Werk, Recht en Geld Werk, Recht en Geld

Werk, Recht en Geld

van sociaal wijkteam naar jeugdbescherming


Stilte

Ja, ik word daar dan nerveus van.
Het kan zijn dat stilte betekent: als wijkteam hebben we (buiten jou om) alle mogelijkheden overwogen om te gaan opschalen (= melding bij de raad voor kinderbescherming en stoppen met hulpverlening), maar we hebben die mogelijkheden niet gevonden. Dus wachten we nog maar even af.
Of: mooi, het gezin gaat naar de psychiater, psychiater praat met ouders, dan zijn wij klaar.
Of: wij zijn de signaleringen aan het verzamelen en weten nog niet wie de melding bij de raad gaat doen. Uiteraard stellen we ouders hiervan niet op de hoogte, want dat zou paniek kunnen veroorzaken.
Ik zou denk ik de gok wagen, zelf ook alles rustig houden, tot er duidelijkheid is over de gesprekken met de psychiater. Als die vast staan en als dat voor jouw gevoel goed gaat, dan zou ik vriendelijk doch dringend nog een keer naar het wijkteam bellen voor een afspraak en daar met hen nog eens het hele tracé doornemen: waar bemoeien ze zich nu wel en niet mee, wanneer maken ze nu wel of geen afspraak, hoe is de verhouding naar de praktijkondersteuner, hoe zit het met de privacy en het uitwisselen van (medische) gegevens en waar is het dossier? Ook een goede om in gedachte te houden: waar is het klachtenreglement? Je hoeft niet eens echt van plan te zijn om een klacht in te dienen, alleen ter informatie.

Tsjor

Thera

Thera

05-06-2018 om 19:01 Topicstarter

Goed plan

Ik voel daar wel voor om het zo te doen. Het is ook dan een soort test en hopenlijk een bevestiging of ik er echt boven kan staan. Ik denk het wel. Ik heb ook behoefte om ze dat te laten merken. Het is veilig genoeg omdat we ook voor onze jongste (11 jaar) zelf al geregeld hebben dat hij af en toe met iemand kan praten. Gewoon buiten hen om. En ons tweede kind is al bijna 17 en bovendien ook al onderdak (bij de ggz). Eigenlijk gaat het best goed met haar. Maar het zegt wel wat dat ze zelf die hulp ook wil. Ze heeft veel boosheid in haarzelf gehad (nog wel, maar wordt minder) over hoe wij met elkaar omgingen.

Tsjor, de ggz wasr we.verder nog gesprekken mee krijgen, die hebben misschien wel een psychiater, maar wij praten tot nog toe met een psycholoog. Je noemt steeds psychiater.

Oh sorry

psycholoog is in dit geval ook prima, beter zelfs. Excuses voor de verschrijving.
Dit is mooi: 'Het is ook dan een soort test en hopenlijk een bevestiging of ik er echt boven kan staan.' Ik hoop het met je mee.

Tsjor

Thera

Thera

07-09-2018 om 08:38 Topicstarter

verdere ontwikkelingen

Ik had hier gisteren een heel verhaal getypt, maar doordat ik op een gegeven moment uitgelogd was, is dat verdwenen. Ik wilde de verdere ontwikkelingen op een rijtje zetten, een vervolg op #79 en het zo beknopt mogelijk gedaan, maar misschien probeer ik het nu nog wat beknopter.
Hoe het zit thuis tussen mij en mijn man laat ik maar even grotendeels achterwege. Er is in ieder geval geen strijd meer en mijn man gaat goed met de kinderen om. Van mij sluit hij zich af, maar over de gewone huis tuin en keuken dingen kunnen we goed overleggen. We zijn net verhuisd, dus een ander swt! Het dossier zal neem ik aan doorgestuurd worden. Ik weet nog niet of ik zelf contact ga opnemen of niet. Ik ben wel geneigd dat te doen.
De gesprekken met ggz met ons als ouders van onze dochter gaan door. Het gaat best goed met haarzelf. Ze wil eigenlijk stoppen met de ggz.
De ggz zegt tegen haar dat het de bedoeling is dat ze een keer haar broers (18 en 11) meeneemt. Ze zegt dat ze dat niet wil. Er wordt geprobeerd haar over te halen en ze komen er steeds op terug.
Ik heb dat pas van de week begrepen nadat ze het ook een keer tegen mij als een vaststaand feit zeiden. We hebben trouwens niet gezamenlijk met haar gesprekken.
De jongste had vorig jaar een oproep bij de ggd vanwege teveel schoolverzuim. Hij was veel moe en het jaar daarvoor had hij vaak buikpijn waarvoor de kinderarts macrogrol heeft voorgeschreven waarna dat overging. Pfeiffer was vorige zomer geconstateerd. Toch staat er dan in een brief van school aan de ggd (mijn man vroeg ernaar) in deze volgorde: er zijn problemen thuis, als moeder het kind ziekmeldt zegt ze dat hij hoofdpijn heeft of moe is. Niets over Pfeiffer, terwijl de school daarvan op de hoogte was.
Goed gesprek gehad bij de ggd verder, maar nu moeten we weerkomen.
Ik ben niet meer naar het swt geweest. Wel een keer mailcontact omdat de ggd na een gespek met ons een keer zei dat ze contact met het swt zouden opnemen omdat zij de verwijzer zijn. Ik twijfelde daaraan en had er moeite mee. Ik heb toen het swt en de poh beiden gemaild met de vraag hoe dat zat. Bleek dat de poh de verwijzer is maar het swt op de achtergrond volgend is. Ik heb het swt teruggemaild dat ik het lastig vind dat zij op de achtergrond contact hebben met veel instanties (school, huisarts, poh, ggd) maar mij al tijden niet zelf gezien of gesproken hebben. Ik zeg dat ik wel overwogen had hen te spreken, maar dat ik mij nu richt op wat ik van de ggd kan leren.
Ondertussen blijkt dat ik bijna aan de beurt ben voor een intake bij een psycholoog. Die praktijk voor mensen met een cultureel andere achtergrond, die ik zelf dus niet heb. Zie vorige bericht. Ik ben benieuwd.
Onze jongste gaat af en toe uit school een half uurtje naar een vriend/psycholoog omdat hij soms vast leek te lopen, te vol in zijn hoofd, geen zin in school, vol met emoties. Die man heb ik van de week gebeld over de wens/eis van de ggd alle kinderen te zien. Het zou heel belastend zijn voor de jongste en de oudste hoeft niet eens omdat hij 18 is. Ik ga hem ook niet overhalen. Als ze moeilijk gaan doen wil deze vriend/psycholoog wel contact met ze opnemen, een briefje schrijven ofzo.

GGD of GGZ?

"De ggz zegt tegen haar dat het de bedoeling is dat ze een keer haar broers (18 en 11) meeneemt"

"Die man heb ik van de week gebeld over de wens/eis van de ggd alle kinderen te zien"

Fijn dat je weer even van je laat horen!

GGZ is de psycholoog, psychiater of eventueel een therapeut. De echte hulpverlening waar je zelf mee in zee bent gegaan.

GGD is de jeugdarts of de jeugdgezondheidszorg. Meestal opgelegd pandour. Jeugdarts die ingeschakeld wordt vanwege schoolverzuim of zo. Daar zou ik zo veel mogelijk afstand van houden waar dat mogelijk is.

Mijn dochter heeft ook Pfeiffer gehad. Behoorlijk heftig. Hier ook vastgesteld via de huisarts. De bijna dwingende afspraak met de 'schoolddokter', dat is hier de jeugdarts van de GGD, om mijn dochter te leren toch met Pfeiffer naar school te gaan, heb ik geweigerd.
Een ziek kind zoek je, na vaststelling door de huisarts, samen met je kind, de balans van rust en inzet. Dat is al lastig genoeg. Ga je niet onder druk laten zetten met nog eens een dokter. Bovendien is hier ook nog steeds sprake van psychische begeleiding. Je maakt er geen circus van.

We hadden het er gisteren nog over. Het heeft haar echt wel een paar jaar achterstan op school gekost. Maar wat was ze moe en uitgeput! Ze voelt zich nu weer veel beter en gaat dan ook heel goed op school.

Thera

Thera

07-09-2018 om 09:46 Topicstarter

Even kort

De ggd zegt tegen haar moet zijn de ggz zegt tegen haar

Sorry voor de verwarring

Contact

Ik zou zelf geen contact zoeken met het SWT. Die hebben genoeg te doen. En als jij niet piept laten ze je hopelijk liggen. Niet urgent. Vooral niet omdat ze kunnen lezen dat je zelf actief met hulp bezig bent. Zelf bellen moeten ze er weer wat mee. Meer kans op ongewenste inmenging.

Gewoon met rust laten.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.