Werk, Recht en Geld Werk, Recht en Geld

Werk, Recht en Geld

Tihama

Tihama

22-04-2010 om 11:13

Toekomstbestendige relaties


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Tinus_p

Tinus_p

23-04-2010 om 11:25

Contract

Hanne:
'En nu vergeet ik steeds te zeggen, een huwelijk is een contract, en een heel belangrijk contract, zo geef je oa de helft van je bezit weg aan een ander + krijg je allemaal contractuele verplichtingen richting die ander."
Jups. Veel mensen zien het huwelijk als emotionele belofte met vooral symbolische betekenis ('we laten iedereen zien dat we van elkaar houden'), zonder te letten op die contract-kant. Misschien zou de oplossing zijn, om mensen hardhandig daarmee te confrontreren door verplicht een contract _met keuze-opties_ door te laten nemen. Dus geen standaard 'algemene gemeenschap van goederen' meer, tenzij je iets anders afspreekt, maar een expliciete keuze voor de ene of de andere variant.

Hillary

Hillary

23-04-2010 om 11:26

Maar mirreke (ot)

Waarom heb je zo uitgebreid met iedereen gedeeld wat er in je testament staat, dat gaat ze toch helemaal niks aan? Als je dood bent komen ze er vanzelf achter en heb jij er geen last meer van en de kans is heel groot dat de oma er dan al lang niet meer is en je stiefdochter al volwassen en dan gaat het alleen haar aan en zij zal mogelijk meer begrip hebben dan haar familieleden.
Toevallig van de week zitten bomen met schoonzus over erfenissen en wie wat zou krijgen, dit omdat zij voor de tweede keer gaat trouwen met iemand zonder kinderen. Uiteindelijk kwamen we tot de ontdekking dat de mogelijkheid bestaat dat zijn geld uiteindelijk bij haar ex belandt. Dit in het geval haar as man zou komen te overlijden, daarna zij en daarna haar kinderen. Dan is immers de vader van de kinderen hun erfgenaam. De kans lijkt vrij klein, maar het kan wel gebeuren. Ze gaan nu ook naar de notaris om te kijken hoe ze dit soort dingen kunnen voorkomen.

Primavera

Primavera

23-04-2010 om 16:21

Romantisch en realistisch

Temet:"Romantisch en onrealistisch bij het aangaan van het huwelijk, dan ook romantisch (lees: dramatisch) en onrealistisch bij het uiteenspatten ervan."
Tja, ik ben verschrikkelijk romantisch getrouwd en natuurlijk voor altijd Alleen juist door dat romantische gevoel hebben we besloten om een aantal dingen bij de notaris op schrift te laten stellen, omdat de rest van de wereld niet altijd automatisch in die romantiek meegaat.
Kijk, voor ons gevoel hadden we elkaar ook in privé met z'n tweetjes een plechtige belofte onder een mooie sterrenhemel kunnen afleggen dat we voor de rest van ons leven bij elkaar wilden blijven, maar voor de praktijk is het wel handiger om dat met beider handtekening op een officieel internationaal erkend papiertje te zetten.
Ik heb juist het idee dat mensen die gaan samenwonen zonder te trouwen (type voor ons hoeft dat romantische gedoe niet) of geen samenlevingscontract af te sluiten (teveel gedoe, verplichtingen) in wezen veel romantischer bezig zijn. Ze verwachten dat de wereld daar wel in meegaat en pas later lopen ze er tegenaan dat die dat niet doet als je niks op schrift laat stellen. Oeps, toch geen inspraak in ziekenhuisbehandeling voor partner niet bij kennis, of toch geen verblijfsvergunning of kinderen toch niet erkend of weet ik wat er allemaal kan gebeuren. Er is zoveel meer dan een scheiding waarvoor het plotseling reuze handig kan zijn om je relatie officieel op schrift te hebben staan.
Die kans op scheiding is trouwens lang niet altijd zo hoog als ook hier weer gezegd wordt. 1 op 3 geldt voor alle relaties. Voor getrouwde stellen met kinderen is het slechts 1 op 6 en voor niet getrouwde partners met kinderen iets van 1 op 4. De kans op scheiding voor niet getrouwde stellen zonder kinderen is 1 op 2. Verder hoe meer kinderen, hoe kleiner de kans op scheden. Met mijn kerkelijke huwelijk en 4 kinderen zit ik statistisch toch op een kans van boven de 90% dat we bij elkaar zullen blijven.
Waar ik juist verbaast over ben is dat mensen die zeggen dat ze alles romantisch voor 50% willen verdelen dat vervolgens niet officieel op schrift laten stellen. Bij ons was het tenminste zo dat voor ons gevoel onze zaak van beiden was voor 50%, maar door een bepaalde volgorde van gebeurtenissen eerst officieel 75% van man was en 25% van mij. Dat hebben we toen bij de notaris recht laten zetten. En aangezien we de zaak als 50% voelen, wilden we gelijk ook dat we allebei officieel hetzelfde beslissingsrecht hadden. En vanwege datzelfde gevoel dat de zaak van allebei is kan ik me er ook helemaal niets bij voorstellen dat één van ons tweeën geen idee zou hebben hoe die er financieel voor staat of wat daar gebeurd.
Kortom, ik denk dat er op zich helemaal niets mis is met romantiek op zich, maar van alles met het probleem dat partners hun gevoelens daarin niet officieel vast laten leggen. Om een voorbeeld te geven, als je als partners het huis waarin jullie wonen als het huis van beiden voelt dan is het handig om dat op schrift te laten stellen, als dat niet door een één of ander standaardcontract (huwelijk of zo) gebeurd is.
Ik ken een treurig verhaal waarbij het huis alleen op naam van de man stond die vervolgens om het leven kwam en zeer hoge schulden had gemaakt, waardoor de bank het huis opeiste en de eventuele rest naar familie van hem zou gaan. De vrouw had de grootste moeite om te bewijzen dat zij ook een hoop geld in het huis had gestoken en was bovendien zeer weinig geliefd bij schoonfamilie, die zelf zoveel mogelijk wilden hebben. Of als één van de partners een eigen zaak als helemaal eigen voelt en de ander geen enkel idee heeft wat er gebeurd of er interesse in heeft, maar toevallig op beider naam staat, dan lijkt het me ook handig om op schrift te stellen dat die zaak het eigendom en verantwoording van één van tweeën is.
Het bijkomende voordeel van de gevoelens ten opzichte van bezit en andere zaken tijdens de relatie op schrift te stellen is dat mocht die relatie beëindigen de verdeling tenminste gebeurd zoals de partners het tijdens de relatie bedoelden en niet volgens eventuele wettelijke bepalingen die voortvloeien uit toevallig wel of niet ondertekende stukken of volgorde van gebeurtenissen en huwelijk.
Groeten Primavera

Nasha 1st

Nasha 1st

23-04-2010 om 20:14

In mijn huidige werk

schrik ik van de hoeveelheid "hulpeloze vrouwtjes" die door hun man wordt verlaten, danwel anderszins ineens alleen er voor komen te staan, en dan meteen, a la minuut een Bijstanduitkering willen aanvragen....en die vrouwen zijn in alle soorten, maten en leeftijden....al die tijd lekker thuis en meegelift op man/partner en als die weg is....paniek.....Vaak willen ze maar niet begrijpen dat een aanvraag ook een bepaalde tijd vergt, willen ze ook maar niet begrijpen dat ze toch echt moeten zorgen niet meer op hetzelfde adres te moeten wonen dan (ex)partner, en dan is er nog de groep onder de 27, met kind(eren), die onder de Wet WIJ vallen en dus sowieso niet zomaar een uitkering krijgt....

Ben toch altijd blij geweest dat ik zelf mijn eigen broek kan ophouden, en ben daar nu nog veel blijer om, nu ik dit werk doe....

Het wordt saai...

ik ben het weer eens eens met Tihama (en de meeste anderen hier).

Toen wij tien jaar geleden bij de notaris wegliepen merkte mijn toekomstige man op hoe raar het eigenlijk was dat mensen konden trouwen zónder dit soort advies en zonder dergelijke afspraken vastgelegd te hebben.

Wij gingen trouwens vooral naar de notaris omdat mijn familie dat graag wilde... hoe geëmancipeerd is dat? Ik was wel ontzettend opgevoed met het idee dat je je eigen broek moet kunnen ophouden als vrouw, dus het viel wel mee. Mijn vader wilde vooral zijn vermogen beschermen.

Mgoed, het leuke bij ons was ook dat het allemaal heel anders is gelopen dan verwacht, waardoor we eigenlijk met een 'veil of consciousness' van Rawls (voor mensen die geen rechten gestudeerd hebben: met een blinddoek voor zonder te kunnen bevroeden hoe het zou lopen) afspraken gemaakt hebben. De meerverdiener van toen is een hele tijd nulverdiener geweest en heeft kunnen profiteren van de afspraken dat het geld dat overblijft na voldoen van de lopende kosten eerlijk over twee rekeningen verdeeld wordt.

Ik hoorde trouwens dat ze in D ook weleens afspraken maken over voogdij en verhuizen tijdens de jeugd van de kinderen... dit dus lang voordat er kinderen zijn, gewoon in de prenup.

Kaaskopje

Kaaskopje

23-04-2010 om 21:52

Contract

Ik ben er ook pas sinds een paar jaar achter dat ex-partners elkaar nog 12 jaar financiële zorg verschuldigd zijn, althans de rijkste is dat verplicht naar de armste toe. Ik kan er niets aan doen maar ik vind dat in de huidige tijd een belachelijke eis. Wat het ook wordt, na een scheiding ga ik er vanuit dat de situatie er een is die door keuzes is ontstaan. 50 jaar geleden was er geen keus, tenminste niet in Huize Doorsnee. Vrouw ging naar school, deed haar dingetje tot ze ging trouwen en liet al wat zij geleerd had varen na haar huwelijk. Gedwongen afhankelijkheid dus. De vrouw van nu kiest ervoor zich in die afhankelijkheid te plaatsen. Ik heb daar geen oordeel over. Ik heb het zelf ook gedaan. In de bijstand belanden is dan een consequentie van die keus. Ik vind het echt te gek voor woorden dat een ex bij moet springen als de ander in de bijstand komt.
Je hand ophouden omdat je zonder partner-alimentatie niet in hetzelfde dure huis kunt blijven wonen als tijdens het huwelijk vind ik ook raar. Het huis moet dan vervangen worden door een goedkoper exemplaar. Zolang dat nog niet geregeld is moet de rijkste de armste helpen, maar daarmee is het wat mij betreft wel klaar.

Kaaskopje

Kaaskopje

23-04-2010 om 22:03

Gemeenschap van goederen/huwelijkse voorwaarden

Ik zie het nut van huwelijkse voorwaarden eigenlijk niet zo bij een huwelijk met een Jan Modaal inkomen, zoals bij ons. Wat we in huis hebben is zo goed als allemaal ná ons huwelijk aangeschaft. Bij een scheiding mag hij zijn boeken en lp's weer meenemen. Als ik geld erf van mijn familie is dat ook voor mijn man en omgekeerd voor mij. Dat dat geld doormidden moet na een scheiding vind ik acceptabel. Ik kan me wel voorstellen dat er bij andere situaties andere keuzes gemaakt worden. Bij een tweede huwelijk, bij 'oud geld', zakelijke beslommeringen, e.d. lijkt het mij ook erg nuttig om onder huwelijkse voorwaarden te trouwen.
Wij merken door het gulle gedrag van mijn schoonmoeder (niet de echte moeder van man) dat het irritatie kan opleveren als bij een tweede huwelijk spullen uit het eerste huwelijk naar de nieuwe familie gaan. Dat hoort niet. In dit geval gaat het om een gebruiksvoorwerp. Laat staan als het om grotere zaken gaat.
Tot zover de bijdrage van een leek

Kaaskopje: het gaat om de bewuste keuze

..idd zal best wel eens de gemeenschap van goederen voor een modaal paar als goede oplossing uit de bus komen.

Mijn inmiddels man vond het vooral raar dat je kan trouwens zonder dat je over geld gepraat hebt. Als dat gesprek leidt tot een gemeenschap van goederen is dat prima, het is iig dan expliciet ter sprake geweest.

mirreke

mirreke

23-04-2010 om 22:13

Niet uitgebreid (hillary)

maar met partner. En die had behoefte erover te praten. Ik was ook degene die begon over testament en huwelijkse voorwaarden (toen we gingen partneren). Hij had last van wat er hier soms ook voorbijkomt, een soort naïviteit, alsof het bijzonder bizar en ongevoelig zakelijk is om je bezit niet klakkeloos voor de helft aan een ander te geven (alsof ik veel bezit had..., maar ik was wel enigkind van ouders met een beetje bezit).
Enfin, het is met partner goed gekomen, maar hij had er al met zijn ouders over gesproken. En zijn moeder vindt het bewijs van het feit dat ik niet (genoeg) van mijn stiefdochter hou. Bijzonder bizar, ik hou wel en veel van haar, maar het is gewoon een andere situatie.
Zo is't gekomen... :-0

Kari1

Kari1

24-04-2010 om 09:04

Die broek

dat is volgens mij vooral waar het om gaat. Zorg als partner dat je niet afhankelijk bent van de ander. Als je dat in de gaten houdt dan kun je iig door met je leven, al zal dat financieel op een treedje lager zijn omdat met z'n tweeën meestal economisch voordeliger is dan alleen.
In veel gevallen kun je dan best zonder huwelijkse voorwaarden. Die zijn vooral belangrijk als het startpunt erg verschilt. B.v. de een heeft een flink vermogen of een huis, en de de ander niet. Ik kan me voorstellen dat je dat verschil niet persé wilt uit-effenen. Of als er een een flinke erfenis krijgt.
Wat je sámen in je relatie opbouwt, naar mijn gevoel (maar dat kan voor ieder ander liggen nauurlijk) mag dat 50-50 verdeeld worden. Ook als de een een veel beter salaris had dan de ander of meer uren buitenshuis werkte.
Zoals ik ik al zei, onze huwelijkse voorwaarden zijn ingegeven door een mogelijk toekomstig zzp/zmp-schap. Maar dan nog met het idee dat WE bij evt. calamiteiten nog iets over zouden houden, dus voortkomend uit een ons-gevoel en niet uit een ik-gevoel.
Kari

Asa Torell

Asa Torell

24-04-2010 om 10:48

Vraag aan de experts

over huwelijkse voorwaarden: als je daarvoor kiest met het oog op eventuele toekomstige eigen zaken, in hoeverre moet je die dan al expliciet noemen in de voorwaarden? Of kun je dat er later in op laten nemen als je inderdaad met die eigen zaak begint? En zoja, is dat aanpassen van de hv veel makkelijker dan het veranderen van een gemeenschap van goederen in hv?
Want in Kiki's geval had, als ze er wel bij stil had gestaan, gg destijds misschien evengoed het beste geleken. Als ze ten tijde van haar huwelijk nog helemaal niet van plan was een eigen zaak te beginnen. Dus het is de vraag of dat zo'n rare keuze van haar geweest is. (Ik zou het nu wel veranderen, Kiki!).
Hier wordt overigens wel over geld gepraat, dat doen we allebei graag. Getrouwd zijn we niet, maar dat zou zeker hv worden omdat man wel geld heeft, en ik niet. Bij het opstellen van ons samenlevingscontract heb ik hem wel uit moeten leggen dat de kosten daarvan (notaris) voor hem een stuk lager waren dan van het zogenaamde gratis maandagochtendhuwelijk zonder hv . Overigens is man duitser en zit er ook nog wel eea. aan bezit in zijn familie, maar zijn ouders waren evengoed in gg getrouwd dus kennelijk is/was dat ook daar niet zo ongebruikelijk.

Asa

vraag 1: je houdt gewoon de vermogens gescheiden, dat kan zonder dat er van een zaak sprake is. Simpel. Wat erbij komt kun je met verrekening jaarlijks of finaal toch evenredig verdelen.

geen vraag maar wel antwoord 2: wat ze in D onder een gg verstaan is vaak een Zugewinngemeinschaft, vergelijkbaar met hv met gescheiden vermogens en verrekening. dus wat je al had en wat van je familie komt blijft bij jou. Wat je samen verdient is gezamenlijk.

Izar

ik aarzelde om het zo in de digisfeer tegen je te zeggen, en het is niet persoonlijk bedoeld... maar zo'n expliciet startmoment, dat vind ik dus heel aanbevelenswaardig. Ik denk dat dat in zijn algemeenheid beter zou zijn.

Zolang er nog geen strings attached zijn, dus je woont in een huurhuis en de woningmarkt is zo dat bij een scheiding er makkelijk een ander huis bijgehuurd kan worden en er zijn geen kinderen en elk heeft zijn eigen financiën op orde... dan hoeft het niet nodig te zijn.

Maar zodra er koophuizen, moeilijke huurmarkten (denk aan de Randstad), of kinderen spelen.... dan ben ik voor een expliciet startmoment. Vroeger heette dat trouwen, dat hoeft niet meer, maar er zijn tegenwoordig zat andere juridische varianten.

Kiki

Kiki

24-04-2010 om 13:51

Maar zelfs al zou het nu huwelijkse voorwaarden zijn

of worden, of had ik destijds voor huwelijkse voorwaarden gekozen. Is het dan niet zo dat man kan zeggen dat hij heeft helpen opbouwen tijdens ons huwelijk?
Daar doen huwelijkse voorwaarden toch niet aan af?

De situatie is hetzelfde gebleven. In die 5 jaar dat ik nu een eigen zaak heb, heeft hij toch achter me gestaan, feedback gegeven en me geholpen. Hij kan makkelijk claimen, en dat is ook zo, dat zonder hem het bedrijf niet zo succesvol zou zijn.

Zeker gezien het feit dat ik dit bedrijf nog niet had voor mijn huwelijk en dat dit bedrijf pas tijdens ons huwelijk opgebouwd en succesvol is geworden

Asa Torell

Asa Torell

25-04-2010 om 20:34

Startmoment

Hm, ik ben licht sceptisch over hoeveel een expliciet startmoment uit zal maken. Als je er nog nooit over na hebt gedacht en de ambtenaar van de burgelijke stand vraagt: wordt het gg of hv, wel even kiezen hoor, dan zie ik het grootste deel van de mensen toch gewoon 'doe maar gg' roepen. Als je helemaal niet weet hoe je partner over zoiets denkt, omdat je nooit echt over geld praat, is het toch wel een hele stap om dan ineens wel te zeggen: oja, hm, eigenlijk wil ik liever niet alles delen.
Bij een samenlevingscontract zit je trouwens bij de notaris en daar komen zulke zaken dus explicieter aan de orde dan bij het maandagochtendhuwelijk (vermoed ik althans, ik heb met het laatste geen ervaring). Wij hebben althans het noteren van ons bezit, het eventueel betalen van alimentatie, de gewenste erfconstructie, allemaal door zitten nemen daar.

Tihama

Tihama

25-04-2010 om 21:02

Diverse startmomenten

Ik denk niet dat er 1 startmoment is, maar dat je op verschillende momenten verschillende zaken moet regelen.
Bijv eerst een samenlevingscontract zodra je gaat samenwonen. Bij het kopen van een huis. Erkenning en voogdij zodra je een kind verwacht. Bij het openen van spaarrekeningen bepalen of je dit op eigen naam of gezamenlijke naam doet. Bij de keuze waar je je salaris laat storten.

Er zijn veel momenten waarop je een bewuste keuze kunt/moet maken.
Mijn verbazing is vooral over het niet-bewust kiezen. Nu ben ik niet normaal (zegt mijn man , want ik heb steeds tot in extremo doorgevraagd over de consequenties van keuzen. Toen ik ontdekte dat erkenning van de ongeboren vrucht NIET het gezag regelde, had ik al een rampscenario paraat: wat nu als ik stierf bij de bevalling? Dan had mijn man geen enkel recht. Dus heel simpel: als IK als moeder wilde dat hij rechten had, dan moest ik dat regelen. Dit was voor mij de belangrijkste reden om dan maar te trouwen.

Vorig jaar ontdekte ik trouwens eindelijk eens een voordeeltje van trouwen waar je echt wat aan had: als je 12,5 jaar getrouwd bent, dan mag je de kinderen legaal van school houden. We zijn dus lekker op een doordeweeks dag naar de Efteling geweest. Er waren wel wat mensen die fronsend keken toen ik zei dat ik dit nou eindelijk een voordeel van getrouwd zijn vond. Dat waren vast mensen die stukken minder rationeel naar een huwelijkscontract keken

Tihama

Echt, tihama?

Dat is een leuke opsteker. Voor ons is het zover op 5 december dus ik hoop maar even dat je die gelegenheid maar op een andere dag mag vieren. Hmmmm.... wie trouwt er dan ook op 5 juni.... ik had duidelijk even niet-bewust gekozen

Efteling wordt me trouwens te druk. sEffe denken wat er leuk is in december...

Tihama

Tihama

25-04-2010 om 22:33

Yep

Het is een van de erkende verlofdagen. Ik hoefde geen trouwboekje te laten zien of zo, dus we hebben gezegd dat we het die dag vierden. Er zat een half jaar tussen. Onze directeur is overigens sowieso coulant, maar ze is op haar vingers getikt.
Dus ik wilde het haar ook niet moeilijk maken. Maar ze vond zelf dat je dan lekker 2 dagen moest nemen.

De echte reden voor de Efteling was trouwens vanwege de verbouwing. We hadden de kinderen iets leuks beloofd als de verbouwing klaar was. Twee dagen Efteling, doordeweeks, slapen in de Assepoestersuite. Geweldig.

Bij mijn schoonouders scoorden we trouwens wel toen we zeiden dat we dit deden ter ere van ons 12,5 jarig huwelijk. Die vinden het namelijk heel erg dat we daar nooit aan denken. Net alsof we het helemaal niet belangrijk vinden. Nou, dat klopt dan ook

Tihama

mirreke

mirreke

26-04-2010 om 10:23

Tihama keuzemomenten

Ik ben het helemaal met je eens, wat betreft de keuzemomenten. Precies zoals jij het omschrijft deden wij het ook.
Overigens hebben wij onze partnerschapsregistratie laten omzetten in een huwelijk. Weet jij wat dan geldt als moment van 12.5 jaar? Is dat de start van de partnerschapsregistratie? Want dan zitten we al op 11 jaar. Schiet ook op. Daarvoor hadden we overigens een samenlevingscontract en heel dat gedoe met de kinderen, erkkening, ongeboren vrucht, gedeelde ouderlijke macht, enz. enz. Onze oudste is zelfs van achternaam gewisseld toen de tweede geboren werd, omdat het toen mogelijk werd dat kinderen binnen een erkende relatie de achternaam van de moeder kregen. Je mocht toen ook met terugwerkende kracht de naam van eerdere kinderen aanpassen. Ook zo'n keuzemoment.

Yvon Meijer

Yvon Meijer

26-04-2010 om 10:34

Getrouwd gg

Ik ben getrouwd in gg. Als ik dit draadje zo doorlees dan moet ik wel erg dom (geweest) zijn. Natuurlijk ga ik er ook van uit dat wij het gaan redden samen maar mocht dat niet zo zijn.. We hebben niks, geen kapitaal en geen schulden, we hebben niemand van wie we gaan erven, we hebben wel allebei een eigen bedrijf maar beide bedrijven hebben geen kapitaal en geen schulden en dat zal ook zo blijven (we kunnen er net van leven). Is het niet zo dat hv vooral belangrijk zijn in het geval van schulden of bezit van kapitaal? Ik heb niet het gevoel dat we het slecht geregeld hebben.

Tihama

Tihama

26-04-2010 om 13:25

Yvon

Het gaat er niet over dat trouwen in GG per definitie verkeerd is. Het gaat erom of je te voren beredeneerd hebt welke risico's er zijn en hoe je die wil aanpakken.

Ik ken diverse voorbeelden. Het meest schrijnende vond ik wel de vrouw die persoonlijk failliet ging toen haar man er met de serveerster van hun gezamenlijk restaurantje vandoor ging. Het restaurant had geen grote winsten, kon zich net bedruipen, maar man had vlak voor hij met zijn minnares naar de Bahama's vertrok een fikse lening voor een grote verbouwing van de eigen zaak weten af te sluiten. Gezien de goede locatie van het restaurant had de bank dat een goede investering gevonden. Dat geld had hij weggesluist. Zijn vrouw kon na zijn vertrek onmogelijk de zaak draaiende houden, laat staan verbouwen en het geld was spoorloos.
In een ander geval had de man een eigen zaak met zijn broer. Broer kreeg megalomane neigingen en ging diverse grote verplichtingen aan. Man wilde eruit stappen, maar het was al te laat. Hij bleef achter met een restschuld van 1 ton. Gelukkig was hij op HV getrouwd, waardoor zijn vrouw niet werd meegezogen.
Ik ken ook iemand die nu al jaren een schuld afbetaald die haar ex veroorzaakt heeft. Hij leende een flink bedrag bij DSB en ging er daarna vandoor met een ander. Zij betaalt nu van haar magere inkomen daar nog steeds aan af. Op papier is er geen cent van hem te krijgen, maar zij weet dat hij wel geld heeft.

Het grootste probleem zit hem in de onvoorspelbaarheid. Deze mensen hadden nooit verwacht zo verraden te worden.
Je schrijft dat jullie bedrijven geen kapitaal of schulden hebben en dat dit zo zal blijven. Maar hoe zeker kun jij er van zijn dat jouw man ook geen schulden zal aangaan? Hij kan dit volledig zonder jouw medeweten doen, terwijl jij vervolgens wel aansprakelijk bent.
Omdat je relatie nu goed is, zul je dat niet van hem verwachten, maar mensen kunnen veranderen. Zoals iemand hierboven het opsomde: gokverslavingen, minnaressen. Zonder HV kun je meegezogen worden in iets waar je geen idee van hebt.

Tihama

Massi Nissa

Massi Nissa

26-04-2010 om 13:26

Hier ook gg

Maar wij hebben ook niets. Wel een gezamenlijke hypotheek waaraan we beiden betalen. Verder geen schulden of waardevolle bezittingen. Alles gaat in de grote pot en daar komt uit wat we nodig hebben.
We hebben wel verzekeringen afgesloten voor als een van ons komt te overlijden, en hebben vast laten leggen wie er over dochter zal beslissen als wij beiden onverwachts overlijden. Verder is er eigenlijk weinig te regelen. Ik denk toch dat je vooral iets vast moet laten leggen als er ook echt iets aan bezittingen of belangen is om later ruzie over te krijgen.
Als (niet wanneer) wij gaan scheiden, zien we wel hoe we de boel verdelen. Veel is er toch niet. Ik vind dat wel een prettig idee, eigenlijk. Ik hoop alleen van harte dat we nooit zover zullen komen dat we om ons kind gaan touwtrekken. Dat lijkt me oneindig veel akeliger dan ruzie over geld.
Groetjes
Massi

Massi Nissa

Massi Nissa

26-04-2010 om 13:28

Tihama

En daar heb jij dan weer een zeer valide punt te pakken: het kan inderdaad ook gaan om leningen of schulden die buiten de partner om zijn aangegaan. Had ik niet bij stilgestaan.
Groetjes
Massi

Tihama

Tihama

26-04-2010 om 13:37

Gevoel

Ik dacht er van het weekend nog over na. Stel dat ik nu zou gaan scheiden, wat zou ik dan willen?
Ik bedacht dat ik dan zou willen dat mijn man en ik allebei eerlijk bedeeld zouden worden. Natuurlijk zou ik de waarde van de auto (die toevallig op mijn naam staat) delen. Natuurlijk zou ik de spaarrekening gewoon in tweeën knippen, natuurlijk zou ik niet stiekem vooraf al extra apart gaan sparen. Natuurlijk zou ik niet zeuren over alimentatie. etc etc.

En terwijl ik dit allemaal bedacht, besefte ik hoe paradoxaal dit is. Want DU moment dat wij in scheiding zouden liggen, zou al deze redelijkheid weg zijn. Je gaat namelijk niet scheiden als je dit voor elkaar voelt. Dus ALS wij zouden praten over scheiding, dan zouden we in een ander universum zijn qua relatie.

Het is dus letterlijk onmogelijk om je voor te stellen hoe je dan zou voelen, want de reden voor die scheiding is dat alles anders voelt.

Ik denk dat dit ook meespeelt in de keuzen. Iemand zei hier dat mensen die al een scheiding achter de rug hebben hier anders mee omgaan. Ik denk dat dit logisch is. Als je ervaren hebt hoe je relatie kapot kan gaan, maakt je vermoedelijk realistischer.

Zoals ik ooit hoorde:'Het mooie van een eerste relatie is dat je nog niet weet hoe deze kan eindigen'.

Tihama

Ellen Wouters

Ellen Wouters

26-04-2010 om 15:28

Verdiencapaciteit

"Want DU moment dat wij in scheiding zouden liggen, zou al deze redelijkheid weg zijn"

En al die dramaqueens die ik eerder noemde, konden juist DIE denkomslag niet maken. "Nee, wij hebben geen gezamenlijk huurcontract, maar Paul zou mij er nooit uitzetten. Wij blijven altijd samen maar áls we ooit uit elkaar zouden gaan zou hij nog liever zelf op straat gaan slapen dan mij het huis uit te zetten". Yeah, right. Dat soort uitspraken worden in het stadium van blinde verliefdheid gedaan, en nog geen 3 maanden later stond de dame in kwestie op straat. Met veel kabaal, want Hoe Is Het Toch Mogelijk Dat Iemand Zó Onbetrouwbaar Is.

Mijn prins verandert natuurlijk nooit in een kikker, maar mocht dat toevallig wel zo zijn dan vind ik het vooral belangrijk dat ik mijn verdiencapaciteit in stand heb gehouden. Een baan met weliswaar geen vorstelijk maar wel een fatsoenlijk salaris, genoeg ervaring en netwerk om in de markt te blijven, en een pensioen.
De prins had het weliswaar leuk gevonden als ik een paar jaar huisvrouw was geworden, maar snapte ook wel dat ik er niet op zat te wachten mijn loopbaan op te geven omdat hij het toevallig fijn vindt alle huishoudelijke beslommeringen voortaan aan mij toe te laten vallen .

We zijn wel in gvg getrouwd, in volle bewustzijn. Het risico dat hij verdwijnt met achterlating van een megaschuld is dus niet afgedekt, maar neem ik voor lief. Zolang hij dat niet doet, zal ik mezelf kunnen blijven bedruipen.

Tihama

Tihama

26-04-2010 om 21:56

Jezelf bedruipen

Izar, je schreef:
"Zoals Kiki eerder schreef en Ellen ook, als je weet dat je ook na een scheiding jezelf kunt bedruipen, neem je dat risico voor lief. Misschien dat juist die economische zelfstandigheid ertoe bijdraagt dat je minder de neiging hebt om alles van te voren vast te leggen."

Maar dat is nu net waarmee ik deze draad begon: ik verbaas me onder andere over tbm's die niets geregeld hebben. Zelfs geen erkenning van de kinderen. Wonend in het huis van de as ex. Dan woon je vervolgens dus jaren (met je kinderen!) bij je ouders in totdat je een woning kunt krijgen. Waarna je bij de sociale dienst wat uit te leggen hebt over wie de vader is van het kind. Ja, wederom een voorbeeld dat ik persoonlijk ken. Haar antwoord was trouwens: "Ja maar ik dacht dat hij me nooit zou verlaten, dus het leek me overbodig om dit te regelen. Bovendien zei hij altijd dat dan net was alsof ik hem niet vertrouwde."

Ik weet niet of degenen met een economische zelfstandigheid minder geregeld hebben. Ik denk wel dat ze minder last zullen hebben van de extreme consequenties.

Tihama

Ellen Wouters

Ellen Wouters

26-04-2010 om 22:03

Andersom

"Misschien dat juist die economische zelfstandigheid ertoe bijdraagt dat je minder de neiging hebt om alles van te voren vast te leggen."

Ik heb eerder de indruk dat het andersom is. Wij zijn weliswaar in gvg getrouwd, maar hadden ook voor die tijd al onze zaakjes goed geregeld. Gvg is niet per se slecht of zo.
Juist de vrouwen die ik het het slechtst zie regelen, zijn ook degenen die zichzelf niet kunnen onderhouden, die eeuwig op de bijstand zijn aangewezen, geen vak hebben waar ze een normaal salaris mee kunnen verdienen, zich niet inschrijven bij een wbv, zich niet laten bijschrijven op huurcontracten, die geen pensioenregeling voor zichzelf hebben etc.
En een zuur hoekje van mijn geest snibt er achteraan: en het zijn ook díe vrouwen die tegen mij hebben gezegd dat ik zo kil en berekenend was, omdat ik voor mezelf kan zorgen.

Vic

Vic

26-04-2010 om 22:05

Waarom?

Ik kan me haast niet voorstellen dat mensen de erkenning van de kinderen niet regelen. Dat is toch iets wat een vader ook heel graag wil. Niet eens vanwege de achternaam of het gezag, dat staat er een beetje los van, maar vanuit emotioneel oogpunt of desnoods om je rechten te waarborgen.

Tihama

Tihama

26-04-2010 om 23:01

Verantwoording, luiheid

Vic:
"Ik kan me haast niet voorstellen dat mensen de erkenning van de kinderen niet regelen. Dat is toch iets wat een vader ook heel graag wil. Niet eens vanwege de achternaam of het gezag, dat staat er een beetje los van, maar vanuit emotioneel oogpunt of desnoods om je rechten te waarborgen."

Zodra je de kinderen erkent, kun je ook aangesproken worden voor kinderalimentatie. Als je niet erkent, zal je ex eerst een vaderschapsactie moeten voeren. Je ontloopt dus een stuk verantwoordelijkheid. Als je ex-vriendin in de bijstand belandt, dan zal de bijstand bij jou komen claimen. Als je het kind niet erkend hebt, dan is dat veel moeilijker. Er zitten dus ook voordelen aan het niet-erkennen voor de man.

Voor de moeder trouwens ook, want als hij het kind niet erkend heeft, dan is er ook geen gezag en omgangsrecht.

Maar meestal is het luiheid. Je moet er namelijk een keer voor naar het gemeentehuis....

Tihama

Primavera

Primavera

27-04-2010 om 01:06

Tihama

Tihama, je noemde een aantal voorbeelden waarbij aanstaande ex-en schulden maakten of geld wegsluisde waardoor de achterblijvende partner in de problemen kwam. Wat ik me daarbij da afvraag is:"Keek die partner dan nooit in de financiën?" Ik kan me daar zo weinig bij voorstellen. Als ik door een één of ander contract ergens voor de helft eigenaar van ben en financieel verantwoordelijk dan kan ik me niet voorstellen dat vervolgens naar die zaak niet omgekeken wordt. Met de zaak die ik samen met mijn man heb zou dat trouwens helemaal niet kunnen. Alles wat niet onder gewone administratie valt (leningen, grote aankopen, bepaalde beslissingen, enz.) moet door beiden getekend worden, anders is het niet eens rechtsgeldig.
Groeten Primavera

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.