tweede keer ziek - situatie werk
Voor de tweede keer in bijna drie jaar ben ik nu uitgevallen door overspannenheid. Naast mijn gezin en werk zorg ik namelijk voor mijn zieke partner.
Deze situatie zal niet verbeteren; gelukkig ook niet verslechteren. Er zijn echter nog andere zaken die spelen waardoor de last wel heel zwaar wordt.
Door dit alles ben ik nu al voor de tweede keer uitgevallen. Mijn werkgever heeft mij steeds alle ruimte gegeven om ziek te zijn. Maar eens is die koek op.
Mij is in vertrouwen meegedeeld dat ze nu denken aan een andere aanpak (en dat is mogelijk niet begeleiden terug naar werk maar mij keuzes laten maken). Laten we wel wezen: ik begrijp dat. Mogelijk is het voor mij ook beter om niet terug te gaan in het arbeidsproces.
Maar hoe pak ik dat aan? Ik ben namelijk kostwinner en heb een eigen huis. Wat moet ik doen om er financieel niet aan onderdoor te gaan en beslagen ten eis te komen als ik voor een gesprek bij de directeur word gevraagd?
Lastig.
Ik begrijp je werkgever ook. Maar pas op met ontslag nemen of bepaalde regelingen waardoor jij mogelijk je recht op WW, ziektewet e.d. gaat verspelen. Daarom is het heel belangrijk om nu iemand op te zoeken die samen met jou het gesprek aan gaat. Want de kans is groot dat je onder druk wordt gezet om stappen te nemen waar je flink de dupe van kunt worden. Ontslag bijvoorbeeld, met of zonder regeling, waarmee je wel al je rechten op bijvoorbeeld WW verspeelt.
En een overspannen werknemer versus een werkgever die die werknemer onder druk zet, kan het heel moeilijk krijgen.
Zoek dus, bijvoorbeeld via de vakbond, hulp hierbij. Want soms kan het opeens hard tegen hard gaan en dan leg je het als overspannen werknemer af als je niet heel sterk in je schoenen staat en goede adviseurs bij de hand hebt.
Hier schrijven is een eerste stap.
Verder de situatie met je partner. Ik weet helaas uit ervaring wat mantelzorg met een mens doet, en tegenwoordig lijkt de druk alleen maar erger te worden. Zoek contact met je huisarts en de gemeente. Leg uit dat je je werk dreigt te verliezen, want daar komt het wel op neer. Dat je niet voor de eerste keer aan het decompenseren bent vanwege de stress en niet meer in staat bent zorg en werk te compenseren.
En dit wil je vast niet horen, maar gezien de situatie lijkt het me verstandig om rekening te gaan houden met inkomstenderving. Er zal geen verbetering komen, zeg je. Hoe lang denk je dit nog vol te houden, werk én mantelzorg op dit niveau? Is het daarom, hoe verdrietig ook, een idee om je in te schrijven bij de woningbouwvereniging?
Sterkte ermee, ik heb helaas ook ervaring met werk, mantelzorg en de overspannenheid.
twee jaar
Gelukkig heb je tegenwoordig twee jaar om te re-integreren. Ik ben ook meerdere malen uitgevallen door een combi van mijn persoonlijkheid en de thuisomstandigheden. Ik heb ook verschillende malen uren ingeleverd om zo de balans wat te verschuiven. Inmiddels zit ik op een baan van 50 %, minder kan echt niet, aangezien ik ook de kostwinner ben.
Ook hier is geprobeerd om mij de WIA in te krijgen. Ik zag dat zelf absoluut niet zitten, met psychische klachten langere tijd een WIA uitkering krijgen, die kans is gewoon klein. Ik ging er dan ook vanuit dat ik in dat geval na een aantal jaren aangewezen zou zijn op bijstand. Dat laatste leek me veel meer stress opleveren dan het combineren van mijn baan en mijn gezin. Ook heb ik nu nog wat spaargeld wat voor mij dienst doet als buffer, dat zou ik ook niet langer hebben als het bijstand geworden is.
Inmiddels ben ik bijna twee jaar weer aan het werk. Ben erg blij dat dat weer gelukt is. Heb voor mijzelf wel besloten dat zolang de omstandigheden blijven zoals ze zijn ik niet stop met de AD die ik slik. De kans op opnieuw een terugval is te groot.
oké, lid van een vakbond
Heb net een kennis gevraagd die daar wel het eea van weet.
Een eenvoudiger baan zoeken, opperde ook iemand (in mijn 2x geplaatste posting) Ik ben echter al 52, dus dat zal best een probleem zijn. En wat zeg je bij een sollicitatiegesprek "ja, ik ben al 2x langere tijd met overspannen klachten thuis gebleven, maar verder ben ik wel heel oké". Ik vrees dat dit heel moeilijk gaat worden.
De zaken die extra spelen in ons leven, nekken vooral. Ik heb er geen zicht op of dat binnenkort verandert. Als dat wél binnenkort verandert, gaat het met mij vást ook gauw weer beter. Of mijn werkgever daarop gaat wachten??
Hangt van je werkgever af
Ik heb een collega de in vier jaar twee keer overspannen is uitgevallen. De laatste keer heeft ze zelfs nog een half jaar extra (bovenop de 2 jaar) gekregen om volledig te kunnen reïntegreren.