Werk, Recht en Geld Werk, Recht en Geld

Werk, Recht en Geld

Haas

Haas

11-01-2012 om 18:33

Verhuizen

Korte situatieschets: Ik moet alleen verder met de kinderen en waar ik nu woon lukt me dat niet alleen.
Daarom het huis in de verkoop gezet. De verwachting was dat de verkoop moeizaam zou gaan. Maar vandaag is het voorlopig (ver)koopcontract getekend. Ik ga dus verhuizen, binnen een paar maanden.
Maar ik wordt er helemaal niet goed van, nu het dus zo ver is. Ik weet niet eens zeker waarheen ik wil verhuizen....
optie 1: ik vertrek naar de dichtsbijzijnde stad, de kinderen blijven op hun school, de sociale contacten blijven bestaan.
optie 2: ik verhuis naar de streek waar mijn familie woont. Mijn familie dringt hier erg op aan. Maar dat betekend wel dat mijn kinderen van alles wat ze nu nog aan vastigheid hebben (vrienden, school) afscheid moeten nemen. En ze hebben het al heel zwaar gehad in 2011.
Dus ik neig naar optie 1.
Blijft de keuze: wat voor huis ga ik kopen? Stop ik al mijn geld uit de verkoop daar in? Neem ik daarnaast nog een hypotheek?
Waar ga ik betrouwbaar advies krijgen?

Als ik er alleen al aan denk en aan de verhuizing komt er al een paniekaanval opzetten.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Vic

Vic

11-01-2012 om 18:52

Kiezen

Als je geen rekening hoeft te houden met praktische zaken, waar zou je dan het liefste wonen? Nabij je huidige woonplaats of bij je familie in de buurt? Als het jou persoonlijk niet veel uitmaakt en het ook praktisch gezien niet anders hoeft, zou ik kiezen voor zoveel mogelijk stabiliteit voor de kinderen.
Overwaarde in je nieuwe huis steken is heel verstandig, en tegenwoordig zelfs een voorwaarde om je hypotheekrente volledig te mogen aftrekken. Ik zou wel een gedeelte als buffer achter de hand houden, als je die nu nog niet hebt.

+ Brunette +

+ Brunette +

11-01-2012 om 19:10

"de sociale contacten blijven bestaan"

Ik weet niet over wie je het hebt, en of het om de sociale contacten van jezelf of je kinderen gaat, maar wil ter waarschuwing het verhaal van mijn ouders meegeven. Mijn moeder meende er ook goed aan te doen om in haar oude omgeving te blijven wonen maar heel veel mensen kozen partij voor mijn vader, niet eens omdat hij leuker is, maar omdat hij qua status meer te bieden had. Gezamenlijke vrienden en kennissen voelen zich vaak verplicht partij te kiezen. Nu is het wel zo dat als je in een stad woont, je redelijk snel nieuwe contacten opdoet, je bent wat anoniemer. Mijn moeder ging in een naburig dorp wonen, had ze nooit moeten doen.

Wat betreft optie twee: hangt af van de leeftijd van je kinderen. Hoe ouder, hoe erger het is om te moeten verhuizen. Maar als ze een goede band met neefjes en nichtjes hebben, is het toch het overwegen waard om bij je familie in de buurt te wonen. Ook handig voor oppas en hand- en spandiensten. Oja, en vergeet de opa's en oma's niet. Jij en je kinderen hebben nog een aantal maanden om aan het idee te wennen, ga eens met ze brainstormen, misschien vinden ze het niet eens zo erg om elders opnieuw te beginnen.

amk

amk

11-01-2012 om 20:18

Leeftijd kinderen?

hoe oud zijn de kinderen en hebben ze nog contact met hun vader.
Hoe zelfstandig kunnen ze naar hem toe in beide opties?

En wat al gezegd is, hoe ouder hoe lastiger om los te weken uit hun sociale groep.

Toke

Toke

11-01-2012 om 20:42

Eerst huren?

Het lijkt me heel moeilijk om die beslissing onder druk van de situatie te nemen. Is het een idee om eerst een huis/appartement te huren, zodat je meer tijd en rust hebt om de afweging te maken? Ik zou in ieder geval niet hals over kop naar een andere regio gaan, vooral niet als dat niet je eigen wens is. Eerst maar even rust voor jou en de kinderen. Dan kun je daarna op zoek naar het leukste huis.

Simpel

volg je hart! Waar jij het gelukkigst bent, zijn de kinderen ook het gelukkigst. Een blije moeder maakt een warm huis. Ik ben met mijn kinderen verhuisd en zij waren in eerste instantie helemaal niet blij met deze verhuizing. Maar we zijn er allemaal heel gelukkig geworden.

Nav shanti

"volg je hart! Waar jij het gelukkigst bent, zijn de kinderen ook het gelukkigst"

Weet je, ik geloof dat zomaar niet zo erg.
Het zou voor moeders in zo'n situatie prettig zijn als het waar was. Ik geloof wel dat het omgekeerde waar kan zijn: als moeder van pure ellende niet weet waar ze het zoeken moet is dat voor de kinderen ook niet goed.
Maar of moeder fluitend van geluk door het leven gaat of meer in de 'ach, het gaat wel' -modus zit - ik vrees dat dat voor de kinderen helemaal niet zo'n daverend verschil maakt.

Waarmee ik overigens niet gezegd wil hebben dat je altijd moet kiezen wat de kinderen het prettigst vinden, voordat die indruk zou ontstaan.

Groeten,

Temet

Vic

Vic

11-01-2012 om 21:26

Kind gekozen

Het is natuurlijk helemaal fout want je mag je kind niet de verantwoordelijkheid geven, maar toen ik zelf moest verhuizen was ik emotioneel niet helemaal 'op orde'. Het maakte mij werkelijk geen bal uit waar ik zou gaan wonen, dus ik heb mijn oudste dochter de keuze gegeven (tussen voormalige woonplaats en de huidige). Achteraf bezien is er helemaal de juiste uitkomst uitgekomen, maar ik ben me ervan bewust dat ik eigenlijk die keuze zelf had moeten maken.

Haas

Haas

11-01-2012 om 21:31

Niet duidelijk geweest

met opzet was ik niet helemaal duidelijk, omdat ik me anders erg herkenbaar voel, maar het gaat niet om een scheiding.
De oudste zit op het VO, de jongste gaat nog niet naar school.
Zelf blijf ik voor de kinderen liever in de streek waar ik nu woon, alleen het huis waar ik nu woon is praktisch gezien gewoon niet handig. Ik beng ook bang om mezelf te verliezen als ik weer bij mijn ouders in de buurt ga wonen. Maar aan de andere kant zullen ze zeker meer praktische hulp kunnen bieden als ik dichter bij ze woon.

Ik voel me nu al wat rustiger. Ik ga maar eens op een rijtje zetten wat voor huis ik wil kopen en hoeveel ik er voor wil/kan betalen. Huren zou vrije sector worden, en dan zou ik 2x moeten verhuizen, dat wil ik liever niet.

Temet en izar

Mijn boodschap was wat naief en simpel opgeschreven, maar een gelukkige moeder heeft veel meer veerkracht, relativeringsvermogen en geduld. Daarnaast straalt ze meer warmte en liefde uit. Dat doet gelukkig zijn met je
En zozovoelende moeder doet het vast ook heel goed, maar met veel minder overtuiging

Hulp

Toch is het wel handig om te leren hulp te vragen en te krijgen. En inderdaad mijn moeder was ook nogal eigenzinnig, en ik kreeg echt niet altijd mijn zin, maar ze heeft ons, samen met mijn vader, geweldig geholpen en dat was noodzakelijk. Pick your battles zou ik zeggen, leren loslaten, en genieten van de hulp die je wel krijgt.
Het is toch een hele aparte ervaring als je er echt alleen voor staat met een paar kleine kinderen, fijn als er dan hartelijke alternatieven zijn. En bovendien kun je in de buurt de hulp ook nog eens teruggeven, in een andere vorm mogelijk, maar toch. Als je ouders iets gaan mankeren wil je ook niet aan de andere kant van het land zitten en klem tussen je kinderen en je ouders en je werk.

Primavera

Primavera

12-01-2012 om 08:28

Bang om jezelf te verliezen

Het zinnetje dat je bang bent om jezelf te verliezen als je bij je ouders in de buurt gaan wonen viel mij op. Ik weet niet hoe de verhouding met je ouders is, maar die zou ik zeker mee laten wegen en niet alleen de praktische hulp die je kan krijgen.
Hulp aanvaarden betekent in de praktijk vaak ook dat je de deur openzet naar inspraak en bemoeienis met jouw leven en opvoeding door je familie. Bij sommige personen kan de situatie daardoor psychisch zo zwaar worden dat het verkieselijker is om niet om die hulp te vragen en je leven in eigen hand te houden.
Omdat ik in een land woon, waar het gebruikelijk is om zwaar op de (groot)ouders te rekenen, zie ik daar dagelijks de voordelen, maar ook zeker de nadelen van op relationeel gebied. Ik wordt door menig persoon benijd om de vrijheid die wij hebben, omdat wij toevallig op zeer grote afstand van alle familie wonen. Praktisch is familie dichtbij handig, maar emotioneel kan het ook erg zwaar zijn.
Ik zou dus denk ik in jouw situatie het in de nadurige stad zoeken. Mocht dat echt niet lukken dan kun je altijd nog terug naar de streek van je familie, terwijl het waarschijnlijk is dat als je eenmaal bij je familie in de buurt woont, daar nooit meer weg komt door wederzijdse zorgveplichtingen of verwachtingen van hun kant.
Groeten Primavera

Annet

Annet

12-01-2012 om 08:34

Ik zou kiezen voor 2x verhuizen

Ik zou eerst een huurwoning zoeken in jouw huidige omgeving zodat je oudste op de eigen school kan blijven.
Dan neem je de tijd om aan de situatie te wennen en erachter te komen wat voor de toekomst het beste is.
Huren geeft je ook alle tijd om het juiste huis te vinden als je alsnog wil kopen of alsnog naar een andere streek wilt verhuizen.
Ik denk dat dit zoveel voordelen biedt dat het de last van 2x verhuizen wel goed maakt. De eerste keer zal het zwaarst zijn en die eerste keer krijg je sowieso voor je kiezen.

Dichtbij

je hebt nog wat tijd, misschien moet je jezelf eerst even een paar weken dit gevoel gunnen, dus gewoon door dit heen. En dan een lijstje maken met dingen die qua gevoel goed voelen en die practisch zijn. Ik zou zelf niet dichtbij mijn familie willen wonen, ik hoef ze niet wekelijks te zien en ik zou dan eerder hun moeten helpen dan zij mij (ouderdom).

je huidige woonplek en dan nog het liefste zo dichtbij het huidige huis, mits jij ook leuke sociale contacten hebt daar.

dus ik zou (maar ik zit totaal niet in deze situatie, wat ontzettend moeilijk trouwens, sterkte) in de buurt gaan kijken. Omdat ik het hier in deze stad erg naar mijn zin heb, ik het een mooie stad vind, ik en de kinderen leuke contacten heb opgebouwd in de straat.

En dan zou ik (nogmaals, ik zou de energie en de inspiratie er ook vast niet voor hebben) iets kleins en bouwvalligs kopen waar ik lekker mijn eigen stempel op kan drukken qua verbouwing en smaak, nieuwe badkamer, keuken, nieuwe vloer, alles van mijzelf zonder compromissen qua smaak van afwerking.

Roosje Katoen

Roosje Katoen

12-01-2012 om 12:00

Haas

Ik mis in je verhaal wat je zelf doet. Werk je? En waar dan? Hoe zit het met reistijden? Heb je veel sociale contacten in je huidige omgeving? Welke praktische hulp heb je straks nodig? Heb je alleen de zorg voor je kinderen of kun je die delen?
Ik zou bekijken hoe je voor jezelf je leven zo praktisch mogelijk inricht, en dan kijken hoe het voor de kinderen is. Voor een situatie kiezen waarin je kinderen wel gelukkig zijn maar jij zelf niet, lijkt mij persoonlijk niet de juiste keuze.

Haas

Haas

12-01-2012 om 19:14

Een knoop gehad

Bedankt voor jullie reacties en het delen van jullie inzichten. Het helpt me dingen op een rijtje te zetten.

primavera: je hebt gelijk dat de relatie tussen mijn ouders en mij niet altijd goed is geweest. Ik heb al eens het contact verbroken. De laatste 10 jaar ging het heel goed, maar misschien ook wel omdat we niet te dicht bij elkaar in de buurt wonen en elkaar dus niet wekelijks zien.
Maar ik weet het nu zeker: Ik blijf hier, in deze streek wonen. Ik woon hier graag. Alleen dit huis is niet meer het juiste huis voor ons. We gaan terug naar de dichsbijzijnde stad, waar ik ook al eerder heb gewoond, de kinderen op school zitten en de meesten van mijn / hun vrienden wonen.

Haas

Haas

12-01-2012 om 19:35

Roosje

Op dit moment heb ik een parttime baan, maar met een tijdelijk contract dat zeer binnenkort af loopt, maar feitelijk zit ik al thuis nu. Dus ik zit niet vast aan deze regio. Daarnaast komt er een (minimum) inkomen binnen uit een maandelijkse uitkering. Verder heb ik straks geld uit het huis en heb ik een spaarrekening die heel redelijk gevuld is.
Als ik een goedkoop huis koop heb ik geen hypotheek nodig en is de maandelijkse uitkering genoeg om gewoon van te leven en heb ik mijn spaargeld nog niet hoeven gebruiken. Ik overweeg de helft van mijn spaargeld te gebruiken voor een iets ruimer huis/betere buurt.
Ik heb alleen de gehele zorg voor de kinderen. Ik verwacht en hoop na de verhuizing weinig praktische hulp nodig te hebben. Ik wil het graag zelf doen.

Haas

Ik las je aanvankelijke posting zo, dat je niet zozeer concreet inzit over de keuzes die je noemt maar vooral dat de snelle verkoop van je huis je in een beslismoment zet waar je zelf een beetje van schrikt? Beetje konijn in de koplamp idee?
Daarom vond ik het advies van Manda ook goed, om gewoon even in dat gevoel (die koplamp) te gaan zitten.
Heb vertrouwen, je voelt vanzelf weer waar je heen wilt bewegen. Aan je laatste posting te zien ben je daar ook alweer. Knap hoe je het van jezelf beschrijft en hoe je dus even reflecteert. Volgens mij kom je er wel! En heel veel succes met alle stappen en al het geregel de komende tijd.

Roosje Katoen

Roosje Katoen

12-01-2012 om 21:37

Mooi

Mooi dat je nu zo zeker van je zaak bent. Los van het werk vind ik mijn sociale contacten erg belangrijk. Als jij en je kinderen die in je toekomstige woonplaats hebben, lijkt me dat een goeie keus.

ijsvogeltje

ijsvogeltje

12-01-2012 om 21:39

Haas

Je schrijft dat je familie graag wilt dat je bij hen in de buurt komt wonen. Als ze daar niet zoveel nadruk op zouden leggen, zou je het dan ook hebben overwogen? Oftewel: komt dit echt vanuit hen, of komt het vanuit jou?

verhuizertje

verhuizertje

13-01-2012 om 15:39

Fijn

dat de knoop al een beetje ontwart en dat er dingen op een rijtje komen over waar je wilt wonen. En fijn dat het goed gaat met de verkoop van je huis, dat is in deze tijd ook wel eens anders, zeker iets om een zucht van verlichting te slaken!
Misschien wat vooruitlopend, maar in je eerste bericht schrijf je Als ik er alleen al aan denk en aan de verhuizing komt er al een paniekaanval opzetten.
Geen paniek over de verhuizing op zich! Wereld tip: láát je verhuizen. Werkelijk ideaal. Er staan ook wel dingen over in het archief. Als je toch al van plan was om een vrachtauto en sterke mannen te huren ipv een stel kennissen en een bestelbusje, dan is de meerprijs van laten inpakken en monteren/demonteren echt niet zoveel. En wat een genot!
Ik heb van tevoren echt helemaal niets gedaan. Uit bed gestapt en om 8.00 de voordeur opengedaan, nou dit is het dan en begin maar. Die verhuizers gaan vervolgens in een noodtempo kasten leeghalen en alles netjes in dozen doen, ze schrijven erop wat het is of uit welke kast het komt (zoals 'glazen uit grenen buffetkast', boeken uit lundiakast' iod). Je bed wordt afgehaald, beddengoed gaat in een box. De wasmand gaat mee zoalstie is. Je staat erbij en kijkt ernaar.
In het nieuwe huis gaan de dozen naar de kamer waar ze horen. We hadden dus wel de kamers in het oude huis een nummer op de deur geplakt en in het nieuwe huis ook. Voor het uitpakken neem je gewoon een paar weken de tijd, ze hoeven die dozen niet meteen terug te hebben, die komen ze halen als je ze leeg hebt.
Ik had wel grofweg gekeken of er dingen waren die echt weg konden en dat vooraf een beetje opgeruimd, maar verder beviel het mij goed om pas in mijn nieuwe huis te schiften welke dingen ik nog wilde hebben en wat niet. Alles komt bij het uitpakken in een rustig tempo een keer door je handen. Kwam er iets uit een doos waarvan ik dacht, mwah, hoeft eigenlijk niet meer, dan ging dat in de hoek af te voeren rommel. Een paar gedoseerde ritjes naar de stort en je bent helemaal uptodate.
Ik zou het nooit meer anders doen, het was echt een fluitje van een cent op deze manier.

Haas

Haas

16-01-2012 om 10:56

Verteld

Dit weekend heb ik de kinderen en alle familie en vrienden verteld dat er een koper is en dat we echt gaan verhuizen. Dat was moeilijk. Maar wel ook verteld dat we in deze regio blijven wonen. Mijn moeder was niet blij, mijn vader en broer snappen het wel.
Vanavond komen mijn beste vriendin en een kennis langs om te helpen ontdekken wat mijn opties zijn. Wat voor huis kan ik betalen en welke buurt is leuk, is het handig om eerst iets te huren of niet. Ik vind het niet makkelijk om alleen een goede beslissing voor mij en de kinderen te maken. Ik wil zo graag het beste doen en goede keuzes maken. Ik ben bang het fout te doen en mijn kinderen ongelukkig te maken.

De fysieke verhuizing zie ik niet erg tegen op, het is meer het afscheid nemen van dit huis en alle emoties wat ik zo moeilijk vind. Ik heb dit weekend al weer een stapje gezet, maar dat kost me zo veel energie en tranen.

Weeg ook de toekomst mee

Als je later ouder wordt is het wel fijn om dicht bij familie te zitten. En je kinderen zijn nu nog jong. Ze hebben wel vriendjes, maar op jonge leeftijd gaat de overgang toch wat makkelijk.

Lastiger is het als een kind volwassen is, en een baan of partner heeft in de omgeving. Die verhuizen niet meer mee.

Daar zitten mijn schoonouders nu mee.

Die zijn ooit naar de andere kant van het land verhuisd, ver van hun familie. Ze zouden heel graag weer terug willen, maar dan zitten ze zover van hun eigen kinderen vandaan. Die zijn inmiddels volwassen en hebben zich gesetteld in de nieuwe provincie en gaan niet meer terug.

Waren ze weer terug verhuisd toen hun kinderen nog kind waren, dan hadden ze dat probleem niet gehad, denk ik.

Primavera

Primavera

19-01-2012 om 15:42

Maar henk

Maar Henk, kinderen blijven toch niet automatisch wonen waar ze opgegroeid zijn? Studie, werk, liefde, betere mogelijkheden voor huisvesting, er zijn talloze redenen waarom iemand eenmaal volwassen ergens anders gaat wonen. Ik zou er zeer zeker niet op rekenen dat mijn kinderen bij mij in de buurt blijven wonen en vind dat je dat als ouder helemaal niet mag verlangen .

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.