijn mogelijkheden maar ook mijn beperkingen, en handel daarnaar.

Luister naar jezelf, laat je door niets en niemand in een richting duwen als je gezonde verstand daar twijfels bij heeft (in mijn geval: geld en tijd besteden voor iets waarvan het de vraag was of het lonend was, of omdat je dat nou eenmaal moest doen om te laten zien hoe enthousiast en fanatiek je was).

Ik wens iedereen die inmiddels aan de verkeerde kant van de lijn terecht is gekomn, inclusief Smiley, heel veel sterkte toe, want ik heb de laatst paar jaar enkele keren van heel dichtbij mee mogen maken hoe dun de lijn is naar "schulden" en "verliezen". Die lijn is heel dun en het kan iedereen overkomen dat je opeens al je zekerheden kwijt raakt...

Ga niet in angst leven, maar doe ook niet alsof het jou niet kan overkomen omdat je zo je best doet. Je best doen is helaas niet altijd goed genoeg!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.