Weer werken, wat wel zeggen

Houding en motivatie

Houding en motivatie is belangrijk. Niet zozeer dat iemand helemaal enthousiast moet zijn voor het werk, maar gewoon dat iemand gemotiveerd is op werk te verzetten. Er werd hierboven in een berichtje herintredende moeders in een groep 1 en groep 2 verdeeld, maar naar mijn inzien zul je in beide groepen slechte en goede werknemers hebben.
Iemand uit groep 1 die moet werken voor het geld, maar het daarom ongemotiveerd doet, haar uren uitzit en alleen het hoogstnoodzakelijke doet, terwijl ze ieder arbeidsrecht aangrijpt om zoveel mogelijk (betaald) vrij te hebben, tja, daar zit natuurlijk geen enkele werkgever op te wachten. Aan de andere kant iemand uit groep 2 die vooral voor de leuk werkt als een soort zelfontplooing, vindt dat het werk aan de ene kant 'uitdagend' voor haar moet zijn en aan de andere kant wel precies moet passen tussen de school- en clubjes-tijden van haar kinderen en natuurlijk een vrijdag altijd vrij wil om haar leesmoederschap niet te hoeven opzeggen, is ook niet erg aantrekkelijk voor werkgevers. Zo iemand heeft het werk gewoon laag op haar prioriteitenlijstje staan en je kunt er op wedden dat er steeds iets tussen komt of dat ze op gegeven moment vertrekt omdat ze inmiddels iets leukers heeft gevonden voor haar zelfontplooiing of dat ze de minder leuke kanten van het werk toch wat vond tegenvallen. Ieder werk, hoe leuk ook, heeft altijd ook wel vervelende klussen in zich die gewoon moeten gebeuren. Verwende prinsesjes of de italiaanse prinsen, die het geld eigenlijk niet nodig hebben omdat ze eeuwig thuis blijven wonen, knappen daar vaak op af. Vrijwilligerswerk hoeft daarom niet altijd een pre te zijn, het kan ook betekenen dat het iemand betreft die iets zoekt om haar leuk bezig te houden en teveel gewend is aan de vrijblijvendheid van veel soorten vrijwilligerswerk en eigenlijk net zoiets zoekt, maar dan betaald.
Aan de andere kant kan iemand uit groep 1 juist heel gemotiveerd zijn om van alles aan te pakken, omdat ze het geld gewoon nodig heeft. Misschien is de baan die ze gevonden heeft niet haar droombaan, maar het weer zelfstandig zijn en werken om de eigen broek op te houden kan meer dan voldoende motivatie geven om juist graag te werken en juist met inzet het gat in haar cv te compenseren. Ze zal niet de handdoek in de ring gooien als er delen van het werk wat minder leuk zijn of als de tijden niet meer overeenstemmen door verandering van tijden van de rest van haar gezin, maar een oplossing zoeken. Je kunt namelijk in het begin bijv. de tijden perfect afsluiten op die van de school- en clubjestijden van je kinderen en de werktijden van je partner als die er is. Die tijden zijn echter natuurlijk ook niet rotsvast. School kan besluiten ineens om een continurooster in te voeren of de kinderen worden ouder en gaan na een vervolgschool/hogere groep in het clubje. Man kan carriere maken en opeens andere tijden krijgen. Het prinsesje uit groep 2 houdt er dan al snel mee op of eist dat het werk zich iedere keer klakkeloos aan haar privétijden kan aanpassen.
Je vakgebied bijhouden kan een pre zijn, maar hoeft niet noodzakelijk te zijn als het gaat om iemand die uitstraalt dat die van aanpakken weet en juist goed in staat is om in korte tijd nieuwe dingen aan te leren. De wat-ik-niet-weet-zoek-ik-wel-op-en-leer-ik-alsnog houding kan een niet zo fraai cv aardig compenseren.
Wat verder ook telt in de houding is dat de werknemer zich bewust is van de belangrijkheid van haar werk en niet de mentaliteit heeft van wij-werknemers tegenover zij-werkgevers, waarbij het eigen functioneren totaal los wordt gezien van het doel van het bedrijf. Uiteindelijk zit je samen op hetzelfde schip. Als een werknemer cruciale fouten maakt of teveel verspilt, ook al is dat op papier niet haar eindverantwoording dan heeft dat vervelende gevolgen voor het bedrijf en als het bedrijf daardoor in (financiële) moeilijkheden komt dan heeft dat weer vervelende gevolgen voor de baan van de werknemer.

Het probleem is natuurlijk dat je wel moet zorgen dat je uitgenodigd wordt op gesprek en niet gelijk al vanwege het cv afgeschreven wordt. Dat laatste kun je dus voorkomen doordat je een goede indruk maakt bij uitzendbureaus of door opstapwerk, zodat ze je al kennen binnen het bedrijf of door open sollicitaties (ook op opstapwerk). In die open sollicitaties moet je dan wel natuurlijk schrijven waarom je geinteresseert bent in werken bij een bepaald bedrijf en wat je volgens jouw te bieden hebt. Potentiële werknemers lezen toch eerst de brief of meestal email en pas daarna kijken ze na het c.v in de bijlage. Ik krijg soms van die sollicitaties binnen die eigenlijk alleen uit een (gebrekkig) c.v. bestaan, maar waarin de persoon zichzelf niet presenteert en dus de zoveelste anonieme werkzoeker wordt met een cv wat slechter afsteekt tegen tig anderen. Dat geeft een beetje de indruk van iemand die werk zoekt omdat hij/zij gedwongen is om te solliciteren en niet de indruk dat iemand echt wil werken.
Veel banen in bedrijven bereiken namelijk nooit de buitenwereld maar worden al gevult met interne medewerkers of iemand die al eerder een open sollicitatie heeft gestuurd. Iemand uitzoeken met een sollicitatieprocedure kost namelijk tijd en geld en daarom zullen veel bedrijven als ze iemand nodig hebben eerst eens rondkijken wat ze al in huis hebben en of er tussen de open sollicitaties van de laatste tijd nog een geschikt iemand zit. Voor niet elke baan ben je als bedrijf op zoek naar het-beste-van-het-beste waarvoor je zoveel mogelijk kandidaten wilt zien. Iemand die de functie naar behoren zal vervullen voldoet vaak al en dan is het een zaak van wie het eerst komt wie het eerst maalt.
Om een voorbeeld te geven de één-na-laatste werknemer die wij hebben aangenomen was een gesjeesde student met een c.v. of eigenlijk geen c.v. die door zijn ouders na een gefaalde studie aan het werk geschopt werd. Op dat lege c.v zouden we hem nooit uitgekozen hebben, maar hij stond toevallig letterlijk voor de deur op een moment dat we dringend iemand nodig hadden. Het werk was meer voor iemand met VMBO-b/k en zwaar onder zijn niveau. Dat kon hem niet schelen, hij wilde WERK ook als dat uit een professionaliseringscontract bestond en daarom hebben we hem aangenomen met een maand proeftijd. Na een jaar zijn er andere ontwikkelingen in de zaak en hadden we iemand nodig die op flexiebele tijden achter de computer zat. Deze jongen blijkt handig met computers en dus viel die taak hem toe en mag hij nu op onze kosten een cursus volgen voor een bepaalde software en doet uiteindelijk toch steeds meer werk op zijn niveau. Als hij echter had zitten te wachten tot deze voor hem wel leuke baan langs kwam, dan had hij tot st. Juttemis kunnen wachten. We zouden als we speciaal iemand hiervoor zochten hem nooit aangenomen hebben, maar iemand anders die er de papieren en ervaring al voor had. Doordat we hem echter al hebben leren kennen weten we wat hij, ondanks ontbrekende titels, in huis heeft en dat dit nou net iets is wat juist zijn sterke kanten vraagt.

Dc, zo iemand als jij zou ik alleen aannemen op projectbasis. Je wordt dan aangenomen voor een bepaald project en als dat na tig maanden of een paar jaar afgerond is, zien we wel weer, natuurlijk met oog op de tijdsduur van het contract van je man om te voorkomen dat je halverwege het project vertrekt. Ik denk dat jij juist heel appeteitelijk kan zijn voor bedrijven die iemand zoeken die bepaalde dingen op een bepaald niveau kan organiseren zonder dat ze er gelijk tot aan je pensioen aan je vast zitten. In deze tijd van tijdelijke contracten kan dat juist een pre zijn als je maar kunt verzekeren dat je het project of contractduur af zult kunnen maken. Voor bedrijven die iemand zoeken die ze langzamerhand intern kunnen laten groeien ben je natuurlijk ongeschikt, ze gaan niet investeren in iemand waarvan ze al zeker weten dat die binnen een paar jaar weg gaat.
Groeten Primavera

Rosase..

"Waar ik meer moeite mee heb zijn de types die zodra ze een vast contract hebben ziek of onderwege zijn.... Maar ook dat heeft natuurlijk met intrinsieke motivatie te maken."

Wat bedoel je met 'onderwege'. Zwanger?

Ik kan me eerlijk gezegd wel voorstellen dat je dat doet. Stel je bent midden/eind 30, als het je eindelijk lukt een vast contract in de wacht te slepen.

Jij blij natuurlijk (je hoort zo vaak dat een contract 'opeens' net verlengd wordt in het geval van een dikke buik..).

Op die leeftijd is uitstel afstel. Moet je dan wachten omdat het 'niet lief' is voor je werkgever?

Misverstandje

Ah, een misverstandje dus.

Nee, zo'n houding, daar word ik ook niet blij van.