Waar zijn jullie begonnen?

Kosten kinderopvang?

Het verbaast me iedere keer weer als de "hoge" kosten van de kinderopvang worden opgevoerd als belemmeing om te gaan werken.
Allereerst ben ik blij verrast hoeveel toeslag ik van de belasting krijg voor de kinderopvang. Het kdv is zo helemaal niet duur vind ik. Bij een hoger inkomen (van je man) krijg je natuurlijk minder toeslag - maar he, dan is er dus wel een zo hoog inkomen dat dat ook kan!

Verder vind ik het een denkfout dat de kosten van de kinderopvang op jouw bordje moeten komen, ofwel worden afgetrokken van jouw inkomen. Je kunt beter zo rekenen: jouw man en jij zijn elk verantwoordelijk voor de helft van de kinderopvang en van het huishouden. Dat kun je of zelf doen, uitbesteden (aan de ander of aan een derde). Een halve week kinderopvang kan dus probleemloos door je man betaald worden. De andere helft doe je zelf of betaal je zelf. (Helaas heb je bij een laag inkomen toch geen hoge kinderopvangtoeslag vanwege het inkomen van je man - ik ga er van uit dat jullie getrouwd zijn. Daar zouden jullie onderling iets voor moeten verrekenen.)
Blijft over dat je nu geen geld verdient en dat je man jou en jullie kinderen financieel onderhoudt, in ruil voor jouw huishoudelijke werk. Maar dat verandert als jij zelf gaat werken. Dan kun jij (deels) in je eigen inkomen voorzien en naar rato de kinderen onderhouden. En je man kan dan, als hij fulltime gaat werken, huishoudelijke hulp inhuren. En als jij meer dan halftime gaat werken, dan huur je dus ook wat kinderopvang en huishoudelijke hulp in. Werk je daarentegen halftime, dan werk je de andere helft voor kinderen en huishouden en heb jij jouw aandeel al verzorgd.
Probleem is nu nog de opleiding, wanneer je geen geld verdient. Hiervoor zou je geld kunen lenen, bijv. bij je man (renteloos . Dat betaal je dan later af als je meer gaat verdienen. Of jullie verrekenen het op een of andere manier.
Zie dit als een denkoefening om het perspectief te kantelen.

Succes!

Hahaha

Lenen bij mijn man? Hij een huishoudster inhuren?

Ik moet wel ernstig lachen hierom.....Als iemand geen traditionele dominante man heeft ben ik dat wel.

Ik werk nu niet, dat klopt, maar zoals al eerder vermeld dat kwam doordat we A naar het buitenland gingen en ik mijn baan opgaf en B omdat we daar nog 2 kinderen erbij kregen...

Ik doen niet het volledige huishouden want als ik ergens een hekel aan heb is...juist het huishouden.

Ik gaf mijn baan op waardoor hij carriere kon maken in het buitenland, ik gaf het niet op om huishoudster te worden...Wel heeft hij gezegd voordat ik zwanger werd van nummer 3 en 4 dat hij het prima vond maar niet minder zou gaan werken. Dus dat wist ik van te voren dat als ik dat zou willen ik alleen 's avonds en in het weekend om hem zou kunnen rekenen.

Maar nu is dat verschoven, er is eigenlijk geen reden waarom ik niet zou hoeven werken....Maar dit zit in mijn hoofd, niet in de zijne...

Hier

Je vraagt hoe anderen dit doen met 4 kinderen.Wij hebben er ook 4. In de leeftijd van 10/8/6/3 jaar. Anderhalf jaar geleden ben ik gestopt met werken. Werkte 3 dagen per week in de zorg. Vond het niet leuk meer, onbevredigend ,had het gezien. Veel ziekte in ons gezin gehad. ik had echt het gevoel dat ik bij moest komen. Het eerste jaar thuis vond ik werkelijk heerlijk. Maar het laatste half jaar is de lol er wel weer af. wil ook weer wat "nuttigs"doen. De deur uit voor m'n werk,nieuwe uitdagingen aangaan,scholing volgen enz. Over een half jaar wordt de jongste 4. Ik ga dan weer aan de studie om in het onderwijs aan de slag te gaan. Twee dagen per week. Kinderen blijven dan over. Na schooltijd heb ik dan een oppas aan huis. Die vindt echter 4 kinderen te veel(oudere mevrouw) dus gaat 1 van de kinderen naar een vriendinnetje. Ik ben in m'n tijd thuis altijd erg makkelijk geweest met andere kinderen opvangen als het zo uit komt dus voel mij niks bezwaard om nu een andere ouder een gunst te vragen.
Die oppas is er dan 2 1/2 tot 3 uur per keer. Is nog te overzien.
Halen en brengen naar sport vind ik ook lastig te combineren. Ik probeer toch om de kinderen mee te laten rijden en andere keren als ik kan andere kinderen mee te nemen. Zodat andere ouders weer ontlast worden.
Het is passen en meten maar het moet lukken. Voordat ik stopte met werken lukte het ook op deze manier. Mijn man werkt echter wel een normale werkweek en kan ook nog wel wat inspringen.
Zo gaat het hier

Wat wil je echt?

Ik heb niet helemaal alles gelezen maar de vraag die het in me oproept is: waar ligt je passie? waar heb je echt zin in? Je kiest nu een opleiding richting een bepaalde baan gekozen vanuit het idee dat dat wel te plooien valt. Maar vind je het ook echt leuk?!!!!
Ik kan je op een presenteerblaadje aangeven dat als dat werk/opleiding niet echt je ding is dat het dan na een half jaar echt zwaar wordt om het geregel ervoor op te brengen.

Ik heb een paar jaar geleden naast een bijna full time baan en tijdens een zwangerschap en later dus een baby een deeltijdstudie gedaan die aanspraak maakte op veel weekenden en af en toe een avond en die ook nog eens HEEL VEEL geld kostte. Het was een enorm geregel, gedoe en finacieel best heftig. MAAR ik deed het met liefde. Het voelde nmiet als gedoe. Ik wilde die opleiding echt zo graag doen, voor mezelf!
Als jij de studie of de baan vindt die je echt graag wil dan zul je zien dat het gedoe eromheen zich wel regelt.
Nu niet. Het is niet wat je echt wilt dus alles voelt als extra ingewikkeld.
Ik zou zeggen: ga nadenken en rondsnuffelen wat je echt wilt, dan komt de rest vanzelf.
Doe desnoods vrijwilligerswerk. Heel nuttig en zinvol en geeft de kans te snuffelen.!
sterkte!

Tijd nemen

om eerst rustig na te denken over wat je echt zou willen, tijd nemen om info te verzamelen over verschillende mogelijkheden. Ook info verzamelen over welke andere tijden mogelijk zouden zijn rond de verschillende clubjes. Voor een deel is het denk een gevolg van al wel weer wat gewend zijn in NL, aan het ritme ed van elke dag maar jijzelf bent anders. Je hebt een ander leven gehad een tijd, een heel andere situatie. Kinderen zijn sneller echt door en door aan iets gewend dan volwassenen. En een emigratie/ remigratie vreet energie. Bij ons heeft het zeker een jaar geduurd voor alles echt "normaal"was.

Keuzes maken

Ik heb het draadje doorgelezen, en ben geïntrigeerd door je opstelling, Huismusje. Ik proef namelijk steeds een mix van 'ik wil wat anders' en 'ik ben slachtoffer van de situatie'. Je zit met andere woorden nog in de fase dat je ontevreden bent met je huidige leven, eigenlijk wel 'wat anders' wilt, maar nog niet precies weet wat en ook niet het lef hebt om echte keuzes te maken.

Een cursus die een paar maanden duurt, en toegang geeft tot werk dat te plooien is rond je huidige taken, klinkt leuk. Maar ik kijk er iets anders tegenaan: ik vraag me af wat nou precies je motivatie is? Wil je echt iets voor jezelf bereiken? Een diploma halen, werken, jezelf ontplooien, geld verdienen? Wat is je drijfveer?

Pas als je weet waarom je wilt veranderen, kun je gaan kijken wat je kunt doen om die verandering in te zetten. en opleiding is een mogelijkheid, maar je zou ook kunnen beginnen met werk waarvoor je niet direct een diploma nodig hebt. Want als je drijfveer is: geld verdienen en werken, dan is die opleiding niet nodig. Als voorbeeld, want als je drijfveer is jezelf ontwikkelen en een opleiding volgen, dan kies je juist voor die opleiding.

Wat je doel, motivatie ook is om nu veranderingen aan te brengen in je leven, de cruciale stap is daarna: keuzes maken! Ik geloof best dat je man niet kan bijspringen in de weekroutine. Zegt-ie. Maar ik zou het niet accepteren. Heeft hij al eens op zijn werk gevraagd wat er mogelijk is? Hebben zijn collega's geen gezinnen thuis? Wat is er op tegen om de eerste te zijn die minder gaat werken? Angst voor het onbekende is een slechte raadgever, en zorgt ervoor dat je maar doorgaat in de bekende routine.

Kom op voor jezelf en sta jezelf niet toe om slachtoffer van de situatie te zijn.

groet en succes, Mamvantwee

Reactie

Wat is mijn motivatie....Niet zozeer zelf ontwikkeling, buitenland ervaring is een behoorlijk zelfontwikkeling an sich en daarvoor heb ik 10 jaar gewerkt.

Ik denk dat het meer te maken heeft met dat ik wat anders wil dan de dagelijkse routine, ik ben niet blij met het feit dat we weer in Ndl wonen en ik hoop door een part time baan het wat meer naar mijn zin te krijgen.

Ik heb een stap gezet, open sollicitatie naar een organisatie voor verstandelijk en lichamelijk gehandicapten, daarin duidelijk vermeld dat ik op zoek ben naar een part time baan voor voorlopig de avonduren en om het weekend. Zonder papieren kan ik daar als assistent begeleider aan de slag dus nu maar hopen dat ik uitgenodigd word voor een gesprek. Als ik daar aan de slag kan, ook al is het in de invalpool voorlopig, dan geef ik de kinderen op bij de opvang voor ma/di.

Nogmaals bedankt allemaal

Tja

de man van draadstartster heeft jaren geleden aangegeven dat hij drie of vier kinderen prima vond, maar dat hij níet minder zou gaan werken. Dat wist huismusje dus, het is haar niet overkomen.
Dat het leven haar als thuismoeder met vier vrij jonge kinderen op dit moment onbevredigend voorkomt, oke, tja, die fases heb je soms. Na elke tijd komt een andere.
Rustig nadenken wat je écht zou willen en keuzes maken, een mens kan niet alles tegelijk hebben.

Idd tonny

Ik ga niet van huismusman verwachten dat hij zijn carriere om gaat gooien om minder te gaan werken. Bij dit amerikaanse bedrijf gaat dat ook helemaal niet lukken zonder de functie/loopbaanmogelijkheden te verliezen, ik heb daar jaren de vruchten van geplukt dus het zou ook helemaal niet eerlijk zijn als ik dat nu zou doen.

En toch nog even...

Huismusje, je zegt: "...heb daar jaren de vruchten van geplukt dus het zou ook helemaal niet eerlijk zijn als ik dat nu zou doen."

Zie jij het echt als meeliften op de verdiensten van je man? Zie jij dan echt niet dat jij er net zo goed voor gewerkt hebt? Het feit dat het thuisfront (ook al is dat in een expatsituatie) goed loopt omdat jij thuis altijd beschikbaar was en alles regelde, is een heel grote bijdrage geweest aan de carriere van je man. Dus hoewel jij egen maandelijks salaris op jouw rekening krijgt, is het salaris van je man voor de helft door jou verdiend.

groet, Mamvantwee

Mamvantwee

Je hebt een verkeerd beeld van hoe ik me voel in de relatie. Ik voel me niet bezwaard, zie zijn salaris ook niet alleen als zijn salaris maar ook als "ons" inkomen. Hij ziet dat ook en weet ook wat ik heb "opgegeven" om mee te gaan naar het buitenland.

Dit gevoel van nutteloosheid komt dan ook echt uit mezelf en niet van hem.

Ik krijg nooit commentaar op het huishouden en vanochtend terwijl ik nog aan het aankleden was ging beneden de stofzuiger al weer....

Mamvantwee

Ik snap je postings ook en ze komen ook niet verkeerd bij me over, juist de feedback die je op een forum als deze krijgt is alleen maar goed en geeft stof tot nadenken.

Dat ik nu om de baan van huismusman en de clubjes/hobbies van de kinderen iets voor mezelf probeer te vinden kunnen anderen misschien zien als opoffering maar ik zie het als de consequentie van de keuzes die we hebben, die ik, heb gemaakt.

Huismusman heeft toen duidelijk aangegeven mij heel graag het grote gezin te willen geven waar ik van droomde maar dat hij ook zakelijke ambities had/heeft die er voor zouden zorgen dat we met een groot gezin nooit alles precies 50/50, niet eens 70/30 % zouden kunnen delen.

Dus daarom zoek ik nu naar een middenweg binnen mijn persoonlijke omstandigheden. En dat is nu avond/weekend werk. Ja daarmee verleng ik misschien mijn werkweek die ik nu al heb maar ja ook die van huismusman, de kinderen zijn 12,8,5 en 17 maanden dus het is straks ook niet dat hij om 19.30 de kinderen op bed heeft en op de bank kan gaan zitten...

Je komt er wel

Zo te lezen heb je in elk geval wel in beeld dat je keuzes hebt gemaakt en dat je er nog steeds achter staat. Dat is goed, dan heb je op dat gebied tenminste niet een blinde vlek, die je als vanzelfsprekend aanneemt. Je komt er wel, succes!

groet, Mamvantwee

Zo herkenbaar

Huismusje als eerste heel veel succes met je open sollicitatie.

Heel veel van eerdergenoemd herken ik zó erg!!
Hier een man met ook een meer-dan-fulltime baan, kan érg lastig vrij krijgen en maakt lastige uren (ga hier verder niet de hele bedrijfsstructuur uitleggen).
Verder twee kinderen de ene sport driemaal per week (gaat daar tzt een opleiding in doen) en de andere heeft op andere dagen dan weer zwemles dus elke dag is er wel wat te doen.

Eén middag per week zou ik kunnen terugvallen op mijn man (maar binnenkort zit er wéér verandering aan te komen dus op langere termijn niet bekend) maar verder vang ik de kinderen dus op. BSO heeft superlange wachtlijsten en zou met name voor jongste érg negatief uitpakken (om diverse redenen). Ouders zitten te ver weg voor oppas.

Ik zou zoveel moeten regelen! Ik loop sinds kort de post zodat ik niet helemaal nutteloos ben voor mezelf, en ik hoop in een later stadium toch een 'echte' parttime baan voor twee-drie dagen te vinden.

Hoeveel clubjes voor de kinderen?

Huismus, naar hoeveel clubjes gaan de kinderen? Als ze allemaal naar 2 clubjes gaan, dus 2x pw halen/brengen per kind, dan is dat idd heel veel. Zeker als ze niet op dezelfde club/tijd hun activiteiten hebben. Misschien is daar nog iets in te "winnen" qua tijd?
Hier is het zo dat clubjes van kinderen geplooid worden naar ons werk. Sneu? Tja, het is maar wat ze gewend zijn, en hoe je het ze uitlegt. Zeker je oudste van 12 kan zelf vervoer regelen naar/van clubjes.
Succes met kiezen.

Twee clubjes per kind is best

als ze er op gegeven moment zelf heen kunnen. Dus niet op een afstand waarvoor je per definitie een auto nodig hebt. Mijn jongens zaten allebei op voetbal; tweemaal trainen, eenmaal spelen, en ze gingen op de fiets vanaf halverwege groep 5.

Kinderen konden iets kiezen in eigen dorp. En ze hebben heel wat verschillende dingen gedaan, al was het een klein dorp (jeugdnatuurwacht, voetbal, gym, muziek, scouting, badminton, toneel).

Hier...

Ik heb niet alles gelezen. Maar een paar jaar geleden hadden wij hier een soortgelijke situatie. Man werkte fulltime (wel een geprobeerd om een halve dag minder te werken, thuis te werken, etc... werkt niet voor ons) en wilde graag een behoorlijk pittige studie gaan doen. Die studie, daar plukken WIJ nu de vruchten van. Destijds gingen WIJ om tafel. Ik vond (net als jij) dat (in volgorde van prioriteit) de kinderen er zo weinig mogelijk van mochten merken. Daarna was het gezin belangrijk. Als laatste kwam hij aan bod.

Dit hadden wij allebei redelijk helder. De consequenties waren: 1) hij hing zijn hobbies in de wilgen 2) er kwamen meer huishoudelijke regeldingen etc op mijn schouders, dit vond ik wel te behappen omdat we huishoudelijke hulp inschakelden 3) de zondag en het naar bed-gaan-ritueel was voor ons gezin -> de studieboeken kwamen niet op tafel voor 20.00 uur maar ook geen sociale verplichtingen op zondag 4) ik ging leuke dingen doen met de kinderen op zaterdagse blokdagen.